Hoge Raad, 27-02-2009, BG5045, 08/00925

27 februari 2009

Eerste Kamer

08/00925

RM/MD

[De vader],

wonende te [woonplaats],

VERZOEKER tot cassatie,

advocaat: mr. E. Grabandt,

[De moeder],

wonende te [woonplaats],

VERWEERSTER in cassatie,

advocaat: mr. A.L.Chr.M. Oomen.

Met een op 17 februari 2006 ter griffie van de rechtbank Haarlem ingediend verzoekschrift heeft de vader zich gewend tot die rechtbank en onder meer verzocht tussen hem en het minderjarig kind van partijen (hierna: [het kind]) een omgangsregeling vast te stellen.

De moeder heeft het verzoek bestreden.

Bij eindbeschikking van 22 maart 2007 heeft de rechtbank het verzoek van de vader tot vaststelling van een omgangsregeling afgewezen.

Tegen deze beschikking heeft de vader hoger beroep ingesteld bij het gerechtshof te Amsterdam.

Bij beschikking van 13 december 2007 heeft het hof de beschikking waarvan beroep bekrachtigd.

De beschikking van het hof is aan deze beschikking gehecht.

Tegen de beschikking van het hof heeft de vader beroep in cassatie ingesteld. Het cassatierekest is aan deze beschikking gehecht en maakt daarvan deel uit.

De moeder heeft verzocht het beroep te verwerpen.

De conclusie van de Advocaat-Generaal L. Strikwerda strekt tot vernietiging van de bestreden beschikking en tot verwijzing van de zaak naar een ander gerechtshof ter verdere behandeling en beslissing.

3.2 De rechtbank heeft het verzoek van de vader tot vaststelling van een omgangsregeling afgewezen, na onder meer het volgende te hebben overwogen:

"2.5 Gelet op hetgeen ter zitting en uit de stukken naar voren is gekomen, is het de rechtbank duidelijk geworden dat er onvoldoende draagvlak is om de omgangsregeling vorm te kunnen geven. (...) Gelet op het bovenstaande is de rechtbank van oordeel dat het verzoek van de vader dient te worden afgewezen. De rechtbank ziet voorts geen aanleiding om de zaak aan te houden teneinde hulpverleningscontacten af te wachten en zal de Raad op dit punt niet volgen. De rechtbank is van mening, na hem gehoord te hebben, dat [het kind] verstandig genoeg is om in de toekomst, wanneer hij daar aan toe is, zelf weer contact te leggen met de man. (...)"

3.3 Het hof heeft de tegen deze beslissing gerichte grieven van de vader verworpen. Het overwoog daartoe onder meer:

"4.1 Uitgangspunt is dat de vader omgang heeft, gelet op het feit dat partijen gezamenlijk het ouderlijk gezag over [het kind] uitoefenen. De rechter kan op grond van art. 1:253a BW in het belang van het kind een beslissing nemen, die inhoudt, dat er (tijdelijk) geen omgang met het kind is toegestaan. Kennelijk heeft de rechtbank van deze mogelijkheid gebruik gemaakt. Aan het hof ligt thans de vraag voor of de rechtbank met juistheid het verzoek van de vader tot het vaststellen van een omgangsregeling tussen [het kind] en hem heeft afgewezen.(...)

4.7 (...) Het hof acht onder deze omstandigheden omgang met de vader in strijd met zwaarwegende belangen van [het kind]. De rechtbank heeft dan ook het verzoek van de vader een omgangsregeling vast te stellen, terecht afgewezen."

3.4.3 Deze rechtspraak behoeft, mede gelet op hetgeen in de zaak Nekvedavicius tegen Duitsland, EHRM (decision) 19 juni 2003, no. 46165/99 is overwogen omtrent de geldingsduur van een beslissing waarbij de rechter een verzoek tot vaststelling van een omgangsregeling tussen ouder en kind afwijst, als volgt heroverweging.

Elke afwijzing van een dergelijk verzoek is tijdelijk van aard, in die zin dat de ouder wiens verzoek is afgewezen zich in geval van wijziging van omstandigheden en in ieder geval na verloop van een jaar opnieuw tot de rechter kan wenden teneinde een omgangsregeling te doen vaststellen.