Centrale Raad van Beroep, 24-03-2021, ECLI:NL:CRVB:2021:660, 19/3966 WIA

1.1.

Appellant is werkzaam geweest als algemeen medewerker voor 36 uur per week. Op 5 februari 2016 heeft appellant zich met rug- en schouderklachten ziek gemeld. Op dat moment ontving appellant een uitkering op grond van de Werkloosheidswet. Op 26 februari 2018 heeft appellant een uitkering op grond van de Wet werk en inkomen naar arbeidsvermogen (Wet WIA) aangevraagd. Bij besluit van 6 maart 2018 heeft het Uwv beslist dat aan appellant voorschotten worden verstrekt gedurende de periode dat de WIA-aanvraag in behandeling is. Bij besluit van 24 april 2018 heeft het Uwv appellant een uitkering op grond van de Wet WIA geweigerd, omdat appellant met ingang van 2 februari 2018 minder dan 35% arbeidsongeschikt is. Daaraan is een verzekeringsgeneeskundig onderzoek en een arbeidskundig onderzoek ten grondslag gelegd.

1.2.

Bij een tweede besluit van 24 april 2018 heeft het Uwv de aan appellant verstrekte voorschotten op de WIA-uitkering over de periode van 2 februari 2018 tot en met 30 april 2018 tot een bedrag van € 4.041,16 bruto van appellant teruggevorderd.

1.3.

Het bezwaar van appellant tegen beide besluiten van 24 april 2018 is bij beslissing op bezwaar van 28 november 2018 (bestreden besluit,) ongegrond verklaard. Aan dit besluit liggen rapporten van een verzekeringsarts bezwaar en beroep en een arbeidsdeskundige bezwaar en beroep ten grondslag.

3.1.

3.2.

Het Uwv heeft verzocht de aangevallen uitspraak te bevestigen.

4.1.

Appellant heeft in hoger beroep geen wezenlijk nieuwe of andere gronden naar voren gebracht. Het oordeel van de rechtbank dat de verzekeringsarts en de verzekeringsarts bezwaar en beroep voldoende zorgvuldig onderzoek hebben verricht wordt onderschreven, evenals de daaraan ten grondslag gelegde overwegingen. De verzekeringsarts heeft dossierstudie verricht, appellant op spreekuur gezien en psychisch en lichamelijk onderzoek bij hem verricht. Daarnaast heeft de verzekeringsarts informatie van de behandelend sector, waaronder informatie van de internist-endocrinoloog, kenbaar in de beoordeling betrokken. De verzekeringsarts bezwaar en beroep heeft dossierstudie verricht, is aanwezig geweest bij de hoorzitting waar hij appellant heeft geobserveerd, en heeft alle beschikbare medische informatie in zijn beoordeling betrokken.

4.2.

Met de rechtbank wordt verder geoordeeld dat het Uwv niet op grond van artikel 8:42, eerste lid, van de Awb was gehouden alle stukken over eerdere arbeidsongeschiktheidsbeoordelingen van appellant in te brengen maar alleen de stukken die nodig zijn om te beoordelen of het Uwv terecht de WIA-uitkering van appellant per 2 februari 2018 heeft ingetrokken en de over de periode van 2 februari 2018 tot en met 30 april 2018 onverschuldigd verstrekte voorschotten tot een bedrag van € 4.041,16 bruto terecht van appellant heeft teruggevorderd. Het door appellant aangehaalde arrest van de Hoge Raad leidt niet tot een ander oordeel. Uit het dossier blijkt immers op welke ingebrachte informatie van de behandelaars de besluitvorming is gebaseerd en dat de betreffende informatie zich volledig in het dossier bevindt. Gewezen wordt onder meer op de informatie van de behandelend internist-endocrinoloog, die het ziekteverloop van appellant sinds 1988 heeft weergegeven. Dat in het verleden mogelijk andere gegevens zijn ingebracht van andere behandelaars en dat daarbij andere conclusies zijn getrokken ten aanzien van de beperkingen van appellant, maakt dat niet anders. Gelet op het voorgaande hebben de verzekeringsartsen geen relevante aspecten over de gezondheidssituatie van appellant op 2 februari 2018 gemist omdat zij niet beschikten over alle stukken van eerdere arbeidsongeschiktheidsbeoordelingen. Van strijd met het beginsel van equality of arms is geen sprake en er is geen reden om op die grond een deskundige te benoemen.

4.3.

Ook heeft de rechtbank terecht geoordeeld dat zij geen aanknopingspunten heeft gezien om de medische beoordeling voor onjuist te houden. De daaraan ten grondslag gelegde overwegingen worden geheel onderschreven. Daaraan wordt het volgende toegevoegd.

4.4.

Wat appellant ter zitting heeft aangevoerd over de vooringenomenheid van de verzekeringsarts bezwaar en beroep gelet op de toekenning van een WIA-uitkering aan hem per een datum die nog geen drie maanden na diens beoordeling is gelegen, leidt niet tot twijfel aan de juistheid van de medische beoordeling. Met het Uwv wordt er op gewezen dat de beoordeling in de bezwaarfase betrekking heeft op een moment dat negen maanden daarvoor was gelegen en niet drie maanden daarna. Appellant heeft ook in hoger beroep geen medische gegevens overgelegd die zijn standpunt ondersteunen dat zijn beperkingen op dat moment zijn onderschat.

4.5.

Bij het ontbreken van twijfel aan de juistheid van de medische grondslag van het bestreden besluit is er geen reden om een deskundige te benoemen. Het verzoek van appellant wordt daarom afgewezen.

4.6.

Verder wordt de rechtbank ook gevolgd in haar oordeel dat het Uwv voldoende heeft gemotiveerd dat de aan de berekening van het arbeidsongeschiktheidspercentage ten grondslag gelegde functies in medisch opzicht voor appellant geschikt zijn.

4.7.

Het betoog van appellant dat het niet redelijk is de terugvordering eenzijdig op hem af te wentelen en het totaalbedrag aan verstrekte voorschotten volledig van hem terug te vorderen, slaagt niet. Op grond van artikel 77, eerste lid, van de Wet WIA is het Uwv gehouden om de onverschuldigd verstrekte voorschotten terug te vorderen. Appellant heeft de hoogte van de terugvordering niet langer betwist. In wat appellant heeft aangevoerd, wordt geen aanleiding gezien om te oordelen dat sprake was van dringende redenen om geheel of gedeeltelijk van terugvordering af te zien.

4.8.

Uit 4.1 tot en met 4.7 volgt dat het hoger beroep niet slaagt. De aangevallen uitspraak zal worden bevestigd.