Rechtbank Zwolle-Lelystad, 09-11-2011, ECLI:NL:RBZLY:2011:1231 BU4805, Awb 11/110

uitspraak van de enkelvoudige kamer in de zaak tussen

en

het college van burgemeester en wethouders van Dronten, verweerder.

Procesverloop

Het daartegen gemaakte bezwaar is bij het besluit van 1 december 2010 ongegrond verklaard. Eisers hebben tegen dit besluit beroep ingesteld.

Overwegingen

1.1 Eisers zijn eigenaar van de (hoek)woning aan het adres Klaproosdreef 41 te Swifterbant, gelegen op het perceel kadastraal bekend gemeente Dronten, sectie G, nummer 1624. Aan de achterzijde en de zijkant van de woning staat een erfafscheiding (schutting) waarvan de hoogte 1.92 meter bedraagt.

1.2 Aan het primaire besluit ligt ten grondslag dat de schutting aan de achter- en de zijkant van de woning van eisers hoger is dan volgens het bestemmingsplan is toegestaan. Het geschil spitst zich toe op de vraag of eisers in overtreding zijn geweest en zo ja, of verweerder gebruik had mogen maken van zijn bevoegdheid tot het opleggen van een last onder dwangsom.

1.3. Bij brief van 13 april 2010 heeft een omwonende – na eerdere correspondentie met verweerder – bezwaar gemaakt tegen de houting schutting die is geplaatst op het adres Klaproosdreef 41.

Bij brief van 15 april 2010 heeft verweerder het bezwaar aangemerkt als een verzoek om handhaving.

Bij brief van 8 juli 2010 heeft de omwonende verzocht om handhaving van het bouwen van een erfafscheiding zonder bouwvergunning. Verweerder heeft deze brief aangemerkt als een ingebrekestelling in het kader van de Wet Dwangsom.

Bij besluit van 14 juli 2010 heeft verweerder aan eisers een last onder dwangsom opgelegd wegens overtreding van het bestemmingsplan.

2. Toepasselijk recht

2.2 Ingevolge artikel 40, onder a, van de Woningwet is het verboden te bouwen zonder of in afwijking van een door burgemeester en wethouders verleende bouwvergunning, tenzij voor dat bouwen op grond van artikel 43 geen bouwvergunning is of was vereist.

2.3 Ingevolge artikel 43, eerste lid onder c, van de Woningwet is geen bouwvergunning vereist voor het bouwen dat bij algemene maatregel van bestuur is aangemerkt als van beperkte betekenis.

2.5 Artikel 3.25, onder a, van de Wet op de ruimtelijke ordening (Wro) bepaalt, voorzover van belang, dat de regels van een bestemmingsplan buiten toepassing blijven voor zover deze betrekking hebben op het bouwen waarvoor krachtens artikel 43, eerste lid, van de Woningwet geen bouwvergunning is vereist.

Ingevolge artikel 6 (Tuin), B (Bebouwingsbepalingen), punt 2 onder b, van de planvoorschriften geldt dat voor het bouwen van bouwwerken, geen gebouw zijnde, de hoogte van erf- en terreinafscheidingen ten hoogste 1.00 meter zal bedragen.

3. De last onder dwangsom

3.1. Eisers stellen zich op het standpunt dat het besluit waarin de last onder dwangsom is gegeven, onduidelijk is. Het perceel Klaproosdreef 41 omvat meerdere bestemmingen (woondoeleinden en tuin), waarvoor verschillende voorschriften gelden. De schutting bevindt zich op beide bestemmingen. Gelet op het verschil in voorschriften is voor eisers niet duidelijk welke maatregelen zij moeten nemen. Daarnaast is volgens eisers een gedeelte van de schutting bouwvergunningsvrij, zodat van overtreding van het bestemmingsplan in zoverre geen sprake is.

3.2 De rechtbank overweegt als volgt.

Niet in geschil is dat de schutting aan zowel de achterkant als de zijkant van de woning 1.92 meter hoog is. Gelet op het hierboven aangehaalde artikel 3B, punt 3 onder a, van de planvoorschriften valt niet in te zien dat het gedeelte van de schutting aan de achterzijde van de woning, voor zover deze grenst aan het deel van het perceel waarop de bestemming ‘woondoeleinden’ rust, in strijd is met die bepaling. De hoogte van de schutting valt immers binnen het toegestane bereik van 2.00 meter.

