Centrale Raad van Beroep, 21-08-2019, ECLI:NL:CRVB:2019:2867, 18/4583 WW

1.1.

Appellante is vanaf 23 mei 2011 werkzaam geweest als manager in de kinderopvang voor 37 uur per week. Op 1 december 2013 heeft appellante het Uwv gevraagd om haar in aanmerking te brengen voor een uitkering op grond van de Werkloosheidswet (WW).

1.2.

Bij besluit van 11 januari 2014 is appellante per 1 januari 2014 in aanmerking gebracht voor een WW-uitkering. Naar aanleiding van een controle op het recht op WW-uitkering van appellante is het Uwv een onderzoek gestart naar de verblijfplaats van appellante. De bevindingen van dit onderzoek staan vermeld in een onderzoeksrapport van 27 oktober 2016. Daarin is geconcludeerd dat appellante vanaf 22 augustus 2014 anders dan wegens vakantie in het buitenland, namelijk in Gambia, verblijft. De WW-uitkering is vervolgens op verzoek van appellante per 26 september 2016 stopgezet.

1.3.

Bij besluit van 17 november 2016 is de WW-uitkering van appellante wegens verblijf in het buitenland met ingang van 22 augustus 2014 ingetrokken.

1.4.

Bij besluit van 5 januari 2017 is de WW-uitkering van appellante vanaf 18 augustus 2014 ingetrokken en is over de periode van 18 augustus 2014 tot en met 18 september 2016 een bedrag van € 75.949,08 aan volgens het Uwv ten onrechte verstrekte WW-uitkering van appellante teruggevorderd.

1.5.

Bij besluit van 10 april 2017 heeft het Uwv vastgesteld dat appellante het teruggevorderde bedrag voorlopig niet kan betalen.

1.6.

1.7.

Bij besluit van 28 augustus 2018 heeft het Uwv het verzoek van appellante om kwijtschelding van de terugvordering afgewezen.

1.8.

Bij besluit van 29 augustus 2018 heeft het Uwv het verzoek van appellante om de invorderingstermijn te beperken tot drie jaar afgewezen.

1.9.

Bij besluit van 17 september 2018 heeft het Uwv opnieuw vastgesteld dat appellante het teruggevorderde bedrag voorlopig niet kan betalen.

3.1.

Appellante heeft in hoger beroep aangevoerd dat zij de inlichtingenplicht niet bewust heeft overtreden. Voorts heeft zij aangevoerd dat artikel 19, eerste lid, aanhef en onder e, van de WW op zich juist is toegepast, maar buiten toepassing moet worden gelaten op grond van exceptionele omstandigheden, te weten dat appellante enerzijds, ondanks haar verblijf in Gambia, aan alle verplichtingen ingevolge de WW voldeed en anderzijds de reden van het verblijf in Gambia, zijnde zeer nuttig vrijwilligerswerk. Verder heeft appellante aangevoerd dat op grond van dringende redenen, bestaande uit financiële, sociale en medische omstandigheden, van terugvordering moet worden afgezien. Tot slot heeft appellante aangevoerd dat haar verzoeken om kwijtschelding en inkorting van de invorderingstermijn ten onrechte zijn afgewezen.

3.2.

Het Uwv heeft bevestiging van de aangevallen uitspraak bepleit. Ten aanzien van de verzoeken om kwijtschelding en inkorting van de invorderingstermijn heeft het Uwv zich op het standpunt gesteld dat appellante niet aan de voorwaarden daarvoor voldoet.

4.1.

Hangende het hoger beroep tegen de aangevallen uitspraak heeft het Uwv de besluiten van 28 en 29 augustus 2018 genomen. Appellante heeft tegen deze besluiten beroep ingesteld. Appellante en het Uwv hebben de Raad verzocht om deze besluiten bij de beoordeling van het hoger beroep tegen het bestreden besluit te betrekken. Gelet hierop en op het belang van definitieve geschilbeslechting, zal de Raad deze besluiten (procedurenummers 18/5730 en 19/2396 WW) bij de beoordeling betrekken.

4.2.

Tussen partijen is niet in geschil dat appellante vanaf 1 januari 2015, met uitzondering van (korte) perioden van verblijf in Nederland die bij het bestreden besluit buiten de intrekking en terugvordering zijn gelaten, anders dan wegens vakantie, in Gambia verbleef en dat zij dat niet aan het Uwv heeft gemeld. Evenmin zijn de perioden waarover de uitkering is ingetrokken in geschil en de hoogte van het terug te vorderen bedrag als zodanig.

4.3.

4.4.

Met de rechtbank wordt geoordeeld dat appellante de inlichtingenplicht als bedoeld in artikel 25 van de WW heeft geschonden door niet te melden dat zij in Gambia verbleef. De overwegingen van de rechtbank hierover in 6.3 van de aangevallen uitspraak worden volledig onderschreven. Het ter zitting door appellante ingenomen standpunt, dat zij niet wist dat zij dit moest doorgeven en dat zij, toen zij dit wel wist, haar WW-uitkering heeft stopgezet, wordt niet gevolgd. In het toekenningsbesluit van 11 januari 2014 staat duidelijk vermeld dat appellante wijzigingen in haar situatie binnen een week door moet geven. Bovendien blijkt uit de gedingstukken dat appellante op 4 maart 2015 heeft geïnformeerd naar de mogelijkheden om vrijwilligerswerk te doen, waarna het Uwv heeft geantwoord dat zij daarvoor toestemming aan het Uwv moet vragen via een toestemmingsformulier. Dit formulier is klaargezet in haar werkmap. Hierop heeft appellante geantwoord dat zij het formulier zal bekijken, maar vervolgens is niets meer van appellante vernomen.

4.5.

Tevens wordt met de rechtbank geoordeeld dat appellante tijdens haar verblijf in Gambia in de hier van belang zijnde perioden vanaf 1 januari 2015 op grond van artikel 19, eerste lid, aanhef en onder e, van de WW geen recht meer had op een WW-uitkering. De overwegingen van de rechtbank hierover in 6.1 van de aangevallen uitspraak worden eveneens volledig onderschreven.

4.6.

De beroepsgrond dat sprake is van zeer bijzondere omstandigheden die zouden moeten leiden tot het buiten toepassing laten van de uitsluitingsgrond van artikel 19, eerste lid, aanhef en onder e, van de WW slaagt niet. De rechtbank heeft met juistheid overwogen dat van bijzondere omstandigheden als bedoeld in de door haar genoemde rechtspraak van de Hoge Raad (ECLI:NL:HR:2015:3679) geen sprake is. Dat de ratio van de uitsluitingsgrond is dat iemand die verblijf houdt in het buitenland in het algemeen niet beschikbaar is voor de Nederlandse arbeidsmarkt en het verrichten van sollicitatieactiviteiten in Nederland en dat appellante tijdens haar verblijf in Gambia wel beschikbaar was voor de Nederlandse arbeidsmarkt en het verrichten van sollicitatieactiviteiten maakt, wat daarvan ook zij, niet dat toepassing van deze dwingendrechtelijke bepaling uit de WW geen rechtsplicht meer kan zijn. Hetzelfde geldt voor het feit dat zij in Gambia nuttig vrijwilligerswerk heeft verricht.

4.7.

De beroepsgrond dat het Uwv op grond van dringende redenen van terugvordering zou moeten afzien slaagt evenmin. Niet gebleken is dat appellante als gevolg van de terugvordering in een onaanvaardbare situatie terecht is gekomen. De rechtbank heeft in 6.5 tot en met 6.7 van de aangevallen uitspraak met juistheid overwogen dat er geen financiële, sociale en/of medische redenen zijn aan te merken als dringende redenen. Gelet op appellantes financiële situatie is met de besluiten van 10 april 2017 en 17 september 2018 vastgesteld dat voorlopig niet wordt ingevorderd. Ter zitting heeft de gemachtigde van het Uwv meegedeeld dat er nog steeds niet wordt ingevorderd, gelet op het ontbreken van inkomsten.

4.8.

Het verzoek om kwijtschelding van de onverschuldigd betaalde uitkering heeft het Uwv in het besluit van 28 augustus 2018, gelet op artikel 36, tweede en derde lid, van de WW, terecht afgewezen. Nu appellante de inlichtingenplicht heeft overtreden en vaststaat dat nog geen tien jaar zijn verstreken sinds het eerste besluit van 10 april 2017 om voorlopig niet tot invordering over te gaan, voldoet appellante niet aan de voorwaarden om voor kwijtschelding in aanmerking te komen.

4.9.

Het verzoek om na drie jaar van verdere terugvordering af te zien heeft het Uwv in het besluit van 29 augustus 2018 eveneens terecht afgewezen. Aan de voorwaarden voor toepassing van artikel 36c van de WW is niet voldaan, reeds omdat de in geding zijnde vordering is ontstaan door het niet nakomen van de inlichtingenplicht en in verband hiermee aangifte is gedaan op grond van het Wetboek van Strafrecht.

4.10.

Uit wat in 4.4 tot en met 4.9 is overwogen volgt dat de aangevallen uitspraak moet worden bevestigd, en dat het beroep tegen de besluiten van 28 en 29 augustus 2018 ongegrond verklaard moet worden.