Rechtbank Zeeland-West-Brabant, 18-06-2021, ECLI:NL:RBZWB:2021:3082, AWB - 19 _ 5230

De werkneemster was sinds 1 oktober 2007 werkzaam bij eiseres als sociaal psychiatrisch verpleegkundige voor 32 uur per week. Op 6 maart 2017 is zij voor die werkzaamheden uitgevallen. Daarna is zij geleidelijk hervat in aangepast eigen werk.

Op 17 december 2018 heeft de werkneemster bij het UWV een aanvraag om een WIA-uitkering ingediend.

Met het primaire besluit heeft het UWV deze aanvraag uitgesteld. Eiseres is niet alle verplichtingen voor de re-integratie van de werkneemster nagekomen. De periode waarover de werkneemster recht op heeft op loon tijdens ziekte wordt daarom verlengd tot 3 maart 2020, zodat eiseres de tekortkomingen kan herstellen. (loonsanctie)

Eiseres heeft tegen het primaire besluit bezwaar gemaakt.

Met het bestreden besluit heeft het UWV deze bezwaren ongegrond verklaard.

Eiseres heeft aangevoerd dat het primaire besluit tot oplegging van de loonsanctie mogelijk te laat is verzonden. De wachttijd is aangevangen op 6 maart 2017 zodat de loonsanctie voor 4 maart 2019 verzonden had moeten worden. Deze is echter pas op 6 maart 2019 ontvangen, waardoor dat besluit mogelijk te laat is verzonden. Het is aan het UWV om aan te tonen dat dat besluit tijdig is verzonden.

Verder stelt eiseres dat haar pas vanaf 20 november 2018 kenbaar was dat de werkneemster blijvend niet, althans mogelijk niet, voor 10.00 uur kon starten met haar werkzaamheden. Eerst op dat moment werd duidelijk dat een aanvangstijd voor 10.00 uur een beletsel zou zijn bij verdere opbouw van uren. De resterende tijd tot de WIA-aanvraag van 11 december 2018 was vervolgens te kort om in redelijkheid van eiseres te verlangen spoor 2 op te starten.

Het wettelijk kader is opgenomen in de bijlage bij deze uitspraak.

Ter beoordeling ligt aan de rechtbank voor of het UWV op goede gronden aan eiseres een loonsanctie heeft opgelegd vanwege het niet nakomen van alle re-integratieverplichtingen ten aanzien van de werkneemster. Het tijdvak waarover de re-integratie-inspanningen moeten worden beoordeeld begint op de eerste ziektedag en loopt tot aan de dag van indiening van de WIA-aanvraag¹. In dit geval is dat van 6 maart 2017 tot 17 december 2018.

Loonsanctie te laat afgegeven?

Uit de wettelijke bepalingen en de toelichting daarop kan worden afgeleid dat het UWV de beschikking over het toepassen van de loonsanctie uiterlijk zes weken vóór de afloop van de wachttijd afgeeft. Deze regel geldt als de werknemer de WIA-uitkering tijdig heeft aangevraagd, dat wil zeggen uiterlijk elf weken voor het einde van de wachttijd. Als de werknemer de WIA-uitkering te laat heeft aangevraagd, wordt de loonbetalingsperiode verlengd. In deze situatie wordt de loonsanctiebeschikking uiterlijk zes weken voor afloop van de op grond van deze artikelen verlengde loonbetalingsperiode gegeven. Als het UWV de beslissing over de loonsanctie te laat afgeeft, zijn er twee mogelijkheden:

De werkneemster is op 6 maart 2017 uitgevallen. De laatste dag van de wachttijd is dus zondag 3 maart 2019.

De werkneemster moest haar WIA-aanvraag uiterlijk 11 weken voor afloop van de wachttijd indienen. De laatste dag van deze 11 weken termijn is dus zaterdag 15 december 2018. Gelet op het bepaalde in artikel 1, tweede lid, van de Algemene termijnenwet en het feit dat het UWV in de weekenden gesloten is, was dus vrijdag 14 december 2018 feitelijk de laatste dag waarop de werkneemster de aanvraag kon indienen. Werkneemster heeft de aanvraag echter pas op maandag 17 december 2018 ingediend. Dat is twee dagen te laat, waardoor de wachttijd is verlengd met twee dagen. De laatste dag van de verlengde wachttijd is dus dinsdag 5 maart 2019.

