Centrale Raad van Beroep, 08-11-2019, ECLI:NL:CRVB:2019:3530, 18/5154 AKW

1.1.

Appellante, geboren [in 1] 1984, heeft gewoond op Curaçao en heeft de Nederlandse nationaliteit. Van oktober 2011 tot en met 25 maart 2014 heeft appellante in [gemeente] gewoond. Daarna is zij weer vertrokken naar Curaçao.

1.2.

Op 24 februari 2017 is appellante teruggekeerd naar Nederland en is zij, nadat een dwangmiddel tot gijzeling eindigde, in maart 2017 bij kennissen gaan wonen. Appellante heeft zich op 15 mei 2017 ingeschreven op een puntadres in [gemeente] . [in 1] 2017 is appellante bevallen van haar jongste kind [naam kind] . Appellante heeft sinds 9 juni 2017 een uitkering krachtens de Participatiewet (Pw) ontvangen.

1.3.

Bij aanvraag van 9 juni 2017 heeft appellante de Svb verzocht om toekenning van kinderbijslag ingevolge de Algemene Kinderbijslagwet (AKW) in verband met de geboorte van [naam kind] . Op 12 juni 2019 heeft appellante haar aanvraag aangevuld en tevens kinderbijslag aangevraagd voor haar kinderen [naam 1] (geboren [in 1] 2005), [naam 2] (geboren [in 1] 2007) en [naam 3] (geboren [in 1] 2011) die op Curaçao bij hun oma zijn blijven wonen. Bij besluit van 14 juni 2017 heeft de Svb aan appellante met ingang van het derde kwartaal van 2017 kinderbijslag toegekend voor [naam kind] .

1.4.

Na onderzoek heeft de Svb bij besluit van 30 augustus 2017 de aanvraag van 9 juni 2017 met ingang van het tweede kwartaal van 2017 afgewezen. Daarbij heeft de Svb vermeld dat het besluit van 14 juni 2017 ten onrechte is verzonden en aan appellante verzocht dit besluit als ‘niet verzonden’ te beschouwen.

1.5.

Het tegen het besluit van 30 augustus 2017 gemaakte bezwaar is bij besluit van 20 december 2017 (bestreden besluit) ongegrond verklaard. De Svb heeft geweigerd om appellante over het tweede en derde kwartaal van 2017 kinderbijslag toe te kennen. Daaraan heeft de Svb onder meer ten grondslag gelegd dat appellante aangewezen was op een bijstandsuitkering en geen woning heeft in Nederland, dat haar drie oudste kinderen nog op Curaçao wonen, dat appellante geen opleiding volgt, geen vrijwilligerswerk doet en geen lid is van een vereniging of geloofsgemeenschap. Van een duurzame band van persoonlijke aard was daarom nog geen sprake. Nadat het besluit van 14 juni 2017 was genomen heeft de Svb geconstateerd dat dit besluit niet juist is geweest. De Svb is direct op het besluit van 14 juni 2017 teruggekomen. Het besluit van 30 augustus 2017 is genomen voordat de kinderbijslag over het derde kwartaal van 2017 is uitbetaald.

2.1.

Bij de aangevallen uitspraak is het beroep tegen het bestreden besluit gegrond verklaard, is het bestreden besluit vernietigd en zijn de rechtsgevolgen daarvan in stand gelaten. De rechtbank heeft, voor zover hier van belang, overwogen dat appellante over het tweede en derde kwartaal van 2017 niet als ingezetene van Nederland kan worden beschouwd. Appellante had geen zelfstandige woning in Nederland, was op de peildata nog maar kort in Nederland, verbleef bij vrienden en kennissen en was vanaf 15 mei 2017 ingeschreven op een puntadres. Appellante had nog geen duurzame band van persoonlijke aard met Nederland en was daarom niet verzekerd voor de AKW.

2.2.

Verder heeft de rechtbank overwogen dat de Svb in beginsel de bevoegdheid toekomt een gemaakte fout te herstellen, mits het daartoe strekkende besluit niet in strijd is met het rechtszekerheidsbeginsel en ook overigens geen sprake is van strijd met enige geschreven of ongeschreven rechtsregel of enig algemeen rechtsbeginsel. De Svb heeft zowel in het primaire besluit als in het bestreden besluit kenbaar gemaakt dat het besluit van 14 juni 2017 onjuist was en als niet verzonden moet worden beschouwd. Daarbij heeft de Svb vastgesteld dat appellante geen recht heeft op kinderbijslag over het tweede en derde kwartaal van 2017 zodat het voor appellante duidelijk moest zijn dat de Svb het besluit van 14 juni 2017 niet handhaafde en het daarmee heeft willen intrekken. Nu de kinderbijslag nooit is uitbetaald en geen sprake is van een terugvordering was de Svb bevoegd om het besluit van 14 juni 2017 in te trekken.

3. Appellante heeft de aangevallen uitspraak gemotiveerd bestreden. Appellante heeft aangevoerd dat zij ten onrechte niet als ingezetene van Nederland wordt beschouwd. Appellante heeft zich op 21 februari 2017 uit de registers van Curaçao laten uitschrijven. Daarna heeft zij haar baan te Curaçao opgezegd. Haar jongste kind werd [in 1] 2017 in Nederland geboren. Appellante heeft vanaf 9 juni 2017 een bijstandsuitkering ontvangen. Appellante heeft verwezen naar de uitspraak van de Raad van 10 februari 2017 (ECLI:NL:CRVB:2017:2693) waarin volgens appellante sprake was van een vergelijkbare situatie. Mede gelet op het vertrouwensbeginsel en het rechtszekerheidsbeginsel kan appellante voorts de overwegingen van de rechtbank niet volgen dat de Svb bevoegd was het besluit van 14 juni 2017 in te trekken. Appellante heeft nimmer een formeel intrekkingsbesluit ontvangen. Een bestuursorgaan moet vooral bij eerst begunstigende en dan weer afwijzende beslissingen zeer zorgvuldig omgaan met de belangen van de betrokkene. Volgens de uitspraak van de Raad van 27 december 2000 (ECLI:NL:CRVB:2000:AB2478) mag niet ten nadele van de betrokkene worden teruggekomen van de toekenning van kinderbijslag behalve als sprake is van een uitzonderingssituatie zoals een onjuiste of onvolledige informatieverstrekking. Daarvan is hier geen sprake geweest.

4. De Raad komt tot de volgende beoordeling.

4.3.

Uit 4.1.1 tot en met 4.2.5 volgt dat het hoger beroep niet slaagt. De aangevallen uitspraak zal worden bevestigd.