Rechtbank Arnhem, 22-04-2003, AF7669, 05/090472-01

Rechtbank Arnhem

Sector strafrecht

Meervoudige Kamer

Parketnummer : 05/090472-01

Datum zitting : 08 april 2003

Datum uitspraak : 22 april 2003

een post op te nemen "gebouwen" ten bedrage van 1.990.000 en/of

een post op te nemen "(naam onderneming)"ten bedrage van 5.696.552 en/of

een post op te nemen "Inventaris" ten bedrage van 195.000 en/of

een post op te nemen "Voorraden" ten bedrage van 70.000 en/of

een post op te nemen "Machines" ten bedrage van 120.000 en/of

een post op te nemen "Ocrooirechten" ten bedrage van 110.000

heeft bewogen tot de afgifte van geld, in elk geval van enig goed, hierin bestaande dat verdachte (telkens) tezamen met verdachter mededader(s), althans alleen, met vorenomschreven oogmerk - zakelijk weergegeven -

opzettelijk valselijk en/of listiglijk en/of bedrieglijk en/of in strijd met de waarheid

-tegen de gelduitleners heeft verklaard en/of heeft doen verklaren dat het door hen af te geven geld zou worden uitgeleend aan anderen in het kader van projecten en/of

-tegen de gelduitleners heeft verklaard en/of heeft doen verklaren dat het door hen af te geven geld zou worden uitgeleend aan (buitenlandse) bedrijven en/of

-tegen de gelduitleners heeft verklaard en/of heeft doen verklaren dat het door hen af te geven geld zou worden belegd op de beurs door een man genaamd X en/of

-zich heeft voorgedaan als vertegenwoordiger van een legale kredietinstelling en/of legale beleggingsinstelling en/of

-een solide financiële positie van (naam BV) B.V. heeft gepresenteerd en/of heeft doen presenteren

art 82 WTK,

juncto art. 51 Wetboek van Strafrecht

Als benadeelde partijen hebben zich schriftelijk in het geding gevoegd:

- Benadeelde 1, die vordert dat verdachte -wordt veroordeeld aan hem te beta-len een bedrag van € 55.361,19,- aan schadever-goe-ding;

- Benadeelde 2, die vordert dat verdachte wordt veroordeeld aan hem te betalen een bedrag van € 51.747,62,- aan schadevergoeding;

- Benadeelde 3, die vordert dat verdachte -wordt veroordeeld aan hem te beta-len een bedrag van € 15.830,16,- aan schadever-goe-ding;

- Benadeelde 4, die vordert dat verdachte -wordt veroordeeld aan hem te beta-len een bedrag van € 9.529,38,- aan schadever-goe-ding;

- Benadeelde 5, die vordert dat verdachte -wordt veroordeeld aan hem te beta-len een bedrag van € 447.727,70,- aan schadever-goe-ding;

- Benadeelde 6, die vordert dat verdachte -wordt veroordeeld aan hem

te beta-len een bedrag van € 35.258,72,- aan schadever-goe-ding;

- Benadeelde 7, die vordert dat verdachte -wordt veroordeeld aan hem te beta-len een bedrag van € 37.754,51,- aan schadever-goe-ding;

- Benadeelde 8, die vordert dat verdachte -wordt veroordeeld aan hem te beta-len een bedrag van € 63.507,- aan schadever-goe-ding;

- Benadeelde 9, die vordert dat verdachte -wordt veroordeeld aan hem te beta-len een bedrag van € 59.263,70,- aan schadever-goe-ding;

- Benadeelde 10, die vordert dat verdachte -wordt veroordeeld aan hem te beta-len een bedrag van € 33.217,- aan schadever-goe-ding;

- Benadeelde 11, die vordert dat verdachte -wordt veroordeeld aan hem te beta-len een bedrag van € 8.174,79,- aan schadever-goe-ding;

- Benadeelde 12, die vordert dat verdachte -wordt veroordeeld aan hem te beta-len een bedrag van € 45.400,- aan schadever-goe-ding;

- Benadeelde 13, die vordert dat verdachte -wordt veroordeeld aan hem te beta-len een bedrag van € 20.400,- aan schadever-goe-ding.

