Centrale Raad van Beroep, 29-03-2017, ECLI:NL:CRVB:2017:1204, 15/5445 WW

1.1.

Appellant is met ingang van 1 april 2011 in aanmerking gebracht voor een uitkering op grond van de Werkloosheidswet (WW). De WW-uitkering is beëindigd per 1 juli 2013 wegens het bereiken van de maximale uitkeringsduur.

1.2.

Bij brief van 14 mei 2014 heeft het Uwv appellant meegedeeld dat uit controle is gebleken dat hij van 1 mei 2012 tot en met 30 juni 2013 heeft gewerkt bij [de B.V.]. ([de B.V.]) en uit deze dienstbetrekking inkomsten heeft genoten. Appellant is meegedeeld dat, indien deze informatie juist is, het Uwv voornemens is de teveel betaalde WW-uitkering ten bedrage van € 41.209,46 van hem terug te vorderen en om hem een boete op te leggen van € 41.209,46. Appellant heeft hierop gereageerd bij brief van 25 mei 2014 en verklaard dat hij het Uwv schriftelijk heeft geïnformeerd over de veranderingen in zijn arbeidssituatie.

1.3.

Bij besluit van 28 mei 2014 (besluit 1) heeft het Uwv de WW-uitkering van appellant met ingang van 30 april 2012 herzien (lees: ingetrokken) en over de periode van 30 april 2012 tot en met 30 juni 2013 een bedrag van € 41.206,46 aan volgens het Uwv onverschuldigd betaalde WW-uitkering van appellant teruggevorderd.

1.4.

Bij een ander besluit van 28 mei 2014 (besluit 2) heeft het Uwv aan appellant een boete opgelegd van € 41.209,46 wegens schending van zijn inlichtingenverplichting.

1.5.

2.1.

2.2.

Met betrekking tot de boete heeft de rechtbank overwogen dat appellant van de schending van zijn inlichtingenverplichting zowel een objectief als subjectief verwijt kan worden gemaakt en dat er geen sprake is van verminderde verwijtbaarheid. De rechtbank heeft de door het Uwv opgelegde boete van € 7.800,-, gelet op de ernst en duur van de overtreding en op de overige ten aanzien van appellant gebleken omstandigheden, evenredig geacht.

3.1.

Appellant heeft in hoger beroep zijn standpunt gehandhaafd dat hij wel aan zijn inlichtingenverplichting heeft voldaan. Volgens appellant heeft hij het wijzigingsformulier persoonlijk aan het Uwv overhandigd, maar heeft hij hiervan geen bewijs omdat de medewerker bij de balie hem heeft verteld dat een ontvangstbevestiging niet nodig was en daarom niet werd verstrekt. Daarnaast blijkt volgens appellant uit de aanvullende verklaring van getuige [H.] duidelijk dat hij (ook) telefonisch aan het Uwv heeft meegedeeld dat hij een nieuwe baan heeft gevonden. Omdat appellant wel aan zijn inlichtingenverplichting heeft voldaan was er geen grond voor de intrekking en de terugvordering van de WW-uitkering. Er was ook geen grond voor het opleggen van een boete. Mocht de Raad van oordeel zijn dat er wel reden was om een boete op te leggen, dan blijft appellant van mening dat de boete te hoog is.

3.2.

Het Uwv heeft bevestiging van de aangevallen uitspraak bepleit.

4.2.

Het besluit tot intrekking en terugvordering van een uitkering is een belastend besluit waarbij het aan het Uwv is om de nodige kennis over de relevante feiten te vergaren. Dat betekent dat de last om aannemelijk te maken dat aan de voorwaarden voor intrekking en terugvordering is voldaan in beginsel op het Uwv rust. Het voorgaande betekent dat de vraag voorligt of het Uwv aannemelijk heeft gemaakt dat appellant verzuimd heeft melding te doen van zijn werkzaamheden.

4.3.

