Centrale Raad van Beroep, 07-04-2017, ECLI:NL:CRVB:2017:1407, 16/2003 WIA

1.1.

Appellant is op 22 juni 2012 uitgevallen voor zijn werk als rijwielhersteller wegens psychische klachten en fibromyalgie.

1.2.

2.1.

2.2.

Verder heeft de rechtbank overwogen dat de geschiktheid voor appellant van de geselecteerde functies afdoende is toegelicht door de arbeidsdeskundige bezwaar en beroep bij rapporten van 27 oktober 2015 en 16 december 2015, waarbij met name afdoende is gemotiveerd dat appellant niet beperkt is ten aanzien van autorijden of fietsen (ten behoeve van woon/werkverkeer) noch voor samenwerken en dat de belasting in de geselecteerde functies op tillen, reiken, trillingen, knijpkracht en schroefbewegingen de functionele mogelijkheden van appellant niet overschrijdt.

3.1.

In hoger beroep heeft appellant zeer veel medische stukken ingediend van behandelaars en samengevat aangevoerd dat zowel zijn fysieke beperkingen als zijn psychische beperkingen zijn onderschat en dat onvoldoende rekening is gehouden met de bijwerkingen van zijn medicatie. Hij heeft nogmaals verzocht om inschakeling van een onafhankelijk deskundige. Verder heeft hij erop gewezen dat de geselecteerde functies niet geschikt zijn voor hem gelet op de belasting op samenwerken, gedwongen werktempo, tillen, knielen en boven schouderhoogte werken. De in de functies voorkomende precisiewerkzaamheden in een vlot werktempo en het bedienen van een voetpedaal kunnen niet van hem gevergd worden. Ten slotte heeft hij de juistheid van de functieomschrijving en -belasting van de functies inpakster koekjes en medewerker logistiek, zoals deze voorkomen op de uitdraai Resultaat Functiebeoordeling van 6 mei 2015, bestreden en het Uwv verzocht om informatie te verstrekken over de desbetreffende bedrijven in het kader van de beginselen van “fair play” en “equality of arms.”

3.2.

Het Uwv heeft bevestiging van de aangevallen uitspraak bepleit, onder verwijzing naar een nader rapport van een verzekeringsarts bezwaar en beroep van 21 november 2016.

4.1.

De Raad komt tot de volgende beoordeling.

4.2.

Met juistheid heeft de rechtbank overwogen dat sprake is geweest van zorgvuldig medisch onderzoek door de verzekeringsartsen, nu beiden appellant zowel psychisch als lichamelijk hebben onderzocht en kenbaar rekening hebben gehouden met de voorhanden medische informatie. Ook de overweging van de rechtbank dat wat appellant heeft aangevoerd onvoldoende gewicht in de schaal legt voor twijfel aan de juistheid van de FML, wordt onderschreven. In de FML zijn velerlei beperkingen opgenomen in de rubrieken I en II (persoonlijk en sociaal functioneren) wegens de depressieve stoornis en ook met de fysieke beperkingen van appellant is rekening gehouden door (onder meer) beperkingen aan te nemen ten aanzien van knijp-/grijpkracht van de handen, krachtige schroefbewegingen, reiken, duwen/trekken, tillen/dragen, lopen, zitten, staan en boven schouderhoogte actief zijn. Appellant heeft in beroep en hoger beroep veel medische informatie ingediend. Echter, een deel hiervan was al bekend en is meegewogen door de verzekeringsarts bezwaar en beroep en een deel ziet niet op de datum in geding van 6 augustus 2014. Uit de informatie van de reumatoloog van 11 januari 2016 blijkt dat sprake is van (lichte) artrose aan de handen. Dit doet niet af aan de juistheid van de FML, nu hierin reeds beperkingen zijn aangenomen ten aanzien van de knijp- en grijpkracht, werken met PC (toetsenbord/muis) en schroefbewegingen van de hand/arm, op basis van de onderzoeksbevindingen van de verzekeringsartsen. Uit de informatie van de behandelende psychiater blijkt dat na de datum in geding de psychische situatie van appellant is verslechterd, maar dit doet niet af aan de juistheid van de medische beoordeling per 6 augustus 2014. Voor de door appellant gestelde beperking op samenwerken ontbreekt een medische grondslag. Met de voorgeschreven medicatie (clonazepam en Truxal) is rekening gehouden met de in de FML opgenomen beperking voor werk met een verhoogd persoonlijk risico, waarbij de verzekeringsarts heeft toegelicht dat het hierbij gaat om werken op gevaarlijke plaatsen en beroepsmatig besturen van motorvoertuigen. Appellant heeft geen medische informatie ingediend waaruit blijkt dat hij beperkt is ten aanzien van fietsen of autorijden in het kader van woon/werkverkeer.

4.3.

Appellant heeft verzocht om inschakeling van een onafhankelijk medisch deskundige. Hij heeft in hoger beroep veel medische informatie ingediend, welke informatie kenbaar door de verzekeringsarts bezwaar en beroep is beoordeeld, maar geen aanleiding heeft gegeven tot bijstelling van de medische beoordeling. Appellant heeft hierop zijn zienswijze ingediend. Ter zitting is door appellant bevestigd dat met de voorhanden medische gegevens een compleet beeld is verkregen van zijn medische toestand. Gelet op het overwogene onder 4.2 is de Raad van oordeel dat in de ingediende medische informatie en hetgeen appellant in hoger beroep heeft aangevoerd geen aanwijzingen te vinden zijn voor het oordeel dat de beperkingen van appellant op de datum in geding van 6 augustus 2014 zijn onderschat. De Raad ziet dan ook, net als de rechtbank, geen aanleiding voor inschakeling van een onafhankelijk deskundige.

4.4.

Met juistheid heeft de rechtbank overwogen dat de geschiktheid voor appellant van de geselecteerde functies van inpakker koekjes (SBC-code 111190), samensteller elektrotechnische apperatuur (SBC-code 267050) en medewerker intern transport (SBC-code 111220) afdoende is gemotiveerd, uitgaande van de functionele mogelijkheden van appellant zoals vastgesteld bij de FML van 17 juli 2014.

4.5.

Appellant heeft aangevoerd dat hij twijfels heeft over de juistheid van het Claimbeoordelings- en Borgingssysteem (CBBS), nu de functiebeschrijving en -belasting van de functies inpakker (inpakster koekjes met functienummer 2084.0097.013) en medewerker intern transport (logistiek medewerker met functienummer 9251.0001.001) niet geheel overeenkomt met functiebeschrijvingen en -belastingen van diezelfde functies die hij in andere dossiers is tegengekomen.

4.6.

Volgens vaste rechtspraak van de Raad (onder meer de uitspraak van 8 maart 2005 (ECLI:NL:CRVB:2005:AS9343) is het CBBS in beginsel rechtens aanvaardbaar te achten als ondersteunend systeem en methode bij de beoordeling of, en zo ja in welke mate, iemand arbeidsongeschikt is te achten in de zin van de arbeidsongeschiktheidswetten. In deze rechtspraak ligt tevens besloten dat geen sprake is van strijd met het uit artikel 6, eerste lid, van het Europees Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens en de fundamentele vrijheden voort vloeiende vereiste van “equality of arms” alsmede met het beginsel van “fair play” omdat het Uwv middels het CBBS beschikt over gegevens die voor de betrokkene niet alle kenbaar zijn.

4.7.

4.8.

Gelet op de overwegingen 4.2 tot en met 4.7 slaagt het hoger beroep niet.

4.9.

Voor een veroordeling van het Uwv in de proceskosten van appellant is geen aanleiding.