Rechtbank Utrecht, 11-06-2009, BI7442, SBR 09-149

RECHTBANK UTRECHT

Sector bestuursrecht

Vereniging Bewoners Overleg City Project (BOCP),

Stichting Stop Luchtverontreiniging Utrecht (SSLU), en

Stichting Zelfstandige Ondernemers Utrecht (SZOU),

allen gevestigd te Utrecht,

eiseressen,

het college van burgemeester en wethouders van de gemeente Utrecht,

verweerder.

Inleiding

1.1 Het beroep heeft betrekking op het besluit van verweerder van 13 januari 2009, waarbij de bezwaren van de Vereniging BOCP en de SSLU tegen het besluit van 28 mei 2008 niet ontvankelijk zijn verklaard en het bezwaar van de SZOU ongegrond is verklaard.

Bij laatstgenoemd besluit is aan Hoog Catharijne B.V. (vergunninghouder) met toepassing van artikel 19, eerste lid, van de Wet op de Ruimtelijke Ordening vrijstelling respectievelijk bouwvergunning verleend voor het oprichten van een winkelgebouw met openbare fietsenstalling met daarboven 80 appartementen op een perceel gelegen aan het Vredenburgplein naast het Muziekpaleis, kadastraal bekend gemeente Catharijne, sectie C, nummers 7412, 7413, 7414, 7415, 7416, 7417, 7381 en 8978.

1.3 Het beroep is op 27 februari 2009 ter zitting behandeld, waar namens eiseres BOCP is verschenen L.J. Lambo, bijgestaan door drs. C. van Oosten, werkzaam bij het Bureau Rechtsbescherming te Utrecht. Eiseressen SSLU en BOCP hebben zich laten vertegenwoordigen door drs. C. van Oosten.

Verweerder heeft zich laten vertegenwoordigen door mr. T. Brouwer, juridisch adviseur voor de gemeente Utrecht. Voorts zijn verschenen ing. L. Sturrus en drs. A.M.M. Baggen, adviseurs.

Namens vergunninghouder is mr. M.Y.C. de Wit, advocaat te Amsterdam, ter zitting verschenen. Voorts zijn namens vergunninghouder verschenen [naam sub 1] [naam sub 2] en

mr. [naam sub 3].

1.6 Het beroep is vervolgens gevoegd behandeld met de beroepen SBR 09/585 en 09/587 ter zitting van 23 maart 2009, waar eiseressen zich hebben laten vertegenwoordigen door G.A.M. van de Vecht en A. Zorn.

Verweerder heeft zich laten vertegenwoordigen door mr. T. Brouwer, juridisch adviseur voor de gemeente Utrecht. Voorts zijn verschenen ing. L. Sturrus en drs. A.M.M. Baggen, adviseurs.

Namens vergunninghouder is mr. M.Y.C. de Wit, advocaat te Amsterdam, ter zitting verschenen.

2.1 Ingevolge artikel 1:2, eerste lid, van de Awb wordt onder belanghebbende verstaan: degene wiens belang rechtstreeks bij een besluit is betrokken.

Ingevolge artikel 1:2, derde lid, van de Awb worden ten aanzien van rechtspersonen als hun belangen mede beschouwd de algemene en collectieve belangen die zij krachtens hun doelstellingen en blijkens hun feitelijke werkzaamheden in het bijzonder behartigen.

2.2 Op grond van artikel 2.1 van de statuten is de doelstelling van eiseres SSLU:

- het verschaffen van informatie over luchtverontreiniging en de oorzaken daarvan en over landelijke en Europese regelgeving om luchtverontreiniging tegen te gaan;

- het instellen van rechtsmiddelen (zowel bestuursrechtelijk als civielrechtelijk) tegen besluiten, plannen en situaties in de stad en regio Utrecht, die schadelijk zijn voor de gezondheid en het milieu in verband met de verontreiniging van de lucht, waarbij onder meer het verkeer een belangrijke rol speelt.

