Centrale Raad van Beroep, 06-12-2019, ECLI:NL:CRVB:2019:3933, 16/6506 AOW

1.1.

Op 25 juni 2012 heeft appellant een ouderdomspensioen op grond van de Algemene Ouderdomswet (AOW) aangevraagd. Appellant heeft daarbij vermeld dat hij is gehuwd en dat zijn echtgenote onregelmatige inkomsten uit werkzaamheden als zelfstandige heeft. Nadat gegevens over deze inkomsten zijn verstrekt, heeft de Svb bij besluit van 3 juli 2012 met ingang van 24 november 2012 aan appellant een AOW‑pensioen toegekend naar de norm die geldt voor een gehuwde pensioengerechtigde, vermeerderd met een partnertoeslag waarbij voor de hoogte daarvan rekening is gehouden met de inkomsten van de echtgenote.

1.2.

In de periode daarna is bij de hoogte van de partnertoeslag steeds rekening gehouden met de inkomsten van de echtgenote. Zo is bij besluit van 8 mei 2014 door de Svb vastgesteld dat appellant over het jaar 2013 recht heeft op de maximale partnertoeslag, omdat zijn echtgenote over dat jaar geen inkomsten had genoten. Voor de hoogte van de partnertoeslag over het jaar 2014 heeft de Svb ingeschat dat er evenmin inkomsten zouden zijn.

1.3.

Op 23 april 2015 heeft de echtgenote van appellant aan de Svb informatie verstrekt over de hoogte van haar inkomen als zelfstandige over 2014. Hierop heeft de Svb bij besluit van 1 mei 2015 aan appellant laten weten dat hij met ingang van mei 2015 niet langer een partnertoeslag zou ontvangen in verband met de inkomsten van zijn echtgenote over het jaar 2014. Daarbij is tevens meegedeeld dat vanwege de hoogte van die inkomsten het recht op partnertoeslag na 1 januari 2015 vanwege een wetswijziging niet meer kan herleven. Tot slot heeft de Svb aangekondigd dat het definitieve recht op partnertoeslag pas na ontvangst van de definitieve aanslag van de belastingdienst kan worden vastgesteld. Appellant heeft tegen het primair besluit bezwaar gemaakt.

1.4.

Na ontvangst van de onder 1.3 vermelde inkomensgegevens, heeft de Svb bij besluit van 9 oktober 2015 aan appellant meegedeeld dat hij over de periode januari 2014 tot en met april 2015 geen recht heeft op partnertoeslag. Tegen dit besluit heeft appellant geen bezwaar gemaakt.

1.5.

Bij het bestreden besluit van 9 oktober 2015 heeft de Svb het bezwaar van appellant tegen het besluit van 1 mei 2015 ongegrond verklaard.

2. De rechtbank heeft bij de aangevallen uitspraak het beroep tegen het bestreden besluit ongegrond verklaard.

3. In hoger beroep heeft appellant aangevoerd dat de rechtbank ten onrechte heeft geoordeeld dat hij met ingang van 1 januari 2015 geen recht heeft op partnertoeslag, omdat hij voldoet aan de voorwaarden voor voortzetting van dat recht. Verder heeft appellant aangevoerd dat de Svb hem onvoldoende heeft geïnformeerd over de wetswijziging aangaande het recht op partnertoeslag, waardoor zijn echtgenote niet de kans heeft gehad bij de bepaling van de omvang en juridische inbedding van haar werkzaamheden de invloed op het recht op toeslag te betrekken.

4. De Raad komt tot de volgende beoordeling.

4.1.

Tussen partijen is in geschil of de rechtbank terecht heeft geoordeeld dat er vanaf 1 januari 2015 geen nieuw recht op partnertoeslag kan ontstaan.

4.2.

2. In afwijking van het eerste lid ontstaat op of na 1 januari 2015, geen recht meer op toeslag als gevolg van:

a. wijziging van het inkomen, bedoeld in het eerste lid;

(…).

3. Indien het recht op toeslag is geëindigd uitsluitend als gevolg van een incidentele stijging van het inkomen, bedoeld in het eerste lid, kan, in afwijking van het tweede lid, het recht op toeslag herleven. (..)”

4.3.

In de memorie van toelichting (Tweede Kamer, 2011-2012, 33318, nr. 3) staat onder meer het volgende over de beëindiging van het recht op partnertoeslag:

4.7.

De stelling van appellant dat de Svb hem gebrekkig of ieder geval niet tijdig heeft geïnformeerd over de wijziging van het recht op partnertoeslag kan niet leiden tot een voor hem gunstige uitkomst. De Svb heeft op verschillende wijzen mensen die AOW ontvingen op de hoogte gebracht van de wijziging van het recht op partnertoeslag. Ook appellant is daarvan met het blad Mijn AOW van januari 2014 op de hoogte gesteld. Daarin is tevens specifieke aandacht besteed aan de categorie zelfstandige of freelancer en is gewaarschuwd dat het recht op toeslag in 2015 kan komen te vervallen als de winst in 2014 te hoog is. In dit licht is verder van belang te vermelden dat de Svb, totdat op 23 april 2015 de inkomsten van de echtgenote van appellant werden doorgeven, er op basis van door appellant verstrekte inlichtingen vanuit ging dat die inkomsten over 2014 nihil waren, terwijl de echtgenote al in december 2013 een overeenkomst had getekend voor het uitvoeren van de opdracht die geleid heeft tot de inkomsten in 2014. Het had op de weg van appellant gelegen om, in ieder geval na ontvangst van het blad Mijn AOW, de Svb te vragen om nadere uitleg over de consequenties die de wijziging van het recht op partnertoeslag voor zijn specifieke situatie met zich zou kunnen brengen.

4.8.

Uit 4.1 tot en met 4.7 volgt dat het hoger beroep niet slaagt. De aangevallen uitspraak dient dan ook te worden bevestigd.