Centrale Raad van Beroep, 14-06-2016, ECLI:NL:CRVB:2016:2378, 14/6891 BBZ

1.1.

Appellante ontving tot 26 juli 2010 bijstand op grond van de Wet werk en bijstand (WWB) naar de norm van een alleenstaande ouder.

1.2.

In verband met de start van haar bedrijf, een autorijschool, heeft zij op 7 april 2010 een aanvraag ingediend om bijstand op grond van het Besluit bijstandverlening zelfstandigen 2004 (Bbz 2004) voor de algemeen noodzakelijke kosten van het bestaan.

1.3.

Bij besluit van 2 september 2010 heeft het college aan appellante bijstand op grond van het Bbz 2004 verleend voor de periode van 1 augustus 2010 tot en met 31 januari 2011.

1.4.

Bij besluit van 1 april 2011 heeft het college de ten onrechte verstrekte bijstand over de periode 1 augustus 2010 tot en met 31 oktober 2010 teruggevorderd omdat appellante met haar bedrijf pas na ontvangst van het verstrekte bedrijfskapitaal op 23 oktober 2010 is gestart. Aan appellante is aansluitend vanaf 1 november 2010 bijstand op grond van het Bbz 2004 verstrekt. Tegen dit besluit heeft appellante geen rechtsmiddel aangewend.

1.5.

Bij besluit van 8 april 2011 heeft het college de aan appellante toegekende bijstand voortgezet voor de periode van 1 februari 2011 tot en met 31 oktober 2011. Tegen dit besluit heeft appellante geen rechtsmiddel aangewend.

1.6.

1.7.

Op 7 augustus 2012 heeft appellante wederom bijstand op grond van het Bbz 2004 aangevraagd. Bij besluit van 8 oktober 2012 heeft het college aan appellante bijstand toegekend voor de periode van 14 augustus 2012 tot en met 12 februari 2013. Tegen dit besluit is geen rechtsmiddel aangewend.

1.8.

Bij besluit van 15 maart 2013 heeft het college de aan haar verleende bijstand voortgezet tot en met 31 oktober 2013. Daarbij is vermeld dat na deze periode de maximale uitkeringsperiode is bereikt en appellante daarna geen bijstand meer ontvangt. Tegen dit besluit is geen rechtsmiddel aangewend.

1.9.

Op 9 september 2013 heeft appellante telefonisch verzocht om verlenging van de aan haar verleende bijstand. Hierop heeft het college bij besluit van 10 september 2013 de bijstand met ingang van 31 oktober 2013 beëindigd op de grond dat aan appellante gedurende de maximale periode van 36 maanden bijstand is verstrekt.

1.10.

Bij besluit van 22 april 2014 (bestreden besluit) heeft het college het bezwaar tegen het besluit van 10 september 2013 ongegrond verklaard. Hieraan heeft het college ten grondslag gelegd dat de maximale termijn van 36 maanden bijstand is bereikt. Appellante kan niet achteraf bewerkstelligen dat voorafgaand aan de toekenning van de bijstand op grond van het Bbz 2004 haar alsnog een jaar voorbereidingstijd op grond van de WWB wordt verleend. Uit de besluiten van 2 september 2010 en 1 april 2011 volgt dat appellante met haar bedrijf is gestart vanaf de dag waarop zij het bedrijfskapitaal op 23 oktober 2010 heeft ontvangen. Aan appellante is aansluitend vanaf 1 november 2010 bijstand verstrekt. Een startende ondernemer heeft na de eerste datum van toekenning 36 maanden recht op bijstand, ook al is er een aantal maanden geen bijstand verstrekt. De termijn kan niet worden verlengd met de maanden dat appellante geen bijstand heeft ontvangen. Ten slotte heeft het college de datum van de beëindiging van de bijstand gewijzigd van 31 oktober 2013 in 1 november 2013.

2. Bij de aangevallen uitspraak heeft de rechtbank het beroep tegen het bestreden besluit ongegrond verklaard.

3. Appellante heeft zich in hoger beroep op de hierna te bespreken gronden tegen de aangevallen uitspraak gekeerd.

4. De Raad komt tot de volgende beoordeling.

4.1.

Ter zitting van de Raad is vastgesteld dat tussen partijen niet in geschil is dat het bestreden besluit, gelet op het verzoek van appellante op 9 september 2013 om verlenging van de termijn, moet worden opgevat als een afwijzing hiervan op de grond dat aan appellante gedurende de maximale periode van 36 maanden bijstand op grond van het Bbz 2004 is verleend. De Raad zal dan ook de vraag beoordelen of het college deze termijn had moeten verlengen.

4.2.

Artikel 23, eerste lid, van het Bbz 2004, voor zover hier van belang, bepaalt dat aan de beginnende zelfstandige gedurende ten hoogste 36 maanden algemene bijstand wordt verleend. Verlenging van deze termijn is mogelijk indien de zelfstandige om redenen van medische of sociale aard niet volledig beschikbaar is voor de uitoefening van het bedrijf of het zelfstandig beroep.

4.3.

Appellante heeft aangevoerd dat de ingangsdatum van de aan haar verleende bijstand op 1 maart 2011 moet worden vastgesteld omdat zij op deze datum daadwerkelijk met haar bedrijf is gestart. Haar leaseauto was vanaf dat moment bedrijfsklaar.

4.4.

4.5.

Appellante heeft voorts herhaald dat de periode vanaf april 2010 tot en met maart 2011 als voorbereidingstijd moet gelden. Deze beroepsgrond slaagt evenmin. De rechtbank heeft terecht geoordeeld dat appellante achteraf niet kan bewerkstelligen dat voorafgaand aan de verlening van bijstand op grond van het Bbz 2004 haar alsnog een voorbereidingstijd op grond van de WWB wordt verleend. Indien appellante nog voorbereidingstijd had willen hebben had het op haar weg gelegen dit naar voren te brengen in een bezwaarprocedure tegen het besluit van 26 juli 2010 waarbij de bijstand op grond van de WWB is beëindigd, dan wel in een bezwaarprocedure tegen de besluiten van 2 september 2010 en 1 april 2011. Het betoog van appellante dat zij destijds geen belang had om tegen deze besluiten op te komen, baat haar niet. Haar belang was immers toen, net als nu, gelegen in het volledig gebruik kunnen maken van de termijn van 36 maanden van bijstandsverlening voor het starten van haar onderneming.

4.6.

Voorts betwist appellante dat het college 36 maanden bijstand aan haar heeft verleend omdat zij een aantal maanden geen bijstand heeft ontvangen. Zij stelt dat de termijn van 36 maanden als bepaald in artikel 23 van het Bbz 2004 geen aaneengesloten periode hoeft te zijn.

4.8.

Uit 4.7 volgt dat de maximale termijn voor algemene bijstand op grond van het Bbz op 1 november 2013 was verstreken. In de omstandigheid dat appellante in een aantal maanden geen bijstand heeft ontvangen, heeft het college terecht geen grond gezien voor een verlening van de bijstand na de termijn van 36 maanden.

4.9.

Uit artikel 23 van het Bbz 2004 volgt dat een verlenging alleen kan plaatsvinden indien er redenen van medische of sociale aard zijn als bedoeld in het eerste lid van dat artikel. Appellant heeft niet aangevoerd dat dergelijke redenen aanwezig zijn.

4.10.

Uit 4.1 tot en met 4.9 volgt dat het hoger beroep niet slaagt, zodat de aangevallen uitspraak dient te worden bevestigd.