Centrale Raad van Beroep, 21-07-2021, ECLI:NL:CRVB:2021:1824, 19/3954 WAJONG

Appellante, geboren op [geboortedag] 1997, heeft met een door het Uwv op 6 december 2017 ontvangen formulier een aanvraag ingediend om uitkering op grond van de Wet arbeidsongeschiktheidsvoorziening jonggehandicapten (Wajong). Daarbij is vermeld dat appellante kampt met PTSS, depressie, faalangst en rugklachten. Bij de aanvraag is informatie gevoegd van haar Intensief Pedagogisch Thuishulpverlener van Juvent en een rapport van februari 2016 van Intervence. Het Uwv heeft vervolgens een verzekeringsgeneeskundig en arbeidskundig onderzoek verricht. Bij besluit van 31 januari 2018 heeft het Uwv de aanvraag afgewezen omdat appellante nu geen arbeidsvermogen heeft omdat zij niet beschikt over basale werknemersvaardigheden, maar deze situatie niet duurzaam is.

Bij besluit van 22 augustus 2018 (bestreden besluit) heeft het Uwv het door appellante tegen het besluit van 31 januari 2018 gemaakte bezwaar ongegrond verklaard. Aan het bestreden besluit liggen rapporten van een verzekeringsarts bezwaar en beroep en een arbeidsdeskundige bezwaar en beroep ten grondslag.

Appellante heeft in hoger beroep aangevoerd dat de rechtbank en het Uwv ten onrechte hebben geconcludeerd dat het ontbreken van arbeidsvermogen bij haar niet duurzaam is. Ter onderbouwing van haar standpunt heeft appellante aangevoerd dat haar psychische problemen na vele behandeltrajecten niet structureel zijn opgelost en dat het meest recente traject in september 2019 zonder resultaat is beëindigd. Daarnaast heeft appellante aangevoerd dat de rechtbank ten onrechte niet heeft geoordeeld over wat zij in beroep heeft aangevoerd over de voorwaarden dat appellante niet in staat zal zijn om tenminste een uur aaneengesloten te werken en dat zij niet tenminste vier uur per dag belastbaar zal zijn. Appellante verzoekt om benoeming van een onafhankelijk deskundige omdat zij financieel niet in staat is deze zelf in te schakelen.

Het Uwv heeft verzocht de aangevallen uitspraak te bevestigen.

Appellante is op [geboortedag] 2015 achttien jaar oud geworden en heeft op 6 december 2017 een Wajong-aanvraag ingediend. Tussen partijen is niet in geschil dat appellante op [geboortedag] 2015 en op 6 december 2017 geen mogelijkheden tot arbeidsparticipatie (arbeidsvermogen) had omdat zij niet beschikte over basale werknemersvaardigheden. Partijen zijn verdeeld over de vraag of appellante ook voldeed aan de voorwaarden dat zij niet aaneengesloten kon werken gedurende ten minste een periode van een uur en dat zij niet ten minste vier uur per dag belastbaar was. Daarnaast is in geschil de vraag of het ontbreken van arbeidsvermogen op 6 december 2017 duurzaam is.

Appellante wordt gevolgd in haar standpunt dat de rechtbank ten onrechte geen oordeel heeft gegeven over de door haar in beroep aangevoerde grond, dat zij niet alleen voldoet aan de voorwaarde dat zij niet beschikt over basale werknemersvaardigheden, maar zij ook voldoet aan de voorwaarden dat zij niet aaneengesloten kan werken gedurende ten minste een periode van een uur en niet ten minste vier uur per dag belastbaar is. Voor de vraag of het ontbreken van arbeidsvermogen duurzaam is, is van belang dat komt vast te staan aan welke van de in artikel 1a, eerste lid, van het Schattingsbesluit genoemde negatieve voorwaarden door appellante wordt voldaan. Vervolgens dient ten aanzien van elk van die voorwaarden te worden beoordeeld of het uitgesloten is dat daaraan in de toekomst zal kunnen worden voldaan.

