Centrale Raad van Beroep, 02-02-2022, ECLI:NL:CRVB:2022:304, 20/1301 WIA

Appellant is laatstelijk werkzaam geweest als paprikaplukker voor 40 uur per week. Op 5 augustus 2006 heeft hij zich ziekgemeld met psychische klachten. Na afloop van de voorgeschreven wachttijd heeft het Uwv aan appellant met ingang van 2 augustus 2008 een loongerelateerde WGA-uitkering op grond van de Wet werk en inkomen naar arbeidsvermogen (Wet WIA) toegekend, waarbij de mate van arbeidsongeschiktheid is vastgesteld op 100%. Na afloop van de loongerelateerde periode heeft het Uwv appellant met ingang van 13 oktober 2009 een WGA-loonaanvullingsuitkering toegekend, waarbij de mate van arbeidsongeschiktheid is vastgesteld op 80 tot 100%.

In verband met een herbeoordeling heeft appellant op 16 april 2018 het spreekuur bezocht van een arts van het Uwv. Deze arts heeft aanleiding gezien een psychiatrische expertise en een verzekeringsgeneeskundig belastbaarheidsonderzoek te laten verrichten. Op 3 juli 2018 hebben psychiater I. Visser en bedrijfs- en verzekeringsarts J. Kuckelkorn, beiden verbonden aan Psyon, een rapport uitgebracht. Op grond van de uitkomsten van dit rapport en het eigen onderzoek is de arts van het Uwv in een rapport van 11 juli 2018 tot de conclusie gekomen dat de klachten van appellant niet leiden tot objectieve beperkingen en dat daarom bij appellant geen beperkingen meer zijn ten opzichte van normaal functioneren. Het Uwv heeft bij besluit van 11 juli 2018 de WIA-uitkering van appellant met ingang van 12 september 2018 beëindigd, omdat hij minder dan 35% arbeidsongeschikt is. Het bezwaar van appellant tegen dit besluit heeft het Uwv bij besluit van 18 maart 2019 (bestreden besluit) ongegrond verklaard. Aan het bestreden besluit ligt een rapport van 12 maart 2019 van een verzekeringsarts bezwaar en beroep ten grondslag.

In hoger beroep heeft appellant zijn stelling herhaald dat hij ernstige klachten en beperkingen heeft die door het Uwv niet voldoende zijn erkend. Verder heeft appellant gesteld dat het besluit onzorgvuldig is voorbereid, omdat geen lichamelijk onderzoek heeft plaatsgevonden. Appellant ondervindt naast zijn psychische beperkingen lichamelijke beperkingen. Hij heeft last van hoofdpijn, pijn in de knieën, maagklachten, buikklachten, diarree, slapeloosheid en vermoeidheid. Dat appellant geen lichamelijke beperkingen zou hebben, is slechts op grond van een korte observatie door de verzekeringsarts bezwaar en beroep beoordeeld. Ook heeft appellant zijn grond herhaald dat de artsen van het Uwv ten onrechte geen informatie bij de behandelende sector hebben opgevraagd. Dat appellant niet onder behandeling zou zijn doet daar niet af, aangezien hij wel medicamenteus werd behandeld. Hij gebruikte zware medicatie zoals risperidon en oxazepam. Het psychiatrisch onderzoek door Psyon is volgens appellant niet deugdelijk verricht, omdat sprake was van een taalbarrière tussen hem en de psychiater. De buurman van appellant, die met hem was meegekomen om als tolk te fungeren en hem altijd begeleidt, werd ten onrechte niet bij het onderzoek betrokken. Bovendien is in het rapport van Psyon geen naam en registernummer van een tolk vermeld, zodat niet valt te controleren of een tolk aanwezig was bij de gesprekken met de psycholoog en psychiater. Verder is de rapportage van Psyon innerlijk tegenstrijdig, omdat enerzijds wordt erkend dat appellant beperkingen heeft en dat voor zijn beperkingen behandelmogelijkheden aanwezig zijn, en anderzijds wordt gesteld dat geen beperkingen meer bestaan ten opzichte van het normaal functioneren. Onder verwijzing naar de uitspraak van de Raad van 30 juni 2017, ECLI:NL:CRVB:2017:226, heeft appellant verzocht alsnog een onafhankelijk deskundige te benoemen. Appellant gesteld dat hij in een zwakke procespositie verkeert en hij financieel gezien niet in staat is om een medisch deskundige in te schakelen.

