Raad van State, 05-07-1999, AA3603 AN6019, H01.98.1489

Datum uitspraak: 5 juli 1999

AFDELING BESTUURSRECHTSPRAAK

Uitspraak op het hoger beroep van:

A te B, appellant

tegen de uitspraak van de arrondissementsrechtbank te Maastricht van 30 juni 1998 in het geding tussen:

appellant

en

burgemeester en wethouders van Nuth.

1. Procesverloop

Tegen dit besluit heeft appellant bezwaar gemaakt.

Bij besluit van 23 mei 1995 hebben burgemeester en wethouders het bezwaar gegrond verklaard en bepaald dat voor het gedeelte van de bestaande berging een gedoogverklaring onder voorwaarden wordt afgegeven. Dit besluit en het advies van de Commissie Beroep- en Bezwaarschriften van 13 april 1995, waarnaar in het besluit wordt verwezen, zijn aangehecht.

Tegen dit besluit hebben de echtelieden C, D en E, omwonenden, en appellant bezwaar gemaakt.

Bij besluit van 6 september 1996 hebben burgemeester en wethouders de bezwaren van appellant ongegrond verklaard, de bezwaren van omwonenden gegrond verklaard en de bij het primaire besluit verleende gedoogverklaring ingetrokken. Dit besluit en het advies van de Commissie Beroep- en Bezwaarschriften van 15 augustus 1996, waarnaar in het besluit wordt verwezen, zijn aangehecht.

Zaak 97/321 Bij het besluit van 6 september 1996 hebben burgemeester en wethouders appellant tevens aangeschreven om de gedeeltelijk voltooide dakopbouw op de berging waarop de ingetrokken gedoogverklaring betrekking heeft binnen zes weken af te breken, onder oplegging van een dwangsom van f 1000,-- per dag zolang het betreffende bouwwerk nog niet of niet geheel is verwijderd, tot een maximum van f 50.000,--.

Tegen dit besluit heeft appellant bezwaar gemaakt.

Bij besluit van 10 januari 1997 hebben burgemeester en wethouders de bezwaren van appellant ongegrond verklaard. Dit besluit en het advies van de Commissie Beroep- en Bezwaarschriften van 13 december 1996, waarnaar in het besluit wordt verwezen, zijn aangehecht.

Uitspraak rechtbank in drie bovengenoemde zaken

Bij uitspraak van 30 juni 1998, verzonden op die dag, heeft de arrondissementsrechtbank te Maastricht (hierna: de rechtbank), voor zover hier van belang, de tegen de besluiten van respectievelijk 23 mei 1995, 6 september 1996 en 10 januari 1997 ingestelde beroepen ongegrond verklaard.

Hoger beroep

Tegen deze uitspraak heeft appellant bij brief van 4 augustus 1998, bij de Raad van State ingekomen op 7 augustus 1998, hoger beroep ingesteld. Deze brief is aangehecht.

Bij brief van 22 december 1998 hebben burgemeester en wethouders een memorie ingediend.

De Afdeling heeft de zaak ter zitting behandeld op 25 mei 1999, waar appellant in persoon, bijgestaan door mr. S.J.G. Palmen, en burgemeester en wethouders, vertegenwoordigd door mr. D.R. Boer, ambtenaar der gemeente, zijn verschenen.

2. Overwegingen

2.2. Appellant heeft aangevoerd dat het gedoogbesluit ten onrechte deze voorwaarden bevat. De voorwaarden dienen, aldus appellant, geen enkel redelijk (ruimtelijk en/of planologisch) doel. Het deel van de berging waar het besluit op ziet is niet zichtbaar, zodat voor precedentwerking niet hoeft te worden gevreesd. Bovendien is dit bergingsgedeelte niet meer toegankelijk voor herstelwerkzaamheden.

2.3. Bij de beoordeling van voorwaarden waaronder wordt gedoogd kunnen niet zonder meer dezelfde eisen worden gehanteerd als bij de beoordeling van aan een vergunning verbonden voorwaarden. Een gedoogbesluit kan immers niet in de plaats treden van een voor het gebouw vereiste vergunning noch daarmee op 66n lijn worden gesteld.

De bezwaren van appellant tegen het in geding zijnde besluit, waarbij een met de wet strijdige situatie wordt toegestaan, moeten in het licht van het vorenstaande worden bezien.

De voorwaarden waaronder wordt gedoogd kunnen daarom slechts terughoudend worden getoetst.

De aan het gedoogbesluit verbonden voorwaarden beogen te verzekeren dat appellant het bergingsgedeelte niet als gebouw kan gebruiken. Dit doel past binnen het streven te voorkomen dat van de aanwezigheid van illegale bouwwerken precedentwerking uitgaat. Er bestaat geen grond de met het oog op dit doel gestelde voorwaarden als onredelijk te bestempelen. Dat het deel van de berging waarop het besluit ziet niet (vanaf de openbare weg) zichtbaar zou zijn, leidt niet tot een ander oordeel. Voorts is gebleken dat van de zijde van burgemeester en wethouders voorstellen zijn gedaan die het mogelijk maken dat aan het bergingsgedeelte herstelwerkzaamheden worden verricht. In het licht hiervan treft het bezwaar dat hierop ziet geen doel.

2.4. In deze zaak is het hoger beroep ongegrond. De aangevallen uitspraak dient in zoverre te worden bevestigd.

2.6. In deze zaak is het hoger beroep gegrond. De aangevallen uitspraak dient in zoverre te worden vernietigd. De Afdeling zal voorts doen hetgeen de rechtbank zou behoren te doen door het beroep van appellant op dit punt alsnog niet-ontvankelijk te verklaren.

2.8. Vast staat dat voor het plaatsen van de dakopbouw geen bouwvergunning is verleend. Burgemeester en wethouders waren mitsdien bevoegd terzake handhavend op te treden.

2.9. Ingevolge het geldende bestemmingsplan "Kern Nuth, Nierhoven, Kamp en Hellebroek" rust op het perceel waarop de berging met de ten dele gerealiseerde dakopbouw is geplaatst, de bestemming "bestaand woongebied II". Ingevolge de bij dit plan behorende voorschriften is de maximaal toegestane oppervlakte aan bijgebouwen op dit perceel 80 m2. De berging overschrijdt deze oppervlakte en is derhalve in strijd met dat voorschrift gebouwd. De dakopbouw leidt tot een (nog) grotere afwijking van het bestemmingsplan en moet daarom, evenzeer in strijd met het bestemmingsplan worden geacht. Hetgeen appellant met betrekking tot het op 7 mei 1991 vastgestelde voorbereidingsbesluit naar voren heeft gebracht, treft reeds geen doel omdat dit voorbereidingsbesluit in 1992 is vervallen en geen nieuw voorbereidingsbesluit is vastgesteld. Legalisering van de dakopbouw ligt derhalve niet in het verschiet.

2.10. Alleen in bijzondere omstandigheden kan van het bestuursorgaan worden verlangd dat het afziet van handhavend optreden tegen een illegale situatie. Van zodanige omstandigheden, is in dit geval niet gebleken.

2.11. In deze zaak is het hoger beroep ongegrond. De aangevallen uitspraak dient in zoverre te worden bevestigd.

2.12. Voor een proceskostenveroordeling zijn geen termen aanwezig.

2.13. In verband met de reden voor de gegrondverklaring van het hoger beroep in zaak 96/2853 ziet de Afdeling aanleiding te bepalen dat het door appellant in hoger beroep betaalde griffierecht door de Secretaris van de Raad van State wordt terugbetaald.

3. Beslissing

De Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State

Recht doende in naam der Koningin: