Parket bij de Hoge Raad, 16-10-2007, BB2968, 02446/06

Nr. 02446/06

Mr. Bleichrodt

Zitting 21 augustus 2007

4.2.1 In de woning van verdachte zijn henneptoppen aangetroffen. Het gezamenlijke gewicht was, zoals in het proces-verbaal van de brigadier [verbalisant 3] is vermeld, ongeveer 1,6 kilogram. Daarbij is rekening gehouden met het feit dat de toppen vochtig waren en is veiligheidshalve een correctie van 10% toegepast.(4)

Aangevoerd is dat de Officier van Justitie niet-ontvankelijk moet worden verklaard in de strafvervolging omdat hier een transactie had moeten worden aangeboden. De Advocaat-Generaal heeft aangevoerd dat de hoogte daarvan volgens de door hem overgelegde uitdraai uit de Bos/ Polaris richtlijnen, waarbij het aangetroffen gewicht van belang is voor het aantal sanctiepunten, in dit geval dan € 3.000,00 zou moeten zijn.

De omrekening van sanctiepunten naar sancties dient bij de delicten die worden gepleegd met betrekking tot de middelen vermeld op lijst II, sub B, van de Opiumwet (hennepproducten) als volgt te geschieden: tot en met 90 punten:

-

alle punten in transactie - of bij rauwelijks dagvaarden- in geldboete waarbij de waarde van elk punt geen € 22,- maar € 50,- bedraagt.

boven de 90 punten:

-

alle punten in gevangenisstraf"

4.2.3 Het zogenaamde Kader voor de strafvordering (verder: het Kader), zoals dat met ingang van 1 februari 2001 (Stcrt. 8 februari 2001, nr. 28, blz. 9) luidt, houdt onder het hoofd "Bepalen van de modaliteit" voor zover hier van belang onder meer in dat:

(i) het maximum aantal sanctiepunten ten gevolge van commune en verkeersdelicten waarbij een transactie kan worden aangeboden is bepaald op 60;

(ii) tot een maximum van 20 sanctiepunten in beginsel een "geldtransactie" dient te worden aangeboden;

(iii) tussen 20 en 30 punten afhankelijk van de omstandigheden een geldtransactie of taakstraftransactie kan worden aangeboden;(6)

(iv) boven de 30 sanctiepunten kan tot de algemene transactiegrens van 60 punten uitsluitend het verrichten van onbetaalde arbeid (...) worden aangeboden.

"De raadsman dupliceert en merkt op - zakelijk weergegeven-:

In de pleitnota is uitgegaan van een indroging van twintig procent. In het proces-verbaal van bevindingen wordt rekening gehouden met een indroging van tien procent. Mijns inziens is een percentage van tien tot vijftien procent reëel. De hennep in de woning van verdachte bevatte veel water. In droge vorm zou er slechts 20 procent of minder van het totale gewicht aan natte hennep overblijven. Wanneer u van oordeel bent dat het percentage genoemd in het proces-verbaal als uitgangspunt moet worden genomen wil ik graag de gelegenheid krijgen de verbalisant [verbalisant 3] ter terechtzitting te horen. De verdediging is van oordeel dat 1600 gram geen juist uitgangspunt is. Gelet op het noodzaakcriterium dient de verdediging de gelegenheid te krijgen deze verbalisant te ondervragen."

"De raadsman heeft ter terechtzitting onder meer aangevoerd dat het openbaar ministerie niet-ontvankelijk dient te worden verklaard in de vervolging. De raadsman heeft hiertoe - zakelijk weergegeven - het volgende aangevoerd. Gelet op de aangetroffen hoeveelheid materiaal was het openbaar ministerie gehouden verdachte een transactie aan te bieden. Er was sprake van 'natte' hennep die na indroging een lager gewicht oplevert dan de 1600 gram waar op grond van het proces-verbaal vanuit is gegaan. Voorts dient niet het gewicht maar de hoeveelheid planten als uitgangspunt te worden genomen, in casu een aantal van vijf planten. Gelet op vergelijkbare gevallen waarin een transactie is aangeboden en op grond van de BOS/Polaris richtlijnen van het openbaar ministerie, had het openbaar ministerie aan verdachte een transactie moeten aanbieden.