Het Uwv heeft verzocht de aangevallen uitspraak te bevestigen. Het Uwv heeft zich desgevraagd in hoger beroep naar aanleiding van de uitspraak van de Raad van 23 juni 2021 (ECLI:NL:CRVB:2021:1491) op het standpunt gesteld dat een spreekuurcontact bij een verzekeringsarts geen toegevoegde waarde zou hebben. De verzekeringsarts bezwaar en beroep van het Uwv heeft in een rapport van 16 augustus 2021 erop gewezen dat het medisch onderzoek, waarbij een spreekuurcontact heeft plaatsgevonden, door de primaire arts volgens de regelen der kunst is uitgevoerd, dat de primaire arts aanleiding heeft gezien om een onafhankelijke psychiatrische expertise te laten verrichten en dat in het kader van de bezwaarprocedure appellant is gezien door de verzekeringsarts bezwaar en beroep op de hoorzitting, waarbij de verzekeringsarts bezwaar en beroep appellant heeft kunnen observeren. De verzekeringsarts bezwaar en beroep heeft daarbij de vraag opgeworpen of bij een spreekuurcontact drie jaar na de datum in geding een juist beeld kan worden verkregen van de belastbaarheid van appellant op 12 september 2018. Over het onderzoek door Psyon heeft het Uwv opgemerkt dat zowel bij het eerste gesprek met psycholoog Onnink als bij het tweede gesprek met psychater Visser mevrouw Y. Bouzariouh als tolk aanwezig was. Het registernummer van deze tolk is niet bekend en deze tolk is niet beëdigd.

Van gedeeltelijke arbeidsongeschiktheid van een verzekerde is op grond van artikel 5 van de Wet WIA sprake als hij als rechtstreeks en objectief medisch vast te stellen gevolg van onder meer ziekte of gebrek slechts in staat is met arbeid ten hoogste 65% te verdienen van het maatmaninkomen per uur, maar niet volledig en duurzaam arbeidsongeschikt is. Op grond van artikel 6, eerste lid, van de Wet WIA wordt de beoordeling van de arbeidsongeschiktheid gebaseerd op een verzekeringsgeneeskundig en een arbeidskundig onderzoek.

Het beroep van appellant op het arrest Korošec spitst zich toe op de stelling dat een onafhankelijk deskundige moet worden ingeschakeld, omdat de rechter zelf niet medisch deskundig is en het risico bestaat dat daarom de artsen van het Uwv worden gevolgd. In zijn uitspraak van 30 juni 2017 (ECLI:NL:CRVB:2017:2226) heeft de Raad de uitgangspunten uiteengezet voor de toetsing door de bestuursrechter van de beoordeling door het Uwv. Het beroep van appellant op het arrest Korošec is aanleiding te oordelen over de in die uitspraak te onderscheiden stappen.

Er is geen reden om aan te nemen dat appellant belemmeringen heeft ondervonden bij de onderbouwing van zijn standpunt dat het Uwv zijn beperkingen heeft onderschat. Appellant heeft voldoende gelegenheid gehad om zijn standpunt, dat de medische beoordelingen door het Uwv niet juist zijn, te onderbouwen met medische gegevens en tegenbewijs te leveren. Dat appellant belemmeringen heeft ondervonden bij het overleggen van medische informatie die een ander licht op de zaak kan werpen en in die zin in bewijsnood is komen te verkeren, is niet gebleken. Ook is niet aannemelijk dat medische informatie heeft ontbroken waardoor geen goed beeld van de beperkingen van appellant is verkregen. In de primaire fase is een psychiatrische expertise door Psyon uitgebracht en in beroep is informatie van de huisarts ingebracht. Van een situatie waarin geen evenwicht is tussen partijen in hun mogelijkheid om bewijsmateriaal aan te dragen, is dan ook geen sprake. Nu geen sprake is van schending van het beginsel van equality of arms, is er geen aanleiding om op deze grond een onafhankelijk deskundige te benoemen.

Wat appellant in hoger beroep heeft aangevoerd over zijn beperkingen vormt geen aanleiding om te concluderen dat het Uwv de beperkingen van appellant op de data in geding heeft onderschat. Gelet op de expertiserapport van Psyon bestaat geen aanleiding om twijfelen aan de conclusie van de verzekeringsarts bezwaar en beroep dat per 12 september 2018 geen sprake (meer) is van psychische beperkingen. De stelling van appellant dat zijn fysieke klachten niet zijn onderkend, wordt niet gevolgd. Uit de brief van de huisarts van appellant van 21 maart 2019 zijn bij lichamelijk onderzoek geen afwijkingen gevonden en bij de consulten van appellant bij de huisarts rond de datum in geding zijn geen fysieke klachten vermeld. Appellant heeft noch in beroep noch in hoger beroep nadere medische gegevens rond de datum in geding ingediend.

Ook wordt de rechtbank gevolgd in haar oordeel dat het Uwv voldoende heeft gemotiveerd dat de aan de berekening van het arbeidsongeschiktheidspercentage ten grondslag gelegde functies in medisch opzicht voor appellant geschikt zijn.

Uit 4.4.2 tot en met 4.4.4 volgt dat het Uwv het bestreden besluit pas in hoger beroep met het rapport van de verzekeringsarts bezwaar en beroep van 16 augustus 2021 van een toereikende motivering voorzien. Het bestreden besluit is dan ook in strijd met het bepaalde in artikel 7:12, eerste lid, van de Algemene wet bestuursrecht (Awb). Dit gebrek zal met toepassing van artikel 6:22 van de Awb worden gepasseerd, aangezien aannemelijk is dat belanghebbenden hierdoor niet zijn benadeeld. Ook als dit gebrek zich niet zou hebben voorgedaan, zou een besluit met gelijke uitkomst zijn genomen. Dit leidt ertoe dat het hoger beroep niet slaagt en dat de aangevallen uitspraak moet worden bevestigd, met verbetering van gronden.