Centrale Raad van Beroep, 27-10-2015, ECLI:NL:CRVB:2015:3760, 14/3513 WWB

1.1.

1.2.

Naar aanleiding van een melding op 17 januari 2013 dat tijdens het beëindigingsonderzoek van de bijstand in 2012 is gebleken dat appellante sinds 1982 een arbeidsongeschiktheidsuitkering ontvangt vanuit Amerika, heeft de sociale recherche van Gooi en Vechtstreek een onderzoek ingesteld naar de rechtmatigheid van de aan appellante verleende bijstand. In dat kader heeft de sociale recherche onder meer dossieronderzoek gedaan, de Federal Benefits Unit te Dublin, Ierland, om inlichtingen verzocht en de toenmalige bewindvoerder van appellante [naam K] , werkzaam bij OBIN, als getuige gehoord. De bevindingen van dat onderzoek zijn neergelegd in een rapport van 22 april 2013.

1.3.

1.4.

Bij besluit van 22 november 2013 (bestreden besluit) heeft het college het tegen het besluit van 3 juni 2013 gemaakte bezwaar ongegrond verklaard, waarbij het college het terug te vorderen bedrag heeft vastgesteld op € 28.991,53.

2. Bij de aangevallen uitspraak heeft de rechtbank het beroep van appellante tegen het bestreden besluit ongegrond verklaard.

3. Appellante heeft zich in hoger beroep op de hierna te bespreken gronden tegen deze uitspraak gekeerd.

4. De Raad komt tot de volgende beoordeling.

4.1.

Tussen partijen is in geschil of het niet melden van de buitenlandse uitkering bij het college vóór juli 2010 aan appellante kan worden toegerekend.

4.2.

Het handelen of nalaten van een belangenbehartiger wordt in beginsel toegerekend aan degene die zijn zaken door die persoon laat waarnemen. Volgens vaste rechtspraak (uitspraak van 2 november 2004, ECLI:NL:CRVB:2004:AR5609) wordt in het kader van de nakoming van de inlichtingenverplichting, in het bijzonder met betrekking tot de vraag of het belang van de inlichtingen voor de vaststelling van de (omvang van) het recht op bijstand redelijkerwijs duidelijk is, aangesloten bij de wetenschap en het kennisniveau van degene die zich als belangenhartiger heeft gepresenteerd.

4.3.

Appellante heeft aangevoerd dat de in 4.2 vermelde rechtspraak impliceert dat de gemeente in ieder geval dient na te gaan wat de wetenschap en het kennisniveau van de belangenbehartiger is alvorens kan worden vastgesteld of de inlichtingenverplichting is geschonden. Het college heeft hiernaar ten onrechte geen onderzoek verricht zodat hij de onderzoeksplicht heeft geschonden.

4.4.

Het college heeft zich op het standpunt gesteld dat hij de onderzoeksplicht niet heeft geschonden door geen onderzoek te doen naar de wetenschap en het kennisniveau van de moeder.

4.5.

Vaststaat dat de moeder ten tijde van de aanvraag bij het college de administratie van appellante beheerde en op de hoogte was van de aan appellante verstrekte buitenlandse uitkering. De buitenlandse uitkering werd in die tijd op de bankrekening van de moeder gestort en de moeder heeft achteraf verklaard dat zij op de hoogte was van de buitenlandse uitkering van haar dochter. Appellante heeft zich samen met [naam O] (O), Zorgcoördinator bij de Stichting Visio, voor een aanvraag gemeld bij het Centrum Werk en Inkomen (CWI). In een brief van O aan CWI van maart 2003 verklaart O dat de moeder de financiën van appellante behartigt en dat hij afhankelijk is van de informatie van de moeder. Aan de orde is daarom de vraag of het college onderzoek had moeten doen naar de wetenschap en het kennisniveau van de moeder in verband met de vraag of het belang van de buitenlandse uitkering voor de vaststelling van de (omvang van) het recht op bijstand voor de moeder redelijkerwijs duidelijk was.

4.6.

Het college heeft zich terecht op het standpunt gesteld dat hij de onderzoeksplicht niet heeft geschonden. De moeder heeft in [plaatsnaam 1] lange tijd de belangen van appellante behartigd in verband met de in die tijd door haar ontvangen bijstandsuitkering. Uit niets blijkt dat de wetenschap en het kennisniveau van de moeder daarvoor onvoldoende was. Appellante heeft ook geen aanknopingspunten naar voren gebracht op grond waarvan het college had moeten twijfelen aan de wetenschap en het kennisniveau van de moeder, zodat ervan moet worden uitgegaan dat het belang van de buitenlandse uitkering voor de vaststelling van de (omvang van) het recht op bijstand voor de moeder redelijkerwijs duidelijk was.

4.7.

Uit 4.5 en 4.6 volgt dat het niet melden van de buitenlandse uitkering bij het college aan appellante kan worden toegerekend. Appellante heeft daarom de op haar rustende inlichtingenverplichting geschonden.

4.8.

In wat appellante heeft aangevoerd bestaat geen grond voor het oordeel dat sprake is van dringende redenen op grond waarvan het college had moeten afzien van terugvordering. Volgens vaste rechtspraak (uitspraak van 29 maart 2005, ECLI:NL:CRVB:2005:AT2869) zijn dringende redenen slechts gelegen in onaanvaardbare sociale en/of financiële gevolgen van een terugvordering voor de betrokkene. De door appellante genoemde omstandigheden bestonden al vóór de terugvordering en zijn niet het gevolg daarvan.

4.9.

Uit 4.7 en 4.8 volgt dat het hoger beroep niet slaagt, zodat de aangevallen uitspraak moet worden bevestigd.