Rechtbank Limburg, 20-07-2015, ECLI:NL:RBLIM:2015:6118, AWB - 14 _ 978u

5.1

5.2

Vergunninghouder sluit zich in zijn schriftelijke reactie van 14 maart 2015 aan bij de reactie van verweerder van 10 februari 2015. Daarbij wordt nog opgemerkt dat de beroepsgrond van eiser over de ‘ladder van duurzame verstedelijking’ eerst ter zitting is aangedragen.

6. Ingevolge artikel 2.1, eerste lid, aanhef en onder c, van de Wabo is het verboden zonder omgevingsvergunning een project uit te voeren, voor zover dat geheel of gedeeltelijk bestaat uit het gebruiken van gronden of bouwwerken in strijd met een bestemmingsplan.

a. er wordt beschreven dat de voorgenomen stedelijke ontwikkeling voorziet in een actuele regionale behoefte;

b. indien uit de beschrijving, bedoeld in onderdeel a, blijkt dat sprake is van een actuele regionale behoefte, wordt beschreven in hoeverre in die behoefte binnen het bestaand stedelijk gebied van de betreffende regio kan worden voorzien door benutting van beschikbare gronden door herstructurering, transformatie of anderszins, en;

c. indien uit de beschrijving, bedoeld in onderdeel b, blijkt dat de stedelijke ontwikkeling niet binnen het bestaand stedelijk gebied van de betreffende regio kan plaatsvinden, wordt beschreven in hoeverre wordt voorzien in die behoefte op locaties die, gebruikmakend van verschillende middelen van vervoer, passend ontsloten zijn of als zodanig worden ontwikkeld.

7. Op basis van de gedingstukken en de behandeling ter zitting is het volgende komen vast te staan. Het bouwplan voorziet in de realisatie van de uitbreiding van de bestaande kantoorlocatie ter plaatse van de achtergevel. Het gaat om een tweetal verdiepingen onder de grond en 1 bouwlaag boven maaiveld. De uitbreiding wordt middels een gang verbonden met het bestaande monumentale hoofdgebouw. Onderhavig plan heeft betrekking op de uitbreiding van een bestaand kantoorgebouw dat in de huidige situatie een brutovloeroppervlakte van ca. 600m2 heeft en in de nieuwe situatie een brutovloeroppervlakte zal hebben van ca. 1140m2. Omdat door de uitbreiding van de kantoorruimte niet meer in voldoende mate kan worden voorzien in parkeergelegenheid op het bij het kantoor behorend perceel wordt die parkeervoorziening uitgebreid naar een aangrenzend perceel in het buitengebied eveneens in eigendom bij vergunninghouder. Op dit aangrenzend perceel worden minimaal 21 parkeerplaatsen gerealiseerd. Het gaat om een perceel van ruim 50 meter lang en 10 meter breed.

7.1

De rechtbank stelt voorts vast en gaat daarvan in het navolgende ook uit, dat tussen partijen niet in geschil is dat de uitbreiding van het kantoor in strijd is met het ter plaatse geldende bestemmingsplan (het bestemmingsplan [bestemmingsplan 1]) en daarvoor een omgevingsvergunning vereist is ingevolge artikel 2.1, eerste lid, aanhef en onder c. van de Wabo in combinatie met artikel 2.12, eerste lid, onder a, onder 3º, van de Wabo. Tussen partijen is voorts niet in geschil dat ook de aanleg van de parkeerplaatsen ten behoeve van de uitbreiding van het kantoor in strijd is met het ter plaatse geldende bestemmingsplan (het bestemmingsplan [bestemmingsplan 2]) en dat daarvoor eveneens een omgevingsvergunning is vereist ingevolge artikel 2.1, eerste lid, aanhef en onder c. van de Wabo in combinatie met artikel 2.12, eerste lid, onder a, onder 3º, van de Wabo.

7.2

De rechtbank heeft in dit verband te beoordelen of verweerder in redelijkheid heeft kunnen afwijken van de ingevolge de geldende bestemmingsplannen geldende regels voor de uitbreiding van het kantoorgebouw en de daarmee samenhangende aanleg van de parkeervoorziening. Onder verwijzing naar de uitspraak van de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State (Afdeling) van 16 april 2014 (ECLI:NL:RVS:2014:1376) stelt de rechtbank voorop dat verweerder beleidsvrijheid heeft en de rechter de beslissing terughoudend moet toetsen. dat wil zeggen zich moet beperken tot de vraag of verweerder in redelijkheid tot het besluit om omgevingsvergunning te verlenen heeft kunnen komen. Dit neemt niet weg dat het bestreden besluit zorgvuldig moet zijn voorbereid zoals bedoeld in artikel 3:2 van de Awb en in het licht van artikel 3:46 van de Awb gedragen moet kunnen worden door de motivering die daaraan ten grondslag is gelegd.

