Gerechtshof 's-Hertogenbosch, 17-05-2011, BQ5564, 04/02823-GHK

Kenmerk: 04/02823-GHK

Uitspraak ex artikel 8:29 van de Algemene wet bestuursrecht (hierna: de Awb) in het beroep van

tegen de uitspraken van

op de bezwaarschriften betreffende na te noemen navorderingsaanslagen, kwijtscheldingsbesluiten, boetebeschikkingen en beschikkingen heffingsrente.

1. Procesverloop

1.1. Het beroep van belanghebbende is gericht tegen de in één geschrift vervatte uitspraken van de Inspecteur van 24 december 2004 op de bezwaarschriften betreffende de aan belanghebbende opgelegde

- navorderingsaanslagen in de inkomstenbelasting en premie volksverzekeringen:

- navorderingsaanslagen in de vermogensbelasting:

alsmede tegen de uitspraken betreffende de kwijtscheldingsbesluiten ter zake van de in de navorderingsaanslagen begrepen verhogingen respectievelijk de gelijktijdig met de navorderingsaanslagen vastgestelde boetebeschikkingen, alsmede tegen de gelijktijdig met de navorderingsaanslagen vastgestelde beschikkingen heffingsrente.

1.2. Ter zake van dit beroep heeft de griffier van het Hof van belanghebbende een griffierecht geheven van € 37. De Inspecteur heeft een verweerschrift ingediend.

1.3. Belanghebbende heeft schriftelijk gerepliceerd en de Inspecteur heeft schriftelijk gedupliceerd.

1.4. De eerste meervoudige Belastingkamer heeft het beroep behandeld ter zitting van 7 januari 2010 te 's-Hertogenbosch. Aldaar is namens de procespartijen niemand verschenen.

1.5. Het Hof heeft het onderzoek ter zitting geschorst en daarbij bepaald dat het vooronderzoek zal worden hervat door de in deze zaak als raadsheer-commissaris aangewezen mr. J.G. Verseput.

1.6. Van de zitting is een proces-verbaal opgemaakt, dat op 14 januari 2010 in afschrift aan partijen is verzonden.

1.7. Op 8 februari 2010 zijn voor het verstrekken van inlichtingen voor de raadsheer-commissaris verschenen, de gemachtigde van belanghebbende, alsmede de Inspecteur.

1.9. Tot de stukken van het geding behoort de door de raadsheer-commissaris met partijen na 8 februari 2010 in het kader van het verstrekken van inlichtingen gevoerde briefwisseling.

1.10. Op 21 september 2010 zijn voor het verstrekken van inlichtingen voor de raadsheer-commissaris verschenen, de gemachtigde van belanghebbende, alsmede de Inspecteur.

1.11. Van het verstrekken van inlichtingen is een proces-verbaal opgemaakt, dat op 22 september 2010 in afschrift aan partijen is verzonden. De raadsheer-commissaris heeft partijen opgedragen bepaalde nader in het proces-verbaal genoemde inlichtingen te verstrekken.

1.12. Tot de stukken van het geding behoort de door de raadsheer-commissaris met partijen na 22 september 2010 in het kader van het verstrekken van inlichtingen gevoerde briefwisseling.

1.13. Bij brieven van 11 juni 2010 heeft de raadsheer-commissaris aan partijen ondertussen bericht dat het dossier in handen wordt gesteld van de geheimhoudingskamer.

1.14. Bij brief van 19 juli 2010 heeft de griffier van de geheimhoudingskamer aan de Inspecteur verzocht kopieën in te zenden van de integrale versie van het volledige Draaiboek, van alle Nieuwsbrieven, van alle interne memo's ter zake van het KB-Lux rekeningenproject en van de originele afdrukken van de microfiches en daarbij aan te geven ten aanzien van welke stukken of gedeelten van stukken hij zich beroept op geheimhouding of beperking van de kennisneming als bedoeld in artikel 8:29 van de Awb. Een kopie van de aan de Inspecteur verzonden brief is met gelijke post aan belanghebbende verzonden.

1.15. Bij brief van 26 augustus 2010 heeft de Inspecteur aan de geheimhoudingskamer de volgende stukken toegezonden:

Het Gerechtshof Arnhem heeft in zijn tussenuitspraak van 16 maart 2010, nummer 04/01262, LJN BL9025, nog een aantal bijlagen vrijgegeven. Deze ongeschoonde stukken wenst de Inspecteur alsnog in kopie over te leggen (zie bijlage 3) en worden door hem aangeduid als "errata Arnhem".

Op deze ongeschoonde kopieën van een afdruk van het microfiche staan ook gegevens van derden.

