Rechtbank Utrecht, 30-12-2009, BK8031, 257827 / HA ZA 08-2294

vonnis

RECHTBANK UTRECHT

Sector handels- en familierecht

zaaknummer / rolnummer: 257827 / HA ZA 08-2294

Vonnis van 30 december 2009

in de zaak van

tegen

Eisers zullen gezamenlijk [eisers] en gedaagden zullen gezamenlijk [gedaagden] genoemd worden. Eisers zullen afzonderlijk [eiser sub1] en [eiser sub2] genoemd worden.

1. De procedure

1.2. Ten slotte is vonnis bepaald.

2. De feiten

2.1. Op 15 september 2003 heeft de Haarzuilensche Projectontwikkelingsmaatschappij (HPM) een bouwvergunning aangevraagd voor de bouw van een winkel- en appartementencomplex op het perceel aan de [adres] in Den Dolder. Dit perceel is gelegen naast de (appartements)woning van [eiser sub1] Tussen de twee percelen ligt een strookje grond van 30 cm breed, waarvan [eiser sub2] eigenaar is.

2.2. [eisers] heeft zijn bedenkingen geuit bij de gemeente Zeist tegen de door HPM aangevraagde bouwvergunning. Het gevolg van de plannen zou namelijk een gemis van licht en uitzicht zijn doordat op korte afstand tegenover het terras van [eiser sub1] een hoge bebouwingsmuur opgetrokken zou worden en er overbouw boven de strook grond van [eiser sub2] zou komen.

2.3. HPM is via haar architect, de heer [A] (hierna: [A]), met [eisers] in overleg getreden om te bekijken of overeenstemming mogelijk was, zodat langslepende bezwaarprocedures voorkomen konden worden. Makelaar [B] heeft [eisers] terzake van de plannen van HPM prijstechnisch bijgestaan. HPM heeft [eisers] allereerst een schriftelijk voorstel gedaan in een (concept)convenant van 26 mei 2004 (productie 1 bij dagvaarding) en later een enigszins aangepast aanbod in een (concept)convenant van 11 juni 2004 (productie 1 bij conclusie van antwoord). In het (concept)convenant van 11 juni 2004 is het volgende opgenomen:

“De Haarzuilensche Projectontwikkelings Maatschappij bv (HPM) gevestigd te Maarssen aan [adres] Maarssen, hierna te noemen de realisator;

en

De heer [eisers] wonende aan de [adres] te Den Dolder, hierna te noemen [eisers];

[eisers] en realisator komen overeen;

01. Het bouwplan is aangepast op 08-12-2003, en aangehecht aan dit convenant. Hierbij is aangegeven dat het [eisers] is toegestaan om planten te plaatsen en te onderhouden op het terras aan de [adres] zijde tussen as A en B.

02. Het onder 01. genoemde terras zal niet worden gebruikt voor betreding noch voor uitzicht.

03. Nadat de bouwvergunning onherroepelijk is zal de realisator het perceel kadastraal bekend gemeente Zeist [nummer] groot 8 ca aankopen van [eisers], voor een bedrag groot € 75.000,00 k.k.

04. Indien de nieuw te bouwen winkel wordt samengetrokken met de Aldi zal de realisator aan [eisers] een vergoeding voldoen groot € 25.000,00.

05. De punten genoemd onder 01. t/m 02. zullen bij vervreemding van het onroerend goed met toebehoren aan derden, bij wijze van kettingbeding aan verkrijger worden opgelegd.”

2.4. In maart 2004 heeft [eisers] [gedaagden] benaderd en hem verzocht om op basis van het (concept)convenant van 11 juni 2004 en de bijbehorende (door de echtgenote van [eiser sub1]) getypte aantekeningen een nieuw convenant op te stellen met daarin alle afspraken die [eisers] had gemaakt met [A]. In die getypte aantekeningen is onder meer het volgende opgenomen:

“A) [eisers] is bereid de door hem geuite bezwaren c.q. bedenkingen tegen de bouwplannen van de realisator, zoals deze bezwaren c.q. bedenkingen tegen de aanvraag van de bouwvergunning d.d. 15 september 2003 door [eisers] bij de gemeente Zeist zijn ingediend, in te trekken en wel indien en zodra de onderhavige overeenkomst door beide partijen is getekend en de daarbij behorende bouwtekening volgens bouwplan d.d. 1 juli 2004 is geparafraseerd en getekend, in te trekken en tevens geen bezwaren c.q. bedenkingen meer tegen dat bouwplan in te dienen, tenzij dit bouwplan wederom wordt gewijzigd, en wel onder de navolgende voorwaarden en bedingen.

