Centrale Raad van Beroep, 18-12-2013, ECLI:NL:CRVB:2013:2910, 12-4095 WW

“5.3. Zoals de Raad in zijn uitspraak van 28 oktober 2011 (LJN BU2160) heeft overwogen heeft hij zich met betrekking tot de ingangsdatum van de wettelijke rente in geval van periodiek te betalen uitkeringen of salaris, mede naar aanleiding van de inwerkingtreding van de Vierde Tranche van de Algemene wet bestuursrecht (Awb), nader op zijn jurisprudentie beraden. Voor zover geen sprake is van specifieke algemeen verbindende voorschriften - anders dan de algemene bepalingen van Titel 4.4 van de Awb - met betrekking tot het tijdstip waarop deze periodieke betalingen moeten worden verricht, neemt de Raad voortaan, omwille van een praktische en eenvormige rechtstoepassing, mede gezien het forfaitaire karakter van wettelijke rente, tot uitgangspunt dat de wettelijke rente gaat lopen op de eerste dag van de kalendermaand volgende op de maand (of het andere tijdvak) waarop de periodieke betaling betrekking heeft. Indien het niet gaat om reeds lopende periodieke betalingen, maar om een eerste toekenning of om een wijziging van een element van de periodieke betaling, geldt bovendien dat de wettelijke rente niet eerder gaat lopen dan vanaf de eerste dag van de kalendermaand volgende op die waarin de beslistermijn voor de toekenning of wijziging is verstreken.

Appellant is van mening dat hij bij een juiste toepassing van de wettelijke bepalingen pas vanaf 14 juni 2011 wettelijke rente is verschuldigd over de termijn van april 2011. Uitgaande van de aanvraag van 8 maart 2011 en het bereiken van het einde van de beslistermijn op 3 mei 2011, eindigde de betalingstermijn op 13 juni 2011. Van verzuim van appellant was vanaf

14 juni 2011 sprake. Voor de termijn van april 2011 zou dan wettelijke rente verschuldigd zijn vanaf 14 juni 2011 en voor de termijnen van mei en juni 2011 zou evenzeer gelden dat van verzuim pas sprake is na afloop van een betalingstermijn van zes weken, dus over de termijn van mei 2011 vanaf 13 juli 2011 en over de termijn van juni 2011 vanaf 12 augustus 2011.

De uitspraak van 18 januari 2013 betreft een veroordeling van het Uwv om wegens overschrijding van de redelijke termijn van artikel 6 van het Europees Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens en de fundamentele vrijheden een hoger bedrag aan schadevergoeding te betalen dan hij uit eigen beweging heeft gedaan. Ten aanzien van de wettelijke rente over het door het Uwv na te betalen bedrag heeft de Raad in die uitspraak overwogen:

“5.3. Daarnaast dient het Uwv de rente te vergoeden over het te weinig betaalde bedrag van € 1.500,-. Het gaat in dit geval om de onterechte gedeeltelijke afwijzing van een aanvraag. Deze aanvraag is ontvangen op 9 juli 2010. De beslistermijn bedroeg acht weken te rekenen vanaf de dag van de ontvangst van de aanvraag. De betalingstermijn bedroeg zes weken. Indien op de laatste dag van de beslistermijn een juist besluit zou zijn genomen, zou dus op 15 oktober 2010 verzuim zijn ingetreden. Ingevolge artikel 4:102, tweede lid, van de Awb is de wettelijke rente op laatstgenoemde datum gaan lopen. Telkens na afloop van een jaar dient het bedrag waarover de wordt berekend te worden vermeerderd met de over dat jaar verschuldigde rente. De wettelijke rente loopt tot de dag van de algehele voldoening.”

Anders dan in de zaak die heeft geleid tot de uitspraak van 25 januari 2012 gaat het in deze zaak niet om de berekening van wettelijke rente over een periodieke betaling, maar over een eenmalige betaling. Appellant meent daarom ten onrechte dat hij de motivering van zijn standpunt in de onderhavige zaak kan ontlenen aan de uitspraak van 18 januari 2013.

“Het UWV betaalt de uitkering zo spoedig mogelijk, doch uiterlijk binnen een maand nadat het het recht op uitkering heeft vastgesteld.”

Met ingang van 1 juli 2009 luidt artikel 30, eerste lid, van de WW:

“Het UWV betaalt de uitkering waarop op grond van deze wet recht bestaat.”

“Het UWV betaalt de uitkering in de regel per vier kalenderweken of per maand achteraf.”

Bij de uitspraak van 25 januari 2012 is, zoals in die uitspraak vermeld, omwille van een praktische en eenvormige rechtstoepassing een betalingstermijn van een maand tot uitgangspunt genomen. Dit uitgangspunt is, anders dan appellant heeft betoogd, niet in strijd met enige wettelijke bepaling. De opvatting van appellant dat bij periodieke uitkeringen steeds een betalingstermijn van zes weken zou gelden, ziet, in het geval van een

WW-uitkering niet alleen voorbij aan artikel 33, eerste lid, van de WW maar ook aan het feit dat appellant niet bij elke betaling een beschikking in de zin van artikel 4:86 van de Awb neemt, waarbij hij de te betalen geldsom vaststelt.

De verwijzing door de rechtbank in de aangevallen uitspraak naar de uitspraak van

25 januari 2012 leidt ertoe dat appellant aan betrokkene wettelijke rente is verschuldigd over de na te betalen termijnen aan WW-uitkering met ingang van de data die zijn genoemd in 4.2.