Centrale Raad van Beroep, 24-02-2016, ECLI:NL:CRVB:2016:873, 14/6036 AWBZ

1.1.

Appellante, geboren te Vietnam [in] 1935, woont vanaf 2007 samen met haar dochter in Nederland. Appellante is bekend met osteoporose en artrose. Ook heeft zij geheugenklachten.

1.2.

Op 12 augustus 2013 heeft appellante bij CIZ op grond van de Algemene Wet Bijzondere Ziektekosten (AWBZ) een aanvraag gedaan voor verschillende vormen van zorg.

1.3.

Bij besluit van 29 augustus 2013 heeft CIZ appellante geïndiceerd voor Persoonlijke Verzorging, klasse 3, voor de periode van 29 augustus 2013 tot 28 november 2013. De indicatie heeft een geldigheidsduur van drie maanden omdat de diagnose nog niet bekend is.

1.4.

2. Bij de aangevallen uitspraak heeft de rechtbank het beroep tegen het bestreden besluit niet-ontvankelijk verklaard wegens het ontbreken van procesbelang bij een inhoudelijke beoordeling van het beroep. Daartoe heeft de rechtbank overwogen dat het geschil betrekking heeft op een reeds verstreken periode, dat appellante (nog) geen nieuwe aanvraag heeft ingediend en dat het niet mogelijk is om met terugwerkende kracht zorg in natura toe te kennen. Verder is gesteld noch gebleken dat appellante schade heeft geleden.

3. Appellante heeft zich in hoger beroep tegen de aangevallen uitspraak gekeerd. Zij heeft aangevoerd dat de rechtbank haar beroep ten onrechte niet-ontvankelijk heeft verklaard wegens het ontbreken van procesbelang. Appellante heeft verder, kort samengevat, aangevoerd dat zij voor een langere periode en voor een hogere klasse voor Persoonlijke Verzorging in aanmerking had moeten worden gebracht alsmede dat zij voor Begeleiding geïndiceerd had dienen te worden. Volgens appellante was ten tijde van het bestreden besluit voldoende duidelijk dat zij dementerend was. Ook heeft appellante verzocht om schadevergoeding.

4. De Raad komt tot de volgende beoordeling.

4.1.

Met appellante is de Raad van oordeel dat de rechtbank het beroep tegen het bestreden besluit ten onrechte niet-ontvankelijk heeft verklaard. In vaste rechtspraak van de Raad, bijvoorbeeld de uitspraak van de Raad van 9 februari 2011, ECLI:NL:CRVB:2011:BP3990, is neergelegd dat procesbelang ook kan zijn gelegen in de omstandigheid dat een inhoudelijk oordeel van de bestuursrechter kan worden betrokken bij eventuele toekomstige aanvragen van de betrokken verzekerde voor vergelijkbare AWBZ-zorg. Die situatie doet zich hier voor. Appellante heeft zich steeds, en nadrukkelijk ter zitting van de rechtbank, op het standpunt gesteld dat zij op meer zorg was aangewezen dan door CIZ was geïndiceerd en dat de indicatie voor een langere periode had moeten worden verleend. Een inhoudelijk oordeel van de rechtbank over het bestreden besluit kon daarom van betekenis zijn voor een toekomstige aanvraag van appellante. De rechtbank heeft dit niet onderkend. De Raad zal, met vernietiging van de aangevallen uitspraak en doende wat de rechtbank zou behoren te doen, het beroep tegen het bestreden besluit beoordelen.

4.2.

CIZ heeft aan het bestreden besluit het medisch advies van 2 januari 2014 ten grondslag gelegd. Er is geen aanleiding voor het oordeel dat dit medisch advies onzorgvuldig tot stand is gekomen of dat de door de medisch adviseur getrokken conclusie, dat nader onderzoek door de revalidatiearts voorliggend is op de inzet van AWBZ-zorg, onjuist is. Daarbij is van belang dat de medisch adviseur actuele informatie van de behandelend sector over appellante heeft betrokken. Niet is gebleken dat deze informatie geen juist beeld geeft van de gezondheidstoestand van appellante. Uit de medische informatie van 30 augustus 2013 van P.P.A.C. Bemmel, de huisarts van appellante, blijkt dat appellante vergeetachtig is en dat hij het Psychogeriatrisch onderzoeksteam Bruggerbosch (PGOT) heeft verzocht nader onderzoek te doen. Uit de medische informatie van het PGOT van 27 november 2013 en 18 december 2013 blijkt dat sprake lijkt te zijn van geheugenproblemen. Een definitieve diagnose is niet te stellen, noch uit te sluiten. Door het PGOT wordt casemanagement geadviseerd, waarbij de casemanager in de thuissituatie adviezen kan geven voor het inzetten van thuiszorg. Appellante is door de huisarts voor onderzoek tevens verwezen naar de reumatoloog. Uit de medische informatie van prof. dr. M.A.F.J. van de Laar, reumatoloog, van 18 november 2013, blijkt dat appellante een matige conditie heeft en dat zij in hoge mate geïnvalideerd en zorgafhankelijk is. De reumatoloog heeft appellante ter inventarisering van functionaliteit en afhankelijkheid van zorg en hulpmiddelen en zo mogelijk verbetering van de zelfredzaamheid verwezen naar de revalidatiegeneeskunde. De beroepsgrond van appellante dat duidelijk was dat er ten aanzien van haar beperkingen geen verbetering meer mogelijk was kan, gelet op het voorgaande, niet slagen. De medisch adviseur heeft een tijdelijke ondersteuning die in geringe mate dient te worden geboden bij de Persoonlijke Verzorging passend geacht. CIZ heeft daarom kunnen volstaan met een indicatie voor Persoonlijke Verzorging, klasse 3, voor de periode van 29 augustus 2013 tot 3 augustus 2014.

4.3.

Uit 4.1 en 4.2 volgt dat de aangevallen uitspraak zal worden vernietigd en dat het beroep tegen het bestreden besluit ongegrond zal worden verklaard. Omdat het beroep ongegrond wordt verklaard is veroordeling tot vergoeding van schade niet mogelijk, zodat dit verzoek zal worden afgewezen.