Centrale Raad van Beroep, 11-11-2020, ECLI:NL:CRVB:2020:2969, 18/5061 WMO15

1.1.

Bij besluit van 26 oktober 2015, na bezwaar gehandhaafd bij besluit van 19 april 2016, heeft het college geweigerd appellante in aanmerking te brengen voor een maatwerkvoorziening voor huishoudelijke ondersteuning op grond van de Wet maatschappelijke ondersteuning 2015 (Wmo 2015), omdat zij gebruik kan maken van algemene voorzieningen.

1.2.

De rechtbank Noord-Nederland heeft bij uitspraak van 17 januari 2017 (16/2195) het beroep van appellante tegen het besluit van 19 april 2016 gegrond verklaard, dit besluit vanwege strijd met de artikelen 3:2 en 7:12 van de Algemene wet bestuursrecht vernietigd en het college opgedragen een nieuwe beslissing op bezwaar te nemen met inachtneming van deze uitspraak.

1.3.

Het college heeft ter uitvoering van de in 1.2 genoemde uitspraak bij besluit van 1 december 2017 (bestreden besluit) het bezwaar van appellante, onder verwijzing naar een medisch advies van SCIOPENG van 28 juli 2017, ongegrond verklaard. Het college heeft hieraan ten grondslag gelegd dat met de huishoudservice voor twee uur en dertig minuten per week, aangevuld met de was- en strijkservice, de beperkingen van appellante in haar zelfredzaamheid kunnen worden weggenomen en dat deze algemene voorzieningen voor haar financieel haalbaar zijn.

2. Bij de aangevallen uitspraak heeft de rechtbank het beroep ongegrond verklaard. Daartoe heeft de rechtbank, voor zover van belang, overwogen dat in het medisch advies van SCIOPENG de problematiek van appellante voldoende inzichtelijk is gemaakt en haar beperkingen goed in beeld zijn gebracht. Appellante heeft niet onderbouwd waarom zij meer of andere hulp nodig heeft. Van medische bezwaren om van de algemene voorzieningen gebruik te maken is niet gebleken en het college heeft voldoende inzichtelijk gemaakt dat voor appellante geen financiële belemmeringen bestaan om daarvan gebruik te maken.

3. Appellante heeft zich in hoger beroep tegen de aangevallen uitspraak gekeerd. Zij heeft, kort samengevat, aangevoerd dat het medisch onderzoek te beperkt is geweest en dat de algemene voorzieningen (de huishoudservice en de was- en strijkservice) voor haar ontoereikend en niet passend zijn. Volgens appellante heeft zij daarom recht op een maatwerkvoorziening huishoudelijke ondersteuning met een omvang van drie uur per week in de vorm van een persoonsgebonden budget (pgb). Omdat het college te laat op de aanvraag heeft beslist, heeft zij in ieder geval recht op een maatwerkvoorziening in de vorm van een pgb tot aan de datum van het bestreden besluit.

4. De Raad komt tot de volgende beoordeling.

4.1.

De Raad verenigt zich met het oordeel van de rechtbank en onderschrijft de overwegingen waarop dat oordeel berust. De Raad voegt hier het volgende aan toe.

4.2.

De grond van appellante dat zij in aanmerking dient te komen voor een maatwerkvoorziening tot aan de datum van het bestreden besluit, omdat het lang heeft geduurd voordat het college op de aanvraag heeft beslist, treft geen doel. Hiervoor bestaat, zoals de gemachtigde van appellante ter zitting ook erkend heeft, geen grondslag in de wet- en regelgeving.

4.3.

Voor zover appellante ter zitting met verwijzing naar de uitspraak van de Raad van 30 januari 2019, ECLI:NL:CRVB:2019:397, heeft bedoeld aan te voeren dat de huishoudservice en de was- en strijkservice niet voldoen aan de vereisten als opgenomen in deze uitspraak, blijft bespreking van deze grond achterwege vanwege strijd met de goede procesorde. Appellante had dit veel eerder in de procedure kunnen aanvoeren.

4.4.