De officier van justitie heeft geëist dat verdachte ter zake van het onder 1 tot en met 5 tenlastegelegde zal worden veroor-deeld tot:

een gevangenisstraf voor de duur van 3 jaren met aftrek overeenkomstig artikel 27 van het Wetboek van Strafrecht.

De officier van justitie heeft voorts geëist dat de vordering van de benadeelde partij 5 tot een bedrag van € 439.713,03,- wordt toegewezen en dat er een schade-vergoe-dings-maatregel ex artikel 36f van het Wetboek van Strafrecht wordt opgelegd tot een bedrag van

€ 109.928,-, bij gebreke van betaling en verhaal te vervangen door een met de daarvoor geldende criteria door de rechtbank vast te stellen aantal dagen hechtenis. Voor het overige vordert de officier van justitie dat de bena-deelde partij niet-ontvanke-lijk zal worden verklaard in haar vordering.

De officier van justitie heeft voorts geëist dat de vordering van de benadeelde partij 9 tot een bedrag van € 56.268,75,- wordt toegewezen en dat er een schade-vergoe-dings-maatregel ex artikel 36f van het Wetboek van Strafrecht wordt opgelegd tot een bedrag van

€ 14.067,-, bij gebreke van betaling en verhaal te vervangen door een met de daarvoor geldende criteria door de rechtbank vast te stellen aantal dagen hechtenis. Voor het overige vordert de officier van justitie dat de bena-deelde partij niet-ontvanke-lijk zal worden verklaard in haar vordering.

De officier van justitie heeft voorts geëist dat de vordering van de benadeelde partij 11 tot een bedrag van € 8.174,- wordt toegewezen en dat er een schade-vergoe-dings-maatregel ex artikel 36f van het Wetboek van Strafrecht wordt opgelegd tot een bedrag van

€ 2.043,50,-, bij gebreke van betaling en verhaal te vervangen door een met de daarvoor geldende criteria door de rechtbank vast te stellen aantal dagen hechtenis. Voor het overige vordert de officier van justitie dat de bena-deelde partij niet-ontvanke-lijk zal worden verklaard in haar vordering.

Namens de verdachte heeft de raadsman met een verwijzing naar rechtbank Rotterdam 20 september 2002, NBStraf 2002/356 (zie ook rechtbank Den Bosch 28 maart 2002, LJN AE1204) betoogd dat de rechtbank niet bevoegd is om kennis te nemen van het onder 3 tenlaste- gelegde feit. Dat feit is een economisch delict en daartoe is op grond van artikel 38 WED bij uitsluiting de economische kamer bevoegd bedoeld in artikel 52 RO. De officier van justitie heeft gesteld dat de rechtbank bevoegd moet worden geacht om kennis te nemen van het feit. Een wetswijziging van 1 januari 2002 deed volgens hem een hiaat in de wetgeving ontstaan. Ook nu nog gelden de argumenten die uit HR 4 juni 2002, NJ 2002/422; JM 2002/82 naar voren zijn gekomen om de gewone strafkamer bevoegd te achten mede van economische delicten kennis te nemen. Daar voegt de officier van justitie dan nog het volgende aan toe:

In dit geval was de verdachte voorlopig gehecht en op grond van artikel 261, derde lid, Sv voor een pro forma-zitting gedagvaard voor de gewone strafkamer. De dagvaarding werd op grond van artikel 314a Sv aangevuld. Op het moment dat de pro forma-dagvaarding uitgaat en de pro forma-zitting plaatsvindt, weet de officier van justitie veelal nog niet welke feiten, commune of economische delicten, zullen worden telastegelegd. Indien de pro formadagvaarding voor de gewone strafkamer geschiedt, zou een economisch delict dat mede voorwerp was van het gerechtelijk vooronderzoek niet op grond van artikel 314a Sv aan de telastelegging kunnen worden toegevoegd. Het is in zo’n geval echter ook niet goed mogelijk om afzonderlijk op een ander moment verdachte voor dat economische delict voor de economische kamer van de rechtbank te dagvaarden. Er is, nog steeds volgens de officier van justitie, bij de hierna te bespreken nieuwe wettelijke regeling waarop het beroep op de onbevoegdheid berust sprake van een kennelijke misslag van de wetgever die omwille van een goede strafrechtsbedeling dient te worden hersteld.