Ten aanzien van het gedeelte van de schutting dat grenst aan de bestemming ‘tuin’ (dit betreft een deel van de achterzijde en de gehele zijkant), overweegt de rechtbank dat het bestreden besluit, noch het advies waarop dit rust, is gebaseerd op artikel 6 B, punt 2 onder b, van de planvoorschriften. Dit heeft tot gevolg dat aan het standpunt van verweerder dat sprake is van een overtreding, omdat de schutting hoger is dan 1.00 meter, een juridische grondslag ontbreekt.

3.4 Het vorenstaande brengt de rechtbank tot het oordeel dat het standpunt van verweerder dat sprake is van overtreding van de bepalingen van het bestemmingsplan, ontoereikend is gemotiveerd.

3.6 Uit het in bezwaar gehandhaafde primaire besluit volgt dat verweerder zich op het standpunt stelt dat voor de schutting een lichte bouwvergunning is vereist. Uit het besluit valt op te maken dat voor het gedeelte van de schutting dat grenst aan de weg Papaverzijde geen bouwvergunning zal worden afgegeven. De rechtbank overweegt dat niet is komen vast te staan dat niet is voldaan aan de voorwaarden die in artikel 2, aanhef en onder e, sub 2, van het Bblb staan vermeld. De rechtbank neemt hierbij in aanmerking dat ter zitting is gebleken dat verweerder niet (ter plaatse) heeft onderzocht of en in hoeverre de feitelijke situatie afwijkt van de hiervoor bedoelde voorwaarden. Daarbij is niet zonder belang dat ingevolge artikel 3.25, onder a, van de Wro, de bepalingen van het bestemmingsplan buiten toepassing blijven, indien voor het plaatsen van de schutting geen bouwvergunning is vereist. Het bestreden besluit is ook in zoverre onvoldoende zorgvuldig voorbereid.

3.7 Met eisers is de rechtbank van oordeel dat in het besluit tot oplegging van de dwangsom, dat in het bestreden besluit onverkort is gehandhaafd, onvoldoende kenbaar is gemaakt voor welk gedeelte van de schutting eisers in overtreding zouden zijn en welk voorschrift daarbij is overtreden. In het verlengde hiervan is onvoldoende duidelijk gemaakt voor welk gedeelte van de schutting eisers welke maatregelen zouden moeten treffen. Dit klemt te meer, nu op het perceel van eisers meerdere bestemmingen rusten en niet op voorhand waarneembaar is welk gedeelte van de schutting aan welke bestemming grenst. Daar komt nog bij dat de opgelegde dwangsom uitsluitend ziet op overtreding van de planvoorschriften. Dat verweerder in het besluit ook heeft gewezen op de noodzaak tot het aanvragen van een lichte bouwvergunning draagt niet bij aan de inzichtelijkheid van het besluit.

3.8 Op grond van het vorenstaande is het beroep gegrond en dient het bestreden besluit wegens strijd met de artikelen 3:2 en 7:12, eerste lid, van de Awb te worden vernietigd.

3.9 De hiervoor vermelde gebreken, mede bezien in het licht van het belastende karakter van het onderliggende besluit - waarvan de begunstigingstermijn is verstreken -, kunnen naar het oordeel van de rechtbank niet in bezwaar worden hersteld. De rechtbank ziet daarom aanleiding om met toepassing van artikel 8: 72, vierde lid, van de Awb zelf in de zaak te voorzien door het besluit van 14 juli 2010 te herroepen.

3.10. De rechtbank ziet aanleiding voor veroordeling van verweerder in de kosten die eisers in verband met de behandeling van het beroep redelijkerwijs hebben moeten maken. Met toepassing van het Besluit proceskosten bestuursrecht worden de kosten voor rechtsbijstand bepaald op € 874,-- (1 punt voor het beroepschrift en 1 punt voor het verschijnen ter zitting; waarde per punt € 437,--; wegingsfactor 1).

Beslissing

De rechtbank

Deze uitspraak is gedaan door mr. M. van Bruggen, rechter, en door deze en C. Kuiper als griffier ondertekend. Uitgesproken in het openbaar op

Afschrift verzonden op: