Centrale Raad van Beroep, 02-10-2018, ECLI:NL:CRVB:2018:3038, 17/2534 PW

1.1.

Appellanten ontvingen van de Svb bijstand, laatstelijk op grond van de Participatiewet (PW) in de vorm van een aanvullende inkomensvoorziening voor ouderen (AIO-aanvulling).

1.2.

1.3.

In het kader van het onder 1.2 vermelde rechtmatigheidsonderzoek heeft de Svb aan appellanten het formulier toegestuurd en aan hen verzocht het formulier in te vullen en aan de Svb terug te sturen. Appellanten hebben dit formulier op 20 maart 2015 ondertekend en teruggestuurd en hierop vermeld dat zij van plan zijn om in de periode 15 juni 2015 tot 15 september 2015 naar Turkije te gaan en te verblijven op het [adres], te [X.]. Voorts hebben appellanten op het formulier vermeld eigenaar te zijn van de woning op dit adres.

1.4.

Bij besluit van 22 april 2015 heeft de Svb appellanten medegedeeld dat zij voorlopig geen AIO-aanvulling krijgen en appellanten verzocht om onder meer een taxatierapport van de woning in Turkije over te leggen. Bij besluit van 10 juni 2015 heeft de Svb de AIO-aanvulling van appellanten met ingang van 1 mei 2015 beëindigd (lees: ingetrokken) op de grond dat appellanten het gevraagde taxatierapport niet hebben overgelegd. Tegen deze besluiten hebben appellanten geen bezwaar gemaakt.

1.5.

1.6.

2. Bij de aangevallen uitspraak heeft de rechtbank het beroep tegen het bestreden besluit

ongegrond verklaard.

3. In hoger beroep hebben appellanten zich op de hierna te bespreken gronden tegen de aangevallen uitspraak gekeerd.

4. De Raad komt tot de volgende beoordeling.

4.1.

Appellanten voeren als meest vergaande grond aan dat de Svb de gegevens, die de feitelijke grondslag van het bestreden besluit vormen, heeft verkregen in strijd met het verbod van discriminatie als bedoeld in bijvoorbeeld artikel 14 van het Europees verdrag tot bescherming van de rechten van de mens en de fundamentele vrijheden (EVRM) en artikel 1 van Protocol 12 bij het EVRM.

4.2.

Ingevolge artikel 53a van de PW in samenhang met artikel 47a, tweede lid, van de PW is de Svb bevoegd onderzoek in te stellen naar de juistheid en volledigheid van verstrekte gegevens en zo nodig naar andere gegevens die noodzakelijk zijn voor de verlening dan wel de voortzetting van bijstand. Deze algemene onderzoeksbevoegdheid kan steeds en spontaan worden uitgeoefend ten aanzien van alle bijstandsgerechtigden, zonder dat daartoe een redengevend feit, signaal, grond of vermoeden vereist is. Daarbij mag echter niet in strijd gehandeld worden met het discriminatieverbod zoals onder meer opgenomen in artikel 14 EVRM en artikel 1 van Protocol 12 bij het EVRM. Zie de uitspraken van de Raad van 14 april 2015, ECLI:NL:CRVB:2015:1228, 1229, 1230 en 1231.

4.3.

Een algemeen onderzoek naar eventueel vermogen in het buitenland dient een legitiem doel. De Svb is in beginsel bevoegd om met het oog op effectiviteit, efficiëntie en kostenbesparing, en vanwege het grote belang van bestrijding van onjuist gebruik van sociale voorzieningen, bij het toepassen van de onder 4.2 genoemde algemene onderzoeksbevoegdheid een selectie uit het totale bestand van AIO-gerechtigden te maken, tenzij hierbij een ongerechtvaardigd verschil in behandeling als bedoeld in artikel 1 van Protocol 12 bij het EVRM wordt gemaakt tussen AIO-gerechtigden.

4.4.

Uit de beschikbare gegevens valt, anders dan appellanten hebben betoogd, niet af te leiden dat de Svb bij de selectie van de AIO-gerechtigden die in 2015 zijn aangeschreven, waaronder ook appellanten, enig rechtens relevant onderscheid heeft gemaakt tussen verschillende groepen AIO-gerechtigden. Zoals onder 1.2 is weergegeven, onderzoekt de Svb immers in de periode van 2013 tot 2019 alle AIO-gerechtigden ongeacht het land van geboorte. Het ter zitting door de gemachtigde van appellanten opgeworpen vermoeden dat, anders dan de Svb meedeelt, in de praktijk niet daadwerkelijk alle AIO-gerechtigden worden aangeschreven, hebben appellanten niet onderbouwd. Aanknopingspunten om te twijfelen aan de mededeling van de Svb dat de uitvoering van het onderzoek tot nu toe overeenstemt met de onderzoeksopzet ontbreken. De stelling van de gemachtigde van appellanten dat van alle AIO-gerechtigden die op het formulier vermelden geen vermogen in het buitenland te hebben enkel de AIO-gerechtigden met een geboorteplaats buiten Nederland aan een vervolgonderzoek worden onderworpen, mist elke onderbouwing. Bovendien hebben appellanten nu juist op het formulier vermeld dat zij beschikken over een woning in Turkije en is het verrichten van een vervolgonderzoek door de Svb het gevolg van deze opgave door appellanten zelf.

4.5.

De hier te beoordelen periode loopt van 28 april 2012 (de datum met ingang waarvan de AIO-aanvulling is ingetrokken) tot 1 mei 2015 (de datum met ingang waarvan bij besluit van 10 juni 2015 de AIO-aanvulling is ingetrokken).

4.6.

Appellanten hebben aangevoerd dat de Svb zich bij de besluitvorming niet mocht baseren op de verwervingsdatum zoals vermeld in het OZB-document, omdat voor de waarde ook niet mag worden uitgegaan van een dergelijk document. De Svb had nader onderzoek moeten verrichten en het kadaster moeten raadplegen. Deze beroepsgrond slaagt niet.

4.7.

Voor zover appellanten aanvoeren dat de Svb onderzoek had moeten doen naar de waarde van hun woning in Turkije, slaagt deze beroepsgrond evenmin. Appellanten hebben geen gegevens overgelegd over de waarde van de onder 1.3 genoemde woning op 28 april 2012 en de waardeontwikkeling in de periode erna. De bewijslast voor de waarde(ontwikkeling) rust op appellanten, omdat zij de inlichtingenverplichting hebben geschonden door geen melding te maken van het bezit van deze woning. (Vergelijk de uitspraak van 10 juli 2018, ECLI:NL:CRVB:2018:2149, rechtsoverweging 4.6.) Appellanten waren hiervan ook op de hoogte, nu de Svb al bij brief van 22 april 2015 heeft verzocht om een taxatierapport. De Svb was daarom niet gehouden om onderzoek te doen naar de waarde van de onroerende zaak.

4.8.

Uit 4.1 tot en met 4.7 volgt dat het hoger beroep niet slaagt. De aangevallen uitspraak zal daarom worden bevestigd.