Centrale Raad van Beroep, 07-09-2020, ECLI:NL:CRVB:2020:2141, 20/3054 WAZ-VV

1.1.

Verzoeker heeft op 14 december 2018 een aanvraag ingediend om in aanmerking te komen voor een uitkering op grond van de Wet arbeidsongeschiktheidsuitkering zelfstandigen (WAZ). Hij heeft daarbij vermeld dat hij ten gevolge van psychische klachten zijn activiteiten in de eigen onderneming [onderneming] eind 1998 heeft moeten stopzetten. In 1999 is de onderneming wegens opheffing van activiteiten uitgeschreven uit het Handelsregister.

1.2.

Het Uwv heeft bij beslissing op bezwaar van 11 december 2019 (bestreden besluit) het verzoek om een WAZ-uitkering afgewezen, omdat op basis van de aanwezige dossiergegevens niet is vast te stellen dat verzoeker vanaf augustus 1998 gedurende 52 weken doorlopend arbeidsongeschikt is te beschouwen in het kader van de WAZ.

3.1.

Verzoeker heeft in hoger beroep aangevoerd dat hij voldoende onderbouwd heeft met medische informatie dat hij reeds vanaf 1997 lijdt aan een zeer complexe medische situatie, met meerdere TS-pogingen en de diagnose PTSS.

3.2.

De voorzieningenrechter van de Raad heeft in de uitspraak van 7 april 2020 het verzoek om een voorlopige voorziening te treffen afgewezen. De voorzieningenrechter heeft overwogen dat de verzekeringsarts bezwaar en beroep inzichtelijk en deugdelijk heeft gemotiveerd dat in alle beschikbare informatie geen medische grondslag is te vinden voor het standpunt dat verzoeker vanaf augustus 1998 gedurende 52 weken doorlopend arbeidsongeschikt zou zijn geweest binnen het kader van de WAZ, omdat concrete medisch-objectieve gegevens voor dat standpunt ontbreken.

3.3.

Bij zijn verzoekschrift van 28 augustus 2020 heeft verzoeker drie brieven van Schadeverzekeringsmaatschappij Winterthur, zijn toenmalige arbeidsongeschiktheidsverzekeraar, ingediend. Met verwijzing naar deze brieven heeft verzoeker aangevoerd dat het medisch aspect van zijn aanvraag om een WAZ-uitkering voldoende aannemelijk is gemaakt.

4.1.

Op grond van de artikelen 8:104, eerste lid, en 8:108, eerste lid, van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) in verbinding met artikel 8:81 van de Awb kan, indien tegen een uitspraak van de rechtbank of de voorzieningenrechter van de rechtbank hoger beroep is ingesteld, de voorzieningenrechter van de Raad op verzoek een voorlopige voorziening treffen indien onverwijlde spoed, gelet op de betrokken belangen, dat vereist.

4.2.

De voorzieningenrechter stelt voorop dat de beslissing op een verzoek om een voorlopige voorziening in beginsel is bedoeld om te gelden tot de uitspraak in de bodemprocedure. Een herhaald verzoek om een voorlopige voorziening kan alleen dan voor toewijzing in aanmerking komen, als de verzoeker een beroep doet op nieuwe feiten of omstandigheden, die toewijzing van een dergelijk verzoek kunnen rechtvaardigen. Dit is het geval als sprake is van ernstige onvolkomenheden in de eerdere uitspraak van de voorzieningenrechter of van een belangrijke wijziging van de relevante feiten en omstandigheden.

4.3.

De voorzieningenrechter acht het door verzoeker gestelde financiële belang op zichzelf voldoende spoedeisend, nu aannemelijk is dat verzoeker niet in staat is zijn woonkosten te voldoen en ontruiming op zeer korte termijn dreigt.

4.4.

4.5.

Naar het oordeel van de voorzieningenrechter doet een situatie als bedoeld in rechtsoverweging 4.2 zich niet voor.

4.6.

Het verzoek om voorlopige voorziening is gelet op 4.1 tot en met 4.5 kennelijk ongegrond, zodat de voorzieningenrechter met toepassing van artikel 8:83, derde lid, van de Awb buiten zitting uitspraak zal doen.