Centrale Raad van Beroep, 07-04-2021, ECLI:NL:CRVB:2021:887, 20/1644 WIA

Appellant heeft van 6 februari 2014 tot 12 maart 2017 een uitkering op grond van de Wet Werk en inkomen naar arbeidsvermogen (Wet WIA) ontvangen. Het Uwv heeft bij besluiten van 25 april 2018 en 28 juni 2018 appellant (opnieuw) met ingang van 3 april 2017 een WIA-uitkering toegekend. De (vroegere) werkgever van appellant heeft bezwaar gemaakt tegen deze besluiten. Het Uwv heeft het bezwaar van de werkgever bij besluit van 7 februari 2019 (bestreden besluit) gegrond verklaard en heeft de WIA-uitkering bij dit besluit met ingang van 21 maart 2019 beëindigd.

Appellant heeft beroep ingesteld tegen het bestreden besluit. Ter onderbouwing van het beroep heeft zijn toenmalige gemachtigde onder meer verwezen naar een bij een brief van [naam] van [BV] B.V. ( [BV] ) van 13 maart 2019 gevoegd ongedateerd rapport van de hand van [naam] . Appellant heeft hierbij een factuur van [BV] van 3 juni 2019 ingediend ten bedrage van € 350,- (inclusief BTW) voor bestudering van het dossier en opstellen van advies.

Het Uwv heeft, na een melding van appellant dat zijn gezondheidstoestand met ingang van 26 februari 2019 is veranderd, bij besluit van 3 juli 2019 de WIA-uitkering van appellant per 21 maart 2019 voortgezet omdat zijn arbeidsongeschiktheid met ingang van 26 februari 2019 is toegenomen.

Bij de aangevallen uitspraak heeft de rechtbank het beroep van appellant tegen het bestreden besluit niet-ontvankelijk verklaard, omdat hij geen procesbelang heeft bij een beoordeling van het bestreden besluit. De rechtbank heeft het Uwv veroordeeld in de door appellant gemaakte proceskosten voor de door een derde beroepsmatig verleende rechtsbijstand. De overige door appellant genoemde kosten komen niet voor vergoeding in aanmerking, omdat deze betrekking hebben op kosten die moeten worden geacht te zijn begrepen in de kosten voor het door een derde verlenen van beroepsmatige rechtsbijstand.

Appellant heeft in hoger beroep tegen de aangevallen uitspraak aangevoerd dat de rechtbank ten onrechte het Uwv niet heeft veroordeeld in een vergoeding voor de kosten van het rapport van [naam] van 13 maart 2019. Dit was een uitvoerig en gedetailleerd rapport dat, gelet op de inhoud, nut had en noodzakelijk was.

Het Uwv heeft verzocht om de aangevallen uitspraak te bevestigen.

Volgens vaste rechtspraak (bijvoorbeeld de uitspraak van 13 april 2005, ECLI:NL:CRVB:2005:AT4323) komen kosten van een deskundige op grond van artikel 8:75 van de Algemene wet bestuursrecht voor vergoeding in aanmerking als het inroepen van die deskundige redelijk was. Dit is het geval indien degene die een niet-juridisch deskundige heeft ingeroepen, ten tijde van die inroeping, ervan uit mocht gaan dat de deskundige een bijdrage zou leveren aan een voor hem gunstige beantwoording door de rechter van een voor de uitkomst van het geschil mogelijke relevante vraag. Daarbij moet een verband bestaan tussen de ingeroepen deskundigheid en de specifieke vragen die in de procedure aan de orde zijn. Voor een veroordeling van het bestuursorgaan tot vergoeding van de door een partij gemaakte deskundigenkosten is geen plaats indien het ingebrachte advies weliswaar afkomstig is van een persoon of instantie die als deskundige is aan te merken ter zake van de specifieke vragen die in de procedure aan de orde zijn en die van invloed kunnen zijn op de uitkomst van het geschil, maar het door die deskundige uitgebrachte advies op geen van die specifieke vragen betrekking heeft.

Gelet op de aard van deze zaak mocht appellant ervan uitgaan dat het inroepen van een arbeidsdeskundige als niet-juridisch deskundige een bijdrage kon leveren aan de zaak. [naam] heeft in zijn brief van 13 maart 2019 aan de toenmalige gemachtigde van appellant vermeld dat deze, als gemachtigde van appellant, [BV] heeft gevraagd hem bij te staan als deskundige in de beroepsprocedure en beroepsgronden aan te leveren. Het bij deze brief gevoegde rapport bevat een opsomming van wat er in de procedure is voorgevallen, enkele opmerkingen over onzorgvuldig handelen door de verzekeringsartsen, een opsomming van de besluiten en ten slotte conclusies die [naam] trekt over de beoordeling van de medische klachten van appellant. Het rapport van [naam] bevat geen arbeidskundige aspecten zoals opmerkingen of gronden over de maatman, de maatmanomvang, het maatmanloon of arbeidskundige aspecten die met de geselecteerde voorbeeldfuncties samenhangen. Het rapport bevat argumenten die doorgaans door een juridisch gemachtigde naar voren worden gebracht. Indien ervan uit moet worden gegaan dat [naam] is ingeroepen als arbeidsdeskundige, is er geen verband tussen de ingeroepen deskundigheid en de inhoud van dit rapport. Zijn advies heeft geen betrekking op specifieke arbeidskundige vragen. Gelet hierop kan dit rapport niet als een deskundigenrapport worden aangemerkt en heeft de rechtbank terecht het Uwv niet veroordeeld in de voor dit rapport gemaakte kosten.

Het voorgaande betekent dat het hoger beroep niet slaagt. De aangevallen uitspraak moet worden bevestigd voor zover aangevochten.