Centrale Raad van Beroep, 18-10-2018, ECLI:NL:CRVB:2018:3340, 18/657 WW

Op 13 februari 2017, door het Uwv ontvangen op 15 februari 2017, heeft appellant een scholingsvoucher (ook wel: subsidie) op grond van de Tijdelijke regeling subsidie scholing richting een kansberoep (Regeling) aangevraagd. In de aanvraag heeft appellant vermeld dat hij de opleiding Vrachtwagenchauffeur rijbewijs C wil volgen. De kosten daarvan

bedragen € 3.660,-.

2. Bij de aangevallen uitspraak heeft de rechtbank – met bepalingen over vergoeding van griffierecht en proceskosten – het beroep van appellant tegen het bestreden besluit gegrond verklaard, het bestreden besluit vernietigd en bepaald dat de rechtsgevolgen van het vernietigde besluit in stand blijven. Hiertoe heeft de rechtbank overwogen dat niet in geschil is dat het Uwv de aanvraag van appellant pas op 15 februari 2017 heeft ontvangen en dat evenmin in geschil is dat het subsidieplafond is vermeld in de Regeling en dat deze daarmee op de wettelijk voorgeschreven wijze is bekendgemaakt. De rechtbank is ervan uitgegaan dat het subsidieplafond op 10 februari 2017 is bereikt. De rechtbank heeft daartoe verwezen naar de bij brief van 1 december 2017 verstrekte toelichting door het Uwv. In die brief heeft het Uwv volgens de rechtbank inzichtelijk uiteengezet hoe het tot die datum is gekomen.

Het Uwv heeft tijdens de looptijd van de Regeling steeds prognoses gemaakt van het resterende budget. Hierbij is een inschatting gemaakt van hoeveel budget er nodig zou zijn voor de nog af te handelen aanvragen, rekening houdend met de afhandeling van gegronde bezwaren. Het Uwv heeft berekend dat met alle aanvragen die tot en met 10 februari 2017 zijn binnengekomen een bedrag was gemoeid van (afgerond) € 35,7 miljoen. Vervolgens heeft het Uwv aan de hand van ervaringen en cijfers van de voorafgaande maanden begroot dat het aantal nog toe te kennen scholingsvouchers op basis van de uitkomst van bezwaarzaken neer zal komen op circa 190 vouchers, oftewel een bedrag van ruim € 0,39 miljoen. Gelet hierop is het Uwv tot de conclusie gekomen dat er na 10 februari 2017 geen ruimte meer was om nog verdere aanvragen in te willigen. Het is volgens de rechtbank onvermijdelijk om uit te gaan van schattingen indien bezwaarprocedures (en wellicht ook nog beroepsprocedures) nog niet zijn afgerond. De rechtbank komen deze schattingen niet onjuist voor. Gelet op de dwingendrechtelijke bepaling van artikel 4:25, tweede lid, van de Awb was het Uwv volgens de rechtbank gehouden alle aanvragen, die na het bereiken van het subsidieplafond op 10 februari 2017 zijn ontvangen, af te wijzen.

Het Uwv heeft bevestiging van de aangevallen uitspraak bepleit. Volgens het Uwv is de subsidie met toepassing van artikel 4:25, tweede lid, van de Awb terecht afgewezen.

Het Uwv heeft zich primair op het standpunt gesteld dat hij met toepassing van dit artikellid is uitgegaan van een redelijke schatting wanneer het subsidieplafond was bereikt. Over deze schatting heeft het Uwv gesteld, zoals nader ter zitting gecorrigeerd en toegelicht, dat voor alle aanvragen die uiterlijk op 10 februari 2017 waren ingediend een budget resteerde van € 0,29 miljoen. Gelet op het aantal bezwaarzaken is besloten aanvragen die na

€ 0,4 miljoen zou zijn gemoeid. Ter zitting heeft het Uwv verder nog toegelicht dat tot september 2017 nog een groot bedrag aan subsidies is uitgegeven en dat toen nog ongeveer een bedrag van € 20.000,- over was. Mede als gevolg van het feit dat betrokkenen in het laatste kwartaal van 2017 spontaan subsidies zijn gaan terugbetalen, is achteraf gebleken dat er op 31 december 2017 nog een budget van € 107.349,01 resteerde. De omstandigheid dat er uiteindelijk sprake is geweest van een onderbesteding is volgens het Uwv mede hierdoor te verklaren.

Subsidiair heeft het Uwv zich op het standpunt gesteld dat ook als aan de vaststelling of het subsidieplafond is bereikt geen schatting ten grondslag mag worden gelegd, de aanvraag van appellant niet kan worden ingewilligd. Als de aanvragen die zijn ontvangen op 13 en 14 februari 2017 zouden zijn ingewilligd, zou het subsidieplafond op 15 februari 2017 zeker zijn bereikt.

Op grond van artikel 4:16, tweede lid, van de Awb wordt bij de bekendmaking van het subsidieplafond de wijze van verdeling vermeld.

In artikel 4:22 van de Awb is bepaald dat onder subsidieplafond wordt verstaan het bedrag dat gedurende een bepaald tijdvak ten hoogste beschikbaar is voor de verstrekking van subsidies krachtens een bepaald wettelijk voorschrift.

Op grond van artikel 4:25, tweede lid, van de Awb wordt een subsidie geweigerd voor zover door verstrekking van de subsidie het subsidieplafond zou worden overschreden.

Op grond van artikel 11, tweede lid, van de Regeling bedraagt voor (…) rechthebbenden het subsidieplafond voor de periode vanaf de datum van inwerkingtreding van deze regeling tot en met 31 december 2017 € 36.000.000,-.

Op grond van artikel 12, eerste lid, van de Regeling, worden voor het bepalen van het bereiken van het subsidieplafond de subsidieaanvragen op volgorde van binnenkomst behandeld, waarbij alleen volledige subsidieaanvragen in behandeling worden genomen.

Op grond van artikel 12, tweede lid, van de Regeling geldt, wanneer de subsidieaanvrager op grond van artikel 4:5 van de Awb de gelegenheid heeft gehad zijn aanvraag aan te vullen, als datum van binnenkomst de datum van ontvangst van de volledige aanvraag.

Op grond van artikel 12, derde lid, van de Regeling wordt, indien subsidievaststelling op grond van de subsidieaanvragen die op dezelfde datum zijn binnengekomen leidt tot overschrijding van het van toepassing zijnde subsidieplafond, indien de volgorde van binnenkomst van die aanvragen niet kan worden vastgesteld, in afwijking van het eerste lid, met betrekking tot die aanvragen de volgorde door loting vastgesteld.

Het subsidiaire standpunt van het Uwv dat, ook als bij de aanvraag van de subsidie geen rekening zou zijn gehouden met de daadwerkelijk nog te slagen bezwaar- en beroepszaken, appellant nog steeds niet voor een subsidie in aanmerking zou zijn gekomen, wordt evenmin gevolgd, reeds omdat op grond van de thans beschikbare gegevens moet worden vastgesteld dat het subsidieplafond nog steeds niet is bereikt. In dit geding is een andere situatie aan de orde dan die in de uitspraken van de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State

(zie onder meer ABRvS 26 september 2001, ECLI:NL:RVS:2001:AD4360, ABRvS

5 juni 2002, ECLI:NL:RVS:2002:AE3643 en ABRvS 20 augustus 2003, ECLI:NL:RVS:2003:AI1204), waarnaar het Uwv heeft verwezen.

5. Aanleiding bestaat om het Uwv te veroordelen in de kosten van appellant voor in hoger beroep verleende rechtsbijstand. Deze kosten worden begroot op € 501,-.