Parket bij de Hoge Raad, 08-07-2005, AT4077, R04/126HR

conclusie inzake

Edelhoogachtbaar College,

1. Thans verzoekers tot cassatie, hierna: [verzoeker] c.s., hebben op 3 februari 2004 bij de rechtbank 's-Gravenhage een verzoekschrift ingediend, strekkende tot toepassing van de schuldsaneringsregeling.

2. De rechtbank heeft bij vonnis van 26 mei 2004 het verzoek afgewezen op de in art. 288 lid 2, aanhef en onder b, Fw bedoelde grond (aannemelijk is dat de schuldenaar ten aanzien van het ontstaan of het onbetaald laten van schulden niet te goeder trouw is geweest).

3. [Verzoeker] c.s. zijn van het vonnis van de rechtbank in hoger beroep gegaan bij het gerechtshof te 's-Gravenhage, doch tevergeefs: bij arrest van 23 november 2004 heeft het hof het vonnis van de rechtbank bekrachtigd.

4. Bij een op 26 november 2004 ter griffie van de Hoge Raad ingekomen verzoekschrift zijn [verzoeker] c.s. tegen het arrest van het hof (tijdig; zie art. 292 lid 4 Fw) in cassatie gekomen.

5. In het cassatierekest, dat geen cassatiemiddelen bevat, wordt vermeld:

6. Op 30 november 2004 hebben verzoekers hun procesdossier ter griffie van de Hoge Raad ingediend. In dit procesdossier bevindt zich een afschrift van het bestreden arrest van het hof.

7. Een aanvullend verzoekschrift, waarin - zoals aangekondigd in het oorspronkelijke cassatierekest - gronden van cassatie worden aangevoerd, is ter griffie van de Hoge Raad tot op heden niet ingekomen.

8. [Verzoeker] c.s. kunnen op na te melden gronden in hun cassatieberoep niet worden ontvangen.

9. Aanvulling of indiening van cassatiemiddelen na het verstrijken van de cassatietermijn is in beginsel niet toegestaan. Onder bijzondere omstandigheden kan van deze regel worden afgeweken. Zo heeft degene die tijdens de cassatietermijn niet over een essentieel processtuk, zoals de bestreden uitspraak, heeft kunnen beschikken de mogelijkheid - en dan nog alleen indien en voorzover het ontbrekende processtuk daartoe aanleiding geeft - om na afloop van de cassatietermijn bij aanvullend verzoekschrift cassatiemiddelen te formuleren, aan te vullen of te wijzigen, mits hij deze mogelijkheid in het cassatierekest heeft voorbehouden. Zie o.m. HR 8 juli 1981, NJ 1983, 229 nt. WHH; HR 31 augustus 1981, NJ 1981, 615; HR 29 januari 1988, NJ 1988, 440; HR 23 mei 2003, NJ 2003, 602; HR 26 november 2004, NJ 2005, 25.

10. De zojuist bedoelde uitzondering is in dit geval evenwel niet van toepassing. Uit hetgeen hierboven onder 6. is aangetekend blijkt dat [verzoeker] c.s. reeds op 30 november 2004, derhalve tijdens de cassatietermijn, over een afschrift van het arrest van het hof beschikten. Nu het cassatierekest geen cassatiemiddelen bevat, dienen [verzoeker] c.s. derhalve in hun cassatieberoep niet-ontvankelijk te worden verklaard.

11. Indien al zou moeten worden aangenomen dat ook in een geval als het onderhavige (ten tijde van de indiening van het cassatierekest kon niet worden beschikt over een essentieel processtuk) de bedoelde uitzondering van toepassing is, kunnen [verzoeker] c.s. evenmin in hun cassatie beroep worden ontvangen.

12. Alsdan heeft het volgende te gelden. Weliswaar ligt in het cassatierekest besloten dat [verzoeker] c.s. zich de mogelijkheid hebben voorbehouden om, nu zij ten tijde van de indiening van het cassatierekest niet konden beschikken over de bestreden uitspraak van hof, alsnog bij aanvullend verzoekschrift cassatiemiddelen te formuleren, maar zij hebben van deze mogelijkheid geen gebruik gemaakt. Hoewel [verzoeker] c.s. reeds op 30 november 2004 over een afschrift van het arrest van het hof beschikten, hebben zij tot op heden geen aanvullend verzoekschrift ter griffie van de Hoge Raad ingediend. Aangezien de termijn waarbinnen een aanvullend verzoekschrift had behoren te worden ingediend (in dit geval - aangenomen dat de bedoelde uitzondering van toepassing is - acht dagen na de dag waarop [verzoeker] c.s. het afschrift van het arrest van het hof ontvingen; vgl. HR 28 november 2003, RvdW 2003, 180), reeds geruime tijd is verstreken, dienen [verzoeker] c.s. derhalve in hun cassatieberoep niet-ontvankelijk te worden verklaard. Hieraan kan niet afdoen dat de advocaat van [verzoeker] c.s. in zijn het cassatierekest begeleidende brief van 26 november 2004 de Hoge Raad heeft verzocht om hem in verband met geplande afwezigheid een ruime termijn te gunnen voor het formuleren van de cassatiemiddelen. De advocaat betreffende persoonlijke omstandigheden komen voor diens risico en hebben geen invloed op de cassatietermijn of op de termijn om, indien de eerderbedoelde uitzondering zich voordoet, bij aanvullend verzoekschrift cassatiemiddelen te formuleren, aan te vullen of te wijzigen. Vgl. HR 15 juli 1988, NJ 1989, 31; HR 12 februari 1997, NJ 1997, 377 nt. Ma. Zie voorts de conclusie van A-G Wesseling-van Gent onder 2.8-2.11 voor HR 23 mei 2003, NJ 2003, 602 en HR 14 november 2003, NJ 2004, 537.

De conclusie strekt tot niet-ontvankelijk verklaring van [verzoeker] c.s in hun cassatieberoep.