De Inspecteur meent dat uitsluitend die pagina's die op een individuele belastingplichtige betrekking hebben en die zijn geschoond van de gegevens van derden, in het dossier van die belastingplichtige behoren tot de op de zaak betrekking hebbende stukken (in casu de geschoonde pagina's 3972, 5363, 5655 en 5874). Deze vier geschoonde pagina's zijn door de Inspecteur reeds in kopie overgelegd bij zijn verweerschrift en aan belanghebbende in kopie toegezonden.

Bijlage 3: Errata Arnhem

Deze betreffen de door het Gerechtshof Arnhem in zijn tussenuitspraak van 16 maart 2010, nummer 04/01262, LJN BL9025, vrijgegeven bijlagen die door de Inspecteur worden aangeduid als "errata Arnhem" en die alsnog in kopie aan belanghebbende worden verstrekt.

1.16. Bij brief van 10 september 2010 heeft de griffier van de geheimhoudingskamer aan belanghebbende een kopie verzonden van de brief van de Inspecteur van 26 augustus 2010 en van de daarin genoemde bijlagen 3 en 4 en hem medegedeeld dat de in de brief van de Inspecteur genoemde bijlagen 1 en 2 uitsluitend zijn bedoeld voor de geheimhoudingskamer. De griffier heeft vervolgens namens de geheimhoudingskamer aan belanghebbende verzocht op de inhoud van deze stukken schriftelijk te reageren.

1.18. Bij brief van 22 oktober 2010 heeft de griffier van de geheimhoudingskamer aan de Inspecteur een kopie verzonden van de brief van belanghebbende van 30 september 2010 en hem verzocht op de inhoud van deze brief schriftelijk te reageren.

1.19. Bij brief van 9 november 2010 reageert de Inspecteur op de hem toegezonden brief van belanghebbende. Hij komt daarbij tot de conclusie dat hetgeen belanghebbende thans aan stukken vraagt, géén op de zaak betrekking hebbende stukken zijn. De Inspecteur beschikt niet over deze stukken en heeft er ook nooit over beschikt of er over kunnen beschikken. De inbrengverplichting van stukken gaat, aldus de Inspecteur, niet zover dat ook stukken die hem nimmer ter beschikking hebben gestaan en waar hij uit hoofde van de aanslagregeling van belanghebbende ook nimmer de beschikking over had of kon krijgen, zouden moeten worden ingebracht.

1.20. Bij brief van 22 november 2010 heeft de griffier van de geheimhoudingskamer aan belanghebbende een kopie verzonden van de brief van de Inspecteur van 9 november 2010 en hem verzocht op de inhoud van deze brief schriftelijk te reageren.

1.21. Bij brief van 20 december 2010 reageert belanghebbende op de hem toegezonden brief van de Inspecteur. In zijn reactie blijft belanghebbende van mening dat ook de achterliggende documentatie bij de onder punt 1.17 bedoelde brief van 21 februari 2003 al dan niet geanonimiseerd door de Inspecteur moet worden verstrekt.

1.23. Bij brief van 15 maart 2011 heeft de griffier van de geheimhoudingskamer de Inspecteur uitgenodigd aanwezig te zijn bij het onderzoek ter zitting van de geheimhoudingskamer.

1.24. Bij brief van 15 maart 2011 heeft de griffier van de geheimhoudingskamer belanghebbende eveneens uitgenodigd aanwezig te zijn bij het onderzoek ter zitting van de geheimhoudingskamer en belanghebbende daarbij een kopie verzonden van de hiervoor onder 1.23 genoemde brief aan de Inspecteur.

1.25. Het onderzoek door de geheimhoudingskamer ter zitting heeft plaatsgevonden op 5 april 2011 te 's-Hertogenbosch. Aldaar zijn toen verschenen en gehoord, de gemachtigde van belanghebbende, alsmede de Inspecteur.

1.26. De Inspecteur heeft te dezer zitting een pleitnota voorgedragen en exemplaren daarvan overgelegd aan het Hof en aan de wederpartij.

1.27 Van de zitting zijn twee processen-verbaal opgemaakt, één ongeschoond proces-verbaal ten behoeve van de Inspecteur en één geschoond proces-verbaal ten behoeve van belanghebbende en de Inspecteur. Aan belanghebbende is het geschoonde proces-verbaal gezonden en aan de Inspecteur zowel het geschoonde als het ongeschoonde proces-verbaal.