Tussen partijen is niet in geschil dat appellant zijn werk bij [de B.V.] heeft hervat en dat hij dit moest melden aan het Uwv. Appellant wordt niet gevolgd in zijn standpunt dat hij aan die verplichting heeft voldaan door overhandiging van het wijzigingsformulier van 16 april 2012 aan het Uwv. Het Uwv heeft de ontvangst van dit wijzigingsformulier steeds ontkend en appellant heeft geen stukken overgelegd waaruit de afgifte van dit formulier bij het Uwv blijkt. Bovendien heeft appellant met betrekking tot de afgifte van het wijzigingsformulier wisselende verklaringen afgelegd. Tijdens de hoorzitting in bezwaar en de zitting bij de Raad heeft appellant verklaard dat hij het wijzigingsformulier heeft afgegeven bij het Uwv Werkbedrijf Leidsche Rijn, dat bij hem om de hoek was gevestigd, terwijl hij ter zitting bij de rechtbank heeft verklaard dat hij het wijzigingsformulier heeft overhandigd op het Uwv kantoor aan de Moeder Theresalaan te Utrecht. Evenmin is gebleken dat appellant een medewerker van het Uwv tijdens het telefoongesprek op 29 juni 2012 heeft geïnformeerd over zijn werkhervatting. De overwegingen van de rechtbank op dit punt worden onderschreven. Ofschoon appellant over een periode van ruim een jaar, naast zijn salaris bij [de B.V.], een ongewijzigde WW-uitkering heeft ontvangen, die ook na inhouding van de kinderalimentatie van een aanzienlijke omvang was, heeft hij niet alsnog contact opgenomen met het Uwv om te melden dat hij per 1 mei 2012 was gaan werken bij [de B.V.]. De verklaring van appellant ter zitting dat deze betalingen hem niet waren opgevallen is niet geloofwaardig en komt voor zijn risico. Ook naar aanleiding van de hem per post toegezonden betaalspecificaties en jaaropgave van zijn WW-uitkering heeft appellant geen contact opgenomen met het Uwv. Op de brief van het Uwv van 14 mei 2014 heeft hij pas op 28 mei 2014 gereageerd en daarbij volstaan met de mededeling dat hij het Uwv schriftelijk heeft geïnformeerd over de veranderingen in zijn arbeidssituatie, zonder daarbij te vermelden hoe, bij wie en wanneer hij dat zou hebben gedaan. Appellant heeft pas tijdens de hoorzitting in bezwaar voor het eerst gesteld dat hij het wijzigingsformulier bij het Uwv heeft afgegeven en toen een kopie van een op 16 april 2012 gedateerd wijzigingsformulier overgelegd. Op grond van deze feiten en omstandigheden, in onderlinge samenhang bezien, is voldoende aannemelijk gemaakt dat appellant het Uwv niet heeft geïnformeerd over zijn werkzaamheden bij [de B.V.] en daarmee zijn inlichtingenverplichting niet is nagekomen.

4.4.

Het oordeel van de rechtbank dat als gevolg van de schending van de inlichtingenverplichting het Uwv over de periode van 30 april 2012 tot en met 30 juni 2013 appellant ten onrechte WW-uitkering heeft verstrekt en daarom de WW-uitkering over die periode terecht heeft ingetrokken, is juist. Het oordeel van de rechtbank dat het Uwv gehouden was de onverschuldigd betaalde WW-uitkering over die periode tot een bedrag van € 41.206,49 van appellant terug te vorderen, wordt eveneens onderschreven.

4.5.

Op grond van artikel 27a, eerste lid, van de WW legt het Uwv een bestuurlijke boete op van ten hoogste het benadelingsbedrag wegens het niet of niet behoorlijk nakomen van de verplichting, bedoeld in artikel 25.

4.6.

4.7.

Op grond van de in 4.3 genoemde feiten en omstandigheden heeft het Uwv niet alleen aannemelijk gemaakt, maar ook aangetoond dat appellant zijn inlichtingenverplichting heeft geschonden door het Uwv geen mededeling te doen van zijn werkzaamheden bij [de B.V.] in de periode van 1 mei 2012 tot en met 30 juni 2013. Het staat buiten twijfel dat appellant het Uwv niet heeft geïnformeerd over zijn werkhervatting bij [de B.V.].

4.8.

Appellant kan ter zake van de schending van de inlichtingenverplichting niet alleen objectief maar ook subjectief een verwijt worden gemaakt. Appellant is er bij het besluit van 20 april 2011 tot toekenning van zijn WW-uitkering uitdrukkelijk op gewezen dat hij wijzigingen in zijn situatie of inkomen meteen moest doorgeven aan het Uwv.

4.9.

4.10.

Het hoger beroep slaagt niet. De aangevallen uitspraak dient te worden bevestigd.