2.3 Op grond van artikel 4 van de statuten zijn de doelstellingen van eiseres BOCP:

- het bevorderen van het woon- en leefklimaat van de bewoners van de stad Utrecht, specifiek ten aanzien van de daarin plaatshebbende stedelijke ontwikkeling;

- het invloed uitoefenen op projecten in de stad Utrecht die een (directe of indirecte) bedreiging vormen van de leefbaarheid in de stad, zoals het City-project;

- het organiseren van informatie-uitwisseling tussen de verschillende wijken in de stad Utrecht;

- het bevorderen van de samenwerking tussen de verschillende buurt- en wijkcomités en een aantal stedelijke maatschappelijke organisaties, waardoor er een evenwichtige en integrale aanpak van voornoemde projecten mogelijk wordt, een en ander ter voorkoming van het tegen elkaar uitgespeeld worden van verschillende belangen;

- de behartiging van de belangen van de leden onderling en tegenover derden;

- het beheren van eventuele gemeenschappelijke zaken en/of ruimten ten behoeve van de leden.

2.4 Bij brief van 15 februari 2009 hebben eiseressen toegelicht welke feitelijke werkzaamheden zij verrichten. De activiteiten van eiseres SSLU betreffen onder meer het verstrekken van informatie over luchtverontreiniging en reacties op het gemeentelijk beleid door middel van de website van de stichting. Eiseres doet luchtkwaliteitonderzoek door het meten van concentraties stikstofdioxide op verschillende plaatsen in de stad Utrecht en voert luchtkwaliteitberekeningen uit op verzoek van bewoners. Verder verspreidt eiseres publicaties, rondzendbrieven en mailberichten om burgers en raadsleden te informeren en stuurt eiseres brieven aan de Europese Commissie, Tweede Kamer en het ministerie van VROM.

Eiseres BOCP heeft toegelicht dat zij sinds 1990 actief is en dat zij zich bezighoudt met het reageren op MER-notities, het formuleren van een standpuntennota Stationsgebied, het uitgeven van de BOCP-krant en het participeren in het UCP-platform. De activiteiten betreffen verder het doen van acht verschillende onderzoeken, het organiseren van informatie-avonden, het inspreken bij de raadscommissie, fracties bezoeken, het onderhouden van contacten met raadsleden en ludieke publieksacties.

Ingevolge artikel 19, eerste lid, van de WRO kan de gemeenteraad, behoudens het gestelde in het tweede en derde lid, ten behoeve van de verwezenlijking van een project vrijstelling

verlenen van het geldende bestemmingsplan, mits dat project is voorzien van een goede ruimtelijke onderbouwing en vooraf van gedeputeerde staten de verklaring is verkregen dat zij tegen het verlenen van vrijstelling geen bezwaar hebben. Onder een goede ruimtelijke onderbouwing wordt bij voorkeur een gemeentelijk, intergemeentelijk of regionaal structuurplan verstaan.

Het bouwplan maakt onderdeel uit van de gemeentelijke visie voor het stationsgebied, zoals opgenomen in het Structuurplan Stationsgebied, vastgesteld door de raad van de gemeente Utrecht op 14 december 2006.

2.10 De rechtbank stelt voorop dat, voor zover de bezwaren zijn ingegeven door concurrentievrees, in beginsel geen aanleiding bestaat om in het kader van een goede ruimtelijke onderbouwing regulerend op te treden. Volgens vaste rechtspraak is hiervoor slechts plaats in het geval zich een duurzame ontwrichting van het voorzieningenniveau zal voordoen, zodanig dat sprake is van een in planologisch opzicht onaanvaardbare situatie. De rechtbank verwijst naar twee uitspraken van de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State van

14 maart 2007 en 11 maart 2009 (gepubliceerd op www.rechtspraak.nl; LJN BA0671 en LJN BH5498.

2.12 De rechtbank merkt op dat beide dpo’s en de aanvullende reactie van 16 februari 2009 betrekking hebben op de ontwikkelingen van het stationsgebied als geheel, terwijl het thans bestreden besluit uitsluitend ziet op het winkelgebouw met 6400 m² bruto vloeroppervlak.

