Parket bij de Hoge Raad, 28-02-1986, ECLI:NL:PHR:1986:1, 12.546 (aanvulling)

Uitwegvergunningstelsel. Op nieuwe rechtspraak gebaseerde vordering wegens onverschuldigde betaling van een vanwege een verleende uitrit op de openbare weg door de gemeente geheven vergoeding. Uitzondering op gebondenheid burgerlijke rechter aan beschikking met formele rechtskracht.

Het hof heeft terecht geoordeeld dat uit art. 14 Wegenwet volgt dat het bedingen van de vergoeding in strijd is met de wet. Indien de betaling wordt gekwalificeerd als een beschikking in de zin van de Wet Arob, staat het feit dat verzuimd is gebruik te maken van ter zake bestaande beroepsmogelijkheden, in dit geval van onbekendheid met de mogelijkheid van bezwaar en beroep, niet in de weg aan het oordeel van de burgerlijke rechter dat deze beschikking als in strijd met de wet genomen, niet als een rechtsgeldige titel van betaling kan worden aangemerkt.

Aan de toewijzing van de vordering uit onverschuldigde betaling staat niet in de weg de enkele omstandigheid dat de gemeente die de betaling bedong en ontving, meende en mocht menen dat zij daartoe gerechtigd was. Het feit dat zonder bezwaar te maken is betaald, maakt dit niet anders.