Parket bij de Hoge Raad, 16-11-2004, AR3217, 00868/04

Conclusie inzake:

[verdachte]

1. Het Gerechtshof te Amsterdam heeft de verdachte bij arrest van 11 september 2003 ter zake van ontucht plegen met zijn minderjarige kind, meermalen gepleegd, veroordeeld tot een gevangenisstraf van achttien maanden, waarvan zes voorwaardelijk met een proeftijd van twee jaar.

2. Namens verdachte heeft mr P.C. Snijder, advocaat te Amsterdam, beroep in cassatie ingesteld en hebben mr G.P. Hamer en mr A.M. Ficq-Kengen, advocaten te Amsterdam, bij schriftuur een middel van cassatie voorgesteld.

3.1 Het middel bevat de klacht dat het hof niet heeft gerespondeerd op een door de verdediging gedaan verzoek tot het horen van een viertal getuigen.

3.2 Ter terechtzitting in hoger beroep is door de verdediging primair aangevoerd dat de door de het slachtoffer [slachtoffer], haar broer [zoon van verdachte] en hun moeder [vrouw van verdachte] afgelegde verklaringen niet overtuigend zijn. Verder is gesteld dat het opmerkelijk is dat er geen directe getuigen zijn geweest van het misbruik, bijvoorbeeld de broer [zoon van verdachte], de moeder [vrouw van verdachte] en de latere vriendinnen van verdachte, [betrokkene 1 en 2]. De verdediging heeft er voorts op gewezen dat de delicten lange tijd geleden hebben plaatsgevonden en dat de verhoorwijze van [zoon van verdachte] en [vrouw van verdachte] zodanig was dat de door hen afgelegde verklaringen onbetrouwbaar waren. Subsidiair heeft de verdediging het volgende aangevoerd:

"Subsidiair geeft de verdediging u in overweging om in het kader van de waarheidsvinding alsnog getuigen te horen.

Cliënt geeft uw hof in overweging om alsnog over te gaan tot aanhouding van de zaak en het nader horen van getuigen. Cliënt kan zich niet vinden in de verklaringen van [zoon van verdachte] en moeder [vrouw van verdachte] en zou hen gaarne nadere vragen stellen. Bovendien kunnen naar de mening van cliënt [betrokkene 1 en 2] relevant verklaren in deze. Mocht Uw Hof naar aanleiding van het bovenstaande de noodzaak zien tot het horen van getuigen, dan verzoekt cliënt over te gaan tot aanhouding en oproeping van deze getuigen."

Noch uit het proces-verbaal van de zitting noch uit het verkorte arrest blijkt dat het hof hierop heeft gereageerd. De vraag is of het hof daartoe wel was gehouden.

3.3 Het hof heeft de voor het bewijs gebruik gemaakt van verklaringen van verdachte, het slachtoffer [slachtoffer], [zoon van verdachte] en [vrouw van verdachte]. In een nadere bewijsoverweging heeft het hof het gevoerde bewijsverweer verworpen. Dit oordeel komt erop neer dat de verklaringen van van [zoon van verdachte] en [vrouw van verdachte] bruikbaar zijn voor het bewijs, nu de wijze waarop zij zijn verhoord de betrouwbaarheid daarvan niet op onaanvaardbare wijze heeft aangetast, zij beiden over hun eigen waarneming hebben verklaard en overigens niet is gebleken van omstandigheden op grond waarvan moet worden geconcludeerd dat de verklaringen niet betrouwbaar zijn.

3.4 De verdediging heeft op grond van het bepaalde in art. 315 Sv de bevoegdheid de rechter te verzoeken getuigen op te roepen. Het verzoek moet voldoende stellig en duidelijk zijn omschreven, de te horen getuigen moeten met name zijn vermeld.(1) De rechter dient op een dergelijk verzoek een beslissing te nemen, zie art. 328 Sv. Het achterwege blijven van die beslissing heeft nietigheid van het onderzoek ter terechtzitting tot gevolg, zie art. 330 Sv.(2) De beslissing moet worden opgenomen in het proces-verbaal van de zitting of in het verkorte arrest(3), afwijzing van het verzoek in het aanvullende arrest is niet toegestaan.(4)

4. Gronden waarop de Hoge Raad gebruik zou moeten maken van zijn bevoegdheid de bestreden uitspraak ambtshalve te vernietigen heb ik niet aangetroffen.

5. Deze conclusie strekt tot verwerping van het beroep.