Centrale Raad van Beroep, 03-07-2023, ECLI:NL:CRVB:2023:1252, 22/2748 WIA

Betrokkene was werkzaam als taxichauffeur. Op 9 mei 2005 heeft hij zich ziek

gemeld. Het Uwv heeft bij besluit van 15 juni 2007 de aanvraag van betrokkene om een uitkering op grond van de Wet werk en inkomen naar arbeidsvermogen (Wet WIA) per 7 mei 2007 afgewezen, omdat hij minder dan 35% arbeidsongeschikt werd geacht. Het Uwv heeft het bezwaar van betrokkene tegen dat besluit bij besluit van 20 december 2007 ongegrond verklaard. Betrokkene heeft daartegen geen rechtsmiddelen aangewend, zodat het in rechte is komen vast te staan.

Op 16 januari 2019 heeft betrokkene het Uwv verzocht om herziening van het besluit van

15 juni 2007, waarbij hij heeft verzocht met ingang van 7 mei 2007 dan wel een latere datum in aanmerking te komen voor een WIA-uitkering. Betrokkene heeft daarbij een brief overgelegd van psychiater Roks van 25 februari 2011 waarin is vermeld dat er bij betrokkene al vanaf begin 2006 sprake is van paranoïde en betrekkingswanen. Naar aanleiding daarvan heeft betrokkene op 15 oktober 2020 het spreekuur van een verzekeringsarts bezocht. Deze arts heeft in een rapport van gelijke datum geconcludeerd dat er geen reden bestaat het besluit van 15 juni 2007 te herzien. Het Uwv heeft daarop bij besluit van 6 november 2020 geweigerd terug te komen van dit besluit, omdat geen sprake is van nieuwe feiten of omstandigheden. Betrokkene heeft hiertegen bezwaar gemaakt en daarbij (medische) stukken overgelegd, waaronder informatie van de huisarts, een psychologisch onderzoek van GZpsycholoog drs. L.W. Lathouwers van 30 augustus 2007, intakeverslag van 11 september 2008 en een brief van psychiater P. Schoor van GGzE van 15 september 2008, een medisch advies van een bedrijfsarts van 24 oktober 2008, rapporten van Arbo Aob Compaz uit 2007 en 2008 en een brief van 21 februari 2020 van psychiater E. Den Dikken waarin is vermeld dat betrokkene al minimaal 12 jaar last heeft van psychotische klachten en dat waarschijnlijk sprake is van schizofrenie. Naar aanleiding daarvan heeft een verzekeringsarts bezwaar en beroep betrokkene na de hoorzitting op 10 juni 2021 op een spreekuur gezien en onderzocht. De verzekeringsarts bezwaar en beroep heeft in het rapport van 10 augustus 2021 geconcludeerd dat er geen sprake is van nieuwe feiten of omstandigheden die aanleiding geven het besluit van 15 juni 2007 voor onjuist te houden. Het Uwv heeft bij besluit van 13 augustus 2021 (bestreden besluit) het bezwaar van betrokkene tegen het besluit van 6 november 2020 ongegrond verklaard.

2. Bij de aangevallen uitspraak heeft de rechtbank het beroep van betrokkene tegen het bestreden besluit gegrond verklaard. De rechtbank heeft geoordeeld dat het Uwv ten onrechte heeft geconcludeerd dat de brief van psychiater Roks van 25 februari 2011 geen nieuw feit is in de zin van artikel 4:6 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) en enkel betrekking heeft op ontwikkelingen na 2007. Volgens de rechtbank is deze brief wel een nieuw feit. De rechtbank heeft overwogen dat weliswaar niet duidelijk is op basis waarvan psychiater Roks stelt dat betrokkene al vanaf het begin paranoïde is en betrekkingswanen heeft, maar dat de verzekeringsarts niet kan worden gevolgd in haar aanname dat dit enkel gebaseerd is op anamnestische gegevens van betrokkene zelf. In de brief van 18 september 2008 en het intakeverslag van 11 september 2008 van psychiater Schoor is beschreven dat paranoïde wanen bij betrokkene op de voorgrond staan en dat die waarschijnlijk al aanwezig waren in de tijd dat hij zich niet meer tot werken in staat voelde, waarna hij waarschijnlijk in de periode 2002 tot begin 2006 een en ander heeft trachten te onderdrukken met gebruik van drugs. Beschreven is dat betrokkene na een behandeling is afgekickt, maar dat de klachten sindsdien in verhevigde mate zouden zijn teruggekomen. De rechtbank heeft geoordeeld dat de verzekeringsarts bezwaar en beroep er aan is voorbijgegaan dat betrokkene in een diagnostisch interview in 2006 al heeft aangegeven dat hij last heeft van depressieve stemming, angsten en dwang, die gepaard gaan met paniekaanvallen zonder agorafobie en soms met agressie. Daarnaast heeft betrokkene aangegeven onrust te ervaren en het gevoel te hebben dat mensen hem bedreigen. Uit de bijlage Tussentijdse rapportage OCA Persoonlijke Begeleiding bij het eindrapport OCA van 20 november 2006 volgt een beeld van een vermoeden van een gegeneraliseerde angststoornis, vermoedelijk uitgelokt door excessief drugsgebruik. Deze informatie en die van psychiater Schoor ondersteunen volgens de rechtbank het standpunt van psychiater Roks. Gelet op de brief van psychiater Roks zal ervan moeten worden uitgegaan dat al vanaf 2006 en dus ook in 2007 sprake is van paranoïde en betrekkingswanen, waarbij de hardheid van de overtuiging wisselt in de loop van de tijd. Dit heeft tot gevolg dat het Uwv volgens de rechtbank de mate van arbeidsongeschiktheid van betrokkene per 7 mei 2007 opnieuw moet beoordelen. Nu daarvoor medisch en arbeidskundig onderzoek nodig zal zijn, heeft de rechtbank geen aanleiding gezien het Uwv in de gelegenheid te stellen het gebrek te herstellen. Het bestreden besluit is daarom vernietigd en het Uwv is opgedragen een nieuwe beslissing op bezwaar te nemen.

4. De Raad oordeelt als volgt.

Het Uwv heeft de aanvraag van betrokkene opgevat als een verzoek om voor het verleden

terug te komen van het besluit van 15 juni 2007 op grond van nieuwe feiten of veranderde

omstandigheden en als een verzoek om dit besluit voor de toekomst te herzien. Bij de rechtbank heeft betrokkene bevestigd dat zijn aanvraag ook zo is bedoeld.

5. Aanleiding bestaat om het Uwv te veroordelen in de proceskosten van betrokkene in verband met het hoger beroep van het Uwv. Deze kosten worden begroot op € 1.674,- (1 punt voor het indienen van het verweerschrift en 1 punt voor de aanwezigheid ter zitting). Voorts zal worden bepaald dat van het Uwv griffierecht in hoger beroep zal worden geheven.