In de onderzoeken zijn voor de analyse van de uitbreidingsruimte drie scenario’s uitgewerkt (min-, midden-, en plusscenario). Op basis van deze scenario’s, met voorzichtige aannames, blijkt sprake te zijn van een forse uitbreidingsruimte in de dagelijkse sector (circa 45.000 m²). In de rapportage van Goudappel Coffeng van 16 februari 2009 wordt bovendien gesteld dat in de distributieve analyse uitgebreid rekening is gehouden met de ontwikkelingsplannen elders in de stad en de invloed die dit heeft op de marktruimte in de binnenstad. Benadrukt wordt dat in de analyse is gekozen voor een voorzichtige benadering, waarbij onder meer een gelijkblijvende regionale marktpositie wordt gehanteerd. Ondanks de enorme kwaliteitsimpuls is uitgegaan van voorzichtige cijfers betreffende de ontwikkeling van de koopkrachtoriëntatie richting Utrecht Centrum. Verder wordt in de rapportage erkend dat het belang van internetaankopen de komende jaren toeneemt waardoor winkelgebieden te maken kunnen krijgen met omzetreductie. Winkelgebieden met de omvang en functie van de Utrechtse binnenstad zijn hier echter minder gevoelig voor omdat het winkelgebied Utrecht Centrum een landelijk effect heeft, dat wil zeggen bezoekers uit het hele land aantrekt, aldus de rapporteurs.

In hetgeen eiseressen hebben aangevoerd ziet de rechtbank geen aanleiding voor het oordeel dat de gehanteerde scenario’s in de rapporten niet representatief zijn voor de uitbreidingsruimte in Utrecht Centrum. Daarbij weegt de rechtbank mee dat de conclusies in de dpo’s niet worden bestreden aan de hand van een deskundig tegenrapport.

Gelet op het vorenstaande oordeelt de rechtbank dat verweerder de dpo’s heeft kunnen betrekken bij zijn besluitvorming en op basis daarvan het standpunt heeft mogen innemen dat niet aannemelijk is dat de bouw van het winkel- en appartementengebouw zal leiden tot een duurzame ontwrichting van het bestaande voorzieningenniveau in de binnenstad.

Deze beroepsgrond van eiseressen slaagt dan ook niet.

Artikel 5.16 van de Wm bepaalt met ingang van 15 november 2007, voor zover hier van belang:

1. Bestuursorganen kunnen de in het tweede lid bedoelde bevoegdheden of de daar bedoelde wettelijke voorschriften, waarvan de uitoefening of toepassing gevolgen kan hebben voor de luchtkwaliteit, uitoefenen dan wel toepassen:

a. (...);

b. (...);

c. hetzij in gevallen waarin bij een uitoefening of toepassing aannemelijk is gemaakt dat een uitoefening of toepassing, rekening houdend met de effecten op de luchtkwaliteit van onlosmakelijk met die uitoefening of toepassing samenhangende maatregelen ter verbetering van de luchtkwaliteit, niet in betekenende mate bijdraagt aan de concentratie in de buitenlucht van een stof waarvoor in bijlage 2 een grenswaarde is opgenomen;

d. (...).

2. De in het eerste lid bedoelde bevoegdheden of wettelijke voorschriften zijn de bevoegdheden en wettelijke voorschriften, bedoeld in: (...) c. de artikelen (...) 19 (...) van de Wet op de Ruimtelijke Ordening; (...).

3. (...)

4. Bij of krachtens algemene maatregel van bestuur kunnen regels worden gesteld omtrent het in betekenende mate bijdragen als bedoeld in het eerste lid, aanhef en onder c, waaronder begrepen het aanwijzen van categorieën van gevallen die in ieder geval al dan niet in betekenende mate bijdragen in de daar bedoelde zin.

(...)

In voorschrift 2.1. van bijlage 2 bij de Wet milieubeheer is het volgende bepaald.

1. Voor stikstofdioxide gelden de volgende grenswaarden voor de bescherming van de gezondheid van de mens:

a. 200 microgram per m³ als uurgemiddelde concentratie, waarbij geldt dat deze maximaal achttien maal per kalenderjaar mag worden overschreden, en

b. 40 microgram per m³ als jaargemiddelde concentratie, uiterlijk op 1 januari 2010.

2. Het eerste lid, onder a, is met ingang van 1 januari 2010 van toepassing bij wegen waarvan ten minste 40 000 motorvoertuigen per etmaal gebruik maken. Voor de toepassing van de eerste volzin wordt verstaan onder motorvoertuig: motorvoertuig als bedoeld in de krachtens de Wegenverkeerswet 1994 gestelde regels.

3. Tot 1 januari 2010 geldt bij de wegen, bedoeld in het tweede lid, voor stikstofdioxide een grenswaarde voor de bescherming van de gezondheid van de mens van 290 microgram per m³ als uurgemiddelde concentratie, waarbij geldt dat deze maximaal achttien maal per kalenderjaar mag worden overschreden.