Naar het oordeel van de rechtbank is de ‘gewone’ strafkamer inderdaad bevoegd in eerste aanleg kennis te nemen van economische delicten, indien het gaat om een economisch delict dat - zoals in dit geval - tezamen met één of meer andere, nauw daarmee verweven strafbare feiten waarvan de rechtbank op grond van artikel 45, eerste lid, RO in elk geval bevoegd is kennis te nemen, is tenlastegelegd.

Ze overweegt daartoe het volgende.

Met de op 1 januari 2002 in werking getreden met de Wet organisatie en bestuur gerechten (Stb. 2001, 582) samenhangende Aanpassingswet modernisering rechterlijke organisatie (Stb. 2001, 584) is artikel 56, vierde lid, RO geschrapt en artikel 39 WED gewijzigd. Op grond van de eerstgenoemde bepaling waren de gewone strafkamers van de rechtbanken in een situatie als genoemd bevoegd ook van economische delicten in eerste aanleg kennis te nemen. Met de genoemde wijzigingen werd door de wetgever een vereenvoudiging beoogd en een eenduidige systematiek nagestreefd volgens welke de Wet RO uitsluitend regels dient te bevatten over de organisatie van de rechtbanken en de samenstelling van bijzondere kamers. De bevoegdheidsregels dienden te worden neergelegd in de desbetreffende specifieke wetgeving waarin ook het materiële of procesrecht is geregeld (kamerstukken II 2000-2001, 27 878, nr. 3, blz. 11-12). In de toelichting bij de Wet organisatie en bestuur gerechten (kamerstukken II 1999-2000, 27 181, nr. 3, blz. 53) wordt wat betreft de schrapping van artikel 56 RO verwezen naar het inmiddels echter ingetrokken wetsvoorstel Tweede fase herziening rechterlijke organisatie (kamerstukken II 1995-1996, 24 651, nr. 2, blz. 4-5, en blz. 93-95, alsmede nr. 3, blz. 26, 38 en 190). Daarin werd voorgesteld de wettelijke verplichting om economische kamers bij de rechtbanken in te richten op te heffen en te volstaan met de verplichting om enkelvoudige en meervoudige kamers bij de rechtbank in te richten die bevoegd zouden zijn kennis te nemen van onder meer strafzaken, waaronder die met betrekking tot economische delicten.

Na de intrekking van dit wetsvoorstel heeft de wetgever/Minister van Justitie er klaarblijkelijk niet bij stilgestaan dat er langs andere weg voorzien zou moeten worden in de bevoegdheidsregeling, waarvan de noodzaak werd ingezien. Het is - mede gelet op de practische consequenties die een andere opvatting zou hebben - daarom onaannemelijk dat de wetgever welbewust heeft willen bepalen dat economische delicten voortaan altijd en dus ook in de beschreven situatie door de economische strafrechter moeten worden berecht.

Gelet op het voorgaande is de rechtbank van oordeel dat de wetgever met de nieuwe wettelijke regeling niet beoogd heeft veranderingen te brengen in de bevoegdheidsafbakening tussen de ‘gewone’ strafrechter en de economische strafrechter vanaf 1 januari 2002. Het verweer wordt daarom verworpen.

een post op te nemen "gebouwen" ten bedrage van 1.990.000 en

een post op te nemen "(naam onderneming)"ten bedrage van 5.696.552 en

een post op te nemen "Inventaris" ten bedrage van 195.000 en

een post op te nemen "Voorraden" ten bedrage van 70.000 en

een post op te nemen "Machines" ten bedrage van 120.000 en

een post op te nemen "Octrooirechten" ten bedrage van 110.000

heeft bewogen tot de afgifte van geld, hierin bestaande dat verdachte tezamen met verdachter mededaders, met vorenomschreven oogmerk - zakelijk weergegeven -

opzettelijk valselijk en/of listiglijk en/of bedrieglijk en in strijd met de waarheid

-tegen de gelduitleners heeft verklaard en/of heeft doen verklaren dat het door hen af te geven geld zou worden uitgeleend aan anderen in het kader van projecten en/of

-tegen de gelduitleners heeft verklaard en/of heeft doen verklaren dat het door hen af te geven geld zou worden uitgeleend aan (buitenlandse) bedrijven en/of

