Centrale Raad van Beroep, 22-07-2021, ECLI:NL:CRVB:2021:2032, 20/2714 AOW

1.1.

Appellant heeft in maart 2010 bij de Svb een aanvraag ingediend om toekenning van een ouderdomspensioen ingevolge de Algemene Ouderdomswet (AOW). Bij een herziene beslissing op bezwaar van 11 mei 2016 heeft de Svb aan appellant met ingang van 1 juli 2010 een ouderdomspensioen toegekend van 2% van het maximale gehuwdenpensioen en een toeslag op het ouderdomspensioen voor zijn echtgenote. Bij besluit van 9 juli 2019 is de toeslag voor de echtgenote van appellant met ingang van 1 november 2019 beëindigd, omdat zij per die datum de pensioengerechtigde leeftijd heeft bereikt. Tegen dit besluit heeft appellant geen bezwaar gemaakt, zodat het besluit van 9 juli 2019 rechtens onaantastbaar is geworden.

1.2.

Op 1 oktober 2019 heeft appellant gevraagd om terug te komen van het besluit van 9 juli 2019.

1.3.

Bij besluit van 29 oktober 2019, gehandhaafd bij het bestreden besluit van 11 december 2019, is dit verzoek afgewezen. Daarbij is overwogen dat appellant geen nieuwe feiten of omstandigheden heeft aangevoerd die aanleiding geven om van het besluit van 9 juli 2019 terug te komen en dat dit besluit niet onmiskenbaar onjuist was.

2. De rechtbank heeft bij de aangevallen uitspraak het beroep tegen het bestreden besluit ongegrond verklaard. De rechtbank is van oordeel dat de Svb zich terecht op het standpunt heeft gesteld dat van nieuwe feiten of omstandigheden die tot een herziening van het eerdere besluit van 9 juli 2019 kunnen leiden niet is gebleken. In wat appellant heeft aangevoerd heeft de rechtbank geen aanleiding gezien om dit eerdere besluit onmiskenbaar onjuist te vinden. Voor zover appellant heeft aangevoerd dat aan zijn echtgenote een ouderdomspensioen moet worden toegekend, heeft de rechtbank overwogen dat dat in die procedure niet aan de orde kan komen.

3. Appellant heeft in hoger beroep aangevoerd dat hij van het geringe bedrag aan ouderdomspensioen financieel niet kan rondkomen en dat hij bovendien ziek is.

4.1.

De Raad komt tot de volgende beoordeling.

4.2.

Het oordeel van de rechtbank en de daaraan ten grondslag liggende overwegingen worden ten volle onderschreven. De Raad voegt daar het volgende nog aan toe.

4.3.

In de herziene beslissing op bezwaar van 11 mei 2016 is aan appellant een ouderdomspensioen toegekend ter hoogte van 2%, omdat hij in de periode van 2 oktober 1978 tot en met 1 november 1978 in ieder geval één dag in Nederland heeft gewerkt en verzekerd is geweest voor de AOW. Appellant en zijn echtgenote zijn in 1968 gehuwd. De Svb heeft op de zitting bij de Raad toegelicht dat de echtgenote van appellant op grond van artikel 21, tweede lid van het Algemeen Verdrag inzake sociale zekerheid tussen het Koninkrijk der Nederlanden en het Koninkrijk Marokko huwelijkse tijdvakken heeft opgebouwd en dat zij korter dan één jaar verzekerd is geweest voor de AOW.

4.4.

Met ingang van 1 april 2015 zijn de voorwaarden voor het recht op ouderdomspensioen in artikel 7, eerste lid, van de AOW gewijzigd. Deze wetswijziging houdt in dat iemand die op of na 1 april 2015 pensioengerechtigde voor de AOW is geworden en minder dan één kalenderjaar verzekerd is geweest, geen recht heeft op een AOW-pensioen. De pensioenaanspraak zou voor de wetswijziging 2% van het maximale AOW-pensioen hebben bedragen. Dit komt neer op ongeveer € 16,- bruto per maand voor een gehuwde en € 23,- bruto per maand voor een ongehuwde pensioengerechtigde. Wegens de beperkte omvang van het pensioen, als iemand minder dan één kalenderjaar op grond van de AOW verzekerd is geweest, wordt in de parlementaire geschiedenis in verband met deze wijziging van artikel 7 van de AOW ook wel gesproken over de afschaffing van het kruimelpensioen. Verwezen wordt naar de uitspraak van deze Raad van 16 augustus 2019, ECLI:NL:CRVB:2019:2812.

4.5.

Nu de echtgenote van appellant op 1 november 2019 de pensioengerechtigde leeftijd heeft bereikt en zij korter dan één jaar verzekerd is geweest voor de AOW, betekent dit volgens de Svb dat zij geen recht heeft op uitbetaling van een ouderdomspensioen.

4.6.

Uit het voorgaande volgt dat het hoger beroep niet kan slagen en dat de aangevallen uitspraak moet worden bevestigd.