Hoge Raad, 12-02-2010, BL3600, 09/01205

Gegevens

Instantie: Hoge Raad

Datum uitspraak: 12 februari 2010

Datum publicatie: 12 februari 2010

Annotator

ECLI: ECLI:NL:HR:2010:BL3600

Zaaknummer: 09/01205

Inhoudsindicatie

Artikel 8:75, lid 1, Awb; proceskostenvergoeding verzetsprocedure; over de vergoeding van kosten van verzet moet worden beslist bij de uitspraak op het verzet.

Uitspraak

Nr. 09/01205

12 februari 2010

Arrest

gewezen op het beroep in cassatie van X B.V. te Z (hierna: belanghebbende) tegen de uitspraak van de Rechtbank te Haarlem van 6 februari 2009, nr. AWB 08/5511, op het verzet van belanghebbende tegen na te melden uitspraak van de Rechtbank betreffende een aanslag in de vennootschapsbelasting en de daarbij gegeven boetebeschikking.

1. Het geding in feitelijke instantie

Aan belanghebbende is voor het jaar 2005 een aanslag in de vennootschapsbelasting opgelegd, alsmede een boete. De aanslag en de boetebeschikking zijn, na daartegen gemaakt bezwaar, bij in één geschrift vervatte uitspraken van de Inspecteur gehandhaafd.

Belanghebbende is tegen die uitspraken in beroep gekomen bij de Rechtbank te Haarlem.

De Rechtbank heeft bij uitspraak van 13 oktober 2008 (nr. AWB 08/5511) het beroep niet-ontvankelijk verklaard.

Belanghebbende heeft daartegen verzet gedaan.

De Rechtbank heeft bij de in cassatie bestreden uitspraak het verzet gegrond verklaard. De uitspraak van de Rechtbank is aan dit arrest gehecht.

2. Geding in cassatie

Belanghebbende heeft tegen de uitspraak van de Rechtbank op het verzet beroep in cassatie ingesteld. Het beroepschrift in cassatie is aan dit arrest gehecht en maakt daarvan deel uit.

De Staatssecretaris van Financiën heeft een verweerschrift ingediend.

Belanghebbende heeft een conclusie van repliek ingediend.

3. Beoordeling van de klacht

3.1. Belanghebbende heeft in haar verzetschrift de Rechtbank verzocht om toekenning van een vergoeding van de door haar in verband met het verzet gemaakte kosten. De Rechtbank heeft in haar uitspraak op het verzet geen aandacht besteed aan dit verzoek. Voor zover de klacht daartegen is gericht, heeft het volgende te gelden.

3.2. Indien een belanghebbende in een belastingzaak een rechtsmiddel aanwendt en dit ertoe leidt dat hij geheel of gedeeltelijk in het gelijk wordt gesteld, geldt als hoofdregel dat het bestuursorgaan in de kosten van het geding wordt veroordeeld (vgl. HR 20 december 1995, nr. 30728, LJN AA3148, BNB 1996/74). De Hoge Raad is, in afwijking van vroegere rechtspraak, thans van oordeel dat deze hoofdregel tevens heeft te gelden indien het gaat om het rechtsmiddel van verzet, en ook indien de rechterlijke uitspraak op het punt waarop het beroep of het verzet gegrond is bevonden, niet door het bestuursorgaan is uitgelokt of is verdedigd. Dit doet recht aan de eigen aard van een in een fiscale rechtsbetrekking ontstaan geschil, waarin de behoefte in het algemeen is opgeroepen door een eenzijdig door het bestuursorgaan opgelegde last, in dit geval een belastingaanslag. Aldus komen in alle gevallen - als aan de overige vereisten voor vergoeding van proceskosten is voldaan - de voor vergoeding in aanmerking komende kosten van een door een belanghebbende met vrucht aangewend rechtsmiddel voor rekening van het bestuursorgaan.

3.3. Indien de Rechtbank in de uitspraak op het verzet de toekenning van een vergoeding van de kosten van het verzet achterwege heeft gelaten omdat zij van oordeel was dat de toewijsbaarheid van belanghebbendes verzoek om een proceskostenvergoeding diende af te hangen van het gegrond of ongegrond zijn van het beroep, geeft dat oordeel derhalve blijk van een onjuiste rechtsopvatting. Indien de Rechtbank van oordeel was dat voor een proceskostenvergoeding anderszins geen aanleiding bestond, had zij, aangezien het verzet gegrond werd verklaard, dat als beslissing op het verzoek, met de gronden voor die beslissing, in de uitspraak moeten opnemen.

3.4. Gelet op het hiervoor in 3.3 overwogene is de klacht in zoverre gegrond. De bestreden uitspraak kan niet in stand blijven. De klacht behoeft voor het overige geen behandeling. Verwijzing moet volgen.

4. Proceskosten

De Staatssecretaris van Financiën zal worden veroordeeld in de kosten van het geding in cassatie.

5. Beslissing

De Hoge Raad:

verklaart het beroep in cassatie gegrond,

vernietigt de bestreden uitspraak van de Rechtbank, doch uitsluitend voor zover deze geen beslissing bevat over het verzoek om een proceskostenvergoeding,

verwijst het geding naar de Rechtbank te Haarlem ter verdere behandeling en beslissing van de verzetzaak met inachtneming van dit arrest,

gelast dat de Staat aan belanghebbende vergoedt het door deze ter zake van de behandeling van het beroep in cassatie verschuldigd geworden griffierecht ten bedrage van € 447, en

veroordeelt de Staatssecretaris van Financiën in de kosten van het geding in cassatie aan de zijde van belanghebbende, vastgesteld op € 1288 voor beroepsmatig verleende rechtsbijstand.

Dit arrest is gewezen door de vice-president D.G. van Vliet als voorzitter, en de raadsheren P. Lourens, E.N. Punt, P.M.F. van Loon en M.A. Fierstra, in tegenwoordigheid van de waarnemend griffier E. Cichowski, en in het openbaar uitgesproken op 12 februari 2010.