Het hof overweegt hieromtrent als volgt. Uit de stukken blijkt dat verbalisanten in de woning van verdachte een hoeveelheid henneptoppen hebben aangetroffen welke hingen te drogen. Uit het bij het dossier behorende expertiseverslag van verbalisant [verbalisant 3] blijkt dat het aangetroffen materiaal is getest en gewogen waarbij is vastgesteld dat het materiaal hennep betrof met een gezamenlijke gewicht van 1600 gram. Uit het d.d. 4 mei 2005 verbalisant [verbalisant 5] opgemaakte proces-verbaal van bevindingen(9) blijkt voorts dat bij de vaststelling van het gewicht van vochtige hennep dit gewicht met 10 procent wordt verminderd om een veilige marge aan te houden. Aldus is niet komen vast te staan dat het openbaar ministerie bij de het nemen van de vervolgingsbeslissing een onjuiste hoeveelheid hennep als uitgangspunt heeft genomen. Het hof overweegt voorts dat gelet op de aangetroffen hoeveelheid hennep en gelet op het feit dat verdachte reeds eerder ter zake van een soortgelijk feit is veroordeeld, het openbaar ministerie in redelijkheid tot strafvervolging heeft kunnen overgaan. Nu door de verdediging voor het overige geen feiten of omstandigheden naar voren zijn gebracht die naar het oordeel van de verdediging tot niet-ontvankelijkheid van het openbaar ministerie zouden moeten leiden, moet het verweer worden verworpen."

4.6 Voor een verzoek als bedoeld in art. 328 in verbinding met art. 331 Sv dat strekt tot het doen verrichten van nader onderzoek is nodig dat de verzoeker welomschreven onderzoekshandelingen opgeeft (zoals het horen van een bepaalde getuige) omtrent een welomschreven vraagstelling.(11) Het onderhavige verzoek voldoet mijns inziens niet aan dit vereiste nu daarin - tegen de achtergrond van wat hiervoor onder 4.2 is weergegeven en in aanmerking genomen wat hiervoor onder 4.5 is opgemerkt over het verweer waaraan het was gekoppeld - niet met de vereiste duidelijkheid is aangegeven welke in het kader van bedoeld verweer relevante vragen aan de verbalisant zouden moeten worden gesteld.

Ik merk daarbij ten overvloede nog op dat de verdediging al ten tijde van de terechtzitting van de Politierechter bekend was met de berekening door de verbalisant van het effect van de indroging. Daartegenover had zij desgewenst de berekening van een andere deskundige kunnen stellen of tijdig om de oproeping van een getuige of een deskundige kunnen verzoeken. Dat alles heeft zij niet gedaan. Ik meen dat als dan pas in het stadium van de dupliek alsnog een verzoek wordt gedaan om een getuige te horen, er des te meer reden is om te eisen dat een zodanig verzoek voldoende gepreciseerd is.

"Bewijs

Het bewijs is verkregen door onrechtmatig politieoptreden. Op 1 november 2004 is een arrestatieteam in de woning van [verdachte] binnengetreden. Zij wilden de vader van [medeverdachte 1] arresteren. Hij in de woning van [verdachte] niet aangetroffen.

Dat is ook begrijpelijk omdat het niet de woning van de vader van [medeverdachte 1] is, de vader van [medeverdachte 1] niet op dat adres staat ingeschreven en daar in de regel ook niet verblijft. Uit geen enkel stuk van Justitie blijkt waarom politie het idee had dat de vader van [medeverdachte 1] in die woning verbleef. Uit het vonnis van de Politierechter volgt dan dat de onrechtmatigheid van het binnentreden niet is gebleken. Naar mijn mening is de rechtmatigheid evenmin gebleken. Stelselmatig wordt er geen opheldering gegeven over de feiten en omstandigheden die de aanleiding vormden voor de inval. Onder deze omstandigheden houd ik het erop dat het binnentreden onrechtmatig was.

De raadsman van verdachte heeft ter terechtzitting onder meer aangevoerd dat het binnentreden in de woning van verdachte niet rechtmatig heeft plaatsgevonden nu uit de stukken niet blijkt op welke grond de machtiging tot binnentreden is verleend. Naar het oordeel van de verdediging moet het er derhalve voor worden gehouden dat het binnentreden op onrechtmatige wijze heeft plaatsgevonden. Nu de hennep naar aanleiding van dit binnentreden is aangetroffen, kan dit naar het oordeel van de verdediging niet tot bet bewijs worden gebruikt hetgeen moet leiden tot vrijspraak van verdachte.