De verzekeringsarts bezwaar en beroep heeft afdoende gemotiveerd dat appellante in staat is tenminste een uur aaneengesloten te werken en ten minste vier uur per dag belastbaar is. Appellante heeft in 2015 Equittherapie bij een zorgboerderij gevolgd. Op dinsdagen en donderdagen heeft zij als dagbesteding werkzaamheden uitgevoerd op de boerderij. De Equittherapeute van appellante heeft op 23 juni 2015 gemeld dat appellante een aanpakker is, dat ze niet stil valt en dat appellante zelf het werk ziet en zoekt. Volgens de therapeute heeft de therapie een helende, positieve invloed op de sociaal emotionele ontwikkeling van appellante. Appellante is volgens haar op dat moment volop in ontwikkeling. Tijdens de hoorzitting is daarnaast naar voren gekomen dat appellante in de periode van januari tot en met maart 2017 in loondienst huishoudelijke taken verrichtte op het schip waar haar vriend werkzaam was. Het Uwv heeft zich gelet op vorenstaande met juistheid op het standpunt gesteld dat appellante in staat is een uur aaneengesloten een taak te verrichten en gedurende vier uur per dag belastbaar.

Uit 4.4 volgt dat als de rechtbank de betreffende Wajong-voorwaarden wel had besproken, dat niet tot gegrondverklaring van het beroep had geleid. Er bestaat daarom geen aanleiding de aangevallen uitspraak op deze grond te vernietigen.

Partijen zijn verder verdeeld over de vraag of het ontbreken van arbeidsvermogen duurzaam is.

De rechtbank heeft met juistheid overwogen dat op de beoordelingsdatum van 6 december 2017 geen sprake was van een situatie waarin het uitgesloten was dat de mogelijkheden tot arbeidsparticipatie van appellante zich nog zouden ontwikkelen. De beoordeling van de duurzaamheid betreft een inschatting van de kansen op verbetering van de mogelijkheden tot arbeidsparticipatie op dat moment, waarbij de omstandigheid dat ‑ achteraf bezien - die verbetering niet heeft plaatsgevonden geen rol mag spelen. Op 6 december 2017 was appellante recentelijk begonnen met een behandeling voor haar psychische problematiek en werd een vervolgtraject in de vorm van een dagbehandeling, gericht op de emotieregulatieproblemen, voor haar gepland. Uit een brief van de psychiater L.J.A. Rampaart van 2 augustus 2018 blijkt dat dit vervolgtraject door appellante na de datum in geding is afgebroken, dat een intakegesprek inmiddels weer staat gepland en dat er na deze intake tot een behandeladvies zal worden gekomen. De psychiater schrijft verder dat de dagbehandeling te kort heeft gelopen om tot resultaat te leiden. De verzekeringsarts bezwaar en beroep heeft aangegeven het aannemelijk te achten dat deze dagbehandeling, zo die langer had geduurd, verbetering had gebracht. De verzekeringsarts bezwaar en beroep heeft verder gewezen op de mogelijkheid om de terugkerende PTSS-klachten van appellante nogmaals met EMDR te behandelen. Daarnaast is een klinische behandeling mogelijk in een instelling die gespecialiseerd is in persoonlijkheidsstoornissen en waar patiënten minstens een jaar intensief worden behandeld. Anders dan appellante heeft gesteld valt in de aanwezige medische informatie, waaronder de brief van de psychiater, niet te lezen dat een dergelijke klinische behandeling haar door de behandelaars is ontraden.

Omdat de noodzakelijke twijfel aan de juistheid van de medische beoordeling van het Uwv ontbreekt, wordt het verzoek van appellante om een onafhankelijke deskundige te benoemen, afgewezen.

De overwegingen in 4.3 tot en met 4.8 leiden tot de conclusie dat het hoger beroep niet slaagt en de aangevallen uitspraak met verbetering van gronden moet worden bevestigd.

Voor een veroordeling tot schadevergoeding in de vorm van wettelijke rente bestaat geen grond, zodat het verzoek daartoe wordt afgewezen.