Rechtbank Groningen, 26-04-2007, BA4206, AWB 07/376 WW44 en AWB 07/377 WW44

van de voorzieningenrechter van de rechtbank Groningen inzake het verzoek om toepassing van artikel 8:81, eerste lid, van de Algemene wet bestuursrecht (hierna te noemen: Awb) van

en

het college van burgemeester en wethouders van Slochteren, verweerder.

1. PROCESVERLOOP

Bij besluit van 19 december 2006 heeft verweerder aan de Gemeente Slochteren (hierna te noemen: vergunninghouder) bouwvergunning en vrijstelling als bedoeld in artikel 19, eerste lid, Wet op de ruimtelijke ordening (hierna te noemen: Wro), verleend voor de bouw van een gemeentewerf en een brandweerkazerne op het perceel kadastraal bekend gemeente Slochteren, sectie en nummer [nummer], plaatselijk bekend hoek [adres] te [woonplaats].

Tegen dit besluit hebben verzoekers bij verweerder bezwaarschriften ingediend.

Bij verzoekschrift van 28 december 2006 heeft [verzoeker1] de voorzieningenrechter gevraagd met betrekking tot het bestreden besluit een voorlopige voorziening te treffen. Dit verzoek is bij de uitspraak van 1 februari 2007 niet-ontvankelijk verklaard wegens het uitblijven van betaling van het griffierecht.

Bij verzoekschrift van 2 februari 2007 heeft [verzoeker1] de voorzieningenrechter wederom gevraagd met betrekking tot het bestreden besluit een voorlopige voorziening te treffen.

Bij brief van 13 april 2007 is namens verzoekers een verzoek om voorlopige voorziening ingediend en tevens beroep ingesteld.

2. RECHTSOVERWEGINGEN

Verzoekers hebben -kort weergegeven- de volgende gronden naar voren gebracht. Verzoekers [verzoeker1], [verzoeker4] en [verzoeker3] zijn ten onrechte niet-ontvankelijk verklaard. Gezien het feit dat zij zicht hebben op het plangebied zijn verzoekers van mening dat zij een rechtstreeks belang hebben. Anders dan verweerder menen alle verzoekers dat zij ten onrechte op grond van artikel 6:13 Awb niet-ontvankelijk zijn verklaard. Nu in het bouwplan na toetsing door Gedeputeerde Staten wijzigingen van ingrijpende aard zijn aangebracht, heeft verweerder volgens verzoekers ten onrechte het bouwplan na de wijzigingen niet opnieuw ter inzage gelegd. Met betrekking tot het bouwplan hebben verzoekers aangevoerd dat dit in strijd is met de Visie Kern [woonplaats] en het Provinciaal Ontwikkelingsplan. Ten behoeve van het bouwplan heeft volgens verzoekers ten onrechte geen wijziging van het bestemmingsplan plaatsgevonden. Voorts heeft geen toetsing aan de provinciale richtlijnen plaatsgevonden en is ook geen toestemming van de Provincie verkregen. De vrees bestaat dat het bouwplan overlast zal veroorzaken in de zin van licht, geluid en toenemend verkeer. Benadrukt is dat het bouwplan niet past in het open landschap.

Verweerder heeft gesteld dat, nu het besluit is voorbereid met toepassing van de uniforme openbare voorbereidingsprocedure (hierna te noemen: u.o.v.) en verzoekers ter zake geen zienswijze hebben ingediend, gelet op het bepaalde in artikel 6:13 van de Awb, verzoekers terecht niet-ontvankelijk zijn verklaard in hun bezwaar. Verweerder heeft, onder verwijzing naar jurisprudentie van de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State (hierna te noemen: AbRS) en het Besluit indieningsvereisten aanvraag bouwvergunning, betoogd dat geen sprake is van ingrijpende wijzigingen in het bouwplan die aanleiding hadden behoren te geven tot publicatie.

Ingevolge artikel 1:2, eerste lid, Awb wordt onder een belanghebbende verstaan degene wiens belang rechtstreeks bij een besluit is betrokken.

Verweerder heeft zich op het standpunt gesteld dat in de gevallen van hiervoor genoemde verzoekers geen sprake is van relevant zicht. De woningen zijn respectievelijk op 804, 684 en 691 meter van het bouwplan gesitueerd. Volgens verweerder wordt het zicht in alle gevallen belemmerd door bebouwing, bebossing of bomenrijen. Gezien de afstand tot het plangebied is er geen sprake van invloed op de directe woonomgeving. Nu geen van de verzoekers gronden in eigendom hebben in de nabijheid van het plangebied, onderscheiden zij zich naar de mening van verweerder niet van ieder willekeurig persoon.

De voorzieningenrechter stelt voorop dat op basis van jurisprudentie van de AbRS (bijvoorbeeld AB 2006, 212) vastgesteld dient te worden dat het enkele feit dat iemand zicht heeft op een bouwplan, niet per definitie met zich brengt dat hij belanghebbende is bij de verlening van een bouwvergunning voor het betreffende plan. In het onderhavige geval dient vastgesteld te worden dat het zicht van [verzoeker1] en [verzoeker4] op het bouwplan wordt beperkt door de bomenrij die aan weerszijden van de Veenlaan is gesitueerd. Vanwege woningen in de nabijheid van het perceel van [verzoeker3] dient ook in zijn geval te worden vastgesteld dat zijn zicht op het bouwplan beperkt is. Voorts zijn deze verzoekers, gezien de afstand van hun woningen tot het bouwplan, niet in zodanige nabijheid van het bouwplan woonachtig dat zij op die grond als belanghebbende beschouwd kunnen worden. De ruimtelijke uitstraling van het bouwplan kan dan ook niet dusdanig van betekenis worden geacht dat in het geval van [verzoeker1], [verzoeker4] en [verzoeker3] sprake is van een persoonlijk, zich in voldoende mate van andere omwonenden onderscheidend, rechtstreeks belang. Deze verzoekers zijn door verweerder dan ook terecht niet-ontvankelijk verklaard. Het beroep is in zoverre ongegrond.

