Centrale Raad van Beroep, 11-09-2015, ECLI:NL:CRVB:2015:3239, 14/2288 WIA

1.1.

Appellant heeft vanaf 12 januari 1999 een uitkering ontvangen op grond van de Wet werk en arbeidsondersteuning jonggehandicapten (Wajong), naar een mate van arbeidsongeschiktheid van 80 tot 100%. Daarbij heeft appellant werkzaamheden verricht als productiemedewerker voor 18 uur per week, waarvan de inkomsten in mindering werden gebracht op zijn Wajong-uitkering.

1.2.

Op 27 juni 2011 is appellant uitgevallen wegens fysieke en psychische klachten. Bij besluit van 22 mei 2013 heeft het Uwv vastgesteld dat appellant met ingang van 24 juni 2013 in aanmerking komt voor een loongerelateerde WGA-uitkering op grond van de Wet werk en inkomen naar arbeidsvermogen Wet WIA, aangevuld met een toeslag, met bepaling dat van de Wajong-uitkering van appellant alleen dat gedeelte wordt uitbetaald dat hoger is dan de WGA-uitkering.

1.3.

Het bezwaar van appellant tegen het besluit van 22 mei 2013 is ongegrond verklaard bij besluit van 8 juli 2013 (bestreden besluit).

2. Bij de aangevallen uitspraak heeft de rechtbank het beroep tegen het bestreden besluit ongegrond verklaard.

3. In hoger beroep heeft appellant, samengevat, aangevoerd dat het Uwv zich ten onrechte op het standpunt heeft gesteld dat zijn arbeidsongeschiktheid weliswaar volledig, maar niet duurzaam is, zodat hem ten onrechte uitkering ingevolge de Inkomensverzekering voor volledig en duurzaam arbeidsongeschikten (IVA) is onthouden.

4. De Raad komt tot de volgende beoordeling.

4.1.

Appellant ontvangt een gedeeltelijke Wajong-uitkering, een WGA-uitkering en een toeslag. Niet in geschil is dat de hoogte van de som van uitkeringen en toeslag niet wijzigt in geval aan appellant de door hem verlangde IVA-uitkering in plaats van de hem toegekende WGA-uitkering wordt verstrekt. In het licht hiervan is het de vraag of appellant voldoende procesbelang heeft bij een beoordeling van de aangevallen uitspraak.

4.2.

Volgens vaste rechtspraak van de Raad is sprake van (voldoende) procesbelang als het resultaat dat de indiener van het (hoger) beroepschrift met het indienen van het (hoger) beroep nastreeft, daadwerkelijk kan worden bereikt en het realiseren van dat resultaat voor de indiener feitelijke betekenis kan hebben. Daarbij heeft de Raad meermalen uitgesproken dat hij is geroepen tot beslechting van geschillen en niet tot beantwoording van uitsluitend principiële vragen (bijvoorbeeld zijn uitspraak van 24 april 2013, zie ECLI:NL:CRVB:LJN BZ8357).

4.3.

4.4.

De rechtbank heeft in de aangevallen uitspraak miskend dat geen sprake is van procesbelang en de zaak van appellant ten onrechte inhoudelijk beoordeeld. Dit brengt mee dat de aangevallen uitspraak moet worden vernietigd. Doende wat de rechtbank zou behoren te doen zal de Raad het beroep van appellant tegen het bestreden besluit niet-ontvankelijk verklaren.

4.5.

Voor een vergoeding in de proceskosten bestaat geen aanleiding.