Centrale Raad van Beroep, 23-12-2021, ECLI:NL:CRVB:2021:3262, 19/3536 WIA

1.1.

Appellante is laatstelijk werkzaam geweest als managementassistente voor 36,67 uur per week. Op 15 april 2014 heeft zij zich vanuit een situatie dat zij een uitkering op grond van de Werkloosheidswet ontving ziek gemeld met fysieke en psychische klachten, waarna zij vanaf 15 juli 2014 in aanmerking is gebracht voor een uitkering op grond van de Ziektewet. Na afloop van de voorgeschreven wachttijd heeft het Uwv aan appellante met ingang van 12 april 2016 een loongerelateerde WGA-uitkering op grond van de Wet werk en inkomen naar arbeidsvermogen (Wet WIA) toegekend. De mate van arbeidsongeschiktheid is daarbij vastgesteld op 100%. Na afloop van de loongerelateerde periode heeft het Uwv appellante met ingang van 31 oktober 2016 een WGA-loonaanvullingsuitkering toegekend, waarbij de mate van arbeidsongeschiktheid is vastgesteld op 100%.

1.2.

In het kader van een herbeoordeling heeft appellante op 15 december 2017 het spreekuur bezocht van een verzekeringsarts. Deze arts heeft vastgesteld dat appellante belastbaar is met inachtneming van de beperkingen die hij heeft neergelegd in een Functionele Mogelijkhedenlijst (FML) van 15 december 2017. Een arbeidsdeskundige heeft vervolgens functies geselecteerd en op basis van drie functies de mate van arbeidsongeschiktheid berekend op 30,82%. Het Uwv heeft bij besluit van 18 april 2018 bepaald dat appellante met ingang van 19 juni 2018 geen recht meer heeft op een WIA-uitkering, omdat zij minder dan 35% arbeidsongeschikt is. Het bezwaar van appellante tegen dit besluit heeft het Uwv bij besluit van 19 oktober 2018 (bestreden besluit) ongegrond verklaard. Aan het bestreden besluit liggen een rapport en een gewijzigde FML van 9 oktober 2018 van een verzekeringsarts bezwaar en beroep en een rapport van 19 oktober 2018 van een arbeidsdeskundige bezwaar en beroep ten grondslag.

3.1.

Appellante heeft in hoger beroep aangevoerd dat de arbeidskundige grondslag van het bestreden besluit te laat en onvoldoende deugdelijk is gemotiveerd. Specifiek heeft appellante aangevoerd dat onvoldoende is gemotiveerd dat de geduide functies de mogelijkheid tot vertreden tijdens de (zittende) werkzaamheden bieden, nu deze mogelijkheid niet is vermeld in de Resultaten functiebeoordeling van de geselecteerde functies. Ook is de tijdsduur waarin dit vertreden moet bestaan niet duidelijk. De arbeidsdeskundige bezwaar en beroep heeft de tijdsduur van het moeten vertreden ook niet besproken met de verzekeringsarts bezwaar en beroep. De arbeidsdeskundige bezwaar en beroep heeft alleen de functie van archiefmedewerker besproken met de verzekeringsarts bezwaar en beroep, maar daarbij niet het feit dat in deze functie één dag per week 6 uur zittend scanwerk moet worden gedaan. Appellante heeft verder aangevoerd dat de arbeidsdeskundige bezwaar en beroep toegang heeft tot niet kenbare notities van de arbeidsdeskundig analist, waaruit kan blijken dat de betreffende werkgever niet toestaat dat medewerkers tussentijds vertreden. Het is ook mogelijk dat de arbeidsdeskundig analist niet heeft onderzocht of vertreden tijdens de werkzaamheden mogelijk of toegestaan is. Dit onderzoek zal voor elk van de geselecteerde functies alsnog moeten plaatsvinden.

3.2.

Het Uwv heeft, onder verwijzing naar een rapport van de arbeidsdeskundige bezwaar en beroep van 8 oktober 2019, verzocht de aangevallen uitspraak te bevestigen. Het Uwv heeft daarbij toegelicht dat met de door appellante genoemde “niet kenbare notities” vragen worden bedoeld die (eerder) aan de arbeidsdeskundig analist zijn gesteld en waar de arbeidsdeskundige bezwaar en beroep toegang toe heeft. De arbeidsdeskundige bezwaar en beroep heeft in het geval van appellante de mogelijkheid van vertreden opnieuw besproken met de verzekeringsarts bezwaar en beroep. Deze heeft toegelicht dat met “vertreden moet mogelijk zijn” wordt bedoeld de nadruk te leggen op de mogelijkheid om af en toe kortdurende bewegingen te maken door op te staan, met name uit preventief oogpunt. Dat is in de geselecteerde functies voldoende aan de orde. Specifiek voor de functies archiefmedewerker en productiemedewerker industrie heeft de arbeidsdeskundige de raadpleging van de arbeidsdeskundig analist bijgevoegd.

3.3.

Appellante heeft nader aangevoerd dat het verweerschrift en het rapport van de arbeidsdeskundige bezwaar en beroep bevestigen dat sprake kan zijn van niet in de functiebelasting zichtbare notities van een arbeidsdeskundig analist. Appellante heeft zich op het standpunt gesteld dat deze notities al tijdens de primaire besluitvorming kenbaar moeten zijn. Uit het rapport van de arbeidsdeskundige bezwaar en beroep blijkt verder dat de verzekeringsarts bezwaar en beroep de beperking “vertreden moet mogelijk zijn” in hoger beroep heeft gewijzigd in “af en toe een kortdurende beweging door op te staan”. Dat is wat anders dan vertreden, waaronder volgens appellante “het weglopen van de werkplek” moet worden verstaan.

