Centrale Raad van Beroep, 01-05-2013, BZ9826, 12-732 WWB

Partijen:

[A. te B.] (appellant)

het college van burgemeester en wethouders van Zoetermeer (college)

Datum uitspraak 1 mei 2013.

Het college heeft een verweerschrift ingediend.

Het onderzoek ter zitting heeft plaatsgevonden op 19 maart 2013. Appellant is verschenen. Het college heeft zich laten vertegenwoordigen door mr. N. Rietkerk.

1.1. Appellant heeft zich op 20 november 2009 bij het UWV Werkbedrijf gemeld voor het aanvragen van een uitkering ingevolge de Wet werk en bijstand (WWB). Bij besluit van 5 februari 2010 heeft het college aan appellant met ingang van 20 november 2009 bijstand toegekend naar de norm voor een alleenstaande in de vorm van een geldlening. Het college heeft aan de bijstandsverlening de nadere verplichting verbonden dat appellant de in gang gezette boedelscheiding doorzet. Tevens is aan appellant meegedeeld dat, indien en zodra hij over middelen uit de boedelscheiding kan beschikken, de gemaakte kosten van bijstand met toepassing van artikel 58, eerste lid, aanhef en onder f, van de WWB van hem zullen worden teruggevorderd. In augustus 2010 is de woning van appellant en zijn gewezen echtgenote verkocht en heeft appellant uit dien hoofde via notariskantoor Van Loenen & De Groot een bedrag van € 91.575,94 ontvangen. Appellant is vervolgens verhuisd naar de gemeente Rijswijk. Bij besluit van 21 april 2011 heeft het college de bijstand van appellant met ingang van 1 september 2010 beëindigd (lees: ingetrokken). Bij besluit van 29 april 2011 heeft het college de kosten van bijstand over de periode van 20 november 2009 tot en met 31 augustus 2010 tot een nettobedrag van € 8.384,28 van hem teruggevorderd. Bij besluit van 11 juli 2011 (bestreden besluit) is het bezwaar tegen het besluit van 29 april 2011 ongegrond verklaard.

2. Bij de aangevallen uitspraak heeft de rechtbank het beroep tegen het bestreden besluit ongegrond verklaard.

3. In hoger beroep heeft appellant zich tegen de aangevallen uitspraak gekeerd. Daartoe heeft hij, samengevat, aangevoerd dat aan hem bijstand is verleend in ruil voor het leveren van een tegenprestatie, te weten deelname aan het project Werkacademie. Nu hij deze tegenprestatie naar behoren heeft geleverd kan de verstrekte bijstand niet van hem worden teruggevorderd.

4. De Raad komt tot de volgende beoordeling.

4.1. Ingevolge artikel 48, tweede lid, aanhef en onder a, van de WWB kan bijstand worden verleend in de vorm van een geldlening of borgtocht indien redelijkerwijs kan worden aangenomen dat de belanghebbende op korte termijn over voldoende middelen zal beschikken om over de betreffende periode in de noodzakelijke kosten van het bestaan te voorzien.

4.2. Op grond van artikel 58, eerste lid, aanhef en onder f, ten eerste, van de WWB kan het college van de gemeente die de bijstand heeft verleend kosten van bijstand terugvorderen, voor zover de belanghebbende naderhand met betrekking tot de periode waarover bijstand is verleend, over in aanmerking te nemen middelen als bedoeld in paragraaf 3.4 beschikt of kan beschikken. Zoals de Raad eerder heeft overwogen (CRvB 8 juni 2010, LJN BM8158) ligt aan deze bepaling de gedachte ten grondslag dat kosten van bijstand, die niet zou zijn verleend als de betrokkene al op een eerder tijdstip over naderhand beschikbaar gekomen middelen had kunnen beschikken, kunnen worden teruggevorderd. Dat achteraf rekening wordt gehouden met die later ontvangen middelen en dat de eerder verleende bijstand wordt teruggevorderd, hangt samen met het aanvullend karakter van de bijstand.

4.3. Vaststaat dat voor appellant na de verkoop van de voormalige echtelijke woning een bedrag van € 91.575,94 beschikbaar is gekomen. Daarmee was voldaan aan de voorwaarde voor toepassing van artikel 58, eerste lid, aanhef en onder f, ten eerste, van de WWB. Het college was dus bevoegd tot terugvordering van de ten behoeve van appellant gemaakte kosten van bijstand over de in geding zijnde periode.

4.4. De Raad begrijpt het betoog van appellant aldus dat het college niet in redelijkheid van zijn bevoegdheid tot terugvordering gebruik heeft kunnen maken omdat hij door deelname gedurende zes á zeven weken aan het project Werkacademie een tegenprestatie heeft geleverd. Dit betoog kan niet worden gevolgd. De verplichting tot medewerking aan arbeidsinschakeling als bedoeld in artikel 9, eerste lid, van de WWB geldt, met uitzondering van het geval waarin wegens dringende redenen tijdelijk ontheffing is verleend, voor iedere bijstandsgerechtigde - ongeacht in welke vorm de bijstand wordt verleend - en is erop gericht om het beroep op bijstand in omvang en tijdsduur beperkt te houden. Als de betrokkene een dergelijke verplichting niet of niet naar behoren nakomt, is het college ingevolge artikel 18, tweede lid, van de WWB in beginsel gehouden de bijstand te verlagen overeenkomstig de verordening, bedoeld in artikel 8, eerste lid, onderdeel b, van de WWB. Het feit dat appellant zich heeft gehouden aan een algemene rechtstreeks uit de wet voortvloeiende verplichting brengt niet mee dat het college niet in redelijkheid van zijn bevoegdheid tot terugvordering gebruik heeft kunnen maken.

4.5. Gelet op wat in 4.3 en 4.4 is overwogen, slaagt het hoger beroep niet. De aangevallen uitspraak dient daarom te worden bevestigd.

5. Voor een veroordeling in de proceskosten bestaat geen aanleiding.

BESLISSING

De Centrale Raad van Beroep bevestigt de aangevallen uitspraak.

Deze uitspraak is gedaan door R.H.M. Roelofs als voorzitter en J.J.A. Kooijman en P.W. van Straalen als leden, in tegenwoordigheid van J.T.P. Pot als griffier. De beslissing is uitgesproken in het openbaar op 1 mei 2013.

(getekend) R.H.M. Roelofs

(getekend) J.T.P. Pot

IJ