2. Geschil

3. Beoordeling van het geschil

Vooraf

3.2. Artikel 8:29, eerste lid, van de Awb bepaalt:

"Partijen die verplicht zijn inlichtingen te geven dan wel stukken over te leggen, kunnen, indien daarvoor gewichtige redenen zijn, het geven van inlichtingen dan wel het overleggen van stukken weigeren of de rechtbank mededelen dat uitsluitend zij kennis zal mogen nemen van de inlichtingen onderscheidenlijk de stukken.".

3.3. De omstandigheid dat stukken behoren tot de op de zaak betrekking hebbende stukken in de zin van artikel 8:42 van de Awb brengt niet mee dat die stukken reeds daarom volledig, dat wil zeggen zonder dat daarin delen onleesbaar zijn gemaakt, aan belanghebbende ter kennis moeten worden gebracht. Het bepaalde in artikel 8:29 van de Awb biedt juist de mogelijkheid delen van een op de zaak betrekking hebbend stuk voor belanghebbende geheim te houden of te anonimiseren indien daartoe gewichtige redenen bestaan.

3.4. De omstandigheid dat in dezen mede sprake is van een 'criminal charge' in de zin van artikel 6, eerste lid, van het Europees verdrag tot bescherming van de rechten van de mens en de fundamentele vrijheden (EVRM) - aan belanghebbende zijn immers belastingaanslagen met verhogingen en boetes opgelegd - leidt niet tot een ander oordeel. Het recht op kennisneming van de stukken dat besloten ligt in het in voormeld artikellid verwoorde recht op een eerlijke behandeling, is immers geen absoluut recht. In zijn arrest van 16 februari 2000, nr. 28901/95, BNB 2000/259, overwoog het Europese Hof voor de Rechten van de Mens (hierna: EHRM):

"(...) the entitlement to disclosure (...) is not an absolute right (...) there may be competing interests (...) which must be weighed against the right of the accused (...). In some cases it may be necessary to withhold certain evidence from the defence so as to preserve the fundamental rights of another individual or to safeguard an important public interest."

3.5. Zo dit al niet voorvloeit uit de artikelen 8:42 en 8:29 van de Awb, brengt echter in ieder geval het van toepassing zijn van artikel 6 EVRM mee dat bij het geheimhouden voor belanghebbende van delen van op de zaak betrekking hebbende stukken de grootst mogelijke terughoudendheid dient te worden betracht. Beslissend bij de vraag of de Inspecteur zich terecht op geheimhouding beroept is niet of onleesbaar gemaakte delen van op de zaak betrekking hebbende stukken en/of bekendmaking van de identiteit van personen voor de verdediging van belanghebbendes standpunt noodzakelijk of essentieel zijn en ook niet of kennisneming door belanghebbende voor de verdediging van zijn standpunt van belang zou kunnen zijn. Slechts indien de door de Inspecteur voor geheimhouding aangevoerde redenen aanzienlijk zwaarder wegen dan het belang van belanghebbende bij onbeperkte kennisneming van de op de zaak betrekking hebbende stukken is sprake van gewichtige redenen die geheimhouding rechtvaardigen.

3.6. Geheimhouding van (delen van) op de zaak betrekking hebbende stukken op grond van gewichtige redenen is niet in strijd met het uit artikel 6 van het EVRM voortvloeiende recht op een eerlijk proces, omdat een eerlijke berechting door de regeling in artikel 8:29 van de Awb voldoende is gewaarborgd. Zo al sprake is van een inbreuk op een door belanghebbende aan het EVRM te ontlenen recht door de geheimhouding, is die inbreuk dan ook gerechtvaardigd.

3.7. De geheimhoudingskamer wijst er in dit verband voorts nog op dat indien de belangenafweging ertoe leidt dat bepaalde gegevens voor belanghebbende geheim dienen te blijven, hieruit voortvloeiende problemen voor belanghebbende in de door de rechter toegepaste procedure moeten worden gecompenseerd (vgl. het hiervoor aangehaalde arrest van het EHRM, paragraaf 61:

"(...) any difficulties caused to the defence by a limitation on its rights must be sufficiently counterbalanced by the procedures followed by the judicial authorities").

Dit kan bijvoorbeeld en onder omstandigheden tot uitdrukking komen in de bewijslastverdeling.

3.8. De onder 3.5, derde volzin, verwoorde belangenafweging moet plaats vinden in de concrete aan de rechter voorgelegde zaak en na kennisneming, door de rechter die de afweging moet maken, van het gehele dossier.

Ten aanzien van de eerste in geschil zijnde vraag

3.9. De Inspecteur heeft in zijn brief van 26 augustus 2010 expliciet gesteld dat de passages waarvoor hij zich beroept op geheimhouding c.q. beperking van de kennisneming als bedoeld in artikel 8:29 van de Awb de passages zijn in het Draaiboek en de Nieuwsbrieven, waarvoor het beroep op geheimhouding zowel door het Gerechtshof Amsterdam (de tussenuitspraak van 19 april 2006, nr. 04/04923, LJN AW2127) als de Rechtbank Breda (de tussenuitspraak van 3 januari 2007, AWB 05/2586, LJN AZ5534) zijn gehonoreerd.

3.10. Tussen partijen is niet in geschil dat het door de Inspecteur bij zijn brief van 26 augustus 2010 aan de geheimhoudingskamer ingezonden Draaiboek en de Nieuwsbrieven, behoren tot de op de zaak betrekking hebbende stukken in de zin van artikel 8:42 van de Awb.

3.12. Met betrekking tot de onder 3.11 gemelde redenen onderschrijft de geheimhoudingskamer hetgeen het Gerechtshof Amsterdam in zijn uitspraak van 19 april 2006, nummer 04/04923, LJN AW2127, heeft overwogen onder onderscheidenlijk 3.18.1 en 3.19, hetgeen eveneens is onderschreven door de Rechtbank Breda in zijn uitspraak van 3 januari 2007, nummer 05/2586, LJN AZ5534, en door het Hof in zijn uitspraak van 25 januari 2010, nummer 04/01501, LJN BL5468, luidende voor zover hier van belang:

en:

"3.19. Ten slotte zijn in met name het Draaiboek nog passages onderkend die zo specifiek op andere, nog lopende, vergelijkbare 'rekeningenprojecten' (niet zijnde het KB-Lux project) betrekking hebben dat bij een afweging van belangen moet worden geoordeeld dat de betrekkelijk geringe relevantie ervan voor (de beslechting van) het onderhavige geschil en een potentieel doch op zichzelf minder concreet belang bij kennisneming van die passages door belanghebbende ondergeschikt moeten worden geacht aan het - (...) - belang van de Belastingdienst bij geheimhouding daarvan met het oog op die nog lopende, vergelijkbare projecten.".

3.13. Met inachtneming van al het vorenstaande komt de geheimhoudingskamer tot het oordeel dat de door de Inspecteur voor geheimhouding aangevoerde redenen aanzienlijk zwaarder wegen dan het belang van belanghebbende bij onbeperkte kennisneming van de op de zaak betrekking hebbende stukken, zodat in het onderhavige geval sprake is van gewichtige redenen die geheimhouding zoals hierna omschreven rechtvaardigen.

3.14. De geheimhoudingskamer acht het onleesbaar maken van passages in het Draaiboek en de Nieuwsbrieven zoals dat heeft plaatsgevonden in de door de Inspecteur als bijlage bij zijn pleitnota van 21 januari 2010 aan het Hof en aan belanghebbende toegezonden geschoonde versie van die stukken (de verbeterde Amsterdamse versie), aangevuld met de stukken genoemd in de slotsom van de uitspraak van het Gerechtshof Arnhem van 16 maart 2010, nummer 04/01262, LJN BL9025, daarom gerechtvaardigd (bijlage 3 bij de brief van de Inspecteur van 26 augustus 2010).

Ten aanzien van de tweede in geschil zijnde vraag

3.15. De Inspecteur heeft gesteld dat hij niet de beschikking heeft over de originele microfiches en de originele afdrukken daarvan. De microfiches en afdrukken zijn in België in het kader van een strafrechtelijk onderzoek in beslag genomen, maken deel uit van het Belgische strafdossier en zijn nooit aan Nederland toegezonden of ter beschikking gesteld. Het is derhalve, aldus de Inspecteur, onmogelijk om de originele microfiches of de originele afdrukken daarvan in een Nederlandse procedure in te brengen. De Belgische fiscus heeft toestemming gekregen kopieën te maken van de originele afdrukken van de microfiches en heeft van die toestemming gebruik gemaakt. Vervolgens zijn deze kopieën, voor zover van belang voor de Nederlandse autoriteiten, aan de Nederlandse bevoegde autoriteit verstrekt.

3.17. De geheimhoudingskamer heeft geconstateerd dat het verzoek om geheimhouding van de Inspecteur uitsluitend betrekking heeft op namen van derden, die op de kopieën van de afdrukken van de microfiches vermeld staan tussen nummers van bankrekeningen en bedragen.

3.18. De Inspecteur heeft zich met betrekking tot de onder 3.17 bedoelde namen van derden beroepen op artikel 67 van de AWR. Naar zijn mening is het hem uit hoofde van artikel 67 van de AWR verboden vorenbedoelde namen te verstrekken, omdat verstrekking van die gegevens niet noodzakelijk is in het kader van de uitvoering van de belastingwet. Hiertoe overweegt de geheimhoudingskamer als volgt. Een verplichting tot geheimhouding uit hoofde van artikel 67 van de AWR vormt als zodanig geen gewichtige reden als bedoeld in artikel 8:29 van de Awb. Indien de Inspecteur stukken voor de wederpartij geheim wenst te houden voorziet de in artikel 8:29 van de Awb vermelde procedure er juist in, zoals overwogen onder 3.5, dat de belastingrechter de door de Inspecteur voor geheimhouding aangevoerde (gewichtige) redenen afweegt tegen het belang dat een belanghebbende heeft bij kennisneming van die stukken. De blote stelling van de Inspecteur, dat op hem een geheimhoudingsverplichting rust ingevolge artikel 67 van de AWR brengt niet met zich dat deze geheimhoudingsverplichting aanzienlijk zwaarder weegt dan het belang van een belanghebbende bij bekendmaking van desbetreffende gegevens en deze stelling van de Inspecteur rechtvaardigt dan ook niet zonder meer geheimhouding van (delen van) de op de zaak betrekking hebbende stukken. Het standpunt van de Inspecteur, dat de onder 3.17 bedoelde namen niet behoeven te worden verstrekt omdat deze op grond van artikel 67 van de AWR moeten worden geheim gehouden wordt door de geheimhoudingskamer verworpen.

3.19. De Inspecteur heeft zich met betrekking tot de onder 3.17 bedoelde namen van derden voorts beroepen op de bescherming van de persoonlijke levenssfeer van derden, zoals die tot uitdrukking komt in artikel 10, tweede lid, aanhef en onder e, van de Wet openbaarheid van bestuur (hierna: WOB). Hiertoe overweegt de geheimhoudingskamer als volgt. Mede gelet op het bepaalde in artikel 8:29, lid 2, van de Awb is het feit dat het gaat om namen van derden, die wellicht op grond van artikel 10, tweede lid, aanhef en onder e, van de WOB voor de toepassing van die wet niet openbaar gemaakt behoeven te worden, onvoldoende om aan te nemen dat er gewichtige redenen zijn om deze in de onderhavige procedure geheim te houden. Bij de WOB gaat het om bekendmaking aan derden, terwijl het in het kader van artikel 8:29 van de Awb gaat om bekendmaking aan belanghebbende van stukken, die op zijn zaak betrekking hebben.

3.20. In de memorie van toelichting, Tweede Kamer, 1988/89, 21 221, nr. 3, blz. 149 en 150, is, voor zover te dezen relevant, vermeld:

'In navolging van artikel 109 van de Provinciewet en artikel 153 van het ontwerp-Gemeentewet wordt het achterhouden van stukken slechts mogelijk gemaakt voor zover dit om 'gewichtige' redenen geboden is. De bedoeling daarvan is om aan te geven, dat voor de weigering van inzage een sterkere grond aanwezig moet zijn dan de redenen waarom krachtens de Wet openbaarheid van bestuur een verzoek om informatie kan worden geweigerd (zie de toelichting op artikel 153 van het ontwerp-Gemeentewet, Kamerstukken II, 19 403, nr. 3). Dit verschil berust op het feit dat het bij laatstgenoemde wet gaat om een recht van iedere burger, terwijl het hier een burger betreft die een procedure voert over een hem direct rakende aangelegenheid.'.

3.22. Gelet op de onder 3.21 weergegeven passage uit de wetsgeschiedenis vormen de criteria van de WOB een ondergrens. Voorts volgt uit deze passage en uit de onder 3.20 weergegeven passage uit de wetsgeschiedenis dat voor een weigering van de Inspecteur om gegevens en bescheiden (ter inzage te geven op de voet van artikel 7:4, tweede lid, van de Awb respectievelijk) te overleggen op de voet van artikel 8:42, eerste lid, van de Awb een sterkere grond aanwezig moet zijn dan de redenen waarom krachtens de WOB een verzoek om informatie kan worden geweigerd.

3.23. De Afdeling Bestuursrechtspraak van de Raad van State (hierna: ABRvS) heeft in haar uitspraak van 26 juli 1999, nummer H01.98.0941, onder meer gepubliceerd in JB 1999/226, het volgende overwogen:

(Tevens wijst de geheimhoudingskamer op de uitspraak van de ABRvS van 4 december 2002, nummer 20021176/1, onder meer gepubliceerd in JB 2003/34.)