Eiseres heeft gesteld dat zij het besluit over de loonsanctie op woensdag 6 maart 2019 via de post heeft ontvangen. Dit betekent dat het besluit, gelet op de termijn van postbezorging, uiterlijk op dinsdag 5 maart 2019 moet zijn genomen en verzonden. Dit is op de laatste dag van de verlengde wachttijd, zodat het UWV aan eiseres nog een loonsanctie kon opleggen.

Re-integratie-inspanningen/spoor 2

Het UWV heeft de loonsanctie gebaseerd op de conclusies van verzekeringsarts De Boer van 19 februari 2019, van arbeidsdeskundige De Waal van 26 februari 2019 en van arbeidsdeskundige bezwaar en beroep (arbeidsdeskundige b&b) Kalthof van 15 augustus 2019.

De verzekeringsarts concludeert onder meer dat de werkneemster is aangewezen op werk waarbij zij niet voor 10.00 uur ’s ochtends hoeft te starten. Onder andere deze beperking heeft de verzekeringsarts vastgelegd in de Functionele Mogelijkheden Lijst van 19 februari 2019.

De arbeidsdeskundige komt in zijn rapportage tot de conclusie dat het re-integratieresultaat onvoldoende is omdat de werkneemster weliswaar voor 26 uur per week is hervat in eigen aangepast werk, maar eiseres heeft aangegeven dat die plaatsing niet structureel is. Volgens de arbeidsdeskundige is door eiseres niet tijdig onderkend dat hervatting in spoor 1 twijfelachtig was. Zodra bij de eerstejaars evaluatie structurele hervatting in het 1e spoor twijfelachtig wordt of nog onvoldoende resultaten zijn behaald, mag van de werkgever worden verwacht dat hij zich (mede) oriënteert op de re-integratiemogelijkheden in het

2e spoor. Die activiteiten in spoor 2 kunnen alleen uitblijven als er binnen 3 maanden na de eerstejaars evaluatie concreet perspectief bestaat op structurele hervatting in het eigen bedrijf. Dat is hier niet het geval. Er is weliswaar een opbouw in eigen aangepast werk van minimaal 65% maar vanwege bedrijfsorganisatorische redenen kan er geen sprake zijn van een structurele werkhervatting nu de werkneemster pas na 10.00 uur kan starten. Dat de werkneemster niet structureel voor 10.00 uur kan starten had eiseres veel eerder moeten onderkennen en daarop veel eerder moeten anticiperen. In het terugkoppelingsverslag van de bedrijfsarts van 20 februari 2018 wordt al het advies gegeven om te starten vanaf 10.00 uur. Dit wordt in verdere terugkoppelingsverslagen gehandhaafd. Volgens de arbeidsdeskundige zijn de inspanningen van eiseres onvoldoende geweest en heeft zij daarvoor geen deugdelijke grond. Als er dan nog onvoldoende resultaten zijn behaald in spoor 1 dient spoor 2 te worden ingezet. Nu er tekortkomingen zijn in de re-integratieverplichtingen wordt de loondoorbetalingsverplichting van eiseres verlengd met maximaal 52 weken. Eiseres kan de tekortkomingen herstellen door een adequaat spoor 2 traject op te zetten en spoor 1 te continueren.