-tegen de gelduitleners heeft verklaard en/of heeft doen verklaren dat het door hen af te geven geld zou worden belegd op de beurs door een man genaamd X en/of

-zich heeft voorgedaan als vertegenwoordiger van een legale kredietinstelling en/of legale beleggingsinstelling en/of

-een solide financiële positie van (naam BV) B.V. heeft gepresenteerd en/of heeft doen presenteren

De beslissing dat verdachte het bewezenverklaarde heeft begaan, is gegrond op de feiten en omstandigheden die in de bewijs-middelen zijn vervat. Voor zover meer feiten bewezen zijn verklaard, worden de bewijsmiddelen alleen gebruikt voor het feit of de feiten waarop deze betrekking hebben.

De bewijsmiddelen zullen worden uitgewerkt in die gevallen waarin de wet aanvulling van het vonnis vereist en zullen dan in een aan dit vonnis te hechten bijlage worden opgenomen.

Medeplegen van feitelijk leidinggeven aan de verboden gedraging:

Opzettelijke overtreding van een voorschrift gesteld bij artikel 82 van de Wet toezicht kredietwezen, begaan door een rechtspersoon,

- de aard en de ernst van het bewezenverklaarde en de om-stan-dighe-den waaronder dit is begaan;

- de persoon en de persoonlijke en financiële omstandigheden van verdachte, waarbij onder meer is gelet op:

- het uittreksel uit het algemeen documentatieregister betreffende verdachte, gedateerd 20 maart 2003;

- een voorlichtingsrapportage van de reclassering Nederland, gedateerd 8 augustus 2002, betreffende verdachte.

Verdachte heeft tezamen en in vereniging met een ander een balans van “(naam BV) BV” valselijk opgemaakt door daarop in strijd met de waarheid verschillende posten met bijbehorende bedragen te vermelden.

Verder heeft verdachte tezamen en in vereniging met anderen een groot aantal personen (“gelduitleners”) opgelicht door tegen deze gelduitleners te (doen) verklaren dat het door hen gegeven geld zou worden uitgeleend aan anderen in het kader van projecten en/of buitenlandse bedrijven en/of dat dat geld zou worden belegd door een man genaamd X en/of door zich voor te doen als vertegenwoordiger van een legale kredietinstelling/legale beleggingsinstelling en/of door een solide financiële positie van (naam BV) BV - waarvan verdachte bestuurder was - te presenteren.

Tevens heeft de besloten vennootschap (naam BV) BV meermalen opzettelijk bedrijfsmatig al dan niet op termijn opvorderbare gelden van het publiek aangetrokken en/of ter beschikking gekregen en/of gehad. Verdachte heeft telkens tezamen en in vereniging met anderen aan deze verboden gedraging feitelijk leiding gegeven.

Tenslotte heeft verdachte zich als bestuurder van (naam BV) BV schuldig gemaakt aan (eenvoudige en bedrieglijke) bankbreuk.

Dit zijn ernstige feiten. Verdachte heeft, om met name zichzelf persoonlijk te verrijken (hetgeen de rechtbank afleidt uit de enorme bedragen die verdachte en zijn partner opnamen), op grove wijze misbruik gemaakt van het vertrouwen dat mensen in hem stelden en door zijn handelwijze - die neerkomt op een pyramidespel met vele personen die veelal grote bedragen inlegden - zijn een groot aantal personen in meer of mindere mate in financiële problemen gekomen. In totaal is er een bedrag van zo’n € 5.000.000,- aan het publiek onttrokken zonder dat ook maar enigszins sprake is geweest van zekerheden en garanties als de Wet toezicht kredietwezen beoogt te bewerkstelligen. De andere delicten hebben dezelfde achtergrond. Het vervalsen van de voorlopige balans diende om met (naam BV) BV te kunnen doorgaan.

Daarbij komt dat verdachte reeds eenmaal eerder ter zake van soortgelijke feiten is veroordeeld tot een aanzienlijke en deels onvoorwaardelijke gevangenisstraf en thans nog een strafzaak in hoger beroep aanhangig is waarin hij in eerste aanleg is veroordeeld tot een aanzienlijke, grotendeels onvoorwaardelijke, gevangenisstraf. Gelet op al deze omstandigheden is de rechtbank van oordeel dat voor de onderhavige bewezenverklaarde feiten geen andere straf passend is dan een forse onvoorwaardelijke gevangenisstraf.