3.24. Uit het vorenoverwogene volgt, dat zelfs indien in het kader van de toepassing van de WOB het beroep van de Inspecteur op de bescherming van de persoonlijke levenssfeer als bedoeld in artikel 10, tweede lid, aanhef en onder e, van de WOB gegrond zou zijn dit geen gewichtige reden als bedoeld in artikel 8:29 van de Awb vormt om de onder 3.17 bedoelde namen van derden geheim te houden. Immers, zoals eerder overwogen moet voor geheimhouding op de voet van artikel 8:29 van de Awb een sterkere grond aanwezig zijn dan de redenen waarom krachtens de WOB een verzoek om informatie kan worden geweigerd.

3.25. Echter, in het onderhavige geval vormt het publiek worden van de namen, zoals die voorkomen op de prints, door het verlenen van inzage aan belanghebbende, een inbreuk op de persoonlijke levenssfeer van derden, die niet gerechtvaardigd is, omdat de geheimhoudingskamer heeft geconstateerd dat deze namen voor de beslissing van de onderhavige zaak in het geheel niet van belang zijn. De door belanghebbende aangevoerde belangen zijn in de onderhavige zaak van onvoldoende gewicht om op te wegen tegen het aanzienlijke door de Inspecteur te beschermen belang van anderen bij geheimhouding van de (mogelijk) op hen betrekking hebbende gegevens op de prints. De geheimhoudingskamer is met de Inspecteur van oordeel dat hij zich met betrekking tot de door hem als bijlage 2 toegezonden ongeschoonde versies van vier pagina's met kopieën van de afdruk van het microfiche, genoemd onder punt 1.15, "Bijlage 2:", van deze uitspraak, terecht en op goede gronden beroept op gewichtige redenen voor geheimhouding als bedoeld in artikel 8:29 van de Awb en dat geheimhouding in de door de Inspecteur voorgestane zin gerechtvaardigd is.

Ten aanzien van de derde in geschil zijnde vraag

3.26. Bij brief van 15 maart 2011 heeft de griffier van de geheimhoudingskamer de Inspecteur uitgenodigd aanwezig te zijn bij het onderzoek ter zitting van de geheimhoudingskamer. Die brief luidt als volgt:

'(...) Bij brief van 14 januari 2011 heb ik u ter kennisneming een kopie gezonden van de brief van uw wederpartij van 20 december 2010. Ik heb u daarbij bericht dat u over het verdere verloop van de procedure nog bericht ontvangt.

Het is de geheimhoudingskamer uit de stukken van het geding duidelijk geworden dat belanghebbende onder meer ongeschoonde kopieën wenst te krijgen van de brief van de Belgische belastingdienst van 21 februari 2003 en de daarbij behorende negentien bijlagen. (...)

De geheimhoudingskamer overweegt voorlopig als volgt:

In beginsel is de geheimhoudingskamer van oordeel dat de vraag of bepaalde stukken op de zaak betrekking hebbende stukken zijn als bedoeld in artikel 8:42 van de Algemene wet bestuursrecht (hierna: de Awb) beantwoord behoort te worden door de Kamer die de hoofdzaak behandelt. In het onderhavige geval is daarbij echter een opmerking te maken.

De geheimhoudingskamer begrijpt het door de Inspecteur ingenomen standpunt met betrekking tot bovenvermelde brief van de Belgische belastingdienst van 21 februari 2003 en de daarbij behorende negentien bijlagen (hierna: de brief met bijlagen) als volgt:

Ten aanzien van punt 1 is de geheimhoudingskamer voorlopig van oordeel, dat het standpunt van de Inspecteur dat hij niet over een ongeschoonde versie van de brief met bijlagen beschikt niet juist kan zijn. Immers, uit het dossier kan - naar het voorlopige oordeel van de geheimhoudingskamer - worden opgemaakt dat die brief met bijlagen door België aan de rijksbelastingdienst, althans de FIOD, in ongeschoonde versie ter beschikking is gesteld. Voor zover de Inspecteur bedoelt dat niet hij over de brief met bijlagen beschikt, maar de rijksbelastingdienst, althans de FIOD, wel, is de geheimhoudingskamer voorlopig van oordeel dat, mede gelet op wijze waarop de rijksbelastingdienst is georganiseerd inzake de ontvangst van internationaal uitgewisselde informatie, de beschikbaarheid van de brief met bijlagen bij de FIOD impliceert dat ook de Inspecteur daarover moet kunnen beschikken.