4. Indien ten gevolge van maatregelen die door één of meer bestuursorganen zijn genomen met het oog op het voorkomen of beperken van luchtverontreiniging bij de wegen, bedoeld in het tweede lid, in een kalenderjaar voor het jaar 2010 de grenswaarde wordt bereikt van 200 microgram per m³ als uurgemiddelde concentratie, met maximaal achttien overschrijdingen per kalenderjaar, geldt, in afwijking van het tweede en derde lid, deze grenswaarde met ingang van het jaar volgend op het jaar waarin de grenswaarde, bedoeld in de eerste volzin is bereikt.

In artikel 5 van het Besluit Nibm is bepaald dat bedrijfslocaties, kantoorlocaties, woningbouwlocaties, locaties voor inrichtingen en locaties voor infrastructuur ten aanzien waarvan redelijkerwijs voorzienbaar is dat deze met toepassing van dit besluit worden of zullen worden gerealiseerd gedurende de periode, waar het programma, bedoeld in artikel 5.12, eerste lid, van de wet, betrekking op heeft, voor de toepassing van dit besluit en de daarop berustende bepalingen als één locatie worden beschouwd, voor zover die locaties:

a. gebruikmaken of zullen maken van dezelfde ontsluitingsinfrastructuur, en

b. aan elkaar grenzen of zullen grenzen dan wel in elkaars directe nabijheid zijn gelegen of zullen zijn gelegen, tot een afstand van ten hoogste 1000 meter vanaf de grens van de betreffende locatie of inrichting, met dien verstande dat locaties en inrichtingen buiten beschouwing blijven voor zover de toename van de concentraties ter plaatse niet meer bedraagt dan 0,1 microgram/m3.

2.14 In het besluit op bezwaar heeft verweerder zich op het standpunt gesteld dat het verlenen van vrijstelling en bouwvergunning in overeenstemming is met het bepaalde in de Wm. Daarbij stelt verweerder zich primair op het standpunt dat wordt voldaan aan de luchtkwaliteitseisen omdat het bouwplan niet in betekenende mate bijdraagt aan de luchtkwaliteit, als bedoeld in artikel 5.16, eerste lid, sub c van de Wm.

Subsidiair heeft verweerder de gevolgen van de ontwikkeling van het gehele stationsgebied voor de luchtkwaliteit bezien (anti-cumulatie) en geconcludeerd dat de realisering van deze voorgenomen activiteiten tot een verslechtering van de luchtkwaliteit zullen leiden. In verband met deze overschrijding zijn aan het project Stationsgebied maatregelen ter verbetering van de luchtkwaliteit gekoppeld (milieuzonering en schonere bussen). De effecten van de projectmaatregelen zullen worden verdeeld over de afzonderlijke deelplannen waaruit het project Stationsgebied bestaat. Het beslag dat elk afzonderlijk deelplan legt op de door de projectmaatregelen gecreëerde ‘milieuruimte’ wordt door middel van een zogenoemde ‘luchtboekhouding’ bijgehouden en inzichtelijk gemaakt.

2.15 Verweerder heeft ter onderbouwing van zijn primaire standpunt gewezen op het luchtkwaliteitrapport van Arcadis van 20 november 2008. In dit rapport is het bouwplan getoetst aan de Wm zoals deze is gewijzigd bij de Wet luchtkwaliteit. De conclusie van het rapport van 20 november 2008 is dat de realisering van het woon-winkelblok voldoet aan de eisen gesteld in de Wm.

In de memo’s van 5 maart 2009 en 6 maart 2009 heeft verweerder een nadere toelichting gegeven op de invoergegevens van het luchtkwaliteitrapport en voorts een reactie gegeven op het namens eiseressen overgelegde rapport van Stratus Luchthygiëne. In deze memo’s is geconcludeerd dat in 2011/2015 de beperkte verkeerstoename als gevolg van het woon-winkelblok weliswaar leidt tot een verslechtering van de luchtkwaliteit, doch met ten hoogste 0,1 µg/m³ voor de jaargemiddelde concentratie stikstofdioxide. Daarnaast heeft verweerder in de memo van 6 maart 2009 inzicht gegeven in de afzonderlijke bijdragen aan een verbetering van de luchtkwaliteit van de projectmaatregelen milieuzonering en schonere bussen. Verweerder ziet in deze memo’s een bevestiging van het oordeel, verwoord in het rapport van 20 november 2008, dat het bestreden besluit niet zal leiden tot een relevante verslechtering van de luchtkwaliteit.

