Centrale Raad van Beroep, 22-03-2018, ECLI:NL:CRVB:2018:894, 16-6797 AW

1.1.

Bij besluit van 3 maart 2008 is betrokkene met ingang van 1 maart 2008 voor onbepaalde tijd aangesteld als [naam functie 1] bij de Universiteit Twente (UT) en voor vijf jaar geplaatst bij de afdeling [afdeling 1] van de faculteit [naam faculteit] van de UT. Bij besluit van 5 maart 2013 is deze periode verlengd tot 1 januari 2014.

1.2.

1.3.

1.4.

Op 1 december 2014, bevestigd bij e-mailbericht van 2 december 2014, is aan betrokkene meegedeeld dat hij zijn werkplek bij [naam faculteit] dient te ontruimen en dat een werkplek bij [afdeling 2] voor hem beschikbaar is.

1.5.

Bij besluit van 7 juli 2015 (bestreden besluit) heeft appellant de bezwaren van betrokkene tegen besluit 2 en de mededeling van 1 december 2014 ongegrond verklaard. Het bezwaar van betrokkene tegen besluit 1 is gegrond verklaard, voor zover het was gericht tegen de daarin opgenomen passages over ontslag en aanmelding bij de herplaatsingscommissie, welke passages zijn herroepen en het bezwaar is voor het overige ongegrond verklaard. Het niet verlengen van de benoeming als [naam functie 1] is in stand gelaten, onder aanvulling van de motivering.

2. Bij de aangevallen uitspraak heeft de rechtbank het beroep van betrokkene gegrond verklaard en het bestreden besluit vernietigd. Voorts heeft de rechtbank besluiten 1, 2 en de mededeling van 1 december 2014 herroepen en bepaald dat haar uitspraak in de plaats treedt van het vernietigde besluit. Daartoe heeft de rechtbank overwogen dat appellant als redelijke grond aan het niet verlengen van betrokkenes benoeming als [naam functie 1] ten grondslag heeft gelegd dat betrokkene - anders dan wegens ziekte - onbekwaam of ongeschikt is voor het vervullen van die functie. Verwezen is naar vaste rechtspraak van de Raad inzake een ongeschiktheidsontslag. Volgens de rechtbank gelden in dit geval dezelfde criteria als ware sprake van een ontslag wegens ongeschiktheid. Aan deze criteria is niet voldaan. Niet is aangetoond dat betrokkene ongeschikt is voor het vervullen van zijn functie, terwijl hij pas in oktober 2013 voor het eerst is aangesproken op disfunctioneren en hij niet in de gelegenheid is gesteld om zijn functioneren te verbeteren. Daarom heeft de rechtbank besluit 1 herroepen en bepaald dat betrokkenes rechtspositie, zoals die onmiddellijk voorafgaand aan dat besluit bestond, herleeft. De rechtbank heeft besluit 2 en de mededeling van 1 december 2014, omdat ze op dezelfde (onjuiste) grondslag berusten, ook herroepen.

3. Appellant heeft op hierna te bespreken gronden hoger beroep ingesteld.

4. De Raad komt tot de volgende beoordeling.

4.1.

Op grond van artikel 1.10 van de CAO Nederlandse Universiteiten 2015-2016, voor zover van belang, is de werknemer verplicht een andere functie te aanvaarden, mits sprake is van een passende functie, wanneer het belang van de instelling dit vordert.

4.2.

Volgens vaste rechtspraak van de Raad (uitspraak van 10 oktober 2013, ECLI:NL:CRVB:2013:2009) bestaat een overplaatsing uit twee componenten, namelijk het ontheffen uit de eigen functie en het opdragen van een andere functie. De nieuwe functie moet passend zijn.

4.3.

Betrokkene is voor onbepaalde tijd aangesteld als [naam functie 1] . Partijen hebben ter zitting meegedeeld dat bij aanvang van de aanstelling afgesproken is dat betrokkene om de vijf jaar geplaatst zou worden op een andere [functie] bij de UT, omdat mobiliteit op dit soort sleutelfuncties wenselijk wordt geacht.

4.4.

4.5.

Uit het voorgaande volgt dat het hoger beroep niet slaagt. De aangevallen uitspraak komt, gelet op wat is overwogen in 4.2 tot en met 4.4 met verbetering van gronden, voor bevestiging in aanmerking.