Het hof overweegt hieromtrent als volgt. Uit de stukken blijkt dat in het kader van een onderzoek naar [medeverdachte 1], zijnde de vader van verdachtes mededader, toestemming tot aanhouding buiten heterdaad van die [medeverdachte 1] is verleend en dat daartoe ook een machtiging tot binnentreden in de woning van verdachte is afgegeven. Bij het binnentreden in de woning van verdachte is [de] hoeveelheid hennep aangetroffen en inbeslaggenomen.

Nu de stelling van de verdediging berust op een onjuiste feitelijke grondslag zal het verweer reeds daarom moeten worden verworpen."

5.5 In eerste aanleg heeft de Politierechter het onderzoek ter terechtzitting van 9 mei 2005 naar aanleiding van een desbetreffend verweer van de raadsman voor onbepaalde tijd geschorst, teneinde de Officier van Justitie in de gelegenheid te stellen de stukken betreffende de inval door het arrestatieteam in het dossier te voegen. Die stukken, een aanvullend proces-verbaal van 15 juni 2005 met bijlagen van de brigadier [verbalisant 4] met betrekking tot de machtiging, bevinden zich ook bij de aan de Hoge Raad gezonden stukken. Kennelijk heeft het Hof in zijn overwegingen dan ook het oog gehad op dat proces-verbaal, waaraan de machtiging tot binnentreden in onder meer de woning van verdachte en zijn vriendin [betrokkene 1] is gehecht. Blijkens die op 30 oktober 2004 door de (hulp)officier van Justitie J.B. Janssen afgegeven machtiging tot binnentreden was door mr. Kappeijne van de Coppelo toestemming verleend voor de aanhouding buiten heterdaad van [medeverdachte 1], de vader van verdachtes vriendin, omdat ten aanzien van deze de verdenking bestond dat hij zich schuldig had gemaakt aan overtreding van art. 157 Sr.

De Politierechter heeft het verweer verworpen. De verdediging heeft geen aanleiding gevonden om nadien in hoger beroep de oproeping van enige getuige te verzoeken. Pas bij pleidooi wordt een subsidiair verzoek tot het horen van [verbalisant 4] als getuige gedaan.

5.6 Uit de stukken kan volgen dat de inval heeft plaatsgevonden op grond van een machtiging tot binnentreden als bedoeld in art. 2 jo art. 3, eerste lid onder c, Awbi, welke in overeenstemming met art. 5, tweede lid, Awbi twee woningen vermeldt, te weten de woning waar de verdachte [medeverdachte 1] stond ingeschreven en de onderhavige woning.

's Hofs oordeel, daarop neerkomende dat gelet op een en ander, de bevoegdheid tot binnentreden zonder toestemming van de bewoner vaststaat, geeft gelet daarop geen blijk van een verkeerde rechtsopvatting en is niet onbegrijpelijk. Daaraan doet niet af wat in het verweer is aangevoerd. De enkele opmerking van de raadsman dat de woning aan de [a-straat 1] te [woonplaats] niet de woning van [medeverdachte 1] is, hij daar niet staat ingeschreven en er "in de regel" ook niet verblijft, noopte het Hof niet tot een nadere motivering en hetzelfde geldt voor de stelling dat uit geen enkel stuk blijkt waarom de politie het idee had dat [medeverdachte 1] in de woning aan de [a-straat 1] zou kunnen verblijven. Nog afgezien van het feit dat het nogal eens voorkomt dat een voortvluchtige verdachte niet op zijn eigen adres verblijft maar bij familieleden of vrienden, hoeft het dossier mijns inziens in beginsel geen stuk te bevatten waaruit het vermoeden van de politie en de gronden daarvoor blijken.