Ingevolge artikel 7:1 Awb, eerste lid, onder d, Awb dient degene aan wie het recht is toegekend tegen een besluit beroep op een administratieve rechter in te stellen, alvorens beroep in te stellen tegen dat besluit bezwaar te maken, tenzij het besluit is voorbereid met toepassing van afdeling 3.4 Awb.

De voorzieningenrechter is van oordeel dat, gelet op het feit dat de vrijstelling voor de beroepsmogelijkheid geacht wordt deel uit te maken van de bouwvergunning, het indienen van bezwaren tegen een met vrijstelling verleende bouwvergunning niet kan leiden tot een niet-ontvankelijk verklaring van enkel de bezwaren die gericht zijn tegen de vrijstelling. Het bepaalde in artikel 6:13 Awb kan wel in de weg staan aan een beoordeling van de bezwaren van verzoekers, voor zover die zich richten tegen de verleende vrijstelling, hetgeen naar het oordeel van de voorzieningenrechter tot gevolg dient te hebben dat de bezwaren in zoverre ongegrond verklaard zouden kunnen worden.

De in artikel 6:13 Awb voorziene beperking van de beroepsmogelijkheid (en daarmee van de beoordeling in bezwaar) is niet aan de orde, indien verzoekers redelijkerwijs niet kan worden verweten dat zij geen zienswijzen tegen het ontwerp-vrijstellingsbesluit naar voren hebben gebracht. In de Memorie van Toelichting (Kamerstukken TK 2003-2004, 29 421, nr. 3, p. 5-6) wordt inhoud gegeven aan dit redelijkerwijs-criterium. Toegelicht wordt dat het niet deelnemen aan de u.o.v. niet in de weg kan staan aan het instellen van beroep op de administratieve rechter, indien in beroep bezwaren worden ingebracht die betrekking hebben op wijzigingen die bij het nemen van het definitieve besluit ten opzichte van het ter inzage gelegde ontwerp zijn aangebracht of anderszins gegronde redenen bestaan waarom men geen zienswijzen naar voren heeft gebracht in de u.o.v.

Nu nader onderzoek redelijkerwijs niet kan bijdragen aan de beoordeling van de zaak, zal de voorzieningenrechter onmiddellijk uitspraak doen op het beroep.

Nu vastgesteld dient te worden dat partijen uitdrukkelijk een standpunt hebben ingenomen met betrekking tot de vraag of de in het voorgaande besproken wijzigingen al dan niet van ondergeschikte aard zijn, ziet de voorzieningenrechter met het oog op de finaliteit en de voortgang van de verdere procedures aanleiding om met toepassing van artikel 8:72, vierde lid, Awb zelf in de zaak te voorzien door een oordeel te geven ten aanzien van dit geschilpunt.

De wijzigingen die zijn aangebracht ten opzichte van het ontwerp-vrijstellingsbesluit betreffen de ruimtelijke uitstraling van het bouwplan, de ruimtelijke inpassing in het omliggende gebied, de bouwmassa (dak), de inpandige indeling en de omvang van het plangebied. Met deze wijzigingen heeft verweerder beoogd het bouwplan in te passen in het beleid zoals dat is vormgegeven in het Provinciaal Omgevingsplan en de Visie Kern [woonplaats]. Naar het oordeel van de voorzieningenrechter kan niet anders geconcludeerd worden dan dat in het onderhavige geval sprake is van niet-ondergeschikte ofwel ingrijpende wijzigingen. Het doorvoeren van deze wijzigingen had verweerder aanleiding behoren te geven het bouwplan opnieuw de procedure onder toepassing van afdeling 3.4 Awb te laten doorlopen

Gelet op het voorgaande verklaart de voorzieningenrechter de bezwaarschriften van [verzoeker2], [verzoeker5], [verzoeker6], [verzoeker7] en [verzoeker8] gegrond en herroept het primaire besluit van 19 december 2006, betreffende de bouwvergunning en de vrijstelling.

Nu het beroep gegrond is verklaard, dient de gemeente Slochteren het betaalde griffierecht van € 286,00 aan verzoekers te vergoeden.

Gelet op bovenstaande is er voorts grond de verweerder te veroordelen in de kosten die verzoekers in verband met de behandeling van het beroep hebben moeten maken. Overeenkomstig het Besluit proceskosten bestuursrecht worden deze kosten begroot op € 644,00 wegens kosten van een door een derde beroepsmatig geleverde bijstand.

3. BESLISSING

De voorzieningenrechter van de rechtbank Groningen,

RECHT DOENDE,

Aldus gegeven door mr. H.C.P. Venema als voorzieningenrechter en in het openbaar door hem uitgesproken op 26 april 2007, in tegenwoordigheid van mr. E. Nolles als griffier.

De griffier, De voorzieningenrechter,

De voorzieningenrechter wijst er op dat belanghebbenden binnen zes weken na de dag van verzending van deze uitspraak daartegen hoger beroep kunnen instellen bij de Afdeling Bestuursrechtspraak van de Raad van State, Postbus 20019, 2500 EA in Den Haag.

Tegen de beslissing op het verzoek om voorlopige voorziening staat geen rechtsmiddel open.

Afschrift verzonden op: