Centrale Raad van Beroep, 30-06-2022, ECLI:NL:CRVB:2022:1493, 20/696 PW

1.1.

Vanaf 20 april 2009 staat appellante ingeschreven op het adres van haar ouders in [woonplaats] (uitkeringsadres), met een onderbreking van 23 februari 2017 tot 28 maart 2017, toen zij bij X en zijn ouders in [plaatsnaam] verbleef. Sinds de verbreking van haar relatie met X is appellante op 28 maart 2017 samen met hun drie minderjarige kinderen weer bij haar ouders op het uitkeringsadres gaan wonen. Op 1 april 2017 heeft appellante een urgentiebeschikking aangevraagd voor een woning voor haarzelf en de drie kinderen. Zij staat met ingang van 17 november 2017 als woningzoekende ingeschreven bij een website voor huur- en koopwoningen in [woonplaats] en omgeving.

1.2.

X staat ingeschreven op het adres van zijn ouders in [plaatsnaam] . Deze woning is 72 m2 groot, heeft twee slaapkamers en er wonen zes personen.

1.3.

1.4.

Op 31 augustus 2018 heeft appellante bij een woningcorporatie in [woonplaats] een aanvraag gedaan voor urgentie.

1.5.

Op 14 december 2018 heeft appellante telefonisch aan een medewerker van de gemeente Eindhoven gemeld dat zij in verband met spanningen door haar ouders uit huis is gezet en dat zij al ongeveer vier maanden bij X in [plaatsnaam] verblijft. Appellante komt nog wel in [woonplaats] , bijvoorbeeld om het consultatiebureau te bezoeken, maar daarna rijdt zij weer terug naar [plaatsnaam] . Zij staat nog steeds ingeschreven op het uitkeringsadres. Rekening houdend met de urgentie die haar is verleend voor woonruimte in [woonplaats] geeft appellante te kennen dat zij terug wil keren.

1.6.

Naar aanleiding van deze melding is de medewerker een onderzoek gestart naar de rechtmatigheid van de aan appellante verleende bijstand. In het kader van dit onderzoek is appellante uitgenodigd voor een gesprek op 7 januari 2019. Tijdens dit gesprek, waarbij de vader van appellante aanwezig was, heeft appellante onder meer verklaard dat zij rond 1 september 2018 is vertrokken naar [plaatsnaam] en op 21 december 2018, op de verjaardag van haar moeder, is teruggekeerd naar het uitkeringsadres. De bevindingen van het onderzoek zijn neergelegd in een rapport van 7 januari 2019.

1.7.

Bij besluit van 4 maart 2019, gehandhaafd bij besluit van 28 juni 2019 (bestreden besluit), heeft het college de bijstand van appellante over de periode van 1 september 2018 tot en met 20 december 2018 ingetrokken en de kosten van bijstand over die periode tot een bedrag van € 2.225,23 van appellante teruggevorderd. Aan de besluitvorming heeft het college ten grondslag gelegd dat appellante in de genoemde periode haar hoofdverblijf heeft gehad in de gemeente [plaatsnaam] en dat zij dit in strijd met de op haar rustende inlichtingenverplichting niet heeft gemeld, zodat zij over de periode van 1 september 2018 tot en met 20 december 2018 ten onrechte bijstand van het college heeft ontvangen.

2. Bij de aangevallen uitspraak heeft de rechtbank het beroep tegen het bestreden besluit ongegrond verklaard.

3. In hoger beroep heeft appellante zich op hierna te bespreken gronden tegen de aangevallen uitspraak gekeerd.

4. De Raad komt tot de volgende beoordeling.

4.1.

De hier te beoordelen periode loopt van 1 september 2018 tot 21 december 2018.

4.2.

Intrekking van bijstand is een voor de betrokkene belastend besluit. Daarom rust de bewijslast om aannemelijk te maken dat aan de voorwaarden voor intrekking is voldaan in beginsel op de bijstandverlenende instantie. Dit betekent dat de bijstandverlenende instantie de nodige kennis over de relevante feiten moet verzamelen.

4.3.

4.4.

Niet in geschil is dat appellante van 1 september 2018 tot 21 december 2018 niet op het uitkeringsadres in [woonplaats] heeft verbleven, maar op het adres (van de ouders) van X in [plaatsnaam] en dat zij dit niet vooraf bij het college heeft gemeld. Het geschil spitst zich toe op de vraag of appellante per 1 september 2018 haar woonstede in [woonplaats] heeft prijsgegeven.

4.5.

Zoals de Raad eerder heeft overwogen (vergelijk de uitspraak van 23 februari 2016, ECLI:NL:CRVB:2016:584) is geen sprake van een verplaatsing van het feitelijke woonadres, indien het gaat om een wijziging van de woon- en verblijfssituatie met een vooropgezet tijdelijk karakter, deze wijziging van korte duur is geweest en verband houdt met het tijdelijk niet of niet goed kunnen bewonen van de eigen woning vanwege, bijvoorbeeld, een renovatie, er geen aanwijzingen zijn dat de betrokkene zich in die periode elders heeft gevestigd en de betrokkene na die - korte periode - in zijn woning terugkeert.

4.6.

Appellante heeft aangevoerd dat sprake was van een noodsituatie, omdat zij als gevolg van een ruzie met haar vader, met haar kinderen op straat was gezet. In [plaatsnaam] kon zij tijdelijk onderdak krijgen in de woning van de ouders van X. Deze woning is veel te klein voor de tien personen die er verblijven met inbegrip van appellante en haar kinderen. Haar intentie is altijd geweest om de ruzie met haar vader bij te leggen en zo spoedig mogelijk weer terug te keren naar de woning van haar ouders en om op termijn met haar kinderen te verhuizen naar een eigen woning in [woonplaats] .

4.7.

Ter zitting heeft appellante desgevraagd verklaard dat zij een deel van haar kleding heeft meegenomen naar [plaatsnaam] , dat haar overige spullen, waaronder haar administratie, nog op het uitkeringsadres lagen en dat haar post op het uitkeringsadres werd bezorgd. Verder heeft zij verklaard dat de slaapkamers van haar en haar kinderen op het uitkeringsadres ongewijzigd bleven tijdens haar verblijf in [plaatsnaam] . Van de kinderen lagen kleding en speelgoed op het uitkeringsadres. De kinderen kwamen in de weekenden bij de ouders van appellante op het uitkeringsadres. Appellante is in [woonplaats] de huisarts, de tandarts, het consultatiebureau en haar bewindvoerder blijven bezoeken en haar dochter ging tot 11 oktober 2018 in [woonplaats] naar de peuterspeelzaal.

4.8.

Gelet op de in 4.6 en 4.7 vermelde feiten en omstandigheden is niet komen vast te staan dat appellante in de te beoordelen periode haar woonstede heeft prijsgegeven en verplaatst naar [plaatsnaam] . Daarbij is van belang dat appellante op 21 december 2018 daadwerkelijk naar het uitkeringsadres is teruggekeerd. Dat appellante op 31 augustus 2018 urgentie heeft aangevraagd en dat de pintransacties in de te beoordelen periode hoofdzakelijk buiten de gemeente Eindhoven plaatsvonden, is onvoldoende om de conclusie te trekken dat appellante in de te beoordelen periode het zwaartepunt van haar leven niet meer had in [woonplaats] op het uitkeringsadres. Ditzelfde geldt voor de beëindiging van de kinderopvang in [woonplaats] met ingang van 12 oktober 2018. Dit had te maken met het feit dat appellante niet over eigen vervoer beschikte om haar dochter daarheen te brengen en weer op te halen en niet met het feit dat appellante niet de intentie zou hebben om terug te keren naar [woonplaats] .

4.9.

Hoewel het appellante onder de gegeven omstandigheden niet had misstaan het college tijdig en volledig in kennis te stellen van haar tijdelijke verblijf in [plaatsnaam] kan het college niet met recht tegenwerpen dat zij in de te beoordelen periode haar inlichtingenverplichting, voor zover die ziet op haar woonadres, niet is nagekomen.

4.10.

Uit 4.1 tot en met 4.9 volgt dat het bestreden besluit geen stand houdt. Dit heeft de rechtbank niet onderkend. Het hoger beroept slaagt derhalve en de aangevallen uitspraak moet worden vernietigd. Doende wat de rechtbank zou behoren te doen, zal de Raad het beroep gegrond verklaren en het bestreden besluit vernietigen wegens strijd met artikel 7:12, eerste lid, van de Awb. Nu aan het in 1.7 genoemde besluit van 4 maart 2019 hetzelfde, niet te herstellen gebrek kleeft, zal de Raad teven het besluit van 4 maart 2019 herroepen.