5.8 Met betrekking tot het vierde middel stel ik het volgende voorop.

Bewijsuitsluiting als in art. 359a Sv voorzien rechtsgevolg kan uitsluitend aan de orde komen indien het bewijsmateriaal door een verzuim als in die bepaling bedoeld is verkregen en voorts door de onrechtmatige bewijsgaring een belangrijk strafvorderlijk voorschrift of rechtsbeginsel in aanzienlijke mate is geschonden en dat zulks moet worden beoordeeld in het licht van de wettelijke beoordelingsfactoren van art. 359a, tweede lid, Sv en van de omstandigheden van het geval.(12)

Niet iedere onrechtmatigheid heeft dus bewijsuitsluiting tot gevolg; daar komt meer bij kijken. In een verweer dat strekt tot bewijsuitsluiting moet duidelijk en gemotiveerd worden aangegeven dat en waarom sprake is van een verzuim dat tot bewijsuitsluiting zou moeten leiden. Daardoor wordt ook het onderzoeksthema op dit punt met de vereiste precisie bepaald (vgl. HR NJ 2004, 376, rov. 3.7). Met het voorgaande hangt samen dat, naar de Hoge Raad ook heeft overwogen, de rechter een onderzoek naar de feitelijke grondslag van het verweer achterwege kan laten op grond van zijn oordeel dat het desbetreffende verweer niet kan leiden tot bewijsuitsluiting.

5.9 Nu kan het ontbreken van de bevoegdheid om inbreuk te maken op het huisrecht in de regel als een verzuim als hiervoor bedoeld worden beschouwd.

In eerste aanleg was, zoals opgemerkt, het verweer gevoerd dat de bevoegdheid tot het binnentreden van de woning ontbrak. Nadat ter zake nadere informatie was verzameld, kwam naar het oordeel van de Politierechter die bevoegdheid op zichzelf vast te staan. Gegeven het feit dat de verdenking tegen [medeverdachte 1] bestond, dat toestemming was gegeven tot zijn aanhouding buiten heterdaad en dat er een deugdelijke machtiging tot binnentreden was afgegeven, lijkt mij dat moeilijk te betwisten.

Denkbaar is nog wel een situatie waarin een dergelijke bevoegdheid bijvoorbeeld wordt gebruikt voor een ander doel dan waarvoor zij is gegeven, maar een verweer van die strekking is in hoger beroep niet gevoerd.

Wat in hoger beroep wel was aangevoerd voldeed mijns inziens niet aan de aan een verweer als het onderhavige te stellen eisen en kon op zichzelf ook niet tot een honorering van het verweer leiden, zodat er voor een onderzoek naar de feitelijke grondslag van het in hoger beroep gevoerde verweer geen aanleiding bestond.(13)

5.10 De raadsman heeft bij pleidooi op grond van zijn verweer tot vrijspraak geconcludeerd en het Hof verzocht om, als het hem daarin niet volgt, "verbalisant Most te horen als getuige". Op dit verzoek heeft het Hof niet gereageerd, hetgeen wel de voorkeur had verdiend om iedere moeilijkheid te voorkomen. Echter, nu ook hier niet wordt toegelicht welke vragen (alsnog) aan de verbalisant zouden moeten worden gesteld meen ik, tegen de achtergrond van de gang van zaken zoals vermeld in 5.5 en van wat hiervoor onder 5.8 en 5.9 is opgemerkt, dat ook hier geen sprake is van een verzoek als bedoeld in art. 328 in verbinding met art. 331 Sv dat strekt tot het doen verrichten van nader onderzoek omtrent een welomschreven vraagstelling.

Het zou ook wel enigszins opmerkelijk zijn dat aan een verweer tot bewijsuitsluiting de nodige eisen worden gesteld wil het niet-honoreren daarvan een gemotiveerde beslissing vergen, terwijl anderzijds indien aan een ondeugdelijk verweer subsidiair is gekoppeld een niet nader toegelicht verzoek om een getuige te horen, zodat de vraagstelling niet althans in enige mate is gespecificeerd, op dat verzoek uitdrukkelijk zou moeten worden beslist.

6.2 Het proces-verbaal van de terechtzitting in hoger beroep van 28 april 2006 houdt, voorzover voor de beoordeling van het middel van belang het volgende in:

(als verklaring van de verdachte):

"Ik ben eerder veroordeeld wegens het telen van hennep. Ik ben thans werkzaam als manager bij een buurtbeheerbedrijf. Sinds ik mijn nieuwe baan heb, houd ik mij niet meer bezig met hennepteelt. Mijn vriendin is werkloos en ontvangt een uitkering van ongeveer € 455,00 per maand. Wij hebben de zorg over drie kinderen. Wij kunnen moeilijk rondkomen van onze inkomsten."

