Centrale Raad van Beroep, 15-10-2013, ECLI:NL:CRVB:2013:2055, 12-2421 WWB

Appellant ontvangt vanaf 1 juni 2008 bijstand ingevolge de Wet werk en bijstand (WWB) naar de norm voor een alleenstaande.

Op 13 januari 2010 is in de toenmalige huurwoning van appellant op het adres [adres 1] in [woonplaats] een in werking zijnde hennepkwekerij aangetroffen en ontmanteld. Naar aanleiding van een fraudemelding van 29 januari 2010 in verband met de aangetroffen hennepkwekerij, hebben controleurs van de Dienst Sociale Zaken en Werkgelegenheid van de gemeente Rotterdam (Dienst SZW) een onderzoek ingesteld naar de rechtmatigheid van de aan appellant verleende bijstand. In dat kader is kennis genomen van de rapportage Ontmanteling hennepkwekerij [adres 1] van Roteb Service van 13 januari 2010 en van de door [P.] opgestelde rapportage diefstal energie - met bijlagen - van 14 januari 2010. Voorts hebben de controleurs appellant op 28 september 2010 gehoord. De bevindingen van het onderzoek zijn neergelegd in een rapportage van de controleurs van 28 september 2010.

Het geschil tussen partijen, zoals besproken ter zitting, spitst zich toe op de vraag of appellant de op hem rustende inlichtingenverplichting heeft geschonden door aan het college geen opgave te doen van een hennepkwekerij in zijn woning en, zo ja, of daarvan sprake is geweest in de periode vanaf 6 mei 2009.

Het feit dat in de door appellant gehuurde woning een hennepkwekerij is aangetroffen rechtvaardigt de vooronderstelling dat appellant daarvan de (mede)exploitant is geweest en dat de opbrengst (ook) hem ten goede is gekomen. Appellant is er niet in geslaagd aannemelijk te maken dat hij de kwekerij niet zelf heeft geëxploiteerd of mede heeft geëxploiteerd en ook overigens in het geheel geen inkomsten uit of in verband met die kwekerij heeft ontvangen. Hij heeft geen bewijs aangedragen dat de door hem genoemde kennis met de hennepkwekerij is gestart en deze alleen heeft geëxploiteerd. De omstandigheid dat appellant gezondheidsklachten heeft en slecht ter been is, is ontoereikend om aan te nemen dat hij niet in staat was de hennepkwekerij, eventueel met hulp van een derde, te exploiteren of daarbij direct betrokken te zijn.

Het college heeft op basis van de rapportage diefstal energie aangenomen dat de hennepteelt is aangevangen op 6 mei 2009. Daarbij is ervan uitgegaan dat de op 13 januari 2010 in de woning van appellant aangetroffen hennepplanten 42 dagen oud waren en dat er tevoren drie volledige hennepoogsten van elk 70 dagen hebben plaatsgevonden, dus in totaal 252 dagen. Frauderapporteur [P.] heeft gerapporteerd en ter zitting aan de hand van de gemaakte kleurenfoto’s toegelicht dat de waargenomen mate van kalkaanslag op het zeil op de vloer en in de afvoergoten, de dikke laag stof op de kappen van de assimilatielampen, de graad van vervuiling van het filtermateriaal van de koolstoffilters, de blubberlaag op het water en de dikke kalkaanslag in het watervat de conclusie rechtvaardigen dat er ten minste drie hennepoogsten hebben plaatsgevonden. Voorts heeft [P.] gemotiveerd dat de vervuiling ter plekke moet zijn ontstaan en daartoe onder andere gewezen dat op de contactplaatsen tussen de draagsteunen en de koolstoffilters geen vervuiling is aangetroffen. Daarbij wordt aangetekend dat op het water in het watervat een vieze blubberlaag is aangetroffen. Aannemelijk is dat deze vervuiling in de toenmalige woning van appellant is ontstaan, omdat onaannemelijk is dat bij een verplaatsing van een watervat, in dit geval naar de derde woonlaag, dit vat niet zou zijn geleegd. De Raad ziet geen grond voor het oordeel dat de rapportage diefstal energie niet zorgvuldig tot stand is gekomen of inhoudelijk niet juist zou zijn. Evenmin bestaat grond voor het oordeel dat fraudespecialist [P.], die ter zitting heeft verklaard gedurende 12 jaar als zodanig werkzaam te zijn, onvoldoende deskundig zou zijn. De omstandigheid dat [P.] geen expert is op het gebied van het kweken van cannabis, betekent niet dat hij onvoldoende kennis heeft om een verantwoorde schatting te maken van de groeifase van de aangetroffen hennepplanten en het aantal oogsten in de betreffende ruimte. Appellant heeft ter zitting weliswaar bestreden dat een volledige hennepteelt 70 dagen in beslag neemt, maar heeft daarvoor geen concrete gegevens aangedragen. Bovendien heeft hij gesteld dat de duur van een hennepteelt variabel is en dat die ook beduidend meer dan

Volgens appellant kan de hennepkwekerij niet op 6 mei 2009 zijn gestart omdat hij in juni 2009 in zijn woning is bezocht door politie en in november 2009 door medewerkers van de Dienst SZW. Bij die bezoeken had op basis van geur, geluid en warmte de aanwezigheid van een hennepkwekerij moeten zijn ontdekt, waarna ongetwijfeld actie zou zijn ondernomen en dat is toen niet gebeurd. Dit standpunt kan niet worden onderschreven reeds omdat appellant niet aannemelijk heeft gemaakt dat de politie en medewerkers van de dienst SZW zijn woning zijn binnengegaan. Uit de brief van de politie van 14 mei 2009 blijkt alleen dat tevergeefs is getracht appellant te bezoeken om een achterstallige geldboete te innen en de gemachtigde van het college heeft ter zitting meegedeeld dat in het dossier van appellant geen aanwijzingen zijn gevonden dat medewerkers van de Dienst SZW in november 2009 een huisbezoek aan appellant hebben afgelegd. Evenmin heeft appellant aannemelijk gemaakt dat, zoals hij stelt, toenmalige buren van hem in december 2009 hebben waargenomen dat er planten, apparatuur en dergelijke van een bestaande hennepkwekerij zijn woning zijn binnengebracht.

Appellant heeft geen concrete en verifieerbare gegevens verstrekt over de aanvang van de kwekerij, de productie en de afzet. Evenmin heeft hij een administratie bijgehouden. Aldus heeft appellant met betrekking tot het kunnen vaststellen van de start van de kwekerij een bewijsrisico genomen waarvan de gevolgen geheel voor zijn rekening dienen te blijven. Met de schatting dat in de woning van appellant met ingang van 6 mei 2009 een hennepkwekerij is geëxploiteerd, is het college niet buiten de grenzen van de zorgvuldigheid getreden. Tegen de bij het bestreden besluit gehandhaafde besluiten van 1 januari 2011 en 29 april 2011 heeft appellant geen zelfstandige beroepsgronden aangevoerd.

Uit 4.2 tot en met 4.6 volgt dat het hoger beroep niet slaagt, zodat de aangevallen uitspraak dient te worden bevestigd.