Centrale Raad van Beroep, 13-09-2017, ECLI:NL:CRVB:2017:3144, 15/5953 WAO

1.1.

1.2.

Bij besluit van 27 november 2014 heeft het Uwv appellante meegedeeld dat in verband met haar inkomsten als centralist op de meldkamer van [naam werkgever] te [woonplaats], de WAO-uitkering met ingang van 1 oktober 2014 wordt uitbetaald naar een lager bedrag van € 1.448,12 bruto per maand. Het bezwaar van appellante tegen dit besluit is bij besluit van 20 maart 2015 (bestreden besluit) ongegrond verklaard. Daartoe heeft het Uwv overwogen dat de WAO-uitkering in verband met de hoogte van de inkomsten uit arbeid van appellante met toepassing van artikel 44 van de WAO vanaf 1 oktober 2014 wordt uitbetaald naar de arbeidsongeschiktheidsklasse 65 tot 80%.

2. De rechtbank heeft bij de aangevallen uitspraak het beroep van appellante tegen het bestreden besluit ongegrond verklaard. De rechtbank heeft geoordeeld dat het Uwv een correcte toepassing heeft gegeven aan de anticumulatieregeling van artikel 44 van de WAO en dat de mate van arbeidsongeschiktheid van appellante hoe dan ook uitkomt in de klasse

65 tot 80%. Aanpassing van het maatmanuurloon conform het verzoek van appellante zal niet het door appellante gewenste effect van indeling in arbeidsongeschiktheidsklasse 80 tot 100% hebben. Voor de berekening van de mate van arbeidsongeschiktheid vormen de door de werkgever opgegeven loongegevens zoals neergelegd in de polisadministratie het uitgangspunt.

3.1.

Appellante kan zich niet verenigen met de berekening die is gemaakt en is van mening dat haar uitkering, gelet op haar inkomsten, ook op en na 1 oktober 2014 uitbetaald dient te worden naar de arbeidsongeschiktheidsklasse 80 tot 100%. Appellante heeft aangevoerd dat het maatmanloon per einde wachttijd niet correct is vastgesteld omdat geen rekening is gehouden met een eindejaarsuitkering die zij ontving. Appellante heeft zich voorts op het standpunt gesteld dat het Uwv niet is uitgegaan van de juiste bedragen bij de vaststelling van de inkomsten uit arbeid. Voor oktober 2014 is uitgegaan van een opbouw van de vakantietoeslag van meer dan 8%. Ter zitting heeft appellante nog betoogd dat haar maatmaninkomen niet is geïndexeerd met de juiste indexcijfers.

3.2.

Het Uwv heeft, onder verwijzing naar een rapport van een arbeidskundige bezwaar en beroep van 27 maart 2017, verzocht de aangevallen uitspraak te bevestigen.

4.1.

In artikel 44 van de WAO is, samengevat en voor zover hier van belang, bepaald dat gelet op de inkomsten uit arbeid van appellante de uitkering slechts gedeeltelijk tot uitbetaling komt.

4.2.

Niet in geschil is dat de inkomenssituatie van appellante aanleiding is voor toepassing van artikel 44 van de WAO.

4.3.

De arbeidskundige bezwaar en beroep heeft in het rapport van 27 maart 2017 voldoende inzichtelijk gemotiveerd dat, ook indien het standpunt van appellante ter zake van de berekening van het maatmaninkomen per einde wachttijd wordt gevolgd, dit geen wijziging in de arbeidsongeschiktheidsklasse per 1 oktober 2014 meebrengt.

4.4.

Appellante heeft eerst ter zitting van de Raad nog aangevoerd dat zij mogelijk door een onjuiste indexering van het maatmaninkomen ten onrechte niet is ingedeeld in de arbeidsongeschiktheidsklasse van 80 tot 100%. Deze beroepsgrond zal buiten bespreking worden gelaten, omdat deze in strijd met de goede procesorde te laat is aangevoerd.

4.5.

Wat er is genoten aan loon en wat er is opgebouwd aan vakantietoeslag wordt door het Uwv in beginsel vastgesteld aan de hand van de bedragen die door de werkgever zijn aangegeven en die met die aangifte in de polisadministratie zijn neergelegd. Uit vaste rechtspraak (zie onder meer de uitspraak van 19 augustus 2015, ECLI:NL:CRVB:2015:2789) volgt dat het Uwv mag uitgaan van de gegevens uit de polisadministratie, tenzij noodzakelijke gegevens ontbreken of wordt aangetoond dat deze gegevens onjuist zijn. Appellante heeft in hoger beroep geen gegevens overgelegd die aanleiding zijn voor het oordeel dat de door het Uwv gebruikte gegevens uit de polisadministratie onjuist zijn. Voorts zijn de zich in het dossier bevindende salarisspecificaties in overeenstemming met de door het Uwv gehanteerde informatie.

4.6.

De overwegingen in 4.2 tot en met 4.5 leiden tot de conclusie dat het hoger beroep niet slaagt en de aangevallen uitspraak moet worden bevestigd. Bij dit oordeel is er geen grond voor vergoeding van de gevraagde wettelijke rente.