De advocaat-generaal deelt voorts mee - zakelijk weergegeven -:

(...) Op grond van de richtlijnen van het openbaar ministerie had aan verdachte een transactie kunnen worden aangeboden ter hoogte van € 3.000,00. Gelet op verdachtes financiële situatie is het achterwege blijven van een transactieaanbod en de in eerste aanleg opgelegde werkstraf juist in zijn voordeel.

"Strafmaat

Ten slotte en meest subsidiair verzoek ik u bij bewezenverklaring rekening en bij het bepalen van de strafmaat rekening te houden dat het in kwestie ging om natte hennep (met een drooggewicht equivalent van 240 gram) en afkomstig van 5 planten."

"De raadsman merkt in aanvulling op de pleitnota op - zakelijk weergegeven -:

De door mij overgelegde pleitnota is opgesteld door mijn kantoorgenoot mr. Maarsingh. Wegens omstandigheden heb ik de zaak in een laat stadium moeten overnemen. De pleitnota is dus niet door mijzelf opgesteld en ik zal op bepaalde onderdelen van de pleitnota afwijken of aanvullingen geven die mijns inziens van belang zijn (...)

In de pleitnota staat onder het kopje 'strafmaat' vermeld dat als uitgangspunt een gewicht van '240' gram hennep moet worden aangehouden. Dit moet zijn '340' gram. Voorts merk ik op dat de oriëntatiepunten van de rechtbanken en hoven aangeven dat wanneer sprake is van een enigszins professionele hennepteelt in een woning in beginsel een geldboete wordt opgelegd van € 900,00. De oriëntatiepunten van het Gerechtshof Leeuwarden geven aan dat in geval van een hoeveelheid van 50 planten in beginsel een geldboete van € 450,00 wordt opgelegd en in geval van een hoeveelheid van 100 planten een geldboete van € 900,00. Ik merk op dat het hier gaat om droge hennep waarmee nauwelijks overlast wordt veroorzaakt. Verdachte is eerder veroordeeld ter zake van hennepteelt zodat hij in aanmerking komt voor een hogere geldboete. Echter zoals hiervoor is aangevoerd dient naar het oordeel van de verdediging een eventueel op te leggen straf te worden gematigd. Bovendien is matiging van een eventuele straf op zijn plaats in verband met verdachtes geringe betrokkenheid bij het feit. Naar het oordeel van de verdediging zou een werkstraf van 40 uren meer passend zijn. Wanneer aan verdachte een geldboete wordt opgelegd verzoek ik u rekening te houden en met zijn financiële situatie en te bepalen dat deze in termijnen kan worden voldaan.

6.4 De Hoge Raad heeft beslist dat de rechter die afwijkt van de zogenaamde oriëntatiepunten voor de straftoemeting in zijn algemeenheid niet gehouden is over de redenen daarvan verantwoording af te leggen, reeds omdat die oriëntatiepunten niet afkomstig zijn van een instantie die de bevoegdheid heeft de rechter te binden in het gebruik dat hij maakt van de hem door de wetgever gelaten ruimte.(14) Nu is inmiddels art. 359, tweede lid tweede volzin, Sv ingevoerd, waarin is voorgeschreven dat de rechter indien hij afwijkt van een uitdrukkelijk onderbouwd standpunt, dat nader moet motiveren. Maar die bepaling kan mijns inziens niet afdoen aan wat in genoemd arrest is beslist. Een standpunt waarvan de "uitdrukkelijke onderbouwing" bestaat uit een beroep op oriëntatiepunten, verplicht dus in het algemeen niet tot een opgave van de redenen waarom van het standpunt is afgeweken; anders zouden die oriëntatiepunten eigenlijk toch een zekere bindende werking krijgen, in die zin dat de rechter (goede) redenen moet opgeven waarom hij daarvan afwijkt. Ik zie hier geen bijzondere omstandigheden waarom van die algemene regel van genoemd arrest zou moeten worden afgeweken.

Daar komt in dit geval nog bij dat de verdediging zich heeft beroepen op oriëntatiepunten met betrekking tot een aangetroffen hoeveelheid planten. Hier zijn echter geen planten aangetroffen maar (drogende) henneptoppen. Ook in de eerder genoemde richtlijn van het Openbaar Ministerie met betrekking tot softdrugs wordt uitdrukkelijk onderscheid gemaakt: alleen bij levend plantenmateriaal wordt gerekend met het aantal planten. Voor het overige is bepalend het gewicht van de aangetroffen hennep. De door de verdediging aangehaalde oriëntatiepunten betreffende in een hennepkwekerij aangetroffen planten(15) zijn al daarom niet van toepassing op de onderhavige situatie, waarin op verdachtes zolder 1,6 kg te drogen hangende henneptoppen zijn aangetroffen.

6.5 Het Hof heeft de eis van de Advocaat-Generaal gevolgd en verdachte veroordeeld tot een taakstraf van 80 uren, subsidiair 40 dagen hechtenis. Kennelijk heeft het Hof, zoals de Advocaat-Generaal ter terechtzitting expliciet heeft verwoord, bij de omstandigheden die de persoon van verdachte betreffen rekening gehouden met de ter zitting naar voren gekomen (geringe) draagkracht van verdachte en mede daarin reden gezien tot oplegging van een taakstraf. Daarnaast heeft het Hof rekening gehouden met de recidive.

Ook de verdediging vond een taakstraf meer op zijn plaats. Dat die taakstraf uiteindelijk hoger is uitgevallen dan door de verdediging is bepleit, maakt 's Hofs beslissing uiteraard nog niet onbegrijpelijk. De feitenrechter is vrij in de keuze van de factoren die hij voor de strafoplegging van belang acht en in de waardering daarvan. In cassatie kan daarover niet worden geklaagd, maar is uitsluitend aan de orde of de strafoplegging toereikend is gemotiveerd. Dat is hier het geval.

7.2 Ten laste van verdachte heeft het Hof bewezen verklaard dat:

"hij op 01 november 2004 in de gemeente Deventer tezamen en in vereniging met een ander opzettelijk aanwezig heeft gehad ongeveer 1600 gram hennep, zijnde hennep een middel als bedoeld in de bij de Opiumwet behorende lijst II,"

7.3 Die bewezenverklaring berust, behalve op processen-verbaal van politie, kort gezegd inhoudende dat op de zolder van de woning aan de [a-straat 1] te [woonplaats] een hoeveelheid hennep(toppen) is aangetroffen met een gewicht van ongeveer 1,6 kilogram, op een ambtsedig proces-verbaal van politie, inhoudende als verklaring van verdachte:

"Ik heb een relatie met [betrokkene 1] en wij wonen aan de [a-straat 1] te [woonplaats]. U confronteert mij met het feit dat op 1 november 2004 bij het optreden door de politie in mijn woning een hoeveelheid hennep/hennepplanten is aangetroffen.

Op zondag voorafgaande aan de politie-inval vertelde mijn vriendin [betrokkene 1] mij dat zij hennepplanten wilde gaan drogen. Op die bewuste middag is [betrokkene 1] aan het werk gegaan om die hennep op te hangen."

7.4 Blijkens de in hoger beroep overgelegde pleitnota heeft de raadsman bij het Hof onder meer het volgende aangevoerd:

"Geen overtuigend bewijs: vrijspraak

Niet bewezen kan worden dat [verdachte] in zijn woning hennep voorhanden heeft gehad. [verdachte] verklaart zelf dat [medeverdachte 1] hem heeft verteld dat een vriendin van haar hennep bij hun in de woning te drogen wilde hebben. [verdachte] heeft haar toen gezegd dat ze het zelf maar moest uitzoeken.

Verder verklaart [verdachte] dat hij alléén heeft gezien dat de vriendin met een donkerkleurige plastictas binnen heeft zien komen. Hij heeft niet gezien dat er hennep in zat.

Dat alles is te weinig om te zeggen dat [verdachte] hennep in zijn woning voorhanden heeft gehad. Daarom moet hij worden vrijgesproken. Ten overvloede: [verdachte] had niets van doen met de hennep. Geen intense samenwerking, geen gezamenlijk plan, geen gezamenlijke uitvoering. Terzake het delen van de opbrengst blijkt ook niets. Hooguit zou je misschien kunnen zeggen dat [verdachte] iets heeft geduld, of dat hij een deel van zijn woning ter beschikking heeft gesteld. Dat is een klassieke medeplichtigheid."

