Centrale Raad van Beroep, 20-12-2017, ECLI:NL:CRVB:2017:4352, 16/781 WIA

1. Appellante was 32 uur per week werkzaam als ouderenadviseur en maatschappelijk werkster, toen zij op 1 oktober 2012 is uitgevallen voor deze werkzaamheden. Appellante heeft een aanvraag ingediend voor een uitkering op grond van de Wet werk en inkomen naar arbeidsvermogen (Wet WIA). Een verzekeringsarts en een arbeidsdeskundige hebben onderzoek gedaan waarvan de bevindingen zijn neergelegd in de rapporten van 6 januari 2015 en 8 januari 2015. Het Uwv heeft appellante bij besluit van 13 januari 2015 bericht dat met ingang van 12 januari 2015 geen recht bestaat op een WIA-uitkering. Het tegen dit besluit gemaakte bezwaar heeft het Uwv ongegrond verklaard bij beslissing op bezwaar van 20 mei 2015 (bestreden besluit). Daaraan liggen rapporten van 8 mei 2015 van een verzekeringsarts bezwaar en beroep en van 12 mei 2015 van een arbeidsdeskundige bezwaar en beroep ten grondslag. De arbeidsdeskundige heeft vastgesteld dat appellante ongeschikt is voor haar maatgevende arbeid in volle omvang. Omdat appellante werkzaam is en de belasting van dat werk gedurende 24 uur per week binnen de belastbaarheid van appellante past, bedraagt haar mate van arbeidsongeschiktheid 24,9%.

2. Bij de aangevallen uitspraak heeft de rechtbank het beroep van appellante tegen het bestreden besluit ongegrond verklaard. Daartoe heeft de rechtbank overwogen dat het medisch onderzoek op een voldoende zorgvuldige wijze heeft plaatsgevonden. Op grond van de beschikbare gegevens moet naar het oordeel van de rechtbank worden aangenomen dat de verzekeringsartsen bij appellante niet te geringe medische beperkingen hebben vastgesteld. Met name blijkt uit de rapportages van de verzekeringsartsen dat zij op de hoogte waren van de door appellante gestelde lichamelijke en psychische klachten, waaronder concentratie- en moeheidsklachten, het obstructief slaapapneusyndroom en fibromyalgie. Appellante heeft in beroep geen informatie overgelegd die de rechtbank aanleiding heeft gegeven te twijfelen aan de belastbaarheid die de verzekeringsartsen hebben aangenomen. Dat, zoals zij heeft aangevoerd, klachten en beperkingen niet zijn meegewogen is de rechtbank niet gebleken. Onder verwijzing naar het bepaalde in artikel 9, aanhef en onderdeel h, van het Schattingsbesluit arbeidsongeschiktheidswetten (Schattingsbesluit) heeft de rechtbank overeenkomstig het rapport van de arbeidsdeskundige bezwaar en beroep overwogen dat appellante met de feitelijke inkomsten die zij verwerft minder dan 35% arbeidsongeschikt is.