1. Het bouwplan dat de realisator op het perceel grond [adres] te Den Dolder wenst te realiseren is overeenkomstig de aan dit convenant gehechte en geparafeerde bouwtekening d.d. 1 juli 2004.

B) Partijen komen uitdrukkelijk overeen dat terzake het gebruik van het terras, zoals hiervoor omschreven, een erfdienstbaarheid zal worden gevestigd ten behoeve van [eisers], dan wel dat dit recht als een kwalitatieve verbintenis in de transportakte zal worden overeengekomen. (…)

C) De realisator verplicht zich hierbij uitdrukkelijk, indien en zodra de bouwvergunning terzake het project aan [adres] te Den Dolder onherroepelijk is, tot aankoop over te gaan van het perceel grond, kadastraal bekend gemeente Zeist, [nummer], groot 8 centiaren, en wel van [eiser sub2], voor een koopsom ter grootte van het bedrag, dat wordt genoemd onder A van de aan deze overeenkomst te hechten en door alle partijen ondertekende bijlage. (…)

D) De realisator is voornemens winkelruimte te realiseren in de onderzijde van het appartementencomplex, direct grenzend aan het appartementencomplex, waarin [eisers] woonachtig is.

Bijlage

Behorend bij convenant

2.6. [eisers] heeft vervolgens zijn bezwaren tegen de door HPM aangevraagde bouwvergunning ingetrokken.

2.8. Op 14 december 2005 heeft HPM in een brief aan [gedaagden] een beroep gedaan op de ontbindende voorwaarde onder E van het door [gedaagden] opgestelde convenant. Daardoor zijn de gemaakte afspraken tussen [eisers] en HPM komen te vervallen. [eisers] hoorde dit pas op 9 mei 2006.

2.9. HPM heeft haar plannen op 16 december 2005 doorverkocht en op 17 maart 2006 bij notariële akte geleverd aan Beukenhorst B.V.

2.10. Inmiddels heeft Beukenhorst B.V. op het perceel tegenover [eiser sub1] een pand opgetrokken. Hierdoor kijkt het balkon van [eiser sub1] uit op een blinde muur die direct naast het zijbalkon aan de zuidzijde gesitueerd is. Als gevolg daarvan is de bezonning op het balkon en in de woonkamer overdag niet meer aanwezig en is het uitzicht tot nihil gereduceerd.

2.11. Op 4 juni 2008 heeft de huidige raadsman van [eisers] [gedaagden] aansprakelijk gesteld voor zijn beroepsmatige werkzaamheden in dit kader.

3. Het geschil

3.2. [gedaagde sub2] voert verweer en concludeert tot afwijzing van de vorderingen. Op de stellingen van partijen wordt hierna, voor zover van belang, nader ingegaan.

4. De beoordeling

Beroepsfouten

4.1. Beoordeeld moet worden of [gedaagden] heeft gehandeld als een redelijk bekwaam en redelijk handelend advocaat in vergelijkbare omstandigheden (HR 7 maart 2003, NJ 2003/302). In beginsel dient een advocaat zich niet te beperken tot verrichtingen waar zijn cliënt uitdrukkelijk om heeft gevraagd, maar dient hij zelfstandig te beoordelen wat voor de zaak van zijn cliënt van nut kan zijn en daarnaar te handelen (HR 28 juni 1991, NJ 1992/420). De cliënt behoort niet te worden blootgesteld aan onnodige risico’s, waarbij een risico onnodig is, als het in de gegeven omstandigheden voorzienbaar was en gemakkelijk had kunnen worden vermeden, zonder dat daardoor andere risico’s in het leven zouden zijn geroepen.

4.3. Het staat vast, dat [eisers] [gedaagden] de opdracht heeft gegeven om hem juridisch te adviseren en om -op basis van het door hen aan [gedaagden] overgelegde (concept)convenant van 11 juni 2004- een nieuw convenant op te stellen met daarin alle afspraken die [eisers] had gemaakt met HPM.

4.4. [eisers] stelt primair, zo begrijpt de rechtbank, dat [gedaagden] onzorgvuldig jegens hem heeft gehandeld doordat [gedaagden] überhaupt een ontbindende voorwaarde (onder E) in het door hem opgestelde convenant heeft opgenomen, terwijl [eisers] daar niet om heeft verzocht.

4.5. [gedaagde sub2] heeft dit betwist. Hij betoogt dat [eiser sub1] hem heeft gezegd dat het de bedoeling was dat HPM en [eisers] over en weer van de overeenkomst af konden als het door HPM op 15 september 2003 bij de gemeente Zeist ingediende bouwplan zou worden gewijzigd. Volgens [gedaagden] wilde [eiser sub1] de mogelijkheid openlaten om direct weer bezwaar in te kunnen dienen als het bouwplan zou worden gewijzigd. [gedaagde sub2] stelt dat deze bedoeling van [eisers] en HPM ook blijkt uit de getypte en handgeschreven aantekeningen -behorend bij het (concept)convenant van 11 juni 2004- die [eiser sub1] aan [gedaagden] heeft overhandigd, waarin staat vermeld: “Bij eventuele veranderingen vervallen alle voorwaarden bij aanvraag bouwvergunning. !!”. Bovendien, zo betoogt [gedaagden], bevatte dat (concept)convenant reeds een ontbindende voorwaarde.

4.7. De rechtbank neemt bij de beantwoording van de vraag of [gedaagden] onzorgvuldig jegens [eisers] heeft gehandeld doordat hij überhaupt een ontbindende voorwaarde (onder E) in het convenant heeft opgenomen, de volgende omstandigheden in aanmerking.

4.8. Ten eerste is in het (concept)convenant van 11 juni 2004 reeds een ontbindende voorwaarde opgenomen. In dat (concept)convenant staat immers vermeld dat:

4.9. Subsidiair betoogt [eisers] dat de door [gedaagden] geformuleerde ontbindende voorwaarde in het convenant te ruim is geformuleerd, [gedaagden] [eisers] niet op de risico’s van een dergelijke (ruime) ontbindende voorwaarde heeft gewezen, [gedaagden] [eiser sub2] ten onrechte niet als contractspartij in de aanhef van het convenant en de bijlage heeft genoemd waardoor niet duidelijk is of hij contractpartij was en [gedaagden] bovendien geen kettingbeding in het convenant heeft opgenomen waardoor bij vervreemding van het onroerend goed van HPM aan een derde, deze derde niet gebonden was aan de tussen HPM en [eisers] gemaakte afspraken in het convenant. [eisers] stelt dat [gedaagden] om deze redenen een beroepsfout heeft gemaakt.

4.11. De rechtbank is van oordeel dat [gedaagden] geen beroepsfout heeft gemaakt door [eiser sub2] niet als contractspartij in de aanhef van het door hem opgestelde convenant en de bijlage te vermelden. Immers, uit de inhoud van het convenant en de medeondertekening van het convenant en de bijlage door [eiser sub2] blijkt dat hij contractspartij is.

4.14. Ook had het op de weg van [gedaagden] als redelijk bekwaam en redelijk handelend advocaat gelegen om een kettingbeding in het convenant op te nemen waardoor ook bij verkoop van de plannen door HPM de koper gebonden zou zijn aan de tussen HPM en [eisers] gemaakte afspraken. In het door [eiser sub1] aan hem overhandigde (concept)convenant van 11 juni 2004 was namelijk het volgende kettingbeding opgenomen:

“05. De punten genoemd onder 01. t/m 02. zullen bij vervreemding van het onroerend goed met toebehoren aan derden, bij wijze van kettingbeding aan verkrijger worden opgelegd.”

Dit kettingbeding heeft [gedaagden] als volgt opgenomen (onder D) in het door hem opgestelde convenant:

“De realisator is verplicht deze betalingsverplichting van het bedrag, zoals genoemd onder B van de aan deze overeenkomst te hechten en door partijen ondertekende bijlage, bij wijze van kettingbeding op te leggen aan de koper van één van de appartementsrechten, waarin de winkel zal worden gerealiseerd en grenzend aan het appartementencomplex waarin [eisers] woonachtig is. Ten behoeve van deze verplichting zal de realisator, dan wel de opvolgend appartementseigenaar, een onherroepelijk bankgarantie afgeven ten belope van het bedrag, zoals genoemd onder B van de aan deze overeenkomst gehechte en door partijen ondertekende bijlage.”

4.16. Het hiervoor overwogene leidt tot de conclusie dat er sprake is van een beroepsfout van [gedaagden]. Dit wordt niet anders doordat [gedaagden] op verzoek van [eiser sub1] het door hem opgestelde convenant aan makelaar [B] heeft gezonden. Een advocaat kan zijn verplichting om een hem opgedragen zaak met zorg te behandelen immers niet afwentelen op een makelaar die zijn cliënten bij de onderhandelingen prijstechnisch bijstaat. Ook gaat de rechtbank voorbij aan het betoog van [gedaagden] dat [eisers] zelf ook niet heeft gezegd dat bepaalde afspraken niet juist waren weergegeven of niet waren opgenomen, terwijl de ontbindende voorwaarde volgens hem voor iedere leek goed te begrijpen is. Naar het oordeel van de rechtbank is de tekst van de ontbindende voorwaarde als zodanig weliswaar voor een leek te begrijpen, maar mag van een leek niet verwacht worden dat deze de risico’s en de mogelijke juridische consequenties van een dergelijke ontbindende voorwaarde kan overzien. Een leek mag daarvoor juist bij uitstek vertrouwen op de deskundigheid van zijn eigen advocaat.

Causaal verband

4.17. Nu vaststaat dat [gedaagden] een beroepsfout heeft gemaakt dient beoordeeld te worden of er een causaal verband bestaat tussen de beroepsfout van [gedaagden] en de door [eisers] geleden schade.

4.18. [eisers] stelt dat door een wijziging in de tekening van HPM de afspraken in het convenant zijn komen te vervallen als gevolg waarvan i) [eiser sub2] en [eiser sub1] betalingen missen voor de levering van de grond en medewerking en ii) zeer dicht tegen het balkon van [eiser sub1] een hoge muur is opgetrokken door Beukenhorst B.V. die het plan heeft gerealiseerd. Hierdoor mist [eiser sub1] licht, uitzicht en een uitbreiding van zijn terras met een waardedaling van zijn appartement als gevolg. Dit had volgens [eisers] voorkomen kunnen worden met goede en sluitende afspraken. Er is volgens [eisers] dus sprake van een causaal verband tussen de beroepsfout van [gedaagden] en de door [eiser sub1] en [eiser sub2] geleden schade.

4.19. [gedaagde sub2] betoogt dat dit causaal ontbreekt. Hij voert ten aanzien van het kettingbeding aan, dat het uiterst onaannemelijk is, dat HPM akkoord zou zijn gegaan met een bepaling in het convenant ter voorkoming van de doorverkoop van de bouwplannen van HPM zonder toestemming van [eisers], zodat de koper op die manier gebonden zou zijn aan de afspraken tussen [eisers] en HPM. Bovendien stelt [gedaagden] dat HPM het convenant voorafgaand aan de doorverkoop van de bouwplannen heeft ontbonden, waardoor een kettingbeding waarin zou staan dat de koper gebonden was aan de afspraken die HPM met [eisers] had gemaakt, niets zou hebben uitgemaakt.

4.22. Naar het oordeel van de rechtbank bestaat er ook een causaal verband tussen de beroepsfout van [gedaagden] en de door [eiser sub2] geleden schade, hoewel het (onder punt 5 van) het (concept)convenant van 11 juni 2004 opgenomen kettingbeding alleen betrekking had op de met [eiser sub1] gemaakte afspraken over zijn terras en niet zag op de met [eiser sub2] gemaakte afspraken (onder de punten 4 en 5 van dat (concept)convenant). Het is immers duidelijk dat het de bedoeling van [eisers] en HPM was, dat de afspraken met enerzijds [eiser sub2] en anderzijds [eiser sub1] één onlosmakelijk geheel vormden. Dit blijkt allereerst uit de door [eiser sub1] aan [gedaagden] overhandigde getypte aantekeningen waarin is opgenomen:

“De grond overname strook grond langs pand apart transactie [eiser sub2] maar niet los van elkaar”

Voorts blijkt dat ook uit de volgende passage van het door [gedaagden] opgestelde en door [eisers] en HPM getekende convenant:

E) Partijen komen uitdrukkelijk overeen, dat de inhoud van dit convenant en de aankoopverplichting van de strook grond die in eigendom toebehoort aan [eiser sub2], één onlosmakelijke overeenkomst vormen en dat door één der partijen geen nakoming kan worden afgedwongen van deelafspraken.

4.23. De conclusie is derhalve dat er een causaal verband bestaat tussen de beroepsfout van [gedaagden] en de schade van [eiser sub1] en [eiser sub2]

Eigen schuld

4.25. Naar het oordeel van de rechtbank is er geen sprake van eigen schuld aan de zijde van [eisers]. De rechtbank passeert de stellingen van [gedaagden] op dit punt, gezien hetgeen zij overwogen heeft onder ?4.16.van dit vonnis.

Schade

Waardevermindering appartement [eiser sub1]

4.27. [eisers] stelt, onder verwijzing naar de taxatierapporten van twee afzonderlijke makelaars (productie 13 bij dagvaarding) dat de waardevermindering van het appartement van [eiser sub1] € 65.000,- bedraagt, bestaande uit € 50.000,- wegens gemis van licht en uitzicht en € 15.000,- wegens het gemis van een met HPM afgesproken terras met extra gebruiksmogelijkheden.

4.29. Het enkele feit dat de betreffende taxateurs door [eisers] zijn ingeschakeld en niet door partijen gezamenlijk maakt nog niet dat in deze procedure geen gebruik gemaakt mag worden van hun rapport. Het rapport vormt de onderbouwing van de door [eisers] op dit punt gestelde schade. De rechtbank is van oordeel dat de taxateurs in hun rapport, mede gezien de aan het rapport gehechte foto’s en tekeningen, goed gemotiveerd hebben aangegeven op grond van welke overwegingen zij tot hun conclusies zijn gekomen. Of de rechtbank deze conclusies tot uitgangspunt zal nemen bij het begroten van de schade zal hierna worden beoordeeld. Dit hangt mede af van de vraag of de conclusies door [gedaagden] voldoende gemotiveerd zijn betwist.

“Zoals uit bijgevoegde tekening blijkt is er een alternatieve invulling van het nieuw te bouwen complex geweest waarbij de bovenste woonlaag gedeeltelijk voorzien zou worden van een schuine kap. Volgens opgave van de heer en mevrouw [eisers] zou dit een compensatie zijn ter voorkoming van mogelijk langslepende bezwarenprocedure’s namens de heer en mevrouw [eisers] c.q. de appartementseigenaren en/of weigering van vrijstellingsmogelijkheden door de gemeente. Het zijbalkon van het appartement van de heer en mevrouw [eisers] zou, zoals uit de tekening valt op te maken, worden uitgebreid ten koste van een van de nieuwe appartementen waardoor de bezonning in de woonkamer en op het zijbalkon vrijwel geheel intact zou zijn gebleven, een minder belemmerend uitzicht over zou blijven en er meer ruimte en gebruiksmogelijkheden om buiten te verblijven zou zijn. Dit verschil in waarde tussen de huidige staat en de staat volgens de tekening met extra balkon taxeren wij om die redenen naar beste weten en kunnen op € 50.000,--“.

4.31. Over de door [eisers] gevorderde € 15.000,- wegens het gemis van een met HPM afgesproken terras met extra gebruiksmogelijkheden overweegt de rechtbank als volgt. In het taxatierapport is het volgende over die € 15.000,- opgenomen:

“Het waarde verschil, ad € 15.000,--, tussen de huidige situatie en uitgaande van het appartement inclusief het niet gerealiseerde balkon en de situatie voor de start bouw van het naastgelegen complex ligt hem in het feit dat de gemeente Zeist diverse ontheffingen heeft verleend waardoor het naastgelegen nieuw te bouwen complex groter is geworden dan in eerste instantie uit het bestemmingsplan af te leiden zou zijn.”

Nu in het taxatierapport niet wordt gesproken over het gemis van een met HPM afgesproken terras met extra gebruiksmogelijkheden, terwijl [eisers] dat wel aan zijn vordering ten grondslag legt en [eisers] ook niet nader onderbouwt wat deze passage in het taxatierapport te maken heeft met het gemis van een terras met extra gebruiksmogelijkheden, zal de rechtbank de vordering van [eisers] op dit punt als niet voldoende onderbouwd afwijzen.

Strook grond [eiser sub2]

4.32. Voorts vordert [eisers] een bedrag van € 100.000,-, omdat HPM dit bedrag volgens hem zou voldoen voor de levering van de strook grond van [eiser sub2] als HPM geen beroep had kunnen doen op de ontbindende voorwaarde.

Taxatiekosten

4.36. [gedaagde sub2] heeft deze schadepost betwist. Hij betoogt dat nergens uit blijkt dat [eiser sub1] aan de taxateurs reeds een bedrag van € 1.190,- heeft betaald, waardoor dit bedrag niet als schade is aan te merken.

4.37. De rechtbank stelt voorop dat de door [eisers] gevorderde taxatiekosten alleen kosten zijn van [eiser sub1], nu uit zowel het taxatierapport alsmede uit de facturen blijkt dat alleen [eiser sub1] (en zijn echtgenote) opdracht hebben gegeven tot het opstellen van het taxatierapport. Verder moeten de gevorderde taxatiekosten beschouwd worden als “(redelijke) kosten ter vaststelling van de schade”als bedoeld in artikel 6:96 lid 2 sub b BW.

4.38. De rechtbank passeert het verweer van [gedaagden]. Uit de overgelegde nota’s van de twee taxateurs (productie 14 bij dagvaarding) blijkt dat deze nota’s betrekking hebben op de taxatie van de woning van [eiser sub1] Ook als [eiser sub1] deze nota’s nog niet betaald zou hebben, heeft hij een vorderingsrecht op [gedaagden]. De rechtbank zal [gedaagden] tot vergoeding van deze schadepost veroordelen.

Buitengerechtelijke kosten

4.39. [eisers] heeft een bedrag van € 4.149,99 aan buitengerechtelijke (incasso-)kosten gevorderd. De rechtbank hanteert het uitgangspunt dat dergelijke kosten alleen voor vergoeding in aanmerking komen, indien zij betrekking hebben op verrichtingen die meer omvatten dan een enkele (eventueel herhaalde) aanmaning, het enkel doen van een (niet aanvaard) schikkingsvoorstel, het inwinnen van eenvoudige inlichtingen of het op gebruikelijke wijze samenstellen van het dossier. [eisers] heeft weliswaar gesteld dat de gevorderde kosten geen betrekking hebben op verrichtingen waarvoor de proceskostenveroordeling een vergoeding pleegt in te sluiten, maar uit de gegeven omschrijving van deze werkzaamheden dient het tegendeel te worden afgeleid. De vordering tot vergoeding van buitengerechtelijke (incasso-)kosten moet daarom worden afgewezen.

Proceskosten

Nakosten

4.41. [eisers] heeft gevorderd -voor het geval [gedaagden] niet volledig aan de inhoud van dit vonnis voldoet- [gedaagden] te veroordelen in de nakosten. [gedaagde sub2] betoogt dat er voor toewijzing van de nakosten geen grond bestaat, omdat daarvoor een aparte procedure bestaat, namelijk het vragen van een bevelschrift ex artikel 237 lid 4 van het Wetboek van Burgerlijke Rechtsvordering (Rv).

4.42. [gedaagde sub2] zal als de grotendeels in het ongelijk gestelde partij in de nakosten worden veroordeeld. Het feit dat het ook mogelijk is de nakosten in een aparte procedure te vorderen, maakt dit niet anders. De kosten aan de zijde van [eisers] worden conform Liquidatietarief begroot op € 131,- aan salaris advocaat, te vermeerderen onder de voorwaarde dat betekening van de uitspraak heeft plaatsgevonden en gedaagden niet binnen 14 dagen na aanschrijving aan het vonnis hebben voldaan, met een bedrag van EUR 68,- aan salaris advocaat en de explootkosten van de betekening van de uitspraak.

Wettelijke rente

4.43. [eisers] heeft over de afzonderlijke schadeposten wettelijke rente gevorderd vanaf de datum van opeisbaarheid, maar in ieder geval vanaf 4 juni 2008 tot aan de dag der algehele voldoening.

4.44. [eisers] heeft niet onderbouwd wat de datum van opeisbaarheid van de afzonderlijke schadeposten volgens hem zou zijn. De rechtbank zal daarom de wettelijke rente over de schadeposten niet toewijzen vanaf de datum van opeisbaarheid. Nu [gedaagden] de gevorderde wettelijke rente over de schadeposten verder niet heeft betwist zal de rechtbank de wettelijke rente toewijzen vanaf 4 juni 2008 tot aan de dag der algehele voldoening.

4.45. Dit geldt echter niet voor de wettelijke rente over de proceskosten en nakosten. De wettelijke rente over de proceskosten zal worden toegewezen, zoals gevorderd, met ingang van de vijftiende dag na de datum van dit vonnis tot de dag van volledige betaling. De wettelijke rente over de nakosten zal worden toegewezen, zoals gevorderd, met ingang van de vijftiende dag na betekening van dit vonnis tot aan de dag der algehele voldoening.

Het gevorderde

4.46. [eisers] vordert een hoofdelijke veroordeling van gedaagden tot betaling van een som die ziet op de door eisers geleden schade. [gedaagde sub2] betoogt dat deze vordering als zodanig niet kan worden toegewezen, omdat in dat geval zowel [eiser sub1] als [eiser sub2] bij een van gedaagden (hem of zijn kantoor) aanspraak zouden kunnen maken op betaling van het volledige bedrag, terwijl de werkelijke schade van respectievelijk [eiser sub1] en [eiser sub2] slechts een gedeelte van dat bedrag bedraagt.

4.47. Dit verweer van [gedaagden], dat [eisers] niet heeft weersproken, slaagt. Daarom zullen gedaagden hoofdelijk veroordeeld worden om aan [eiser sub1] een bedrag van € 51.190,00 (bestaande uit een bedrag van € 50.000,-- ter zake van waardevermindering van de woning van [eiser sub1] en een bedrag van € 1.190,-- ter zake van taxatiekosten), vermeerderd met wettelijke rente, te betalen en aan [eiser sub2] een bedrag van € 75.000,00, vermeerderd met wettelijke rente.

4.48. Gezien het hiervoor overwogene zal de rechtbank de door [eisers] gevorderde verklaring voor recht inhoudende dat gedaagden hoofdelijk aansprakelijk zijn voor de schade die [eisers] als gevolg van door of namens [gedaagden] beroepsmatig verstrekte advisering en werkzaamheden heeft geleden, voor zover betrekking hebbend op het project [adres] te Den Dolder, toewijzen.

5. De beslissing

De rechtbank

5.1. verklaart voor recht dat gedaagden in het kader van de beroepsaansprakelijkheid hoofdelijk aansprakelijk zijn voor de schade die [eiser sub1] en [eiser sub2] als gevolg van door of namens [gedaagden] beroepsmatig verstrekte advisering en werkzaamheden heeft geleden, voor zover betrekking hebbend op de realisering van het project [adres] te Den Dolder,

5.2. veroordeelt gedaagden hoofdelijk, zodat indien en voor zover de één betaalt ook de ander zal zijn bevrijd, om aan [eiser sub1] te betalen een bedrag van EUR 51.190,00 (eenenvijftigduizendhonderdennegentig euro), vermeerderd met de wettelijke rente als bedoeld in artikel 6:119 BW over dit bedrag vanaf 4 juni 2008 tot de dag van volledige betaling,

5.4. veroordeelt gedaagden hoofdelijk, zodat indien en voor zover de één betaalt ook de ander zal zijn bevrijd, in de proceskosten, aan de zijde van [eisers] tot op heden begroot op EUR 6.767,44, te vermeerderen met de wettelijke rente als bedoeld in artikel 6:119 BW met ingang van de vijftiende dag na de datum van dit vonnis tot de dag van volledige betaling,

5.5. veroordeelt gedaagden hoofdelijk, zodat indien en voor zover de één betaalt ook de ander zal zijn bevrijd, in de na dit vonnis ontstane kosten, begroot op EUR 131,00 aan salaris advocaat, te vermeerderen onder voorwaarde dat de betekening van de uitspraak heeft plaatsgevonden en veroordeelden niet binnen 14 dagen na aanschrijving aan het vonnis hebben voldaan, met een bedrag van EUR 68,00 aan salaris advocaat en de explootkosten van de betekening van de uitspraak, te vermeerderen met de wettelijke rente als bedoeld in artikel 6:119 BW met ingang van de vijftiende dag na voormelde aanschrijving tot de dag van volledige betaling,

5.6. verklaart dit vonnis tot zover uitvoerbaar bij voorraad,

5.7. wijst het meer of anders gevorderde af.

Dit vonnis is gewezen door mr J.M. Eelkema, mr. J.K.J. van den Boom en mr. M. Ramsaroep en in het openbaar uitgesproken op 30 december 2009.?

JvdL