Centrale Raad van Beroep, 31-08-2021, ECLI:NL:CRVB:2021:2172, 20/958 PW

Appellant heeft deze beroepsgrond zo toegelicht. Toen hem eenmaal duidelijk was geworden dat het college met de melding van 25 april 2018 niets had gedaan, heeft hij zich op 7 september 2018 opnieuw gemeld, maar ook daarmee heeft het college niets gedaan. Ook latere pogingen om zich door middel van het digitale systeem te melden zijn mislukt, wat volgens appellant is te wijten aan het vastlopen van het systeem. Dit betekent volgens hem dat er bijzondere omstandigheden zijn die een eerdere ingangsdatum van de bijstand dan 15 januari 2019 rechtvaardigen. Appellant heeft bij zijn aanvraag als gewenste ingangsdatum wel 10 juni 2018 ingevuld, maar hij stelt zich op het standpunt dat de bijstand vanaf de datum van de eerste melding, dus vanaf 25 april 2018, had moeten worden toegekend.

Het college heeft bevestigd dat appellant zich twee keer eerder heeft gemeld. Bij de eerste melding op 25 april 2018 liep de zoekperiode af op 23 mei 2018. Maar na die periode is geen aanvraag tot stand gekomen. Op 23 mei 2018 is appellant in het digitale portaal Werk en Inkomen (portaal) van de gemeente Utrecht gevraagd of hij bijstand wilde ontvangen. Hierop heeft hij niet gereageerd. Daarom is de melding van 25 april 2018 op 6 juni 2018 ontkoppeld. De tweede melding was op 7 september 2018 en na de zoekperiode, die afliep op 5 oktober 2018, heeft appellant weer geen aanvraag ingediend. Op 5 oktober 2018 is in het portaal aan appellant gevraagd of hij bijstand wilde ontvangen, maar hij heeft ook daarop niet gereageerd. Op 19 oktober 2018 is daarom ook de melding van 7 september 2018 ontkoppeld. Beide keren is niet gebleken dat appellant om een aanvraagformulier heeft verzocht of op een andere manier heeft geprobeerd een aanvraag in te dienen. Appellant heeft volgens het college ook niet aannemelijk gemaakt dat het college hem heeft afgehouden van het indienen van een aanvraag tijdens of na afloop van de zoekperiodes.

Het college heeft de gang van zaken bij het aanvraagproces nader toegelicht met behulp van schermafdrukken van het portaal. Uit deze schermafdrukken en de daarbij door het college gegeven toelichting volgt dat na een melding een aantal vervolgstappen moet worden doorlopen om tot een aanvraag te komen. Na de melding staat op een vervolgscherm vermeld dat voor iemand die jonger is dan 27 jaar een zoekperiode van 28 dagen geldt waarin werkactiviteiten moeten worden uitgevoerd. Na afloop van die 28 dagen verschijnt de activiteit voor de zogenoemde wilsverklaring op het scherm. Die activiteit houdt in dat de betrokkene moet bevestigen dat hij of zij een aanvraag wil indienen en deze bevestiging digitaal moet verzenden. Daarna moet een vragenlijst over het inkomen worden ingevuld.

Appellant heeft naar voren gebracht dat hij beide keren dat hij zich in 2018 had gemeld aan die vervolgstappen niet is toegekomen omdat hij niet was geïnformeerd over het feit dat hij na 28 dagen een aanvraag moest indienen. Uit de vermelding dat voor hem een zoekperiode van 28 dagen geldt waarin hij activiteiten moet verrichten was dit voor hem niet op te maken. Na zijn melding van 15 januari 2019 is het hem met hulp van het buurtteam pas wel gelukt om na afloop van de zoektermijn een aanvraag in te dienen. Appellant vindt dan ook dat de aanvraagprocedure onduidelijk is. Daarmee heeft het college hem van het doen van een aanvraag afgehouden, zodat het uitblijven van een tijdige aanvraag hem niet is te verwijten.

De aanvraagprocedure is inderdaad onduidelijk. Uit het bericht dat in het portaal verschijnt nadat iemand zich heeft gemeld, namelijk dat een zoekperiode van 28 dagen geldt, is niet af te leiden dat na 28 dagen een aanvraag moet worden ingediend. Dit wordt pas vermeld na verloop van die 28 dagen. Maar dit betekent niet dat appellant hierdoor is afgehouden van het doen van een aanvraag. In het bericht dat bij de melding op het scherm verschijnt staat namelijk ook dat hij dagelijks in het portaal moet kijken. Uit de overgelegde weergave van de portaalgegevens blijkt dat appellant niet, zoals hem was opgedragen, dagelijks heeft ingelogd om te zien of er nadere berichten over de zoekperiode voor hem waren geplaatst. Na zijn melding op 25 april 2018 heeft hij alleen enkele keren ingelogd. Voor het laatst was dat op 20 mei 2018. Hierdoor heeft hij het bericht van 23 mei 2018 dat hij bijstand kon aanvragen en de latere herinneringen daaraan gemist. Uit die weergave blijkt dat hij de zaak vervolgens op zijn beloop heeft gelaten tot hij zich op 7 september 2018 opnieuw heeft gemeld. Daarna heeft hij alleen nog een keer ingelogd, op 10 september 2018. Hierdoor heeft hij ook het bericht van 5 oktober 2018 dat hij een aanvraag kon indienen en de latere herinneringen daaraan gemist. Appellant heeft in al die tijd niet bij de gemeente Utrecht geïnformeerd naar de stand van zaken van zijn meldingen om bijstand aan te vragen. Ook heeft hij niet bij de gemeente geklaagd over het door hem gestelde vastlopen van het systeem. Pas in januari 2019 heeft appellant weer op het portaal ingelogd. Gelet op het voorgaande kan niet gezegd worden dat het uitblijven van een tijdige aanvraag niet aan appellant is te verwijten.

Het college heeft zich dan ook terecht op het standpunt gesteld dat er geen bijzondere omstandigheden waren die een eerdere ingangsdatum dan 15 januari 2019 rechtvaardigden.

Waar iemand zijn of haar woonadres heeft, is voor de PW daar waar zijn of haar hoofdverblijf is. Bij de beantwoording van de vraag waar iemand het hoofdverblijf heeft komt geen doorslaggevende betekenis toe aan de inschrijving in de Brp. Dit is vaste rechtspraak (uitspraak van 20 september 2010, ECLI:NL:CRVB:2010:BN9432). Maar het college mag wel de inschrijving in de Brp als uitgangspunt nemen. Het is dan aan de betrokkene om aannemelijk te maken dat het werkelijke adres afwijkt van de registratie in de Brp.

Appellant heeft niet aannemelijk gemaakt dat zijn zus in de periode waar het hier om gaat op een ander adres woonde dan waar zij stond ingeschreven en waar ook appellant woonde. Hij heeft niet met enig concreet gegeven onderbouwd dat zijn zus toen al was verhuisd naar een ander adres. Dat hij daartoe door problemen van zijn zus niet in staat was, en nog steeds niet is, komt voor zijn rekening.

Het voorgaande betekent dat het college zich terecht op het standpunt heeft gesteld dat de zus van appellant in dezelfde woning als appellant haar hoofdverblijf had en daarom als zijn medebewoonster moest worden meegeteld bij de vaststelling van de kostendelersnorm. Het college heeft de hoogte van de bijstand dus, anders dan appellant heeft aangevoerd, terecht vastgesteld op basis van vijf kostendelende medebewoners.