Ten aanzien van punt 2 overweegt de geheimhoudingskamer als volgt. Naar het voorlopige oordeel van de geheimhoudingskamer zijn de brief met bijlagen op de zaak betrekking hebbende stukken. Anders dan de Inspecteur lijkt te verdedigen is ook sprake van op de zaak betrekking hebbende stukken als deze niet ten grondslag hebben gelegen aan de vaststelling van de belastingaanslag en evenmin aan de uitspraak op het bezwaar daartegen, maar deze stukken wel van belang kunnen zijn voor de besluitvorming door de belastingrechter. Naar het voorlopige oordeel van de geheimhoudingskamer kan dit laatste op dit moment niet worden uitgesloten. Hierbij komt geen doorslaggevende betekenis toe aan de betwisting door de Inspecteur dat de stukken van belang zouden kunnen zijn voor de besluitvorming door de belastingrechter. Die betwisting - evenals haar onderbouwing - berust immers mede op feitelijke gegevens (de inhoud van die stukken) die aan belanghebbende en het hof niet bekend zijn, zodat zij door belanghebbende niet kunnen worden weerlegd, en door het hof niet op juistheid kunnen worden getoetst. Daarbij komt dat indien de Inspecteur meent dat gewichtige redenen zich tegen overlegging van de stukken verzetten, hij zich kan beroepen op artikel 8:29 van de Awb. In het licht van dit een en ander dient artikel 8:42 van de Awb aldus te worden uitgelegd dat, behoudens gevallen van gerechtvaardigde weigering op grond van artikel 8:29 van de Awb en uitzonderingsgevallen als misbruik van procesrecht, tegemoet dient te worden gekomen aan een verzoek van de belanghebbende tot overlegging van een bepaald stuk indien deze voldoende gemotiveerd heeft gesteld dat het stuk van enig belang kan zijn (geweest) voor de besluitvorming in zijn zaak (vergelijk r.o. 3.2.4 van het arrest van de Hoge Raad van 25 april 2008, nr. 43 791, LJN BB5868).

De geheimhoudingskamer wenst onnodige vertraging van de beslissing van de onderhavige zaak te voorkomen. Er bestaat immers naar het voorlopige oordeel van de geheimhoudingskamer een gerede kans, als de geheimhoudingskamer de beslissing inzake het al dan niet overleggen van de brief met bijlagen zou overlaten aan de Kamer die de hoofdzaak behandelt, dat met betrekking tot de brief met bijlagen de zaak wederom naar de geheimhoudingskamer zou moeten worden verwezen.

Op die zitting zal worden besproken of u bereid bent bedoelde stukken in ongeschoonde versie aan de geheimhoudingskamer over te leggen. U kunt daarbij aangeven ten aanzien van welke stukken of gedeelten van stukken u zich beroept op geheimhouding of beperking van de kennisneming als bedoeld in artikel 8:29 van de Awb. De geheimhoudingskamer geeft u in overweging u voor te bereiden op de vraag of u gemotiveerd kunt onderbouwen welke gewichtige redenen in de zin van artikel 8:29 van de Awb naar uw mening er aan in de weg staan die stukken of gedeelten van stukken aan uw wederpartij ter beschikking te stellen. De geheimhoudingskamer geeft u daarbij voorts in overweging dit door middel van een schriftelijke pleitnota te doen en - indien u zich zult gaan beroepen op (gedeeltelijke) geheimhouding - reeds een geschoonde versie mee te nemen zoals die volgens u aan belanghebbende kan worden overgelegd.

Een kopie van deze brief heb ik vandaag ter informatie aan uw wederpartij verzonden.'.

3.27. Tijdens het onderzoek door de geheimhoudingskamer ter zitting van 5 april 2011 heeft de Inspecteur in zijn pleitnota uitdrukkelijk en gemotiveerd afstand genomen van hetgeen is vermeld in de onder 3.26 geciteerde brief van de geheimhoudingskamer.

3.30. Anders dan de Inspecteur meent, zijn naar het oordeel van de geheimhoudingskamer ook de bijlagen 1 en 2 aan te merken als de op de zaak betrekking hebbende stukken, zijnde immers deze bijlagen door de Belgische belastingdienst bij brief van 21 februari 2003 aan de rijksbelastingdienst aangeboden en niet bij voorbaat geheel zonder belang voor de beslissing van de zaak van belanghebbende.

3.31. De geheimhoudingskamer neemt ten aanzien van bijlagen 1 en 2 in aanmerking dat deze bijlagen uitsluitend betrekking hebben op Belgische belastingplichtigen en dat de vermelde gegevens zo specifiek van aard zijn en niet relevant voor de beslissing van de zaak van belanghebbende dat het belang van belanghebbende bij kennisneming van deze bijlagen niet opweegt tegen het door de Inspecteur te beschermen belang van voorkoming van een inbreuk op de persoonlijke levenssfeer van derden. Naar het oordeel van de geheimhoudingskamer zijn de door de Inspecteur aangevoerde redenen tot geheimhouding van de bijlagen 1 en 2 van zodanig gewicht, dat het gerechtvaardigd is deze stukken in het geheel niet in het geding te brengen.

3.32. Naar het oordeel van de geheimhoudingskamer zijn de door de Inspecteur aangevoerde redenen tot geheimhouding van de data waarop de rekeningen geopend zijn en de codenamen van de rekeninghouders op de bijlagen 3 tot en met 19, niet van zodanig gewicht, dat het gerechtvaardigd is deze onderdelen onleesbaar te maken in de alsnog over te leggen stukken. Immers, deze gegevens leiden niet tot een inbreuk op de persoonlijke levenssfeer van derden, nu deze gegevens, na schoning zoals overigens onder 3.28 is vermeld, niet herleid kunnen worden tot bepaalde personen.

Slotsom

3.33. De door de Inspecteur aangevoerde gewichtige redenen tot geheimhouding zijn deels gerechtvaardigd. Hij kan volstaan met het overleggen van de geschoonde versies van het Draaiboek en de Nieuwsbrieven onderscheidenlijk de geschoonde versies van vier pagina's kopieën van de afdruk van het microfiche dat op belanghebbende betrekking heeft. De geschoonde versies van genoemde stukken zijn reeds met instemming van de Inspecteur aan belanghebbende verstrekt.

3.35. Nu de onderhavige beslissing voor de Inspecteur de verplichting meebrengt, de onder 3.34 genoemde stukken op de aldaar omschreven wijze geschoond in te zenden, wordt de Inspecteur in de gelegenheid gesteld schriftelijk mede te delen welke consequenties hij aan de beslissing van de geheimhoudingskamer verbindt.

3.36. Het voorgaande leidt tot de hierna volgende beslissing.

4. Beslissing

De geheimhoudingskamer:

- verstaat dat de door de Inspecteur aangevoerde gewichtige redenen deels gerechtvaardigd zijn;

- bepaalt dat de door de Inspecteur bij zijn brief van 26 augustus 2010 aan de geheimhoudingskamer als bijlage 2 toegezonden ongeschoonde versies van vier pagina's kopieën van de afdruk van het microfiche, genoemd onder punt 1.15, "Bijlage 2:", van deze uitspraak, eveneens behoort tot de stukken waarop de geheimhouding in de door de Inspecteur voorgestane zin gerechtvaardigd is;

- bepaalt dat geheimhouding van de bij de brief van de Belgische belastingdienst van 21 februari 2003 behorende negentien bijlagen slechts gerechtvaardigd is voor de bijlagen 1 en 2 en voor de bijlagen 3 tot en met 19 in de onder 3.34 genoemde zin;

- verzoekt de Inspecteur binnen twee weken na verzending van deze uitspraak aan de geheimhoudingskamer te berichten of hij bereid is de in 3.34 genoemde bijlagen 3 tot en met 19 op de aldaar omschreven wijze te schonen en deze aldus geschoonde stukken alsnog in het geding te brengen, en zo ja, dit te doen binnen de genoemde termijn van twee weken;

- verwijst de zaak naar de eerste meervoudige kamer die de hoofdzaak behandelt nadat de Inspecteur de geheimhoudingskamer in vorenbedoelde zin heeft geïnformeerd en stelt het procesdossier, doch uitsluitend voor zover op de daartoe behorende stukken geen geheimhouding gerechtvaardigd is en uitsluitend het geschoonde proces-verbaal van het onderzoek ter zitting op 5 april 2011, daarna ter beschikking van die kamer.

Aldus gedaan op: 17 mei 2011 door P. Fortuin, voorzitter, N. van Beelen en V.M. van Daalen-Mannaerts, leden, in tegenwoordigheid van J.W.J. van der Heijden, griffier. De beslissing is op die datum uitgesproken en afschriften van de uitspraak zijn op die datum aangetekend aan partijen verzonden.

Tegen tussenbeslissingen stelt de wet geen afzonderlijk, tussentijds beroep in cassatie dan wel een ander rechtsmiddel open. Tegen dergelijke beslissingen van de rechtbank of het gerechtshof kan slechts worden opgekomen tegelijkertijd met het hoger beroep respectievelijk het beroep in cassatie tegen de einduitspraak, zijnde de uitspraak waarbij het geding wordt afgedaan (vergelijk het arrest van de Hoge Raad van 14 september 2007, nr. 43 294, BNB 2008/51).