8. De rechtbank is van oordeel dat, anders dan verweerder en vergunninghouder betogen, hetgeen eiser ter zitting heeft aangevoerd over artikel 3.6.1 van het Bro en artikel 5.20 van het Bor zodanig aansluit bij hetgeen eiser in het beroepschrift is aangevoerd - de rechtbank verwijst hiervoor naar rechtsoverweging 2 van de onderhavige uitspraak - dat dit geen nieuwe beroepsgrond is maar veeleer het eerder aangevoerde voorziet van een expliciete wettelijke onderbouwing. De rechtbank acht dit niet in strijd met de goede procesorde.

9. Uit de gedingsstukken en de behandeling ter zitting is gebleken dat het realiseren van het parkeerterrein niet los gezien kan worden van de uitbreiding van het kantoorgebouw en in het licht van artikel 3.6.1 als één project dient te worden aangemerkt.

Daargelaten of de uitbreiding van de bebouwing in het licht van de omvang daarvan en gezien de gebruiksmogelijkheden ter plaatse van die bebouwing op basis van het daar geldende bestemmingsplan [bestemmingsplan 1] en de structuur van de (lint)bebouwing op zichzelf kan worden gezien als een nieuwe stedelijke ontwikkeling of niet - Tonnaer heeft aangegeven dat dat niet het geval is -, is de rechtbank van oordeel dat hiervan wel sprake is ten aanzien van het te realiseren parkeerterrein in combinatie met de uitbreiding van de bebouwing, hetgeen volgens de rechtbank als één (samenhangend) project dient te worden bezien. De rechtbank komt tot dit oordeel omdat zij met Tonnaer vindt dat er ter plaatse van dat parkeerterrein geen sprake is van een stedelijk gebied. Aan de opmerking van eiser dat Tonnaer adviseur is van de initiatiefnemer en daarom de objectiviteit van de beoordeling discutabel is gaat de rechtbank overigens voorbij, aangezien Tonnaer ook de ruimtelijke onderbouwing heeft opgesteld en gezien moet worden als een deskundige. Voorts kan er gezien de aard en omvang van het nieuwe ruimtebeslag dat met het parkeerterrein gepaard gaat in relatie tot de kantoorbebouwing en in het licht van de gebruiksmogelijkheden op basis van het bestemmingsplan [bestemmingsplan 2] ook niet gesproken worden van een zodanig beperkte functiewijziging dat geen sprake is van een nieuwe stedelijke ontwikkeling. De rechtbank verwijst in dit verband naar de uitspraken van de Afdeling van 4 maart 2015 (ECLI:NL:RVS:2015:653) en 22 april 2015 (ECLI:NL:RVS:2015:1224). In het licht hiervan heeft verweerder niet voldaan aan de vereisten die volgen uit artikel 3.6.1 van het Bro. Het feit dat er een landschappelijke inpassing heeft plaatsgevonden van het parkeerterrein alsmede dat er voldoende rekening is gehouden met de eventuele verstoring van de flora en fauna - wat daarvan ook zij - maakt dat niet anders. Deze beroepsgrond slaagt.

10. In het licht van vorenstaande is het beroep reeds hierom gegrond. Aan de (overige) beroepsgrond(en) gaat de rechtbank derhalve voorbij. Gezien het (motiverings)gebrek en de noodzaak van nader onderzoek door verweerder in het kader van de ladder voor duurzame verstedelijking, ziet de rechtbank geen aanleiding tot het toepassen van andere uitspraakbevoegdheden, zoals bij voorbeeld een bestuurlijke lus in de zin van artikel 8:51a van de Awb, dan een (kale) vernietiging van het bestreden besluit. Verweerder dient met inachtneming van deze uitspraak een nieuw besluit te nemen.

11. Omdat de rechtbank het beroep gegrond verklaart, bepaalt de rechtbank dat verweerder aan eiser het door hem betaalde griffierecht vergoedt.

12. De rechtbank veroordeelt verweerder in de door eiser gemaakte proceskosten. Deze kosten stelt de rechtbank op grond van het Besluit proceskosten bestuursrecht voor de door een derde beroepsmatig verleende rechtsbijstand vast op € 1.225,- (1 punt voor het indienen van het beroepschrift, 1 punt voor het verschijnen ter zitting en 0,5 punt voor het geven van schriftelijke inlichtingen, met een waarde per punt van € 490,- en een wegingsfactor 1).