Ook de arbeidsdeskundige b&b concludeert dat er op de beoordelingsdatum geen bevredigend re-integratieresultaat is overeenkomstig de resterende arbeidsmogelijkheden van de werkneemster. De werkneemster is namelijk niet structureel herplaatst in passende arbeid bij eiseres. De arbeidsdeskundige b&b stelt dat er al ten tijde van de eerstejaarsevaluatie op 25 januari 2018 geen concreet perspectief was op structurele hervatting van de werkneemster in passende arbeid met een aangepaste aanvangstijd na 10.00 uur. Volgens de arbeidsdeskundige b&b had uiterlijk 6 weken na 25 januari 2018, uiterlijk 8 februari 2018, spoor 2 gestart moeten worden naast spoor 1. Nu eiseres dat heeft nagelaten zijn de re-integratie-inspanningen onvoldoende. De arbeidsdeskundige b&b stelt dat er bovendien blijkens het re-integratieverslag in juli 2018 stagnatie is opgetreden in de opbouw van de hervatting van de werkneemster in eigen werk met aanpassingen. Ook deze in juli 2018 opgetreden stagnatie had volgens de arbeidsdeskundige b&b voor eiseres aanleiding moeten zijn om haar re-integratieactiviteiten op spoor 1 en daarnaast naar spoor 2 uit te breiden. Daarmee zijn onvoldoende re-integratie-inspanningen verricht en re-integratiekansen gemist. Hiervoor heeft eiseres geen deugdelijke grond.

De rechtbank stelt vast dat er geen sprake is van een bevredigend re-integratieresultaat. Alhoewel de werkneemster werkzaam is in arbeid met een loonwaarde van tenminste 65% van het loon vóór ziekte, heeft die arbeid geen structureel karakter. Eiseres heeft namelijk aangegeven dat zij de werkneemster, vanwege verschillende organisatorische bedrijfsredenen, niet structureel pas vanaf 10.00 uur kan laten beginnen. De rechtbank is voorts van oordeel dat de combinatie van de eerstejaarsevaluatie van 25 januari 2018 met de terugkoppelingsverslagen van de bedrijfsarts, en dan vooral die van 27 september 2018, voldoende grondslag vormen voor het standpunt van het UWV dat eiseres eerder spoor 2 had moeten opstarten. Op grond van deze stukken is naar het oordeel van de rechtbank voldoende duidelijk dat de werkneemster mogelijkerwijs aangewezen zou blijven op een aanvangstijd na 10.00 uur – in welk geval het aangepaste eigen werk niet structureel kon worden aangeboden – en dat de opbouw in haar werkhervatting stagneerde, waardoor volledig herstel in de eigen functie twijfelachtig werd. Bovendien was er ten tijde van de eerstejaars evaluatie nog geen concreet perspectief op (structurele) hervatting van het eigen werk. Dit had naar het oordeel van de rechtbank voor eiseres aanleiding moeten vormen om eerder met spoor 2 te starten. Tot aan de WIA-aanvraag had eiseres daarvoor voldoende tijd.

Eiseres heeft ter zitting gesteld dat er in januari 2018 nog geen organisatorisch beletsel was dat de werkneemster pas na 10.00 uur haar werkzaamheden startte, omdat een uitzendkracht die werkzaamheden voor 10.00 uur kon opvangen. Deze uitzendkracht is in juli 2018 weggegaan waarna wel een probleem ontstond. Daarnaast blijkt uit het terugkoppelings-verslag van de bedrijfsarts van 20 februari 2018 alleen dat ‘zeker de eerstkomende

Deze stelling van eiseres volgt de rechtbank niet. Op basis van het terugkoppelingsverslag van 20 februari 2018 en de daarop volgende verslagen had eiseres er naar het oordeel van de rechtbank rekening mee kunnen en moeten houden dat de werkneemster aangewezen zou blijven op een aanvangstijd na 10.00 uur. Dat een uitzendkracht de werkneemster tot juli 2018 voor 10.00 uur verving maakt dit niet anders. Dit bevestigt juist dat een structurele aanvangstijd van de werkneemster na 10.00 uur organisatorisch niet mogelijk was en dat had voor eiseres aanleiding moeten zijn daarop tijdig te acteren door spoor 2 te starten.

Door dat na te laten heeft eiseres onvoldoende re-integratie-inspanningen verricht waarvoor zij geen deugdelijke grond heeft. Het besluit van het UWV tot oplegging van een loonsanctie aan eiseres houdt naar het oordeel van de rechtbank dan ook stand.

Het beroep is daarom ongegrond. Er is geen reden voor een proceskostenveroordeling.