6a. De beoordeling van de civiele vorde-ringen, alsmede de telkens

gevor-derde op-legging van de schadevergoedings-maat-regel

De rechtbank zal de civiele vordering van benadeelde 3 tot een bedrag van € 14.264,62,- aan materiële schade toewij-zen, waarbij de omvang van de schade door de rechtbank op basis van de overgelegde stukken naar redelijkheid en billijkheid op dat bedrag is begroot.

De rechtbank zal de benadeelde partij niet-ontvankelijk verklaren in het overige deel van de vordering ter zake vergoeding van materiële schade omdat dit deel van de vordering niet van zo eenvoudige aard is dat het zich leent voor behandeling in het strafge-ding.

De rechtbank zal de civiele vordering van benadeelde 5 tot een bedrag van € 439.713,03,- aan materiële schade toewij-zen, waarbij de omvang van de schade door de rechtbank op basis van de overgelegde stukken naar redelijkheid en billijkheid op dat bedrag is begroot.

De rechtbank zal de benadeelde partij niet-ontvankelijk verklaren in het overige deel van de vordering ter zake vergoeding van materiële schade omdat dit deel van de vordering niet van zo eenvoudige aard is dat het zich leent voor behandeling in het strafge-ding.

De rechtbank zal de civiele vordering van benadeelde 6 tot een bedrag van € 33.761,25,- aan materiële schade toewij-zen, waarbij de omvang van de schade door de rechtbank op basis van de overgelegde stukken naar redelijkheid en billijkheid op dat bedrag is begroot.

De rechtbank zal de benadeelde partij niet-ontvankelijk verklaren in het overige deel van de vordering ter zake vergoeding van materiële schade omdat dit deel van de vordering niet van zo eenvoudige aard is dat het zich leent voor behandeling in het strafge-ding.

De rechtbank zal de civiele vordering van benadeelde 7 tot een bedrag van € 27.226,81,- aan materiële schade toewij-zen, waarbij de omvang van de schade door de rechtbank op basis van de overgelegde stukken naar redelijkheid en billijkheid op dat bedrag is begroot.

De rechtbank zal de benadeelde partij niet-ontvankelijk verklaren in het overige deel van de vordering ter zake vergoeding van materiële schade omdat dit deel van de vordering niet van zo eenvoudige aard is dat het zich leent voor behandeling in het strafge-ding.

De rechtbank zal de civiele vordering van benadeelde 9 tot een bedrag van € 56.268,75,- aan materiële schade toewij-zen, waarbij de omvang van de schade door de rechtbank op basis van de overgelegde stukken naar redelijkheid en billijkheid op dat bedrag is begroot.

De rechtbank zal de benadeelde partij niet-ontvankelijk verklaren in het overige deel van de vordering ter zake vergoeding van materiële schade omdat dit deel van de vordering niet van zo eenvoudige aard is dat het zich leent voor behandeling in het strafge-ding.

Voor de toewijsbare delen van de vorderingen geldt tevens dat de rechtbank telkens de schadevergoe-dingsmaatregel ex art. 36f van het Wetboek van Strafrecht voor een vierde deel van het toegewezen schadebedrag zal opleggen, nu de bewezenverklaarde feiten die tot de schadevergoedingsvorderingen hebben geleid zijn gepleegd tezamen met anderen. Ter zitting heeft de officier van justitie aangegeven voornemens te zijn nog drie anderen te vervolgen. Het totaal van de opgelegde schadevergoedingsmaatregelen levert vervangende hechtenis op van meer dan een jaar. Op grond van artikel 60a Wetboek van Strafrecht mag

de rechtbank het maximum van één jaar vervangende hechtenis niet overschrijden.

De rechtbank zal verdachte dus de verplich-ting opleggen een bedrag aan de Staat te betalen ten behoeve van de benadeelde partijen, omdat verdachte jegens de benadeelde partijen naar burgerlijk recht aansprakelijk is voor de schade die door de strafbare feiten is toegebracht. Voorts zal de rechtbank bij het bepalen van de vervangende hechtenis het maximum van een jaar niet alleen per schadevergoedingsmaatregel, maar ook voor het totaal van de opgelegde schadevergoedingsmaatregelen in acht nemen.

Om de met de schadevergoedingsmaatregel beoogde betalingsprikkel met in achtneming van het bovenstaande tot een zo effectief mogelijk middel te maken, zal de rechtbank het maximum van één jaar vervangende hechtenis naar evenredigheid uitsplitsen.

Wijst de vordering van de benadeelde partij toe.

- Veroordeelt de veroordeelde tegen kwijting aan benadeelde 1, te betalen € 55.361,19,- (zegge vijfenvijftigduizenddriehonderd- eenenzestig euro en negentien eurocent).

Maatregel van schadevergoeding ad € 13.840,30,- subsidiair 24 dagen hechtenis.

- Legt op aan veroordeelde de verplichting aan de Staat ten behoeve van het slachtoffer 1, te betalen € 14.840,30,- (zegge dertienduizendachthonderdveertig euro en dertig eurocent), bij gebreke van volledi-ge betaling en volledig verhaal te vervangen door hechtenis voor de duur van 24 dagen, met dien verstande dat de toepassing van de vervangende hechtenis de hiervoor opgelegde verplichting niet opheft.

Wijst de vordering van de benadeelde partij toe.

- Veroordeelt de veroordeelde tegen kwijting aan benadeelde 2, te betalen € 51.747,62,- (zegge eenenvijftigduizendzevenhonderd- zevenenveertig euro en tweeënzestig eurocent).

Maatregel van schadevergoeding ad € 12.936,90,- subsidiair 22 dagen hechtenis.

- Legt op aan veroordeelde de verplichting aan de Staat ten behoeve van het slachtoffer 2, te betalen € 12.936,90 (zegge twaalfduizendnegenhonderdzesendertig euro en negentig eurocent), bij gebreke van volledi-ge betaling en volledig verhaal te vervangen door hechtenis voor de duur van 22 dagen, met dien verstande dat de toepassing van de vervangende hechtenis de hiervoor opgelegde verplichting niet opheft.

Wijst de vordering van de benadeelde partij ten dele toe.

- Veroordeelt de veroordeelde tegen kwijting aan benadeelde 3, te betalen € 14.264,62,- (zegge veertienduizendtweehonderd- vierenzestig euro en tweeënzestig eurocent).

- Veroordeelt de veroordeelde tevens in de kosten door de benadeelde partij gemaakt, tot op heden vooralsnog begroot op

nihil en in de kosten ten behoeve van de tenuitvoerlegging van

deze uitspraak nog te maken.

Maatregel van schadevergoeding ad € 3.566,15,- subsidiair 6 dagen hechtenis.

- Legt op aan veroordeelde de verplichting aan de Staat ten behoeve van het slachtoffer 3, te betalen € 3.566,15,- (zegge drieduizendvijfhonderdzesenzestig euro en vijftien eurocent), bij gebreke van volledi-ge betaling en volledig verhaal te vervangen door hechtenis voor de duur van 6 dagen, met dien verstande dat de toepassing van de vervangende hechtenis de hiervoor opgelegde verplichting niet opheft.

Wijst de vordering van de benadeelde partij toe.

- Veroordeelt de veroordeelde tegen kwijting aan benadeelde 4, te betalen € 9.529,38,- (zegge negenduizendvijfhonderd- negenentwintig euro en achtendertig eurocent).

Maatregel van schadevergoeding ad € 2.382,34,- subsidiair 4 dagen hechtenis.

- Legt op aan veroordeelde de verplichting aan de Staat ten behoeve van het slachtoffer 4, te betalen € 2.382,34,- (zegge tweeduizenddriehonderdtweeëntachtig euro en vierendertig eurocent), bij gebreke van volledi-ge betaling en volledig verhaal te vervangen door hechtenis voor de duur van 4 dagen, met dien verstande dat de toepassing van de vervangende hechtenis de hiervoor opgelegde verplichting niet opheft.

Wijst de vordering van de benadeelde partij ten dele toe.

- Veroordeelt de veroordeelde tegen kwijting aan benadeelde 5, te betalen € 439.713,03,- (zegge vierhonderdnegenendertigduizend zevenhonderddertien euro en drie eurocent).

