College van Beroep voor het bedrijfsleven, 13-12-2013, ECLI:NL:CBB:2013:290, AWB 12/436 AWB 12/437 AWB 12/438

Het College overweegt met betrekking tot deze beroepsgrond als volgt. Op grond van artikel 23, eerste lid, Wva wordt een S&O-verklaring verstrekt aan een S&O-inhoudingsplichtige die voornemens is speur- en ontwikkelingswerk te verrichten. Artikel 22, vierde lid, Wva bepaalt dat een aanvraag moet worden ingediend voorafgaand aan de periode waarop de aanvraag betrekking heeft. Volgens vaste jurisprudentie van het College (zie onder meer de uitspraken van 28 april 2009 (AWB 07/638, ECLI:NL:CBB:2009:BI4418), 17 juni 2010 (AWB 08/519, ECLI:NL:CBB:2010:BN4852), 29 januari 2013, (ECLI:NL:CBB:2013:BZ3233) en 24 juli 2013 ECLI:NL:CBB:2013:91) en 9 oktober 2002 (ECLI:NL:CBB:2002:AF0404)) is in dit wettelijk stelsel geen plaats voor een wijziging van de inhoudingsplichtige aan wie de S&O-verklaring is vertrekt, na de wettelijke indieningstermijn. Voorts heeft het College in genoemde jurisprudentie geoordeeld dat de omstandigheid dat bij het verzoek om wijziging van de tenaamstelling van een S&O-verklaring vennootschappen zijn betrokken die deel uitmaken van dezelfde fiscale eenheid, dit uitgangspunt niet anders maakt. Aan de omstandigheid dat, bijvoorbeeld, geen wijziging is opgetreden in de samenstelling van het personeel van een onderneming en de aard van de activiteiten komt derhalve in de beoordeling geen betekenis toe.

Nu Dru oud op 31 december 2009 als rechtspersoon is opgehouden te bestaan en appellante op 31 december 2009 is opgericht, is het College van oordeel dat verweerder appellante terecht als een andere inhoudingsplichtige heeft aangemerkt dan Dru oud. Dat de naam van beide inhoudingsplichtigen identiek is, is in dit verband niet relevant. Deze beroepsgrond slaagt niet.

Voorts wijst verweerder erop dat het mogelijk is om een vormvrije aanvraag in te dienen voor een op te richten B.V., ook al zijn de statutaire naam, het KvK-nummer en het LH-nummer van deze ondernemer nog niet bekend. In het aanvraagprogramma wordt een toelichting gegeven bij de vraag naar de naam van de onderneming, bij het KvK-nummer en bij het LH-nummer. De toelichting bij de vraag naar de naam van de onderneming vermeldt onder meer dat een onjuiste naam kan leiden tot ernstige vertraging in afhandeling van de aanvraag en dat een vormvrije aanvraag op naam van bijvoorbeeld Jansen B.V. niet mag worden aangevuld met een volledige aanvraag op naam van Jansen Beheer B.V. De toelichting bij het LH-nummer vermeldt onder meer dat wanneer nog geen LH-nummer is toegekend een aanvrager een 9 kan invullen en dat zodra een nummer toegekend is dat nummer aan verweerder dient te worden doorgegeven.

Verweerder betoogt dat appellante had kunnen weten dat zij uiterlijk op 30 november 2009 een vormvrije aanvraag had kunnen indienen voor de nog op te richten nieuwe Dru. Appellante is op 31 december 2009 opgericht. Appellante had, indien zij tijdig een vormvrije aanvraag had ingediend, vanaf januari 2010 in aanmerking kunnen komen voor een S&O-verklaring. Het had op de weg van appellante gelegen om bij twijfel over de wijze waarop de aanvraag zou moeten worden ingediend contact op te nemen met verweerder.

Het College ziet in hetgeen appellante heeft aangevoerd en gezien het uitgebreide verweer van verweerder op dit punt, geen aanknopingspunt voor het oordeel dat verweerder onvoldoende voorlichting over de relevante regelgeving heeft gegeven. Door verweerder is ruimschoots en op verschillende wijze informatie verstrekt over de relevante bepalingen van de Wva en de uitwerking ervan in de praktijk. Op appellante rust een plicht zich vooraf op de hoogte te stellen van de relevante beschikbare informatie. Dit geldt te meer nu appellante zich heeft laten adviseren door een professioneel adviseur van wie verwacht mag worden dat hij van de relevante regelgeving en beschikbare informatie alsmede van de stand van de jurisprudentie op de hoogte is. Appellante had bovendien bij twijfel ook contact kunnen opnemen met verweerder voor nadere informatie. Hiervan is in deze niet gebleken.

Het College volgt appellante evenmin in haar betoog dat erop neerkomt dat zij niet anders had kunnen handelen bij het indienen van de aanvraag voor 2010 omdat zij toen nog niet over een LH-nummer beschikte. Allereerst is het feit dat appellante op het moment van de aanvraag voor 2010 nog niet over een LH-nummer beschikte, geen reden om dan een S&O-verklaring aan te vragen voor een andere inhoudingsplichtige met een ander LH-nummer. Bovendien heeft verweerder terecht gewezen op de mogelijkheid om een vormvrije aanvraag in te dienen, welke mogelijkheid ook in het aanvraagformulier genoemd wordt.