Ter zitting heeft verweerder nog toegelicht dat de nibm-toets wordt uitgevoerd per wegvak. Onder verwijzing naar bijlage 2A bij de memo van 6 maart 2009 heeft verweerder geconcludeerd dat de bijdrage van het project is afgerond naar boven op 0,1 µg/m³.

2.17 Eiseressen betogen dat vanuit het oogpunt van luchtkwaliteit belemmeringen bestaan voor de realisering van het bouwplan. De uitleg door vergunninghouder van het wettelijk kader klopt, maar naar de mening van eiseressen is volstrekt onduidelijk en ondeugdelijk gemotiveerd dat de bijdrage van het project aan de verslechtering van de luchtkwaliteit blijft onder de 0,1 µg/m³. Zij hebben aangevoerd dat in het luchtkwaliteitrapport van een onjuist aantal verkeerbewegingen wordt uitgegaan. Eiseressen achten het onbegrijpelijk dat de Vleutenseweg en de Sint Jacobsstraat volgens de rapportage niet tot het beïnvloedingsgebied horen. Eiseressen achten het opmerkelijk dat in de rapportage geen wegen meer voorkomen met stagnerend verkeer, terwijl in het kader van de rapportage stationsgebied van

13 september 2006 een berekening is opgesteld waarbij voor een aantal wegen in het beïnvloedingsgebied voor alle wegvakken stagnerend verkeer werd ingevuld. Gelet op de verschillen ten opzichte van het rapport van 13 september 2006 behoort verweerder naar de mening van eiseressen met een verkeerskundige onderbouwing te komen van de snelheidstypering.

Ten aanzien van de compensatiemaatregelen van milieuzonering en het verminderen van de uitstoot door de bussen wordt opgemerkt dat functionele en geografische samenhang ontbreekt. De effecten van deze maatregelen worden nergens inzichtelijk berekend en lijken zwaar overdreven, aldus eiseressen. Eiseressen hebben ter onderbouwing van hun standpunten gewezen op de ongedateerde rapportage van Stratus Luchthygiëne.

2.20 Anders dan eiseres betoogt, bestaat geen grond voor het oordeel dat aan het luchtkwaliteitonderzoek onjuiste verkeersgegevens ten grondslag zijn gelegd.

De verkeersaantrekkende werking van het winkel- en appartementengebouw is berekend op basis van het aantal woningen en de arbeidsplaatsen behorende bij het bruto vloeroppervlak van de winkels. In de memo van 5 maart 2009 heeft verweerder een nadere onderbouwing van de verkeersaantrekkende werking in 2011 en 2020 gegeven. Uitgaande van 6400 m² bruto vloeroppervlak winkels en openbare ruimte en 80 woningen berekent verweerder een totaal van 353 autoritten. Hierbij is rekening gehouden met multibezoek van winkels in het centrumgebied. Ten aanzien van het in het rapport van Stratus Luchthygiëne weergegeven citaat uit publicatie 256 van het Centrum voor Regelgeving en Onderzoek in de Grond-, Water- en Wegenbouw en de Verkeerstechniek (CROW), heeft verweerder opgemerkt dat eiseres de daar genoemde cijfers op onjuiste wijze citeert. Het CROW biedt, aldus verweerder, gemiddelde normen aan met de aantekening dat deze naar boven of beneden moeten worden bijgesteld, afhankelijk van de aard van de situatie. Het CROW adviseert een correctiefactor 4 voor grote winkelcentra toe te passen, welke factor in de rapportage van Stratus Luchthygiëne niet wordt gehanteerd. Overigens is het hanteren van de CROW-normen als maatstaf in dit geval minder geschikt, aldus verweerder. Een parkeernorm is namelijk gebaseerd op de benodigde capaciteit bij piekbezetting, hetgeen voor een gemiddelde parkeerbehoefte niet maatgevend is.

De rechtbank ziet geen grond de door verweerder gehanteerde uitgangspunten bij de bepaling van de verkeersaantrekkende werking van De Vredenburg voor onjuist te houden. Verweerder heeft uit mogen gaan van de aanname van 353 autoritten per dag. Het betoog van eiseres dat sprake zou zijn van 1740 extra motorvoertuigbewegingen als gevolg van De Vredenburg volgt de rechtbank dan ook niet.

2.21 Verweerder heeft ervoor gekozen het effect van het project op de verkeersintensiteiten van de aan- en omliggende wegvakken en straten te bepalen met het verkeersmodel VRU 2.0 UTR 1.0. Eiseres heeft betoogd dat het verkeersmodel VRU 2.0 UTR 1.0 niet deugt omdat sprake is van een onverklaarbare verlaging van de verkeersintensiteiten ten opzichte van gebruik van het model VRU 1.31 UTR 1.13.

De rechtbank overweegt dat het aan verweerder is bij de besluitvorming als hier aan de orde een rekenprogramma of model te kiezen dat naar zijn oordeel een reële prognose kan geven van de te verwachten situatie na realisering van het project. Daarbij is van belang dat verkeersmodellen uitgaan van een abstractie van de werkelijkheid. De validiteit van een model wordt eerst aangetast wanneer de berekeningen op basis van een model te zeer afwijken van de werkelijkheid, dan wel van de uitkomsten bij het hanteren van andere gangbare modellen. Niet is aannemelijk geworden dat die situatie zich in dit geval voordoet. De rechtbank acht daartoe redengevend dat verweerder in de memo van 5 maart 2009 een vergelijking heeft gemaakt van de uitkomsten bij hantering van genoemde twee modellen, waarbij met name is ingegaan op de situatie op de Ds. Martin Luther Kinglaan. Verweerder komt tot de conclusie dat de uitkomsten van beide modellen in wezen, dat wil zeggen rekening houdend met de verschillen tussen deze modellen, nauwelijks van elkaar verschillen. Ter onderbouwing van deze conclusie heeft verweerder de verhouding van het aantal autoritten bepaald om de verkeersintensiteiten te kunnen vergelijken. De intensiteit op de Ds. Martin Luther Kinglaan is met deze verhoudingsfactor vermenigvuldigd. Uit de vergelijking komt naar voren dat indien in model VRU 2.0 hetzelfde aantal inwoners en arbeidsplaatsen wordt ingevoerd als in model VRU 1.31 de intensiteit op de Ds. Martin Luther Kinglaan 73.062 mvt/etmaal zou bedragen. Dat is een verschil van 2,4 %. De omstandigheid dat in model VRU 1.31 de intensiteiten voor de

Ds. Martin Luther Kinglaan hoger liggen dan bij hantering van model VRU 2.0 wordt verklaard doordat model VRU 1.31 is gebaseerd op planprognoses, die inmiddels zijn achterhaald. In het model VRU 2.0 zijn die prognoses bijgesteld op basis van actuele informatie en voortschrijdend inzicht.

Met bovenstaande vergelijking acht de rechtbank de samenhang tussen beide verkeersmodellen in voldoende mate aangetoond en zijn, naar het oordeel van de rechtbank, de geconstateerde intensiteitsverschillen afdoende verklaard. Hetgeen eiseressen hebben betoogd kan niet leiden tot het oordeel dat verweerder bij het bestreden besluit ten onrechte gebruik heeft gemaakt van verkeersgegevens afkomstig uit het verkeersmodel VRU 2.0 UTR 1.0.

2.22 De rechtbank volgt verweerder in zijn standpunt dat de door eiseressen aangehaalde bronnen (waaronder het CBS) in dit geval minder geschikt zijn om te gebruiken bij de berekening van de groei van het verkeer in de stad als gevolg van het project, aangezien dergelijke bronnen gemiddelden weergeven voor vergelijkbare situaties, dan wel voor bepaalde jaren. Indien geen betere informatie beschikbaar is, kan het hanteren van een landelijk gemiddeld groeicijfer leiden tot een redelijke benadering van de groei van de verkeersintensiteit op een weg. In het onderhavige geval is echter betere informatie beschikbaar in de vorm van het juist voor dit soort zaken ontwikkelde verkeersmodel VRU 2.0, dat is gevuld met actuele informatie over verkeersintensiteiten, groei/afname van het aantal woningen/inwoners en toe-/afname van werkgelegenheid, m² bruto vloeroppervlak kantoren, winkels en andere activiteiten.

