Parket bij de Hoge Raad, 30-10-2001, AD4307, 00156/00

1. Verzoeker is bij arrest van 4 november 1999 door het gerechtshof te Leeuwarden wegens "zware mishandeling", veroordeeld tot een gevangenisstraf van vier maanden.

2. Namens verzoeker heeft mr. M.G. Doornbos, advocaat te Assen, één middel van cassatie voorgesteld.

3. Het middel klaagt over de verwerping van het beroep op niet-ontvankelijkheid van het openbaar ministerie.

Het hof overweegt hieromtrent het volgende. In beginsel is de vordering tot inbewaringstelling door de officier van justitie en de daarop genomen beslissing door de rechter-commissaris niet ter toetsing aan het hof. Dat is slechts anders indien op zodanige wijze gehandeld is in strijd met de belangen van de verdachte dat sprake is van een schending van de beginselen van een behoorlijke procesorde. Het hof is van oordeel dat het enkele feit dat de officier van justitie voor de tweede maal een vordering tot inbewaringstelling van verdachte heeft gedaan - die ook daadwerkelijk tot een inbewaringstelling heeft geleid -, niet met zich brengt dat beginselen van een behoorlijke procesorde zijn geschonden. Doch in ieder geval is de handelwijze van de officier van justitie niet van zodanige aard dat er ernstige inbreuken zijn gemaakt op de beginselen van een goede procesorde waardoor doelbewust of met grove veronachtzaming van de belangen van de verdachte aan diens recht op een eerlijke behandeling van zijn zaak is tekort gedaan, zodat het openbaar ministerie niet ontvankelijk zou dienen te worden verklaard. Mitsdien verwerpt het hof het verweer."

5. Terecht heeft het hof geoordeeld dat de vordering tot inbewaringstelling door de officier van justitie niet door het hof kan worden getoetst. Het hof heeft voorts vastgesteld dat de officier van justitie door het voor een tweede maal vorderen van de bewaring van verzoeker op basis van een zelfde feitencomplex, niet heeft gehandeld in strijd met de beginselen van een behoorlijke procesorde. Dit oordeel is niet onbegrijpelijk en getuigt niet van een onjuiste rechtsopvatting.

7. Overigens wordt in het middel uitgegaan van een onjuist begrip van art. 67b Sv. Dit artikel is van toepassing in de situatie waarin de verdachte zich reeds in bewaring bevindt. Indien tijdens de tenuitvoerlegging van de bewaring de officier van justitie voor een ander of een samenhangend feit overgaat tot vervolging of verdere vervolging, kan hij op grond van art. 67b Sv bij de vordering tot gevangenhouding of de verlenging daarvan vorderen dat de voorlopige hechtenis tot dat feit wordt uitgebreid of beperkt. Gezien de strekking van art. 67b Sv is niet in te zien hoe dit artikel in weg zou kunnen staan aan het voor de tweede maal vorderen van bewaring.

8. Gezien het bovenstaande is 's hofs oordeel dat geen sprake is geweest van een schending van de beginselen van een behoorlijke procesorde waardoor doelbewust of met grove veronachtzaming van de belangen van de verdachte aan diens recht op een eerlijke behandeling van zijn zaak tekort is gedaan (vgl. HR 19 december 1995, NJ 1996, 249), niet onbegrijpelijk. Het middel faalt derhalve in alle onderdelen.

9. Het middel faalt en leent zich voor toepassing van art. 101a RO. Gronden waarop de Hoge Raad gebruik zou moeten maken van zijn bevoegdheid de bestreden uitspraak ambtshalve te vernietigen heb ik thans nog niet aangetroffen. Mocht Uw Raad niet binnen een periode van 2 jaar na het instellen van beroep in cassatie arrest wijzen, dan bestaat er aanleiding tot enige strafreductie.

10. Deze conclusie strekt vooralsnog tot verwerping van het beroep.

AG