Centrale Raad van Beroep, 24-09-2020, ECLI:NL:CRVB:2020:2269, 19/2946 AW

Met ingang van 1 januari 2020 is de Ambtenarenwet 2017 (AW 2017) in werking getreden. Ingevolge artikel 16, eerste lid, van de AW 2017 behouden krachtens deze wet genomen besluiten die zijn genomen voor 1 januari 2020 hun geldigheid. Ingevolge artikel 16, tweede lid, van de AW 2017 blijft ten aanzien van de mogelijkheid om bezwaar te maken of beroep in te stellen alsmede de behandeling van zodanig bezwaar of beroep tegen een op grond van deze wet genomen besluit of handeling dat voor 1 januari 2020 is bekendgemaakt, het recht van toepassing zoals dat gold voor 1 januari 2020.

Betrokkene is per 1 november 1994 in dienst getreden bij het (toenmalige) ministerie van Justitie in de functie van [functie 1] bij de [Dienst 1] [plaatsnaam] ( [Dienst 1] [plaatsnaam] ), onderdeel van de [Dienst 2] ( [Dienst 2] ). Per 14 augustus 2006 is betrokkene in de functie van [functie 2] aangesteld met salarisschaal 7 en per 1 maart 2007 is hij bevorderd naar salarisschaal 8. Van 1 augustus 2010 tot 1 juli 2011 is betrokkene op tijdelijke basis aangesteld als [functie 3] (schaal 11) bij de [onderdelen] , waarbij hij is bevorderd naar salarisschaal 11. Van 1 juli 2011 tot 1 oktober 2014 heeft betrokkene op basis van detachering werkzaamheden verricht bij de [Dienst 3] ( [Dienst 3] ), waarvoor hij werd beloond op het niveau van salarisschaal 13. Het doel van de detachering voor betrokkene was om werk- en leerervaring op te doen in een beleidsfunctie met het oog op mobiliteit. Op 13 december 2011 zijn tussen betrokkene en de minister aanvullende afspraken gemaakt en vastgelegd in een memo. In dit memo is onder meer vermeld dat betrokkene bij een eventuele terugkeer naar de [Dienst 1] [plaatsnaam] salarisschaal 11 zal behouden. In de periode vanaf 1 juli 2013 is betrokkene als [functie 4] ingezet en aansluitend vanaf 1 juli 2014 tot 1 oktober 2014 heeft betrokkene een vervolgproject uitgevoerd voor de [Dienst 3] . Vanaf 1 oktober 2014 heeft betrokkene op basis van detachering werkzaamheden verricht bij het Korps Nationale Politie (de politie), waarbij hij werd beloond op het niveau van salarisschaal 14. Deze detachering, die oorspronkelijk was gepland tot 1 september 2017, is voortijdig, per 5 november 2015, beëindigd.

Tijdens de detachering van betrokkene heeft de minister bij besluit van 26 september 2011 betrokkene, in het kader van de reorganisatie vestigingsmodel GW binnen de vestiging [Dienst 1] [plaatsnaam] , met ingang van 1 oktober 2011 definitief geplaatst in de functie van [functie 2] , dienstonderdeel [A] , salarisschaal 8.

Na het voornemen hiertoe kenbaar te hebben gemaakt heeft de minister, bij besluit van 31 oktober 2012 de – formele – functie van betrokkene, [functie 2] salarisschaal 8, in het kader van de invoering van het Functiegebouw Rijk, met ingang van 1 november 2012 ingedeeld in het Functiegebouw Rijk, functietypering [B] , salarisschaal 8, functiefamilie Lijnmanagement, Functiegroep [B] , Werkveld [A] .

Bij brief van 25 november 2015 heeft de minister aan betrokkene meegedeeld dat hij, nu zijn detachering tot een einde is gekomen, wederom wordt geplaatst in zijn voormalige functie [functie 2] , maar dat hem door zijn direct leidinggevende andere werkzaamheden zullen worden opgedragen. Overeenkomstig het memo van 13 december 2011 zou betrokkene salarisschaal 11 behouden. Daarbij is aan betrokkene meegedeeld dat er binnen de [Dienst 1] [plaatsnaam] geen functie voor hem beschikbaar is. Betrokkene heeft tegen deze brief bezwaar gemaakt. Naar aanleiding hiervan heeft op 13 januari 2016 een gesprek plaatsgevonden tussen de Vestigingsdirecteur, Hoofd [A] , een HR-adviseur, betrokkene en zijn echtgenote. In dit gesprek is de inhoud van de brief van 25 november 2015 toegelicht en zijn afspraken gemaakt. Betrokkene heeft ook tegen het gespreksverslag van 13 januari 2016 bezwaar gemaakt. Bij beslissing op bezwaar van 18 oktober 2016 heeft de minister de bezwaren, conform het advies van de bezwarencommissie, niet-ontvankelijk verklaard. Hiertegen heeft betrokkene geen rechtsmiddelen aangewend.

Op 15 februari 2016 heeft betrokkene zich, in verband met een botbreuk en hierop volgende complicaties, ziek gemeld.

Bij e-mail van 25 mei 2016 en herhaald bij e-mail van 25 augustus 2016, heeft betrokkene de minister verzocht om functieonderhoud en om hem aan te stellen in de functie van [B] of [functie 4] , salarisschaal 13.

Bij besluit van 7 november 2016 (primair besluit 1) heeft de minister, mede onder verwijzing naar het in rechtsoverweging 1.4 genoemde besluit indeling Functiegebouw Rijk van 31 oktober 2012, de in 1.7 vermelde verzoeken van betrokkene afgewezen. De minister heeft daarnaast een overzicht van de aan betrokkene opgedragen werkzaamheden meegezonden en betrokkene opgeroepen om zijn werk te hervatten op 14 november 2016. Betrokkene heeft tegen dit besluit bezwaar gemaakt, waarbij hij onder meer heeft aangevoerd het besluit van 31 oktober 2012 niet eerder te hebben ontvangen.

Met de salarisspecificatie van januari 2018 (salarisspecificatie 1) heeft de minister betrokkene een eindafrekening toegezonden. Betrokkene heeft ook tegen salarisspecificatie 1 bezwaar gemaakt.

2. Bij besluit van 11 juli 2018 (bestreden besluit) heeft de minister, voor zover hier van belang, de bezwaren tegen de primaire besluiten 1 en 2 en salarisspecificatie 1 ongegrond verklaard. Voorts heeft de minister een dwangsom ten bedrage van € 260,- toegekend vanwege het niet tijdig beslissen op het bezwaar tegen primair besluit 1. Het verzoek om betaling van een dwangsom vanwege het niet tijdig beslissen op het bezwaar tegen primair besluit 2 en salarisspecificatie 1 heeft de minister afgewezen.

3. Bij de aangevallen uitspraak heeft de rechtbank het beroep tegen het bestreden besluit, met bepalingen over het griffierecht en de (proces)kosten, gegrond verklaard en het bestreden besluit vernietigd, met uitzondering van de daarbij toegekende dwangsom wegens niet tijdig beslissen op het bezwaar tegen primair besluit 1. Voorts heeft de rechtbank de minister opgedragen binnen twaalf weken na verzending van deze uitspraak opnieuw te beslissen op de bezwaren tegen primair besluit 1 en salarisspecificatie 1, met inachtneming van deze uitspraak. Verder heeft de rechtbank het bezwaar tegen primair besluit 2 gegrond verklaard, dat besluit herroepen en bepaald dat deze uitspraak in zoverre in de plaats treedt van het bestreden besluit. De rechtbank heeft de hoogte van de door de minister aan betrokkene te betalen dwangsommen wegens niet tijdig beslissen op de bezwaren tegen het primaire besluit 2 en de salarisspecificatie 1 vastgesteld op – in totaal – € 480,- en heeft bepaald dat deze uitspraak in zoverre in de plaats treedt van het bestreden besluit.

a. a) het plaatsingsbesluit van 31 oktober 2012 ontvankelijk en ongegrond verklaard;

b) de afwijzing van zijn verzoek om functieonderhoud ongegrond verklaard;

c) de afwijzing van zijn verzoek om aangesteld te worden in de functie van [B] of [functie 4] , salarisschaal 13 ongegrond verklaard;

d) de bij primair besluit 1 opgedragen werkzaamheden niet-ontvankelijk verklaard.

Tot slot heeft de minister wegens het niet tijdig beslissen ter uitvoering van de aangevallen uitspraak een dwangsom van € 322,- aan betrokkene toegekend.

Daarnaast heeft de minister, eveneens ter uitvoering van de aangevallen uitspraak, een nabetaling aan betrokkene gedaan van het salaris met toelagen over de periode vanaf 12 december 2017 tot en met augustus 2019 overeenkomstig de salarisspecificatie van augustus 2019 (salarisspecificatie 2).

Het nader besluit en salarisspecificatie 2 worden gelet op de artikel 6:19 en 6:24 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) mede in de beoordeling betrokken.

Het hoger beroep van de minister is gericht tegen het oordeel van de rechtbank dat de door de minister aan het strafontslag ten grondslag gelegde gedragingen niet volledig zijn komen vast te staan. Daarnaast betwist de minister het oordeel van de rechtbank dat binnen de organisatie vaker gebruik werd gemaakt van functiebenamingen waarin men niet is aangesteld. De minister is van mening dat de rechtbank de verweten gedragingen ten onrechte heeft gerelativeerd en ten onrechte heeft geoordeeld dat het ontslag onevenredig is.

Het hoger beroep van betrokkene is gericht tegen het oordeel van de rechtbank over (de wijze van totstandkoming van) het onderzoek waarop het disciplinair ontslag berust alsmede tegen het oordeel van de rechtbank met betrekking tot de verweten gedragingen voor zover deze door de rechtbank zijn aangemerkt als plichtsverzuim.

Het beroep van betrokkene tegen het nader besluit is, kort samengevat, gericht tegen de in rechtsoverweging 3.1 onder a tot en met d genoemde besluiten van de minister.

Het beroep van betrokkene tegen salarisspecificatie 2 ziet in de kern op de vaststelling van de resterende verlofuren.

De minister heeft na aanvang van de tien dagen termijn als bedoeld in artikel 8:58, eerste lid, van de Awb, nog twee nadere stukken ingediend. Appellant heeft zich ter zitting ertegen verzet dat deze stukken in de beoordeling van het hoger beroep worden betrokken, omdat het voor hem niet goed mogelijk is om hierop nog inhoudelijk te reageren. De Raad is niet gebleken dat de minister deze stukken niet op een eerder tijdstip had kunnen overleggen. De Raad laat deze stukken daarom wegens strijd met de goede procesorde buiten beschouwing.

Voor de constatering van plichtsverzuim dat tot het opleggen van een disciplinaire maatregel aanleiding kan geven is volgens vaste rechtspraak van de Raad (uitspraak van 15 september 2011, ECLI:NL:CRVB:2011:BT1997) noodzakelijk dat op basis van de beschikbare, deugdelijk vastgestelde gegevens de overtuiging is verkregen dat de betrokken ambtenaar de hem verweten gedragingen heeft begaan.

Uit 4.3.2 en 4.3.3 volgt dat het hoger beroep van de minister niet slaagt en dat het hoger beroep van betrokkene wel slaagt. De overige beroepsgronden van betrokkene behoeven daarom geen verdere bespreking.