Centrale Raad van Beroep, 19-06-2019, ECLI:NL:CRVB:2019:2191, 16/6741 BABW

1.1.

Appellante, geboren in 1960, beschikt over een gehandicaptenparkeerkaart bestuurder. Op 29 juli 2014 heeft appellante een aanvraag ingediend voor een gehandicaptenparkeerplaats op kenteken naast haar woning [adres 3] te [woonplaats].

1.2.

Het college heeft de aanvraag bij besluit van 9 oktober 2014 ingewilligd.

1.3.

Tegen dit besluit hebben de bewoners van [adres 2], onderscheidenlijk [adres 1] te [woonplaats], bezwaar gemaakt. Aangevoerd is onder meer dat appellante beschikt over een eigen oprit waarop zij kan parkeren en daarnaast nog over twee privéparkeerplaatsen nabij haar woning.

1.4.

Naar aanleiding van tegen het besluit van 9 oktober 2014 gemaakte bezwaren heeft een arts van Argonaut op verzoek van het college op 7 januari 2015 een medisch advies uitgebracht. Deze arts heeft geconcludeerd dat gezien de beperkingen van appellante een gehandicaptenparkeerplaats voldoende breed moet zijn om het autoportier helemaal open te kunnen doen. De arts is van mening dat appellante, ondanks haar beperkingen, redelijkerwijs wel over de oprit bij haar woning kan lopen en indien het autoportier helemaal open staat zelfstandig kan in- en uitstappen. Ook kan appellante zelfstandig lopend de afstand tot de privéparkeerplaats overbruggen, omdat de afstand tussen haar woning en deze parkeerplaats binnen de loopbeperking van appellante valt.

1.5.

Appellante heeft in reactie op de ingediende bezwaren en het medisch advies van 7 januari 2015 aangevoerd dat zij gelet op haar beperkingen alleen op een vlakke ondergrond in en uit de auto kan stappen. Bij haar huis is sprake van een hellende oprit. Daarmee is de oprit geen geschikte parkeerplaats voor haar. Ter onderbouwing van dit standpunt heeft appellante verwezen naar een brief van haar fysiotherapeut en een brief van haar oefentherapeut Mensendieck. Verder beschikt zij niet over twee privéparkeerplaatsen nabij haar woning. Zij heeft slechts een aandeel in de privéparkeerplaatsen. Hiermee kan zij niet beschikken over een geschikte parkeerplaats. Daarom voldoet appellante aan de door de gemeente gestelde medische en verkeerstechnische criteria om in aanmerking te komen voor een gehandicaptenparkeerplaats.

1.6.

1.7.

Appellante heeft hiertegen beroep ingesteld. Zij heeft onder meer aangevoerd dat het college de ingediende bezwaren niet-ontvankelijk had moeten verklaren omdat de bewoners van [adres 1] en [adres 2] te [woonplaats] niet kunnen worden aangemerkt als belanghebbenden bij het besluit tot het aanwijzen van een gehandicaptenparkeerplaats. Verder heeft zij haar in de bezwaarprocedure naar voren gebrachte standpunten herhaald. De rechtbank heeft de bewoners van [adres 1] en [adres 2] te [woonplaats] tweemaal in de gelegenheid gesteld als belanghebbenden aan het geding deel te nemen. De rechtbank heeft daarbij vermeld dat indien geen reactie zou worden ontvangen, zij ervan zou uitgaan dat de bewoners ervan afzien om als partij aan het geding deel te nemen. De rechtbank heeft van deze bewoners geen reactie ontvangen.

3.1.

3.2.

Het college heeft in verweer zijn standpunt gehandhaafd dat appellante op haar hellende oprit kan parkeren. Verder kan appellante ook gebruik maken van de privéparkeerplaatsen nabij haar woning na herinrichting van het terrein.

4.1.

Alleen een belanghebbende kan bezwaar en beroep instellen tegen een besluit. Onder belanghebbende wordt verstaan degene wiens belang rechtstreeks bij een besluit is betrokken. Tussen partijen is niet in geschil dat sprake is van vier openbare parkeerplaatsen in de wijk rond de woning van appellante. Anders dan appellante is de Raad van oordeel dat het college de bewoners van [adres 1] en [adres 2] te [woonplaats] terecht heeft aangemerkt als belanghebbenden in de zin van artikel 1:2 van de Awb. Daarbij heeft de Raad in aanmerking genomen dat deze bewoners op relatief korte afstand van appellante wonen – op circa 75 meter − en dat door de aanwijzing van een gehandicaptenparkeerplaats een van de vier openbare parkeerplaatsen in de wijk vervalt. Dit betekent dat het belang van de bewoners van [adres 1] en [adres 2] te [woonplaats] om ten behoeve van zichzelf of hun bezoekers feitelijk te kunnen beschikken over een openbare parkeerplaats in de wijk rechtstreeks bij het gehandicaptenparkeerplaatsbesluit is betrokken. Zij hebben een bijzonder, individueel belang bij dat besluit. De omstandigheid dat de bewoners van [adres 1] en [adres 2] te [woonplaats] over voldoende parkeergelegenheid op eigen terrein beschikken doet hieraan niet af.

4.2.

Artikel 12, aanhef en onder a, van het Besluit administratieve bepalingen inzake het wegverkeer bepaalt dat de plaatsing van het bord E6 (gehandicaptenparkeerplaats), als bedoeld in bijlage 1, behorende bij het Reglement verkeersregels en verkeerstekens 1990, krachtens een verkeersbesluit moet geschieden.

4.3.

Het college hanteert bij de uitvoering van zijn bevoegdheid om verkeersbesluiten te nemen over gehandicaptenparkeerplaatsen op kenteken, een toetsingskader dat, voor zover hier van belang, vereist dat de aanvrager niet de beschikking heeft over een (geschikte) eigen parkeerplaats. Tussen partijen is uitsluitend in geschil de vraag of appellante voldoet aan dit criterium.

4.4.

Het criterium om geen gehandicaptenparkeerplaats toe te kennen indien een geschikte eigen parkeerplaats aanwezig is, acht de Raad niet onredelijk (zie bijvoorbeeld de uitspraak van 27 december 2017, ECLI:NL:CRVB:2017:4506).

4.5.

De door de Raad geraadpleegde deskundige Geerlings is in zijn rapport van 16 april 2018 tot de conclusie gekomen dat appellante niet in staat is op de eigen oprit naar de garage van haar woning in en uit te stappen, dit gezien de helling van de oprit. De deskundige heeft in zijn aanvullend rapport van 20 september 2018 te kennen gegeven dat de medische klachten ook al bestonden in 2010 en dat zijn conclusie ook geldt voor de periode ten tijde van de aanvraag in 2014.

4.6.

Als uitgangspunt geldt dat de bestuursrechter het oordeel van een onafhankelijke, door hem ingeschakelde deskundige volgt als de motivering van deze deskundige hem overtuigend voorkomt. Deze situatie doet zich hier voor. Het deskundigenrapport geeft blijk van een zorgvuldig onderzoek en is inzichtelijk en consistent. Er zijn geen omstandigheden die aanleiding geven het rapport niet te volgen. De door het college tegen dit rapport aangevoerde bezwaren vormen geen aanleiding de conclusies van de deskundige niet te volgen. Met name kan niet worden gezegd dat de deskundige naar aanleiding van de reactie van de arts van Argonaut op zijn rapport van 16 april 2018 zijn eigen oordeel niet serieus heeft heroverwogen. De deskundige Geerlings heeft in zijn aanvullend rapport zijn bevindingen over de situatie ten tijde van de aanvraag gebaseerd op door hem ontvangen en uitvoerig besproken informatie van de behandelende sector over de periode vanaf 1998 tot en met 2014.

4.7.

4.8.

Uit wat is overwogen in 4.5 tot en met 4.7 volgt dat het hoger beroep slaagt. De Raad zal de aangevallen uitspraak vernietigen en doende wat de rechtbank zou behoren te doen, het beroep tegen het bestreden besluit gegrond verklaren en dat besluit vernietigen. Dit betekent dat appellante in aanmerking komt voor een gehandicaptenparkeerplaats zoals bij het besluit van 9 oktober 2014 is aangewezen.