4.1.

Van gedeeltelijke arbeidsongeschiktheid van een verzekerde is op grond van artikel 5 van de Wet WIA sprake als hij als rechtstreeks en objectief medisch vast te stellen gevolg van onder meer ziekte of gebrek slechts in staat is met arbeid ten hoogste 65% te verdienen van het maatmaninkomen per uur, maar niet volledig en duurzaam arbeidsongeschikt is. Op grond van artikel 6, eerste lid, van de Wet WIA wordt de beoordeling van de arbeidsongeschiktheid gebaseerd op een verzekeringsgeneeskundig en een arbeidskundig onderzoek.

4.2.

In geschil is de vraag of het Uwv de mate van arbeidsongeschiktheid van appellante in de zin van de Wet WIA terecht heeft vastgesteld op minder dan 35% en terecht de WGAuitkering van appellante met ingang van 19 juni 2018 heeft beëindigd. Het geschil in hoger beroep spitst zich toe op de vraag of het Uwv voldoende heeft gemotiveerd dat de geselecteerde functies voor appellante geschikt zijn in verband met de in de FML vermelde toelichting bij de beperking op beoordelingspunt 5.2, zitten tijdens het werk. Appellante is op dat onderdeel licht beperkt geacht, te weten dat zij zo nodig gedurende het grootste deel van de werkdag kan zitten (niet meer dan 8 uur), waarbij als toelichting is vermeld dat vertreden mogelijk moet zijn.

4.4.

Uit 4.3.1 tot en met 4.3.4 volgt dat voldoende aannemelijk is dat in de geselecteerde functies voldoende mogelijkheden tot vertreden, zoals dat voor appellante geldt, aanwezig zijn. Er is geen grond voor de conclusie dat de geselecteerde functies niet geschikt zijn voor appelante.

4.5.

Voor het standpunt van appellante dat de consultvragen en -antwoorden van de arbeidsdeskundig analist geheime notities zijn die voor betrokkene niet kenbaar zijn, bestaat geen grond. In de uitspraak van de Raad van 15 mei 2019, ECLI:NL:CRVB:2019:1737, is een uitgebreide toelichting van het Uwv vermeld over de wijze waarop functies in het CBBS worden opgenomen voor gebruik bij de arbeidsongeschiktheidsbeoordelingen. Gelet op deze toelichting heeft de Raad geconcludeerd dat niet kan worden gezegd dat bij gebruikmaking van het CBBS sprake is van besluitvorming die als gevolg van niet kenbare keuzes, gegevens en aannames onvoldoende inzichtelijk en controleerbaar is. In beginsel dient te worden uitgegaan van de juistheid van de in het CBBS opgenomen gegevens, waarbij geldt dat een uitzondering op die regel aangewezen kan zijn als een betrokkene erin slaagt om de juistheid van de aan het CBBS ontleende gegevens van feitelijke aard voldoende gemotiveerd te bestrijden of indien de rechter zelf twijfelt aan de juistheid van deze gegevens. Naar aanleiding van de door appellante opgeworpen vragen over de mogelijkheid tot vertreden tijdens het zitten in de geselecteerde functies, heeft de arbeidsdeskundige bezwaar en beroep de arbeidsdeskundig analist geraadpleegd. De antwoorden van de arbeidsdeskundig analist zijn bij het rapport van 8 oktober 2019 gevoegd. Hiermee is de geschiktheid van de functies voor appellante in hoger beroep voldoende en kenbaar gemotiveerd. Nu appellante deze aanvullende toelichting niet met andersluidende gegevens heeft bestreden, is er geen aanleiding te twijfelen aan het standpunt van het Uwv dat de geselecteerde functies geschikt zijn voor appellante.

4.6.

Uit 4.2 tot en met 4.5 volgt dat het Uwv terecht de mate van arbeidsongeschiktheid van appellante met ingang van 19 juni 2018 heeft vastgesteld op minder dan 35%. Omdat zowel de medische als arbeidskundige motivering in hoger beroep zijn aangevuld en het besluit daardoor pas in hoger beroep is voorzien van een toereikende medische en arbeidskundige onderbouwing, wordt geoordeeld dat het bestreden besluit niet deugdelijk is gemotiveerd en in strijd met artikel 7:12, eerste lid, van de Awb is genomen. Aannemelijk is dat belanghebbenden hierdoor niet zijn benadeeld, omdat ook als het gebrek zich niet zou hebben voorgedaan een besluit met gelijke uitkomst zou zijn genomen. Onder toepassing van artikel 6:22 van de Awb zal de schending van artikel 7:12, eerste lid, van de Awb daarom worden gepasseerd en wordt het bestreden besluit in stand gelaten. Het hoger beroep van appellante slaagt dus niet en de aangevallen uitspraak zal worden bevestigd.

5. Er bestaat aanleiding om het Uwv te veroordelen in de proceskosten van appellante. Deze kosten worden begroot op € 1.496,- in beroep en € 1.496,- in hoger beroep, in totaal € 2.992,-, voor verleende rechtsbijstand. Ook dient het Uwv het door appellante in beroep en in hoger beroep betaalde griffierecht ter waarde van € 174,- te vergoeden.

6. Bij deze uitkomst is er geen reden om het Uwv te veroordelen tot vergoeding van schade.

BESLISSING

- bevestigt de aangevallen uitspraak;

- veroordeelt het Uwv in de proceskosten van appellante tot een bedrag van totaal € 2.992,-;

- bepaalt dat het Uwv aan appellante het in beroep en in hoger beroep betaalde griffierecht van in totaal € 174,- vergoedt.

- wijst het verzoek om veroordeling tot vergoeding van schade af.