Rechtbank Zeeland-West-Brabant, 20-11-2018, ECLI:NL:RBZWB:2018:6658, AWB 17_7068

Met betrekking tot het advies van de Gezondheidsraad heeft het UWV gewezen op het uitvoeringsbericht van 23 juli 2018. De conclusie daarvan is dat in het advies geen aanleiding wordt gezien voor aanpassing van het huidige uitvoeringsbeleid van het UWV. Daarnaast heeft het UWV gewezen op de uitspraak van de Centrale Raad van Beroep van 13 juni 2018 (ECLI:NL:CRVB:2018:1734) waarin is geoordeeld dat aan het advies van de Gezondheidsraad geen doorslaggevende betekenis toekomt, reeds omdat het advies van algemene aard is en niet ingaat op de situatie van eiseres.

Uit het rapport van Ergatis licht de verzekeringsarts bezwaar & beroep (verzekeringsarts b&b) een aantal zaken uit en concludeert dat het opvallend is dat eiseres bij een dergelijk toch belastend onderzoek met allerlei vragen en provocatietests, hooguit een ietwat vermoeide indruk maakt. Er wordt beschreven dat eiseres op het neuropsychologisch onderzoek wisselend presteert, en mogelijk onderpresteert, en het bewegingsonderzoek geen enkele afwijking laat zien. De verzekeringsarts b&b deelt de mening van de andere verzekeringsartsen van het UWV dat er getoetst aan de Standaard Verminderde Arbeidsduur geen medische reden is voor een urenbeperking. Ook verder zijn de beperkingen zoals die door het UWV zijn geformuleerd zeker aanvaardbaar. Er is geen sprake van nieuwe medische feiten of sterke achteruitgang van de al bekende medische feiten op grond waarvan het aannemelijk is dat de belastbaarheid thans aanzienlijk is verminderd of destijds verkeerd is ingeschat. De klachten van eiseres zijn al jaren aanwezig en ook in wisselende mate. In de al opgestelde belastbaarheid wordt daar volgens de verzekeringsarts b&b al voldoende mate rekening mee gehouden.

De rechtbank is het met dat standpunt van eiseres eens. De verzekeringsarts b&b geeft in zijn reactie eerst een samenvatting van de relevante gegevens. Daarna geeft hij aan dat het rapport van Ergatis nogmaals uitputtend is bestudeerd en licht hij een aantal zaken uit dat rapport. Vervolgens concludeert hij slechts in algemene bewoordingen dat er geen aanleiding bestaat om een urenbeperking aan te nemen en dat de beperkingen zoals die door het UWV al zijn geformuleerd, zeker aanvaardbaar zijn en dat er met de opgestelde belastbaarheid in voldoende mate rekening wordt gehouden met de al jaren in wisselende mate aanwezig zijnde klachten van eiseres. De rechtbank is van oordeel dat het UWV het motiveringsgebrek daarmee niet heeft hersteld. De rechtbank heeft het UWV immers gevraagd alsnog nader te motiveren waarom in de onderzoeksbevindingen van Ergatis geen aanleiding wordt gezien voor een ander oordeel. Zoals de verzekeringsarts b&b terecht opmerkt is dat een lijvig rapport. Het kort uitlichten van een aantal zaken uit dat rapport om daar vervolgens de algemene conclusie aan te verbinden dat daarin geen aanleiding wordt gezien om af te wijken van de vastgestelde belastbaarheid, acht de rechtbank een onvoldoende motivering. Bovendien heeft de rechtbank aangegeven dat er aandacht moet worden besteed aan de verschillen tussen de eigen FML en die van Ergatis . Dat ziet de rechtbank in het geheel niet terug in de reactie van het UWV en de verzekeringsarts b&b.

Met betrekking tot het advies van de Gezondheidsraad inzake CVS/ME heeft het UWV aangegeven wat daarvan de gevolgen zijn voor het uitvoeringsbeleid. Daarnaast is er verwezen naar de uitspraak van de CRvB van 13 juni 2018 (ECLI:NL:CRVB:2018:1734). Uit die uitspraak volgt dat de verwijzing naar het advies van de Gezondheidsraad onvoldoende is om een urenbeperking aan te nemen, alleen al omdat dit advies van algemene aard is en niet ingaat op de situatie van eiseres. Verder geeft de verzekeringsarts b&b in zijn reactie aan dat bij eiseres de diagnose CVS is gesteld en wordt niet meer gesproken over SOLK. Bovendien is het niet zo dat er in het geheel geen beperkingen zijn aangenomen in verband met de CVS-gerelateerde klachten van eiseres. Mede gelet op de uitspraak van de CRvB ziet de rechtbank in dat advies op zichzelf geen aanknopingspunten voor het oordeel dat de beperkingen van eiseres niet juist zijn vastgesteld.

6. Gelet op het in de tussenuitspraak geconstateerde gebrek, is het beroep gegrond. De rechtbank vernietigt het bestreden besluit vanwege een motiveringsgebrek. De rechtbank ziet geen aanleiding om de rechtsgevolgen van het bestreden besluit in stand te laten of om zelf in de zaak te voorzien, onder andere omdat de verschillen tussen de FML van het UWV en Ergatis zowel in het voordeel als in het nadeel van eiseres zijn. De rechtbank ziet ook geen aanleiding om een deskundige te benoemen, omdat er al een rapport van Ergatis ligt waar het UWV eerst voldoende gemotiveerd op zal moeten reageren. Het UWV zal daarom een nieuw besluit moeten nemen met inachtneming van deze uitspraak. De rechtbank stelt hiervoor een termijn van zes weken. Bij het nemen van een nieuwe beslissing op bezwaar zal het UWV ook moeten beslissen op het verzoek om wettelijke rente over de eventueel na te betalen WIA-uitkering.

7. Nu het beroep gegrond wordt verklaard, dient het griffierecht aan eiseres te worden vergoed.

8. De rechtbank zal het UWV veroordelen in de door eiseres gemaakte proceskosten. Deze kosten stelt de rechtbank op grond van het Besluit proceskosten bestuursrecht voor de door een derde beroepsmatig verleende rechtsbijstand vast op € 1.252,50 (1 punt voor het indienen van het beroepschrift, 1 punt voor het verschijnen ter zitting en 0,5 punt voor het indienen van een schriftelijke zienswijze na een bestuurlijke lus, met een waarde per punt van € 501, en wegingsfactor 1).