Verweerder stelt dat, indien hij bij de beoordeling van de S&O-aanvraag voor het kalenderjaar 2010 op de hoogte zou zijn geweest van het feit dat Dru oud niet voornemens was om in 2010 S&O-werkzaamheden te gaan verrichten, hij de aanvraag zou hebben afgewezen. Hij heeft de S&O-verklaring voor het kalenderjaar 2010 afgegeven op 24 december 2009. Omdat Dru oud op die datum nog niet bestond en omdat appellante op die datum nog niet was opgericht, had verweerder geen aanleiding om te veronderstellen dat de S&O-aanvraag voor het jaar 2010 kennelijk niet bedoeld was voor Dru oud. Dat de aangevraagde werkzaamheden vervolgens zijn uitgevoerd door appellante, doet hieraan niet af. De werkzaamheden zijn immers niet door Dru oud verricht maar door een andere inhoudingsplichtige. Nu vast is komen te staan dat Dru oud geen S&O-werkzaamheden heeft verricht, is de afgifte van de correctie S&O-verklaring terecht geweest.

Onverminderd het voorgaande heeft Dru oud ook niet voldaan aan de mededelingsplicht als bedoeld in artikel 24, derde lid, van de Wva, hetgeen ook een grond oplevert voor correctie van de S&O-verklaring. Verweerder heeft gekozen voor een correctie op basis van artikel 25, tweede lid, onder a, Wva omdat een correctie op basis van artikel 25, tweede lid, onder b, Wva verweerder verplicht om een boete op te leggen op grond van artikel 26, tweede lid Wva. Verweerder heeft Dru oud dit willen besparen.

Ten aanzien van de correctie S&O-verklaring over 2011 merkt verweerder op dat hij bij de beoordeling van de S&O-aanvraag van het kalenderjaar 2011 in het kader van zijn onderzoeksplicht op zich had kunnen zien aan de hand van de op dat moment aanwezige gegevens van de Kamer van Koophandel dat Dru oud met ingang van 31 december 2009 als rechtspersoon en derhalve ook als inhoudingsplichtige was opgehouden te bestaan. Verweerder had op dat moment tot de conclusie moeten komen dat de S&O-aanvraag kennelijk niet bedoeld was voor Dru oud, maar voor een andere inhoudingsplichtige en dan had hij een S&O-verklaring afgegeven aan die andere inhoudingsplichtige.

Verweerder betwist evenwel dat hij appellante door deze handelswijze in een aanmerkelijk nadeliger positie heeft gebracht dan voor het verzoek van 16 december 2011 het geval was. De belastingdienst zou, indien verweerder geen correctie S&O-verklaringen had afgegeven, de eerder door appellanten ten onrechte toegepaste S&O-afdrachtvermindering over de kalenderjaren 2010 en 2011 hebben nageheven, aangezien appellante niet over een S&O-verklaring voor die jaren beschikt.

In artikel 24, tweede lid, Wva is bepaald dat een S&O-inhoudingsplichtige een mededeling aan verweerder doet over het aantal uren dat zijn werknemers in de periode waarop de verklaring betrekking heeft aan S&O hebben besteed. Op grond van artikel 25, tweede lid, onder a, Wva geeft verweerder een correctie S&O-verklaring af indien een aanvrager zodanige onjuiste of onvolledige gegevens bij de aanvraag heeft verstrekt dat verweerder een andere beslissing zou hebben genomen indien hij van de juiste gegevens op de hoogte was. Op grond van artikel 25, tweede lid, onder b, Wva, geeft verweerder een correctie- S&O-verklaring af indien geen mededeling als bedoeld in artikel 24, tweede lid, Wva over het aantal uren is gedaan, terwijl dat wel had gemoeten. Op grond van artikel 26, tweede lid, Wva legt verweerder een bestuurlijke boete op bij overtreding van artikel 24, tweede lid, Wva.

Het College stelt vast dat al voor het indienen van de aanvraag door Dru oud voor 2010, Dru oud is opgehouden te bestaan en overgedragen aan Brugakker B.V. waarbij tevens was beoogd appellante als nieuwe rechtspersoon op te richten. Nu de S&O-verklaring voor 2010 aan Dru oud is verstrekt op basis van de gegevens die Dru oud in het aanvraagformulier heeft vermeld, is het College van oordeel dat verweerder bevoegd was om een correctie-S&O-verklaring af te geven op basis van artikel 25, tweede lid, onder a, Wva. Omdat Dru oud ook geen mededeling heeft gedaan als bedoeld in artikel 24, tweede lid, Wva was verweerder evenzeer bevoegd om een correctie-S&O-verklaring te geven op basis van artikel 25, tweede lid, onder b, Wva. Verweerder heeft gekozen voor het geven van een correctieverklaring op basis van artikel 25, tweede lid, onder a, Wva waarmee hij voorkomen heeft dat hij een boete zou moeten op leggen op basis van artikel 26, tweede lid, onder a, Wva. Het College vermag daarom niet in te zien dat verweerder door zijn wijze van afhandelen van het verzoek van appellante, deze in een nadeliger positie zou hebben gebracht. Deze beroepsgrond slaagt evenmin.