7.7 Het middel stelt nog dat niet blijkt van een bewuste en nauwe samenwerking. Voor het aannemen van medeplegen is zodanige samenwerking in het bijzonder van belang als een van de betrokkenen geen uitvoeringshandeling heeft gepleegd en dus niet zelfstandig de delictsinhoud heeft vervuld. Dat is hier echter wel het geval nu de hennep zich in de woning van de verdachte bevond en hij dat wist. Van beide verdachten kan dus worden gezegd dat zij opzettelijk de hennep aanwezig hebben gehad.

Mijn conclusie is dat het Hof de bewezenverklaring uit de gebezigde bewijsmiddelen heeft kunnen afleiden.(17) Tot een nadere reactie op het bewijsverweer, dat zijn weerlegging vindt in de gebezigde bewijsmiddelen, was het Hof niet gehouden.

7.8 Het middel treft geen doel.

De Procureur-Generaal

bij de Hoge Raad der Nederlanden

1 Deze zaak hangt samen met de zaak nr. 02447/06 ([medeverdachte 1]), waarin ik vandaag eveneens concludeer.

2 Uit de stukken blijkt trouwens niet dat mr. Maarsingh, één van de stellers van het middel, na ontvangst van de afschriften bij de strafgriffie van de Hoge Raad navraag heeft gedaan naar de ontbrekende pleitnota.

3 Hetgeen ook niet verwonderlijk is, nu die pleitnota is opgesteld door mr. Maarsingh en aan het Hof is overgelegd door mr. Huisman.

4 Zie het zich bij de stukken van het geding bevindende aanvullend proces-verbaal van de inspecteur van politie J.B. Janssen.

5 Gerelateerd aan het standaardbedrag van € 22,-, overeenkomende met 30 sanctiepunten. Zie hieronder onder 4.2.3.

6 30 punten is de algemene "geldtransactiegrens", maar nu juist weer niet bij soft-drugsfeiten, waarbij men tot 90 punten kan gaan.

7 Zie de zich bij de stukken bevindende, door de Advocaat-Generaal aan het Hof overgelegde uitdraai van de Bos/Polaris-richtlijnen. Van een gemotiveerde bestrijding daarvan door de verdediging blijkt niet.

8 Het citaat in de toelichting op het middel is onvolledig. Daarin ontbreken de eerste twee zinnen.

9 Voorzover de stellers van het middel overigens aanvoeren dat dit stuk niet zou zijn "voorgehouden" kan worden opgemerkt dat uit het proces-verbaal van de zitting van 28 april 2006 blijkt dat de Enkelvoudige Kamer de korte inhoud van de stukken uit het strafdossier - waaronder dus ook die van voormeld proces-verbaal - heeft medegedeeld. Met die korte mededeling kan ingevolge art. 415 Sv jo 301, derde lid, Sv worden volstaan tenzij de Advocaat-Generaal danwel de verdediging zich daar op redelijke gronden tegen verzetten. Daarvan blijkt in casu niet.

10 Overigens staat dit niet in de pleitnota in hoger beroep. Daarin wordt alleen onder het kopje "Strafmaat" zonder enige toelichting gesteld dat moet worden uitgegaan van een drooggewicht van 240 gram.

11 Zie bijv. HR 23 november 1999, NJ 2000, 128, HR 21 oktober 2003, LJN AL3458, HR 17 april 2007, NJ 2007, 247.

12 HR 30 maart 2004, NJ 2004, 376, rov. 3.6.4 en HR 19 december 2006, NJ 2007, 28.

13 Mij is zelfs niet helemaal duidelijk om welk vormverzuim het de verdediging nu precies gaat. Wordt dat mogelijk gevormd door het "stelselmatig" geen opheldering geven "over de feiten en omstandigheden die de aanleiding vormden voor de inval"? Dat lijkt mij overigens, gelet op de gang van zaken in eerste aanleg, een niet terecht verwijt.

14 HR 3 december 2002, NJ 2003, 570.

15 De landelijke oriëntatiepunten voor de Opiumwet zijn te vinden op www.rechtspraak.nl onder Landelijke regelingen; het Hof Leeuwarden heeft deze oriëntatiepunten overigens ook opgenomen op de eigen site.

16 Vgl. HR 17 juni 1980, NJ 1980, 579.

17 Vgl. nog HR NJ 1985, 822 en HR NJ 1999, 203.