Centrale Raad van Beroep, 26-10-2012, BY1389, 12-2418 BESLU

Uitspraak op het verzoek om veroordeling tot vergoeding van schade

Partijen:

[A. te B.] (verzoeker)

de Staat der Nederlanden (de Minister van Veiligheid en Justitie) (Staat)

Datum uitspraak: 26 oktober 2012

Bij uitspraak van 11 mei 2012, LJN BW5718, heeft de Raad op dit hoger beroep beslist. Daarbij heeft de Raad onder andere bepaald dat het onderzoek onder het op het voorblad van deze uitspraak genoemd nummer wordt heropend ter voorbereiding van een nadere uitspraak over het verzoek van verzoeker om schadevergoeding met betrekking tot de mogelijke overschrijding van de redelijke termijn, bedoeld in artikel 6 van het Europees Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens en de fundamentele vrijheden (EVRM), en heeft de Raad de Staat aangemerkt als partij in die procedure.

Namens de Staat heeft drs. B.E.J. Klein Schiphorst, werkzaam bij de Raad voor de rechtspraak, bij brief van 27 juli 2012 een schriftelijke uiteenzetting gegeven. Bij brief van 18 augustus 2012 heeft verzoeker daarop gereageerd.

Met toestemming van partijen is het onderzoek ter zitting achterwege gebleven als bedoeld in artikel 8:57 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) .

2. Namens de Staat is - kort weergegeven - erkend dat de redelijke termijn, bedoeld in artikel 6 van het EVRM, in de rechterlijke fase is overschreden en dat verzoeker in aanmerking komt voor een vergoeding van immateriële schade. Daarbij is te kennen gegeven dat verzoeker een vergoeding van € 1000,- toekomt, nu de redelijke termijn in de rechterlijke fase met elf maanden is overschreden.

4. De Raad komt tot de volgende beoordeling.

4.1. De vraag of de redelijke termijn, bedoeld in artikel 6, eerste lid, van het EVRM, is overschreden, moet worden beoordeeld aan de hand van de omstandigheden van het geval. Daarbij zijn van betekenis de ingewikkeldheid van de zaak, de wijze waarop de zaak door het bestuursorgaan en de rechter is behandeld, het processuele gedrag van de verzoeker gedurende de gehele rechtsgang en de aard van de maatregel en het daardoor getroffen belang van verzoekster, zoals ook uit de jurisprudentie van het Europese Hof voor de Rechten van de Mens naar voren komt.

4.2. Zoals onder 1 is weergegeven heeft de Raad vastgesteld dat de behandeling vier jaar en ruim tien maanden heeft geduurd. De Raad ziet geen aanleiding een langere behandelingsduur dan vier jaar gerechtvaardigd te achten. De redelijke termijn is derhalve met ruim tien maanden overschreden. Dit leidt bij een vergoeding van € 500,- per half jaar of gedeelte daarvan, tot een schadevergoeding van € 1.000,-. Voor toekenning van een hoger bedrag aan schadevergoeding vanwege de overschrijding van de redelijke termijn aan verzoeker ziet de Raad geen aanleiding.

4.3. Ten aanzien van de overige, bij brief van 18 augustus 2012, verzochte verzoeken tot vergoeding van materiële en immateriële schade, overweegt de Raad dat het onderzoek uitsluitend is heropend in verband met het verzoek om schadevergoeding met betrekking tot mogelijke overschrijding van de redelijke termijn als bedoeld in artikel 6 van het EVRM. Daarom kan aan deze andere verzoeken niet meer worden toegekomen.

5. De Raad ziet ten slotte geen aanleiding de Staat te veroordelen tot vergoeding van proceskosten.

- veroordeelt de Staat tot betaling aan verzoeker van een schadevergoeding van € 1.000,–;

Deze uitspraak is gedaan door J.W. Schuttel als voorzitter en C.W.J. Schoor en C.C.W. Lange als leden, in tegenwoordigheid van R.L. Rijnen als griffier. De beslissing is uitgesproken in het openbaar op 26 oktober 2012.

(getekend) J.W. Schuttel

(getekend) R.L. Rijnen