- Veroordeelt de veroordeelde tevens in de kosten door de benadeelde partij gemaakt, tot op heden vooralsnog begroot op

nihil en in de kosten ten behoeve van de tenuitvoerlegging van

deze uitspraak nog te maken.

Maatregel van schadevergoeding ad € 109.928,25,- subsidiair 187 dagen hechtenis.

- Legt op aan veroordeelde de verplichting aan de Staat ten behoeve van het slachtoffer 5, te betalen € 109.928,25,- (zegge honderdnegenduizendnegenhonderdachtentwintig euro en vijfentwintig eurocent), bij gebreke van volledi-ge betaling en volledig verhaal te vervangen door hechtenis voor de duur van 187 dagen, met dien verstande dat de toepassing van de vervangende hechtenis de hiervoor opgelegde verplichting niet opheft.

Wijst de vordering van de benadeelde partij ten dele toe.

- Veroordeelt de veroordeelde tegen kwijting aan benadeelde 6, te betalen € 33.761,25,- (zegge drieëndertigduizend- zevenhonderdeenenzestig euro en vijfentwintig eurocent).

- Veroordeelt de veroordeelde tevens in de kosten door de benadeelde partij gemaakt, tot op heden vooralsnog begroot op

nihil en in de kosten ten behoeve van de tenuitvoerlegging van

deze uitspraak nog te maken.

- Verklaart de benadeelde partij voor het overige niet-ontvankelijk nu de vordering voor dat gedeelte niet van zo eenvoudige aard is dat zij zich leent voor behandeling in het strafgeding. Verstaat dat de vordering voor wat dit betreft kan worden aangebracht bij de burgerlijke rechter.

-

Maatregel van schadevergoeding ad € 8.440,31,- subsidiair 14 dagen hechtenis.

- Legt op aan veroordeelde de verplichting aan de Staat ten behoeve van het slachtoffer 6, te betalen € 8.440,31,- (zegge achtduizendvierhonderdveertig euro en eenendertig eurocent), bij gebreke van volledi-ge betaling en volledig verhaal te vervangen door hechtenis voor de duur van 14 dagen, met dien verstande dat de toepassing van de vervangende hechtenis de hiervoor opgelegde verplichting niet opheft.

Wijst de vordering van de benadeelde partij ten dele toe.

- Veroordeelt de veroordeelde tegen kwijting aan benadeelde 7, te betalen € 27.226,81,- (zegge zevenentwintigduizend- tweehonderdzesentwintig euro en eenentachtig eurocent).

- Veroordeelt de veroordeelde tevens in de kosten door de benadeelde partij gemaakt, tot op heden vooralsnog begroot op

nihil en in de kosten ten behoeve van de tenuitvoerlegging van

deze uitspraak nog te maken.

Maatregel van schadevergoeding ad € 6.806,70,- subsidiair 12 dagen hechtenis.

- Legt op aan veroordeelde de verplichting aan de Staat ten behoeve van het slachtoffer 7, te betalen € 6.806,70,- (zegge zesduizendachthonderdzes euro en zeventig eurocent), bij gebreke van volledi-ge betaling en volledig verhaal te vervangen door hechtenis voor de duur van 12 dagen, met dien verstande dat de toepassing van de vervangende hechtenis de hiervoor opgelegde verplichting niet opheft.

Wijst de vordering van de benadeelde partij toe.

- Veroordeelt de veroordeelde tegen kwijting aan benadeelde 8, te betalen € 63.507,52,- (zegge drieënzestigduizendvijfhonderd- zeven euro en tweeënvijftig eurocent).

Maatregel van schadevergoeding ad € 15.876,88,- subsidiair 27 dagen hechtenis.

- Legt op aan veroordeelde de verplichting aan de Staat ten behoeve van het slachtoffer 8, te betalen € 15.876,88,- (zegge vijftienduizendachthonderdzesenzeventig euro en achtentachtig eurocent), bij gebreke van volledi-ge betaling en volledig verhaal te vervangen door hechtenis voor de duur van 27 dagen, met dien verstande dat de toepassing van de vervangende hechtenis de hiervoor opgelegde verplichting niet opheft.

Wijst de vordering van de benadeelde partij ten dele toe.

- Veroordeelt de veroordeelde tegen kwijting aan benadeelde 9, te betalen € 56.268,75,- (zegge zesenvijftigduizendtweehonderd- achtenzestig euro en vijfenzeventig eurocent).

- Veroordeelt de veroordeelde tevens in de kosten door de benadeelde partij gemaakt, tot op heden vooralsnog begroot op

nihil en in de kosten ten behoeve van de tenuitvoerlegging van

deze uitspraak nog te maken.

Maatregel van schadevergoeding ad € 14.067,19,- subsidiair 24 dagen hechtenis.

- Legt op aan veroordeelde de verplichting aan de Staat ten behoeve van het slachtoffer 9, te betalen € 14.067,19,- (zegge veertienduizendzevenenzestig euro en negentien eurocent), bij gebreke van volledi-ge betaling en volledig verhaal te vervangen door hechtenis voor de duur van 24 dagen, met dien verstande dat de toepassing van de vervangende hechtenis de hiervoor opgelegde verplichting niet opheft.

Wijst de vordering van de benadeelde partij toe.

- Veroordeelt de veroordeelde tegen kwijting aan benadeelde 10, te betalen € 33.217,- (zegge drieëndertigduizendtweehonderd- zeventien euro).

Maatregel van schadevergoeding ad € 8.304,25,- subsidiair 14 dagen hechtenis.

- Legt op aan veroordeelde de verplichting aan de Staat ten behoeve van het slachtoffer 10, te betalen € 8.304,25,- (zegge achtduizenddriehonderdvier euro en vijfentwintig eurocent), bij gebreke van volledi-ge betaling en volledig verhaal te vervangen door hechtenis voor de duur van 14 dagen, met dien verstande dat de toepassing van de vervangende hechtenis de hiervoor opgelegde verplichting niet opheft.

Wijst de vordering van de benadeelde partij toe.

- Veroordeelt de veroordeelde tegen kwijting aan benadeelde 11, te betalen € 8.174,79,- (zegge achtduizendhonderdvierenzeventig euro en negenenzeventig eurocent).

Maatregel van schadevergoeding ad € 2.043,70,- subsidiair 3 dagen hechtenis.

- Legt op aan veroordeelde de verplichting aan de Staat ten behoeve van het slachtoffer 11, te betalen € 2.043,70,- (zegge tweeduizenddrieënveertig euro en zeventig eurocent), bij gebreke van volledi-ge betaling en volledig verhaal te vervangen door hechtenis voor de duur van 3 dagen, met dien verstande dat de toepassing van de vervangende hechtenis de hiervoor opgelegde verplichting niet opheft.

Wijst de vordering van de benadeelde partij toe.

- Veroordeelt de veroordeelde tegen kwijting aan benadeelde 12, te betalen € 45.400,- (zegge vijfenveertigduizendvierhonderd euro).

Maatregel van schadevergoeding ad € 11.350,- subsidiair 19 dagen hechtenis.

- Legt op aan veroordeelde de verplichting aan de Staat ten behoeve van het slachtoffer 12, te betalen € 11.350,- (zegge elfduizenddriehonderdvijftig euro), bij gebreke van volledi-ge betaling en volledig verhaal te vervangen door hechtenis voor de duur van 19 dagen, met dien verstande dat de toepassing van de vervangende hechtenis de hiervoor opgelegde verplichting niet opheft.

Wijst de vordering van de benadeelde partij toe.

- Veroordeelt de veroordeelde tegen kwijting aan benadeelde 13, te betalen € 20.400,- (zegge twintigduizendvierhonderd euro).

Maatregel van schadevergoeding ad € 5.100,- subsidiair 9 dagen hechtenis.

- Legt op aan veroordeelde de verplichting aan de Staat ten behoeve van het slachtoffer 13, te betalen € 5.100,- (zegge vijfduizendhonderd euro), bij gebreke van volledi-ge betaling en volledig verhaal te vervangen door hechtenis voor de duur van 9 dagen, met dien verstande dat de toepassing van de vervangende hechtenis de hiervoor opgelegde verplichting niet opheft.

Aldus gewezen door:

mrs. J.A.W. Lensing, als voorzitter,

B.P.J.A.M. van der Pol en O.J.D.M.L. Jansen, rechters,

in tegenwoordigheid van mr. M. van Gameren, griffier.