Centrale Raad van Beroep, 12-07-2023, ECLI:NL:CRVB:2023:1324, 21 / 4193 WSF

1.1.

Appellante heeft op 7 augustus 2019 bij de minister een aanvraag ingediend om bij de vaststelling van de aanvullende beurs vanaf 1 januari 2016 geen rekening te houden met het inkomen van haar vader (verzoek om loskoppeling).

1.2.

Bij besluit van 11 december 2019, gehandhaafd na bezwaar bij besluit van 13 november 2020 (bestreden besluit), heeft de minister het verzoek om loskoppeling afgewezen. Volgens de minister is geen sprake van een situatie als bedoeld in artikel 3.14 van de Wet studiefinanciering 2000 (Wsf 2000) en de artikelen 6, eerste lid, aanhef en onder c, en 9 van het Besluit studiefinanciering 2000 (Bsf 2000). Ook is geen sprake van een ernstig en structureel conflict tussen appellante en haar vader als bedoeld in de artikelen 6, eerste lid, aanhef en onder a, en 7 van het Bsf 2000.

2. Bij de aangevallen uitspraak heeft de rechtbank het beroep tegen het bestreden besluit ongegrond verklaard. De rechtbank is van oordeel dat appellante met de door haar overgelegde gegevens niet heeft aangetoond dat zij vanaf de maand waarin zij de leeftijd van twaalf jaar heeft bereikt, geen wezenlijk contact had met haar vader in de zin van artikel 6, eerste lid, aanhef en onder c, en artikel 9 van het Bsf 2000. In de verklaringen van [C.], werkzaam bij [S.], staat niet in welk jaar en op welke leeftijd het contact tussen appellante en haar vader verbroken is. Ook volgt uit die verklaringen, in samenhang met wat appellante verklaard heeft, niet dat geen sprake was van oppervlakkig contact tussen appellante en haar vader vanaf het twaalfde jaar. Verder is de rechtbank van oordeel dat appellante met de door haar overgelegde gegevens niet heeft aangetoond dat sprake is van een ernstig en structureel conflict als bedoeld in de wet.

3. Appellante heeft in hoger beroep – kort samengevat – aangevoerd dat uit de door haar overgelegde verklaringen – van [C.], de huisarts en haar vader – volgt dat het contact tussen appellante en haar vader voor haar twaalfde jaar is verbroken. In elk geval was geen sprake van een wezenlijk contact tussen appellante en haar vader. Het elkaar toevallig tegen het lijf lopen is geen (oppervlakkig) contact. Ook is volgens appellante voldaan aan de conflicteis. Het gedrag van haar vader valt te duiden als geestelijk geweld. Hij was er nooit voor appellante, wilde geen contact met haar, negeerde haar en zij voelt zich door hem verstoten.

4. De Raad oordeelt als volgt.

4.1.

Er is sprake van een langdurig ernstig verstoorde verhouding tussen ouder en studerende in de zin van artikel 3.14 van de Wsf 2000 en de artikelen 6, eerste lid, aanhef en onder c, en 9 van het Bsf 2000 als de studerende vanaf de maand waarin hij de leeftijd van twaalf jaar heeft bereikt geen wezenlijk contact met de ouder had. Als bewijs dient een verklaring van een ter zake deskundige te worden overgelegd.

4.3.

Naar het oordeel van de Raad is in het onderhavige geval voldoende komen vast te staan dat voldaan is aan de voorwaarde van geen wezenlijk contact in de zin van het Bsf 2000. Daartoe wordt het volgende overwogen.

4.5.

Wat onder 4.4.1 en 4.4.2 is overwogen leidt de Raad tot de conclusie dat tussen het derde en twaalfde jaar sprake was van (oppervlakkig) contact tussen appellante en haar vader, maar dat daarvan vanaf het bereiken van de leeftijd van twaalf jaar (einde basisschoolperiode) niet meer kan worden gesproken. De vader van appellante heeft op diverse pogingen van appellante tot het hebben van contact niet of afwijzend gereageerd. Dit wordt ook ondersteund door de in beroep, via tussenkomst van de moeder van appellante, verkregen verklaring van de vader. Hij heeft verklaard dat hij vanaf het twaalfde jaar geen enkel contact met appellante heeft gehad. Het elkaar toevallig tegenkomen kan naar het oordeel van de Raad voorts niet worden gezien als wezenlijk contact in de zin van de regelgeving.

4.6.

Uit 4.3 tot en met 4.5 volgt dat, anders dan de rechtbank heeft geoordeeld, voldaan is aan de loskoppelingsgrond van artikel 6, eerste lid, aanhef en onder c, en artikel 9 van het Bsf 2000. Dit betekent dat de loskoppelingsgrond van artikel 6, eerste lid, aanhef en onder a, van het Bsf 2000 verder niet hoeft te worden besproken.

4.7.

Uit 4.6, en het bepaalde in artikel 6, tweede lid, aanhef en onder a, van het Bsf 2000 in samenhang met artikel 1.2 van de Wsf 2000, vloeit voort dat bij de berekening van de aanvullende beurs van appellante met ingang van 1 september 2017 – voor zover aan de orde – geen rekening (meer) dient te worden gehouden met een op basis van het inkomen van de vader berekende veronderstelde ouderlijke bijdrage. Voor zover aan de orde betekent dit dat die berekening moet plaatsvinden over de periode(s) waarover een aanvullende beurs is aangevraagd, ook verder aan de voorwaarden voor toekenning van studiefinanciering is voldaan en zij een financieel belang bij die berekening heeft.

4.8.

Het voorgaande betekent dat de aangevallen uitspraak moet worden vernietigd. Het beroep tegen het bestreden besluit zal gegrond worden verklaard en het bestreden besluit zal worden vernietigd. De minister zal ter uitvoering van deze uitspraak, met inachtneming van wat onder 4.7 is overwogen, aan appellante binnen vier weken na deze uitspraak een nader besluit moeten nemen over haar aanspraken op een aanvullende beurs vanaf 1 september 2017. De Raad zal met toepassing van artikel 8:113, tweede lid, van de Algemene wet bestuursrecht bepalen dat tegen dat besluit slechts beroep kan worden ingesteld bij de Raad.