De rechtbank ziet in hetgeen eiseressen hebben aangevoerd onvoldoende grond om te oordelen dat de door verweerder berekende verkeersintensiteiten onjuist zijn, althans een onvoldoende representatief beeld geven van de te verwachten verkeerssituatie in 2011 en 2020.

2.24 Het betoog van eiseressen dat in het luchtkwaliteitrapport onvoldoende rekening is gehouden met stagnerend verkeer, treft geen doel. Verweerder heeft in de memo van

5 maart 2009 toegelicht dat sinds de invoering van CARII versie 6.1 stagnatiefactoren zijn ingevoerd waardoor snelheidstype d vrijwel overbodig is geworden. Het voorheen gebruikte snelheidstype d is sinds CAR II 6.1 gelijk aan snelheidstype c met 100% stagnatie. Een stagnatie van 100% komt in de praktijk echter nooit voor. Bij de luchtkwaliteitsberekeningen is gebruik gemaakt van stagnatiefactoren die voor de autonome en plansituatie gelijk zijn. De rechtbank acht deze nadere toelichting van verweerder aannemelijk en afdoende. Daarbij overweegt de rechtbank dat het rekenmodel CAR II, dat voldoet aan de eisen gesteld in de Regeling beoordeling luchtkwaliteit 2007, wordt beschouwd als een model dat voor wegen (in een stedelijke omgeving) uitgaat van een worst-case scenario. In hetgeen eiseressen hebben aangevoerd is geen grond gelegen voor het oordeel dat verweerder in dit geval geen gebruik mocht maken van dit rekenmodel, en evenmin dat daarbij evident onjuiste uitgangspunten zijn gehanteerd.

2.25 De rechtbank heeft in de gedingstukken en het verhandelde ter zitting onvoldoende aanknopingspunten gevonden om eiseressen te volgen in hun stelling dat de St. Jacobsstraat en het Vredenburg ten onrechte niet in het beïnvloedingsgebied zijn opgenomen. De rechtbank overweegt daartoe dat het Vredenburg alleen toegankelijk is voor busdiensten en taxi’s en dat het woon-winkelblok niet zal leiden tot een wijziging van het aantal bussen en/of taxi’s. Het woon-winkelblok is niet rechtstreeks met de auto te bereiken. Ter zitting is namens vergunninghouder naar voren gebracht dat bewoners van het te realiseren woon-winkelblok een parkeerplaats kunnen kopen in een parkeergarage aan de Catharijnesingel, zodat aangenomen moet worden dat de toekomstige bewoners van de appartementen (vooral) daar zullen parkeren en niet in de aan de St. Jacobsstraat gelegen La Vie parkeergarage. Het standpunt van verweerder dat het door het winkelblok aangetrokken extra winkelend publiek voornamelijk vanaf de westkant van de stad het winkelblok zal benaderen en niet, zoals eiseressen hebben betoogd, vanaf de noordkant door de St. Jacobsstraat, acht de rechtbank evenmin onaannemelijk, nu het verkeer via de Catharijnesingel naar de daar gelegen en nog te realiseren parkeergarages zal gaan. Aan de door eiseressen verrichte metingen in de St. Jacobsstraat gaat de rechtbank voorbij nu deze niet conform de referentiemethode zijn geschied en gedurende een te korte periode om representatief te zijn.

Verweerders standpunt dat de realisering van het woon-winkelblok geen invloed heeft op de intensiteiten op het Vredenburg of op de St. Jacobsstraat acht de rechtbank, gelet op het vorenstaande, niet onjuist. Ten aanzien van de door eiseressen tevens genoemde Vleutenseweg merkt de rechtbank nog op dat deze weg niet tot het beïnvloedingsgebied van dit project behoort, doch wel tot het beïnvloedingsgebied van de ontwikkeling van het stationsgebied als geheel.

Beslissing

De rechtbank Utrecht,

Aldus vastgesteld door mr. B.J. van Ettekoven, als voorzitter, en mr. M.N. Noorman en

mr. B.J. Schueler als leden en in het openbaar uitgesproken op 11 juni 2009.

J.J. Westland (de griffier) is buiten staat mr. B.J. van Ettekoven

deze uitspraak mede te ondertekenen